#KzK_Undoukai_Scavenger เมื่อเสียงสัญญาณได้ดังขึ้น เสียงฝีเท้าที่กระทบบนพื้นปูนจำนวนหนึ่งได้ดังราวกับเม็ดฝนที่แผ่วเบา แต่ก็ทำให้รับรู้ถึงชีวิตแม้จะพบเจอเรื่องราวต่าง ๆ นานา แน่นอนว่าตัวเขารีบออกวิ่งแทบทันก่อนจะหยิบกระดาษสิ่งที่ต้องหาออกมาแล้วถอยห่างจากผู้คนที่กำลังวิ่งมาเอากระดาษกัน และพอเปิดกระดาษออกมาดู สิ่งที่เขาต้องหานั้นก็คือ

#KzK_Undoukai SCIENTIST OF DAWN Team : The Luminiferous Aether Position : Cheerleader Akaida Haise — [ COUNTING DOWN 9 ] —

#KzK_Undoukai #KzK_HealthBites ชมรมคหกรรมมักได้รับคำไหว้วานของเหล่าสภานักเรียนในทุกปี แม้ปีนี้จะอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ค่อยสู้ดี แต่พวกเราก็พร้อมลุกขึ้นมารังสรรค์ จากความช่วยเหลือของชมรมการแพทย์จึงทำให้ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น ขอเสิร์ฟ “Health Bites” เมนูสุดฮีลใจ แจกฟรีให้เหล่านักกีฬาและกองเชียร์ทุกท่าน! "กองทัพน่ะ ต้องเดินด้วยท้องนี่นา" "นี่ ทานอะไรหน่อยไหม?"

#KzK_HelpMeDIY #KzK_Roleplay ⚠️TW : การเสียชีวิตของสัตว์ 1

#KzK_Roleplay 4 วันหลังจากอพยพมาที่ห้าง | ชั้นดาดฟ้าคิไซนีโอพลาซ่า | โรลเปิด | แยกรูท [ช่วงก่อนอีเวนท์ตรวจสุขภาพ] เวลาผ่านไปได้สักครึ่งชั่วโมง​แล้ว ที่เด็กหนุ่มคนนั้นได้ร้องไห้อย่างโดดเดี่ยว ตอนนี้เขานั่งหลังชนระเบียงเงียบๆ พยายามเอามือปาดน้ำตาที่แห้งเหือดไปแล้วออกไป เขาร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหลต่อ ดวงตาแดงก่ำจากการปล่อยควาทเศร้าโศมในใจออกมาแบบไม่ปิดกั้น (+)

[好きすぎ] (Suki sugi) Vocal: Natsuki Karin Music/Lyrics : Tianpansa Illust : Plaikhluen (แวะมาแปะเพลงที่ไปจ้างชิกิซังมาค่ะ ตั้งใจจะไปสารภาพรักแท้ ๆ โลกดันแตกซะงั้น><)

#KzK_Story [ ย้อนหลังหลังจากการสำรวจปราสาท ] ในตอนที่กำลังช็อคกับภาพร่างเงาสีดำตรงหน้า พื้นก็สั่นไหวขึ้น ทันใดนั้น รากสีแดงก็ผุดทั่วทุกสารทิศ มันทำลายทุกอย่างไม่เลือกหน้า อะไร? เกิดอะไรขึ้น ? เสียงกรีดร้องของคนรอบข้างช่วยดึงสติของฉันเอาไว้ ฉันจึงวิ่ง วิ่งไปตามผู้คน วิ่งไปอย่างไร้จุดหมาย คาดหวังให้มีหนทางรอด

#KzK_Story 12 กันยายน 2016 ภายในโลกที่ล่มสลายจนไร้ความหวัง ภายใต้ท้องนภาที่แตกสลายอย่างไร้คำอธิบาย บนชั้นดาดฟ้าของอาคารที่ยังเหลือรอดในเมืองคิไซอันน่าอาภัพแห่งนี้ โอเซคิ โควคิยืนนิ่งมองภาพตรงหน้าด้วยใจที่แตกสลาย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เขายังมีความหวังเล็ก ๆ อยู่ในใจว่าครอบครัวของเขายังอยู่ที่ไหนสักแห่ง ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งน้องสาว

#Medical_Checkup #KzK_Roleplay ณ โซนตรวจสมรรถภาพทางกาย คุณได้ยินเสียงนับเลขผสมกับเสียงหายใจอย่างเหนื่อยหอบดังมาจากใกล้ๆ เจ้าของเสียงนั้นไม่ได้ถูกทำร้ายหรือทำการทรมาณแต่อย่างใด เธอเพียงกำลังพยายามซิดอัพอย่างเอาเป็นเอาตายก็เท่านั้นเอง "ส ส สี่!" เธอตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าก่อนจะหงายหลังลงไปนอนแหมะทันทีที่ทำสำเร็จ..เป็นครั้งที่สี่ (มาโรลหรือวาดแจมกันได้นะคะ😂)

#KzK_HelpMeDIY #KzK_Roleplay [แยกรูท | บวกได้ทุกคน] ในเมื่อข้างนอกอันตรายขนาดนั้น คุณชายจึงต้องจำใจอยู่ร่วมชายคาเดียวกับพวกมนุษย์อย่างช่วยไม่ได้ มันตัดสินใจช่วยเหลือในการเตรียมพื้นที่อยู่อาศัยเท่าที่ตัวเองจะช่วยได้ ขณะนั้นเอง มันก็สังเกตเห็นบางอย่างกำลังขยับอยู่ เจ้านั่น ศัตรูอันดับหนึ่งของมนุษยชาติก่อนที่อิเฮนจะปรากฏตัวขึ้นในสภาพเละไม่เป็นท่า

content warning : ทำร้ายร่างกายกัน ตุ้บตั้บ ตุ้บตั้บ (เคะไฟท์)

#KzK_Story TW: มีการบรรยายถึงความเจ็บปวด / อาการบาดเจ็บที่ดวงตา / เลือด / ความคิดแง่ลบ — ผมตื่นขึ้นมาหลังจากนั้นไม่กี่นาที การโดนหินกระแทกอย่างแรงนั้นมากพอที่จะทำให้หมดสติในทันที ณ วินาทีนั้รผมเผลอคิดล่ะครับว่าเดี๋ยวคงได้เจอมิเอะแล้วล่ะ ภรรยาสุดที่รักที่ล่วงหน้าไปก่อนผม แต่พระเจ้าช่างใจร้าย ผมตื่นขึ้นมาอยู่ดี พร้อมกับภาพของการพังทลายตรงหน้า

#Medical_Checkup #KzK_story ตอนนี้ คันซากิ ไทกะ กำลังรอคิวตรวจสุขภาพจากชมรมการแพทช์อะไรสักอย่างเขาไม่ได้ตั้งใจฟังนัก แม้ใจจะไม่อยากมาแต่ก็เหมือนจะจำใจมา ตอนนี้เขาได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้ว แม่จะไม่ได้หอมแต่อย่างน้อยก็ไม่เหม็น “อา…นี่ครับ” “คันซากิ ไทกะ…ครับ” พอถึงคิวไทกะก็วางบัตรนักเรียนของตัวเองลงบนโต๊ะ น่าประทับใจ…แม้ผ่านมา 5เดือนก็ยังไม่ทำหาย +

#Medical_Checkup #KzK_story โทโมมินั่งรอคิวตรวจสุขภาพอย่างใจเย็น แม้จะรู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อยกับชุดเครื่องแบบ(?)ของทีมแพทย์จำเป็นเธอก็ไม่แสดงอาการออกมาจนสังเกตได้ อย่างน้อยพวกเขาก็ดูไม่ได้ทำกันแบบขอไปที แถมเธอเองก็ไม่ได้ตรวจสุขภาพมานาน ได้รับรู้สภาพร่างกายตัวเองบ้างก็ดีเหมือนกัน "..ค่ะ" เธอขานรับเสียงเรียบเมื่อถึงคิวก่อนจะเดินเข้าไปยังโซนตรวจร่างกาย

#Kzk_story [ดำดิ่งสู่ห้วงฝัน] ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่อาจทราบ ทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา ก็อยู่ในห้างร้างที่ไร้ซึ่งผู้คนเสียแล้ว ฉันวิ่งออกตามหา ตะโกนเรียกชื่อเพื่อน คนสำคัญ ไปทีละคน ทีละคน ผ่านห้องแล้วห้องเล่า จนกระทั่งมาถึงดาดฟ้า ฉ้นบิดลูกบิดประตู และทันทีที่มันเปิดออก ลมเย็นก็เข้าปะทะหน้า ท้องฟ้าถูกย้อมเป็นสีส้มแดงสะท้อนอยู่ภายในดวงตาคู่นี้

#Medical_Checkup #KzK_story โชโตะเข้ารับการตรวจสุขภาพตามที่หลายๆคนแนะนำเพราะเจ้าตัวดูตัวเล็กลงกว่าเดิมมาก จากเดิมที่ตัวเล็กจนจะเป็นต้นไม้เจริญเติบโตไม่เต็มที่ ก็ลดลงจนเหลือไซส์เท่าต้นไผ่กรอบๆต้นหนึ่งเท่านั้น เขาหลบไม้เบสบอลไม่ทัน วิ่งก็ได้ไม่ครบรอบ แถมดูสุขภาพจิตใจก็ไม่คงที่ แต่ดอกไม้ที่เขาจัดกลับเต็มไปด้วยความหวัง เหมือนว่าเด็กคนนี้จะยังไม่วิกฤตขนาดนั้นนะ รึเปล่า

#KzK_LastStand #Kzk_Story ที่หลบภัย สถานที่ใหม่ที่คิดว่าคงปลอดภัยแล้ว แต่ในตอนนี้ มีที่ที่ปลอดภัยจริงๆ งั้นหรือ? เสียงร้องไห้คร่ำครวญที่แทบจะกลายเป็นความเคยชิน ความหน็บหนาวกรีดทับลงบนบาดแผลที่ได้จากการหลบหนีครั้งก่อน การข่มตานอนในคืนแรกนั้นยากลำบาก เสียงกระซิบเรียกชื่อดังแว่วมาตามลม 'ฮินะจัง' อีกแล้ว 'ฮินะ' 1

#KzK_HelpMeDIY #KzK_Roleplay [โรลเปิด l บวกได้ทั้งคิโบวและคิไซ] หลังจากพักฟื้นร่างกายจนกลับมาเป็นปกติ โทคิโนะก็ได้เข้าร่วมกับชมรมนักประดิษฐ์หวังจะเก็บเกี่ยวทักษะเพื่อเพิ่มโอกาสอยู่รอด ซึ่งงานแรกของเธอก็คงไม่พ้นช่วยซ่อมแซมระบบประปา เพื่อที่จะได้อาบน้ำเป็นคนแรกๆ "หนวกหูจริงๆ..." แต่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ก็ไม่ง่ายเท่าไร... (แวะมา + ช่วยหรือทักทายได้นะคะ)

#KzK_Downpour #KzK_Story [Turn 4] [1A] ในตอนที่อีกไม่กี่ชั่วอึดใจก็จะถึงจุดนัดพบ เสียงกรีดร้องแสบหูพลันดังแหวกอากาศ เป็นเสียงแหลมสูงที่ชวนไม่สบายใจและน่าหวาดหวั่นไปพร้อมกัน เพราะแหล่งที่กำเนิดเสียงมันกำลังมุ่งหน้าพุ่งเข้าหาเขา ไม่กี่เมตรข้างหน้า ร่างสูงใหญ่ท่วมหัวมนุษย์แหวกกลางลำตัวออกขณะมุ่งมา ภายในปรากฎเครื่องในชุ่มเลือด สิ่งที่เข้ามาในโสตการรับรู้จึงเป็นกลิ่นคาวเลือด +

ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าพี่ของเธอย้ายโรงเรียนไปแต่อย่างน้อยก็อยากเจอ ขอร้อง...ไม่เอาแบบนี้...ไม่อยากให้เป็นแบบเขา.... ความพยายามผ่าฝูงชนของเธอทำให้สิ่งที่สิ่งที่เธอปราถนาอยากให้เป็นจริงในที่สุดก็เป็นจริง เธอเห็นร่างของชายที่เธอไม่ว่ายังไงก็ไม่วันลืมได้อยู่ตรงหน้าของเธอ.. "พี่เซยะ.." จู่ๆ ความรู้สึกที่อันอั้นไว้มาตลอด 5 เดือนก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย "ในที่สุดหนูก็เจอพี่แล้ว.."

เซยะเองก็เริ่มลงมือช่วยเหลือดูแลปฐมพยาบาลผู้บาดเจ็บบางส่วน แต่ระหว่างที่เขากำลังวิ่งวุ่นดูแลคนเจ็บอยู่นั้นเอง "..." เสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้น เขายังคงจำเสียงนั้นได้อย่างแม่นยำ ร่างกายหันไปตามทิศทางที่ได้ยินเสียงนั้นทันที ภาพที่เห็นตรงหน้าคือสิ่งที่เขาเคยฝันถึงแต่ก็ไม่กล้าคาดหวัง น้ำตาที่พยายามอดกลั้นในเวลานี้ ก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจเก็บเอาไว้ได้ "...โควงะจัง"

(☺️วาดสามก้อนนอนแผ่หลังจบศึกค่ะ) @sorae-kzk.bsky.social @konoe-kzk.bsky.social

#KzK_Commu | ปักหมุด doc : cutt.ly/lrnkk9s7

#KzK_Story [1/5]

#KzK_Downpour #KzK_Story [ START II ] 04 . 09 . 2016 เวลา 11:00 เสียงลมหวิวแรงจนเศษกระจกสั่นระรัวบนพื้นซีเมนต์แตก รามิชะงักเท้าขณะจะก้าวออกจากซอกตึก มือกำแน่นอยู่บนสายสะพายกระเป๋ากีต้าร์ เสียงหัวใจของเขาดังแข่งกับเสียงตะโกนสั่งจากใครสักคนอีกทางหนึ่งที่สละชีวิตตัวเองเพื่อให้พวกเขาได้หนีไปจากเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถนิยามคำได้ +

#KzK_Story [การพบกันครั้งแรกของเท็นยูและฮิคาริ] (1/4)

#Kzk_story —ขยับไม่ได้… —ขามัน..หนักเกินไป… เพิ่งตื่นขึ้นแท้ ๆ กลับถูกปลุกในสภาพอดสู คงจะกลับไปนอนไม่ได้เร็ว ๆ นี้ มันเกิดอะไรขึ้น.. ที่นี่ที่ไหน? ทำไมจำอะไรไม่ได้? มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย แต่กลับมามือเปล่า ฉันอยู่ที่นี่ได้ไง? และทำไมฉันต้องอยู่ต่อ? ฉันเป็นใคร..ยังเป็น‘ซากุระ‘อยู่หรือเปล่า..? คันตาซ้ายจัง…

#KzK_Roleplay วันที่ 2 หลังการพังทลาย @ ชั้น 2 ของห้าง Kisai Neoplaza (โรลเปิด แยกรูท) คุณขึ้นมาที่นี่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จะมาเพื่อเยี่ยมเพื่อนก็ดี มาเพื่อหาหมอก็ดี หรือมาเพื่อหา [นักจิตวิทยา] ที่เหลือรอดมาให้คุณพึ่งพาแค่คนเดียวก็ดี ชั้นสองฉุนไปด้วยคาวเลือดและกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ มันไม่ใช่กลิ่นที่น่าอภิรมย์หรอก แต่ก็คงเหมือนเวลามาโรงพยาบาลแล้วมีคนช่วย

#KzK_Story ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาโผล่ที่นี่ได้ยังไง แต่พอเห็นว่าใครนั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็พอจะเดาได้ว่าคงโดนแบกมาจากปราสาทอามากิริหลังหมดสติไป แต่ … ทำไมเป็นที่นี่ เมืองใหม่ที่ทุกคนว่ากันว่าอันตรายนักหนา แต่ตอนนี้ผู้คนมากชีวิตกลับเลือกที่ใช้มันเป็นที่พักพิงชั่วคราว สายตากวาดมองรอบตัว เขาอยู่ในร้านเสื้อผ้า มีคุณลุงนั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมเศษผ้าที่เปรอะเปื้อน ส่วนขาทั้งสองแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว .

#KzK_AmagiriExploration #KzK_Story [โรลปิด] @kzk-rin.bsky.social ยามาดะที่พึ่งปลุกให้ตื่นขึ้นก็ต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดสุดแรงเกิดอีกครั้ง พื้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง รากไม้สีแดงที่ชอนไซขึ้นจากพื้นดิน เพื่อนที่รีบคว้ามือของเธอและพาเธอออกวิ่ง ต้องหนี ต้องหนี ต้องหนีอีกแล้ว... ร่างกายประท้วงหนัก ขาของยามาดะไม่มีแรงเหลือแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องฝืนวิ่งต่อไป ต้องวิ่งต่อไปเท่านั้น

#KzK_Story #KzK_Roleplay (( โรลเปิด บวกได้ทั้งคิโบวและคิไซ )) ทุกอย่างพังพินาศลงในชั่วพริบตา ท้องฟ้าที่เคยคุ้นเคยแตกออก รอยแยกมหึมาฉีกผ่านม่านเมฆหนาทึบ ปล่อยแสงหลากสีสันประหลาดตาไหลทะลักออกมา เศษเสี้ยวของแสงเหล่านั้นร่วงหล่นลงมาพร้อมกับสายฝนสีดำ ราวกับละอองดวงดาวที่กำลังไว้ทุกข์ให้โลกที่กำลังล่มสลาย

#KzK_LastStand #KzK_Story "คิซึระ!!!" "อย่าหลับนะ วิ่งต่อ วิ่ง!" โชโตะร้องเสียงดัง พยายามใช้เสียงที่แหบแห้งของตนปลุกเพื่อนที่บาดเจ็บหนัก ทว่าต้องแบกร่างเพื่อวิ่งหนีผืนแผ่นดินที่กำลังแตกระแหงออกจากกัน ท้องฟ้ากำลังถล่ม แผ่นดินกำลังทลาย แต่เขาต้องวิ่งต่อไป วิ่งต่อไป “วิ่งตรงไป! ตรงไปสุดเมือง!” เสียงของใครสักคนดังขึ้น กึกก้องปะปนกับเสียงที่ดังเสียดแทงเข้ามาในโสตประสาท

#KzK_LastStand #KzK_Story Story Doc : bit.ly/48bLmyX

#KzK_Downpour #KzK_Story [โรลปิด] @kyora-kzk.bsky.social 4 กันยายน 2016 [10:50 น.] ณ ช็อปปิ้งสตรีท 10:50 น. อากาศที่เคยเงียบสงัดและอับชื้นในช็อปปิ้งสตรีท ตอนนี้หนักอึ้งไปด้วยความตึงเครียดที่รอวันปะทุ ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเตรียมพร้อม รอคอย นี่คือวันที่ถูกกำหนดไว้ วันที่ต้องทิ้งกรงขังที่พวกเขาติดมาตลอดหลายเดือน +

#KzK_LastMeal #KzK_Story ‘น่ารำคาญ...’ ความคิดนั้นวนเวียนอยู่ในหัวซ้ำ ๆ บดบังเสียงกรวดใต้ฝ่าเท้า น่ารำคาญที่ต้องมาเสียเวลาอันมีค่า...เพื่อหาของป้อน ‘งานเลี้ยง’ ไร้สาระนั่น และที่น่ารำคาญที่สุด... คือเสียงฝีเท้าสองคู่ที่ดังตามหลังเขามาไม่ห่าง Doc : docs.google.com/document/d/1...

#KzK_AmagiriExploration #KzK_Roleplay [09.08] โรลเปิดสั้นๆ | แยกรูท : เรียกไปช่วยหรือไปทำอะไรก็ได้ เบ๊สาธารณะ🏃🏻 โนโซมิหลังจากการต่อสู้จบลง และมีคนภายนอกเข้ามาช่วย แต่ตัวเขาก็ยังไม่ยอมสลบไปแบบคนอื่นๆซักที อาจจะเพราะรู้สึกว่ายังไหว ไม่ได้เจ็บมากมายเท่าหลายๆคน เลยฝืนสังขารของตัวเองต่อไปอีก เพื่อช่วยเหลือคนอื่น เขาไม่ห่วงตัวเองเลยซักนิด

(สกินขาเข้า🥀 -หัวใจสองดวงตั้งแต่เริ่มยันจบ - ตอนแรกปากแซ่บใส่ พอเริ่มสักพักสู้เข้าโหมดโฟกัส -มีบาดแผลเล็กน้อยประปราย เสื้อคลุมน่าจะหายไปแล้ว -แอบบ่นหิวข้าวอยากกินพาเฟ่ต์อยากกลับไปอาบน้ำหลังจากสู้จบ -มือเริ่มจับดาบไม่มั่นหลังสู้จบ -ไม่ได้สลบไปพยายามวิ่งเดินต๊อกแต๊กไปหาคนในชมรม พอรู้ว่ายังอยู่ครบทุกคนก็โล่งใจน่ะ )

#KzK_Roleplay โรลเปิด | แยกรูท เหตุการณ์ก่อนอีเวนต์ : วิกฤตรุกล้ำ ราตรีเอาชีวิตรอด หลังจากที่ผู้เอาชีวิตรอดได้โยกย้ายที่พักเข้ามายังสถานที่พักพิงใหม่ โชโตะได้ช่วยทำแผลให้ผู้บาดเจ็บในทีมของตนเองเสร็จสิ้น เหมือนว่าพี่ใหญ่สองคนจะแยกตัวไปใช้เวลาส่วนตัวจึงเหลือเพียงเขาที่มุมห้อง (คนที่บาดเจ็บจากอีเวนต์ก่อนสามารถแวะมาโรลทำแผลกับโชโตะได้ครับ)

#KzK_Downpour TW: Blood🩸(censore) Turn 3 : 2A โทโมมิหอบหายใจ สายตาคุ้นมัวมองสิ่งที่อยู่บนพื้น แค้นเคือง รังเกียจ...โล่งใจ? มวลอารมณ์มากมายผสมปนเปกันอย่างยุ่งเหยิง เศษซากของสิ่งที่เคยเป็นเหล่าปลาหน้ามนุษย์ปะปนไปกับเศษกระจกตู้ปลา ทั้งหมดนี้ เธอเป็นคนทำ แม้จะดูโหดร้ายเกินจำเป็น แต่ตัวประหลาดพวกนี้อาจจะทำร้ายเธอเมื่อไหร่ก็ได้ พวกมันสมควรตายแล้วไม่ใช่หรือ? +

#KzK_AmagiriExploration #KzK_Roleplay โรลเปิด | แยกรูท ⚠️CW: เส้นเลือด พวกเราชนะแล้ว พวกเราล้มมันได้แล้ว ไอ้บ้านั่นตายแล้ว ประโยควกวนอยู่ในหัวราวกล่อมประสาท หล่อเลี้ยงกำลังใจให้ฮึดสู้อีกครั้ง ตรงข้ามกับความเหนื่อยล้า, ปวดระบมที่สั่งสมกระจายไปทั่วร่างกายจนสังขารแทบลุกไม่ขึ้น 1 วันที่นอนบนพื้นที่เหม็นเน่านั้นไม่อาจทดแทน 3 วันที่ต่อสู้หามรุ่งหามค่ำได้เลยซักเสี้ยวเดียว

#KzK_NibbanaMara (แวะมาลงสภาพอุกิก่อนและหลังอีเว้นท์ค่า ถ้ามีโอกาสจะมาวาดสตอรี่ระหว่างนั้นด้วยค่ะ🏃🏃)

#KzK_DownPour #KzK_Story [Turn 3 : 2C | TW : Blood] ฮารุโตะก้าวเข้าไปช้า ๆ ก่อนจะทรุดลงข้างร่างที่เย็นเฉียบ มือสั่นระริกแตะลงบนพื้นชุ่มเลือดตรงหน้า เขามองร่างนั้นเนิ่นนาน ไม่มีเสียงใดนอกจากเสียงฝนที่ตกกระทบซากคอนกรีตและเสียงลมหายใจของตนที่สั่นพร่า +

[Story] "ดังโงะอร่อยเนอะ" "อยากกินอีกจัง~" . . . . . . . . . "...เหงาจัง" "เหลือตัวคนเดียวแล้วนี่"

#kzk_nibbanamara cw : สีแสบตา เดิมทีมันเป็นแค่ความเอาแต่ใจของเขาเท่านั้น ทั้งที่รู้ว่าหากเข้าหมอกมา มีโอกาสที่จะพบเจอกับอันตราย แต่ว่าเมื่อได้เห็นคนอื่นๆ เข้ามา ก็คิดว่าอาจจะมีโอกาสได้เจอคนที่ตามหาก็ได้ ทว่าทุกอย่างนั้นเลวร้ายกว่าที่คิด สิ่งที่ปรากฎในสายตานั้นล้วนเต็มไปด้วย'สีแดง' มือที่สั่นเทาเอื้อมไปคว้าอาวุธตรงหน้าขึ้นมาถือเอาไว้ ทางเดียวที่จะรอด มีแต่ต้อง'สู้'

#KzK_NibbanaMara "ต้องหาอาวุธ อ๊ะ! นี่แหละ!" (อีเว้นมันก็จริงจังแท้ๆ แต่พอวาดออกมาเหมือนจะติดตลก😅)

#KzK_NibbanaMara ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิ่งมานานแค่ไหน เขาเพียงแค่ฝืนขยับร่างกายให้เคลื่อนไหวต่อไป ไม่แม้แต่จะหยุดพัก เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่เขาทำได้ ถึงร่างกายจะพัง จะเจ็บ จะล้มกี่ครั้งก็ช่างมัน เขาไม่ได้กลัวความตายอีกต่อไปแล้ว ในใจปราถนาเพียงอย่างเดียว “ขอแค่ทุกคนออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยแค่นั้นพอแล้ว” “ส่วนฉันน่ะ จะเป็นยังไงก็ช่าง” ‘ใช้ชีวิตในส่วนที่เหลือ แทนฉันด้วยนะ‘

(Tw. Eyes) [ อีเวนท์ที่ 3 ฝั่งผู้เหลือรอดจากเงามืด : วิกฤตรุกล้ำ ราตรีเอาชีวิตรอด ] docs.google.com/document/d/1...

#KzK_Downpour #KzK_Story [Turn 3] [1A] ‘อ่า…ไอ้ฝนบ้านี่อีกแล้ว’ คิดในขณะที่กระชับเสื้อคลุมฝนให้เข้าที่ สภาพเขาไม่สู้ดีนัก จะให้เป็นหวัดเพิ่มอีกไม่ได้เด็ดขาด เขาวิ่งเยาะบนเส้นทางที่เปิดโล่งอีกครั้งเหมือนคราวก่อนหน้า เพียงแต่คราวนี้เพิ่มความระแวดระวังกว่าเดิม จนกระทั่งที่เท้าขวาเกิดอาการแปลกๆ +

#KzK_Downpour #KzK_Story [Turn 2] [1B] เสียงรอยเท้าจำนวนมากดังฝ่าความมืดเข้ามาในโสตท่ามกลางความเงียบสงบ สถานการณ์บีบให้สองขาพาเขาเข้าไปในเส้นทางซึ่งเป็นซอยแคบแห่งหนึ่งที่อย่างน้อยก็มีที่กำบังจากฝน ทันใดผลันได้ยินเสียงแผ่วเบา แต่โทนเสียงที่ได้ยินทำให้อดเหลือบไปมองไม่ได้ …และเขาก็ได้พบกับร่างปริศนาที่อยู่ในสภาพน่าอดสูที่สุดที่เคยพบในรอบหลายเดือนร่างหนึ่งเข้า +

#KzK_NibbanaMara ในตอนนี้ก็รู้แล้ว ว่าการพยายามวิ่งอย่างไร้จุดหมายจริง ๆ มันเหนื่อยขนาดไหนกัน [โยชิดะ โทโมมิ: หมดแรง ไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก]