[แจ้งอัพเดทค่าสเตตัส] สำหรับลูกมูที่ผ่านบททดสอบที่ 3 จะได้รับสเตตัสเพิ่มซึ่งเป็นสิทธิพิเศษในฐานะผู้เล่นเบต้า โดยจะมี 20 แต้มที่เพิ่มมาโดยอ้างอิงจากคำตอบในฟอร์มอีเวนท์ 03 และไม่สามารถแก้ไขได้ ตรวจสอบค่าสเตตัสที่ลิงก์นี้ bit.ly/43vllr4

เมื่อเรื่องราวทั้งหมดสิ้นสุดลง และร่างกายได้รับการเยียวยา แม้จะมีบาดแผลแต่ก็ไม่ถึงขั้นสาหัส สการ์เล็ทจึงฟื้นตัวได้ค่อนข้างรวดเร็ว ในห้องพักอันเงียบสงบ แสงแดดอ่อนยามเย็นลอดผ่านบางๆ เส้นผมของเธอซึ่งพันกันยุ่งเหยิงจากการต่อสู้นานวันดูใกล้หลุดเปียเต็มที เธอจึงนั่งลงข้างหน้าต่าง มือค่อย ๆ สางปมเส้นผมทีละช่อด้วยความใจเย็น ก่อนจะเริ่มถักเปียใหม่ช้า ๆ ( cms : Jarwkai )

ร่างเล็กลิ้งไถลออกมาจากความมืดด้านหลัง วิเวียนตั้งตัวนั่งในจังหวะสุดท้าย สายตาจับจ้องยังจุดที่พึ่งหนีออกมา ฝ่ามือกำมีดข้างเอวไว้แน่นขณะมองกลับไปว่าอะไรก็ตามที่ไล่กวดเธอมาจะโผล่ตัวให้เห็นเมื่อไหร่ "..." แต่ทว่ากลับไม่มีสิ่งใดหรือเสียงไหนเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย ราวกับทุกอย่างหยุดและถูกตัดขาดไปในทันทีที่เธอก้าวขาเข้ามาอยู่ในโถงใหญ่นี้ เด็กสาวกลืนน้ำลายหนืดลงคอที่แห้งผาก +

[ Epilogue ] #ROC_betaFIN bit.ly/4l9WSPy นับร้อย​วิญญา โรยราเหลือเพียงหยิบมือ หลุดพ้นไปจากซากปรักแห่งความพินาศ​ พวกเจ้าได้ถักทอชะตาขึ้นใหม่แล้ว คราบททดสอบถึงคราอวสาน​ เส้นทางนั้นได้เปิดออก จงปีนสู่หลังมังกร​ ​ทะยานสู่ฟากฟ้าอันไร้ขอบเขต ขอต้อนรับสู่ 'เอลิเซียม'

[ ประกาศปิดคอมมู ]

#ROC_beta04 คำถามนั้น คือการทดสอบสุดท้าย หากคุณให้ข้อมูลสำคัญไป อ่าน bit.ly/4l70xxm ไม่แน่ใจว่าทำอะไรกันแน่ อ่าน bit.ly/4khvOwr และหากคุณไม่ได้ปริปากบอกไป อ่าน bit.ly/3TfogiT

มือหนาคว้าบีบเข้าที่ลำคอ ยกร่างยับเยินขึ้นหมดความอดทนต่อความเงียบที่ผ่านมา เขาถามสิ่งเดิม หัวเธอวนเวียนถึงคำตอบไร้หลักประกันมาตลอดแม้กระทั่งตอนนี้ หากต้องจบลง ความเงียบจะทำให้คนข้างหลังปลอดภัย ... —ไม่ ที่ผ่านมาก็ไม่ใช่ หากต้องการดั่งภาพฝันต้องสร้างทางขึ้นมา จริงจงมีศัตรูร่วมกัน หลอกจงลวงให้ถึงที่สุด ไร้คำตอบอื่น เราดูเป็นนักบุญในสายตาใครๆ อยู่แล้วนี่ "เซเลส—เทียร์ร่า"

#ROC_beta04 ถูกกระหน่ำโจมตีใส่ไร้ทางต่อต้าน ร่างของฮิลเดอการ์ค่อยๆทรุดลงกับพื้น กลิ่นคาวสนิมฟุ้งในปาก ทว่าไร้คำพูดโต้ตอบใด ไม่แม้จะแสดงร่องรอยของการดิ้นรนที่จะมีชีวิตต่อ เธอรู้จักกลุ่มคนที่แต่งตัวเช่นนี้เป็นอย่างดี รู้ดี...ว่าพวกมันเกลียดคนของจักรวรรดิยิ่งกว่าอะไร ต่อให้บอกข้อมูลแสนสำคัญเพียงไหน จุดจบก็คงไม่ต่างไปจากเดิม จึงกระทำตนเฉกเช่นหุ่นกระบอกให้พวกมันทุบตีเล่น

( วาดตี้ย้อนหลังค่ะ 🙌 )

เหนี่ยวรั้ง ผลักดัน อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นจากการทำงานของประตูปริศนานั่นลากวิเวียนข้ามมายังอีกฝั่งในทันที ก่อนที่เสียงการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของบางสิ่งจะเกิดขึ้นพร้อมเสียงกระแทกประตูที่ปิดดังตามมา ไม่ว่าแรงเมื่อครู่จะมาจากอะไร วิเวียนก็รู้สึกขอบใจที่มันอนุญาตให้เธอเพียงผู้เดียวที่ข้ามมายังฝั่งนี้ +

#ROC_beta03 [ Mirror of the Soul ] ตั้งแต่เมื่อไหร่ เดินมาไกลแค่ไหน เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว.. เธอไม่อาจทราบได้ ทว่าอย่างน้อยก็นานพอให้ร่างกายของวิเวียนได้พักผ่อนขจัดความเหนื่อยล้าจากทะเลทรายก่อนหน้า เธอกวาดสายตาไปรอบๆความมืดมิดและกลืนเป็นหนึ่งเดียวไปกับมันอย่างง่ายดาย หากยังมีแสงอยู่ แม้เพียงริบหรี่ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับชาวซีลนาวีร์อย่างเธอ +

#ROC_beta02 | Trial of the Fearless and then the fear is all I could feel. [มาลงภาพย้อนหลัง ซีนงั่มๆ 🧑‍🍳]

#ROC_beta04 เธอเหนื่อย กล่องเสียงของเธอได้รับบาดเจ็บ แม้เด็กๆ คนอื่นกำลังกรีดร้อง แต่เธอไม่สามารถส่งเสียงอะไรได้ด้วยซ้ำ เธอจึงนอนแน่นิ่ง ให้ทหารรุมทุบตีเธอ หวังว่าจะมีเสียงเล็ดลอดออกมา แต่ความคิดของคารินกำลังอยู่ที่อื่น.. เหล่าพาเหรดที่เต็มไปด้วยตัวละครจากนิทานที่เธอชอบ ออกมาเล่นบทเพลงกล่อมที่เธอไม่คุ้นหู ในขณะที่สติของเธอค่อยๆ เลือนราง 'เดี๋ยวทุกอย่างจะสบายดีแล้ว'

#ROC_beta04 ตาพร่าเบลอกวาดมองรอบสถานที่แห่งใหม่อย่างเลื่อนลอย 
คาเอลันขยับปากขึ้นลงเบาๆ

 ไร้เรี่ยวแรง "ข้าไม่รู้" เด็กชายวัยเพียงเท่านี้หาได้เข้าใจความภักดีต่ออาณาจักร หรือแม้แต่จะเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาเพียงเหนื่อยล้า และหวาดกลัวเกินกว่าจะเอ่ยถ้อยคำใด

ต่อ พวกผู้ใหญ่ยังคงต่อยตีร่างเล็ก จนมันเริ่มที่จะด้านชา

 ก่อนนิทราจะมาเยือนเขาอีกครั้ง

[*นั่งมองเพื่อนๆเจ็บตัวกัน* อ๋ย ☠️]

#ROC_beta04 'แปลก..' 'แปลกจัง..' เด็กน้อยที่ล้มลงหลังมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ได้ตายลง ตื่นขึ้นหลังวูบไปได้ครู่ แม้แทบไม่เหลือแรง แต่ความรู้สึกแปลก ๆ ทำให้รัคชายกมือมาแตะบริเวณตาโดยสัญชาตญาณ 'มองไม่เห็น..'

เมเดนไม่ใช่เด็กที่รอบรู้ขนาดจะพอจะรู้เรื่องอาณาจักรธอรัน "การคัดเลือก..เพียงเข้าร่วมก็ได้เงินเละเสบียง" เสียงของเด็กน้อยพูดติดขัด เต็มไปด้วยความเจ็บทั่วร่างแต่ก็พยายามเค้นเสียง เธอไม่ได้กล่าวโกหกแต่อย่างใดเพราะรู้ว่าไม่ควร "ให้พวกเราเดิมพันทุกสิ่ง แม้แต่ชีวิต เพื่อยกตนเองให้สูงขึ้น" "โปรเจ็คเอจิส" "ข้าจะพูดมากกว่านี้ ถ้าท่านปล่อยข้า" แต่หากพูดความจริงแล้วรอด เมเดนจะทำมัน

"หากทำให้ข้าเชื่องเช่นจักรวรรดิได้ เจ้าก็จะมีทุกอย่างรวมปาฏิหาริย์เรื่องอสูรนั่น.." "แต่หากไม่รู้ว่าเรามีค่าเพียงใด ก็คงเสียสิ่งที่ถึงขนาดกับต้องทำให้จักรวรรดิสั่งให้เด็กๆเข้าไปในอาร์เทมอย่างสูญเปล่า" ถึงจะมีเด็กคนอื่นปากโป้งบ้าง แต่ก็คงไม่พ้นในมุมมองทั่วไป ต่อให้เป็น 'อาณาจักรนั่นจริง' แต่หากไร้น้ำยาไม่ว่าใครก็ไร้สิทธิ์ครอบครองเธอ "หรือธอรันก็พ่ายแพ้ไอน์ฮาร์ตกระทั่งเรื่องฝึกเด็กให้เชื่องกัน?"

ช่วงเวลาที่เข้าปะทะกับสัตว์อสูร​ หลังจากถูกโจมตี ดาร์ลีนรู้สึกได้ถึงแรงโจมตีฟาดเข้าอย่างจัง​ เลือดอุ่นไหลซึมจากขมับ หยดลงตามแนวคิ้ว โลกหมุนวนวิงเวียนจนเป็นฝ่ายล่าถอย​ เชื่อมั่นว่าสหายทั้งหลายจะร่วมกันจัดการอสูรร้ายได้สำเร็จ เสียงฝีเท้ามุ่งปะทะ​โรมรัน​ กระทั่งร่างยักษ์​ร่วงกระแทกผืนหิมะ​ เกิดเสียงตีบตันดังสะท้อนก้อง แทนที่จะเป็นเสียงยินดี​ กลับกลายเป็นความวุ่นวายอื่นปรากฏ​แทน +

ไร้เรี่ยวแรงขัดขืน อีวานนาได้แต่ยอมกลุ่มคนที่ไม่รู้จักทำร้ายซ้ำไปมา หวังรีดเค้นคำตอบจากเด็กน้อยสภาพกึ่งเป็นกึ่งตาย "...ไม่รู้" เธอหายใจรวยริน รวบรวมแรงอันน้อยนิดเปล่งเสียงแหบแห้ง "..รู้แค่..ต้องรอด.." ไร้คำโกหก เธอไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าการทดสอบท้งหลายที่ผ่านมาคืออะไรกันแน่ ที่ยังมีชีวิตอยู่ก็แทบจะปฏิหารย์แล้ว ร่างเล็กโงนเงนก่อนจะล้มลงไปกองบนพื้น สติเลือนรางเกินกว่าจะพูดอะไรได้อีก

เอลินดร้าไม่ได้มีสติมากนักคำถามพวกนั้นมันจึงเป็นเพียงลมปากที่เข้าหูซ้ายและทะลุหูขวา ตอนนี้เธอสนใจแค่ว่า "เพื่อนข้าอยู่ที่ไหน" ฮิลด์ คารินและดาร์ลีน เธอนอกจากจะไม่ตอบคำถามแล้วยังตั้งคำถาม ไม่แปลกนักที่จะโดนต่อยตีจนไม่อาจนั่งพับบนพื้นได้ไหว จนตัวงอล้มลงไปนาบกับพื้น สำหรับเอรินดร้าเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเอจิสเลยนอกจากอยากจะเข้าร่วมเพื่อความเป็นอยู่ของครอบครัว

ในคราวนี้เคลื่อนไหวเร็วยิ่งกว่าความคิดของตน เจ้ามนุษย์อวดดีนั่น มันกล้าดียังไงถึงช่วยข้า ทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันมาไม่กี่วันแท้ๆ ด้านล่างเป็นอะไร? รังของมันหรือไม่? แล้วถ้าถูกทรายขังไว้ล่ะ? หรือเป็นบ่อของพิษสีดำที่อยู่ในปากมัน? ต้องคล้องโซ่ไว้เผื่อใช้ขึ้นกลับไป ไม่มีเวลาทดสอบต่อความน่าจะเป็นแล้ว "หลุมนี่อาจเป็นทางออก จับมือข้าไว้!!!" แต่ต่อให้มันจะไม่ใช่ ไม่ว่าอย่างไร เธอจะต้องกลับขึ้นมาให้ได้

#ROC_beta04 [ Part 2 ] bit.ly/4n4AmZP เมื่ออสูรร้ายล้มลง ดั่งสัญญาณ​สิ้นสุดความเหนื่อยยาก เหล่าเด็กน้อยต่างร่วมมือกันเพื่อให้มีชีวิตรอด​ แม้ต้องหลั่งเลือด​ เผชิญความสูญเสีย ...ทว่าชีวิตอาจถึงจุดสิ้นสุดลงก่อนได้เริ่มเฉลิมฉลอง​ เมื่อฝันร้ายนั้นมิได้จบลง เพียงแปรเปลี่ยนรูปลักษณ์​ไป

[ คีอันพบเข้ากับยาดมเฉพาะกิจ——💐]

#ROC_beta02 [ Trial of the Fearless ] ยอมอยู่ในถ้ำเลี้ยงลูกไวริกซ์ยังคงจะดีเสียกว่า... แม้ว่าจะไม่ถูกกับอากาศหนาว แต่ร้อนขนาดนี้ก็ใช่ว่าจะโปรดปราน หลังจากปล่อยให้ตัวเองนั่งนิ่งอยู่บนผืนทรายมานาน และรับรู้ได้ว่าเด็กคนนั้นที่เขาไม่รู้จัก ถูกหนอนยักกลืนกินไปเรียบร้อย เจ้าหนอนนั่นหายไปแล้ว หายไปในโพรงหลุมดำที่มองไม่เห็นจุดหมายปลายทาง

#ROC_beta03 [ Mirror of the Soul ] bit.ly/4lbQeYP เมื่อทรายทรุดตัวลง โพรงทะมึนสูบกลืนทุกสิ่งลงอย่างตะกรุมตะกราม​ ประสาทสัมผัสของคุณกลับมาอีกครั้งยามม่านหมอกเยียบเย็นปะทะใส่​ ร่างของคุณลอยคว้าง ไร้ที่ยึดเหนี่ยว​ กระจัดกระจาย​ ร่วงหล่นสู่ห้วงอนธการ​ ตัดขาดพรากจากทุกผู้คนที่คุณพยายามควานหา ลึกเข้าไปยังใจกลางวงกตแห่งความโดดเดี่ยวอันแสนพิสุทธิ์

#ROC_beta02 | Trial of the Fearless สิ้นแสงสว่างวาบ ทัศนียภาพก็ผิดไปถนัดตา จากป่าไม้เปลี่ยนเป็นทะเลทรายตัดขอบฟ้า สุดลูกหูลูกตา อากาศที่เปลี่ยนกระทันหันทำเอารู้สึกขนลุกเล็กน้อย รอบตัวตอนนี้ไม่มีผู้ใด หรือคำใบ้ในการไปต่อ คงได้เพียงภาวนาให้เพื่อนร่วมทางไม่ได้รับอันตรายเท่านั้น เด็กชายจับเอาเสื้อคลุมในกระเป๋าคาดตัวออกมากำบังเศษทรายจำนวนมหาศาลที่พัดปลิวตามแรงลม +

[ ผลโหวต : A รูปลิ่ม ] เปิดรับสมัครถึงวันที่ 10 มิ.ย เวลา 23:59 แล้วจะทำการสร้างแชทกลุ่มในลำดับต่อไป forms.gle/UFwrQKB88MhB... สามารถสมัครหน่วยที่ต้องการได้ตามคาร์ ไม่มีการจำกัดจำนวน

#ROC_beta02 #โรลปิด [TW: ความรุนแรงกับเด็ก] เป็นเวลามากกว่าสองวันหลังจากผ่านบททดสอบแรก และคารินใช้เวลาทั้งหมดไปกับการหลบหนอนทราย และเดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย โชคยังดีที่เธอเจอกับเพื่อนร่วมทางสองคน ได้พบกับซากปรักหักพังกลางทะเลทรายให้พวกเธอค้างแรมสำหรับวันนี้

#ROC_beta02 | โรลปิด ชั่วพริบตาหลังวางรูเบธีสลงบนแท่น ทัศนียภาพ​กลับเปลี่ยนแปร​ ดาร์ลีนปรากฏตัวอีกครั้งกลางทะเลทรายอันร้อนระอุ ลมแรงพัดทรายปะทะผิวหน้า รุนแรงเสียจนจังหวะแรกเธอโงนเงนไป สูดหายใจลึกขณะหันมอง​ กลับไม่พบสหายร่วมทางแม้สักคนเดียว "ทุกคน…?"​ กวาดตามองรอบตัว ผืนทรายทอดยาว ไร้เงาผู้ใด แต่เธอเชื่อว่าทุกคนยังมีชีวิตอยู่ 'ต้องหาพวกเขาให้พบ' +

#ROC_beta02 [ Trial of the Fearless ] bit.ly/45GBf4e ตะวันเจิดจ้าแผดเผา พายุทรายซัดกระหน่ำ หลังวางรูเบธีสลง​ เพียงพริบตา​ คุณถูกส่งมายังทะเลทรายอันเวิ้งว้าง ใต้ฝ่าเท้าคือผืนทรายที่พร้อมกลืนกินทุกชีวิต เบื้องหน้าที่ปรากฏพาดผ่านคือเงาทมิฬคืบคลาน​ ไร้ทางหนี ไม่มีแม้ที่หลบ คุณต้องเป็นผู้หาทาง​ 'ผ่าน' แม้ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าต้องทำสิ่งใด

#ROC_beta01 TW: Blood นิดหน่อย [มาเก็บตกอีเว้นท์ 1 ครับ แก็งเด็กได้รับข้าวหน้าปลาไหล 1 EA]

ชั่วขณะแห่งความเป็นตายนั้น บางสิ่งพุ่งแหวกผ่านอากาศ ปักลงคั่นกลางระหว่างคุณกับอสูรร้ายอย่างแม่นยำ สะบั้นเมือกเหนียวที่พันธนาการคุณไว้ให้ขาดออก คือดาบอันปราณีตเล่มหนึ่ง ประกายจากคมของมันส่องสะท้อนยามต้องแสงแดด ดอกเฟยาริสผลิบานอย่างผิดแผกกลางทะเลทราย “จับมือข้าไว้ เร็วเข้า!” ร่างของผู้ช่วยเหลือปรากฏขึ้นหลังม่านฝุ่นควัน ยื่นมือให้คว้าจับหวังพาสหายออกจากที่ตรงนี้ให้ได้โดยไว

เพราะงั้นคลื่นอารมณ์ทั้งหลายที่เคยถูกปกปิดไว้ได้จึงเริ่มพังทลายออกมา ผิดหวัง ชิงชัง โกรธแค้น ต่อทุกอย่างที่ทำให้ตนต้องมาอยู่ ณ จุดๆนี้ ในหอคอยแย่ๆนี่ ความอัดอั้นทั้งหลายที่สะสมมานานแรมปีได้ปะทุออกมาอีกครา —น้ำตาหนึ่งหยดไหลอาบแก้มก่อนตกลงสู่พื้นเงียบๆ วิเวียนรีบดึงฝ่ามือหนึ่งข้างกลับมาเช็ดมันออกแทบจะทันที 'น่าสมเพชสิ้นดี...' ทั้งๆที่เคยตั้งมั่นว่า จะไม่ร้องไห้อีก ไปแล้วแท้ๆ

ก่อนจะได้ทำอะไรมันกฌพ่นใยใส่ร่างของเธอไม่ทันได้กลิ้งหลบ ทว่ากลับเสียการทรงตัวโดนใยของมันกำลังลากเข้าปากเตรียมตกเป็นมื้ออาหารอันโอชา มือของเธอพยายามตะเกียกตะกายไปตามพื้นทรายร่วนที่ไร้ที่ยึดเกาะ พยายามไขว้คว้าคันธนูที่ตกอยู่บนพื้นตอนเสียการทรงตัว แต่ทุกอย่างล้วนไร้ผล "ช่วยด้วย..ใครก็ได้" เสียงสั่นเครือร้องออกมาขณะที่ร่างกำลังไหลเข้าไปใกล้เรื่อยๆอย่างหมดหวัง

#ROC_beta02 #โรลปิด ก่อนหน้าสหายเอลฟ์ร่วงลงในพื้นดินแตกแยก แม้จะออกตัวหมายคว้าร่างนั้นแต่ก็ช้าไป และเหมือนมันก็เกิดกับเธอด้วย วิเวียน? สการ์เล็ท? "—!" แรงสั่นใต้พื้นทรายบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหว หรือว่า—! ซู่ม! เม็ดทรายและไอร้อนระเบิดพุ่งขึ้นทางด้านหลัง เสี้ยววิสิ่งที่ไม่อยากได้ยินที่สุดคำรามกู่ก้องพาสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ที่เลวร้ายยิ่งกว่ามันพ่นเมือกออกมา ระยะห่าง—ไม่เหลือแล้ว! +

#ROC_beta02 [โรลปิด] สติดับวูบไปชั่วครู่ในขณะที่มีใครพยายามจะช่วยรักษาแผลให้ก่อนหน้า แต่กลับกลายเป็นว่าเขาต้องถูกปลุกอีกครั้งด้วยแสงแดดจ้าที่แยงตาและไอระอุที่ร้อนเกินกว่าจะนอนพัก เขาลืมตาขึ้น ดวงตาสีเขียวอ่อนจับจ้องไปทั่วบริเวณ ไม่เข้าใจแม้แต่น้อยว่าตนมาอยู่กลางทะเลทรายแห่งนี้ได้อย่างไร แต่มีบางสิ่งที่ดึงดูดสายตาเขาไว้ ณ สุดปลายม่านฝุ่นที่ปกคลุม +

#roc_beta01 | โรลปิด บททดสอบแรกเริ่มขึ้นมาแล้ว เธอยังคงยืนพิจารณาสิ่งที่ตัวเองจะทำหลังจากเห็นใครตายไปต่อหน้า ไคลีธยืนมองเด็กคนอื่นๆทยอยเดินออกไป เจ้าตัวกำอาวุธในมือตัวเองแน่น หันไปก็เจอใครคนหนึ่งยืนแผ่ออร่าไม่น่าคุยอยู่เหมือนกัน 'ใครวะ...' "ไปกับข้าไหม" เด็กคนแคระไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไร แต่ถ้าอย่างน้อยมีคนคอยช่วยก็คงจะดี @lavinia-roc.bsky.social

#ROC_beta02 | โรลปิด เธอรู้—รู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ไหนแต่ไรแล้ว หากเมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับโชคชะตา... วิเวียนนับได้ว่าเป็นผู้ที่ไม่เคยถูกเหลียวมองโดยเหล่าเทพหรือเทพีองค์ไหน แต่ ณ ตอนนี้ ในสถานที่ชั่วร้ายนี่ ไม่ว่าตัวการของลมกรรโชกก่อนหน้าที่เกิดขึ้นทันทีหลังจากที่เดินทางมาถึงทะเลทรายจะเป็นฝีมือของอะไร ไม่ว่าจะด้วยจุดประสงค์ใดก็ตาม เธอ...ขอสาปแช่งมัน

#ROC_beta02 ท่ามกลางทะเลทรายที่มองไปก็มีเพียงเส้นขอบฟ้า บททดสอบคือการอดทน? ไม่ใช่ ทะเลทรายเป็นสถานที่ที่เกินไปกว่าคำว่าอดทนอีกทั้งสัตว์ประหลาด ยากเด็กคนหนึ่งจะเอาชนะหรือหนีไปที่ไหนซักแห่ง แสดงว่าสิ่งเราต้องทำไม่ใช้การสู้ หรือการเดินแบบไร้จุดหมาย ทว่ามันคือการหา 'ทางออก' ไม่ใช่บนดินอย่างแน่นอน ไม่ใช่บนฟ้าเป็นแน่ชัด เหลือเพียงอย่างเดียว.. " ตามอสูรกายใต้พิภพไป "

[สงสารน้อนๆที่อยู่ในไข่ อยากเอาน้อนไปใช้ให้เกิดประโยชน์ เช่นอาหารฉุกเฉิ———-]

((แก๊งป๊อกกาแลตพจญภัย in a nutshell))

'เจ็บ..' เมื่อถึงปากถ้ำรัคชาก็ทิ้งตัวนั่งลงกดแผลที่แขนไว้อย่างนั้น แม้เธอมักจะได้แผลเป็นประจำจนชิน แต่ก็ไม่เคยได้แผลใหญ่ขนาดนี้มาก่อน 'เจ็บกว่าเวลาท่านแม่โมโหอีก.. ' เด็กน้อยกัดฟันแน่นสู้กับความเจ็บปวด •บาดเจ็บหนัก •หนีมาที่ปากถ้ำ

(ผ่านแล้วค่ะ เย้ๆๆๆ สองวันถ้วน ไม่เจออะไรเลยนอกจากหินจริงๆ5555555)

((อุอิ้อาอิ้อิ้))

(คนละมุมป่า แต่มอมเหมือนกันเรย 😭🤝)

...เด็กหนุ่มมองหินตรงหน้าด้วยความระแวงสุดๆ คงเพราะมันง่ายเกินไปที่จะเป็นของจริง หรือถ้าเป็นของจริง...ก็อาจจะมีอะไรออกมากินเราก็ได้.... . ยังไงก็ต้องเสี่ยงเข้าไปเอามา....เพราะงั้นเขาเลยขอยืมโล่จากเบรน่ามาถือไว้ข้างนึง ส่วนอีกข้างถือดาบ . " ข้าระวัง เธอหยิบนะ..." . > ลูคัสตั้งท่าป้องกันแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ รูเบธีสที่วางอยู่ตรงหน้า

[โอ้ย 555555555555555555555]

#ROC_beta01 [โรลปิด แก๊งช็อคโกแลตพจญภัย] @kaelen-roc.bsky.social @azhurroc.bsky.social หลังจากผ่านสถานการณ์ชวนให้ใจหาย กว่าที่คีอันจะยอมรับและกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ใช้เวลาพอควร สุดท้ายเขาก็ได้จับกลุ่มอยู่กับคาเอลันและอัซฮัน "สรุปแล้วเราจะไปที่ถ้ำกันใช่มั้ย? นี่อัซฮัน เจ้าเงียบจัง ยังตกใจเรื่องเมื่อครู่อยู่หรือ?" เด็กทั้งสามก้าวเข้ามาในป่า มุ่งหน้าสู่ทางที่คิดว่าจะไปถึงถ้ำ

#ROC_beta01 [โรลปิด] [ Lucas x 𝐵𝓇𝑒𝓃𝒶 ] @roc-brenastra.bsky.social ในจุดเช็คพอยท์ที่เหล่าเด็กน้อยเริ่มรวมกลุ่มกัน . ลูคัสที่กำลังยืนคิดไม่ตกกับสถานการณ์ตอนนี้ และการเปิดตัวอย่างอลังการโดยสังหารคนให้เห็น เหมือนเชือดไก่ให้ลิงดู... ทำเอาคิดว่าที่นี้มันโหดชะมัด...