[ ประกาศปิดคอมมู ]

#ROC_beta04 สการ์เล็ทลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอรู้สึกถึงแรงบีบรัดรอบข้อมือ ปลายนิ้วเย็นจนรู้สึกชา ของทุกชิ้นถูกยึดไปหมด ไข่ไวริกซ์ที่เธอหวงแหนแตกละเอียดไปแล้วในขณะที่ต่อสู้ เนื้อตัวเธอชุ่มไปด้วยเลือดครึ่งหนึ่งจากแผลบนศีรษะ อีกครึ่งเป็นของคนอื่น ก่อนจะสลบเธอโถมตัวเข้าช่วยเด็กคนหนึ่งจากการถูกบีบขยี้กับผืนหิมะ แม้จะต่อสู้ขัดขืนกันอยู่สักพัก แต่สุดท้ายกลับเป็นตัวเธอที่โดนฟาดศรีษะจนสลบไป

[ Epilogue ] #ROC_betaFIN bit.ly/4l9WSPy นับร้อย​วิญญา โรยราเหลือเพียงหยิบมือ หลุดพ้นไปจากซากปรักแห่งความพินาศ​ พวกเจ้าได้ถักทอชะตาขึ้นใหม่แล้ว คราบททดสอบถึงคราอวสาน​ เส้นทางนั้นได้เปิดออก จงปีนสู่หลังมังกร​ ​ทะยานสู่ฟากฟ้าอันไร้ขอบเขต ขอต้อนรับสู่ 'เอลิเซียม'

#ROC_beta04 ถูกกระหน่ำโจมตีใส่ไร้ทางต่อต้าน ร่างของฮิลเดอการ์ค่อยๆทรุดลงกับพื้น กลิ่นคาวสนิมฟุ้งในปาก ทว่าไร้คำพูดโต้ตอบใด ไม่แม้จะแสดงร่องรอยของการดิ้นรนที่จะมีชีวิตต่อ เธอรู้จักกลุ่มคนที่แต่งตัวเช่นนี้เป็นอย่างดี รู้ดี...ว่าพวกมันเกลียดคนของจักรวรรดิยิ่งกว่าอะไร ต่อให้บอกข้อมูลแสนสำคัญเพียงไหน จุดจบก็คงไม่ต่างไปจากเดิม จึงกระทำตนเฉกเช่นหุ่นกระบอกให้พวกมันทุบตีเล่น

#ROC_beta04 คำถามนั้น คือการทดสอบสุดท้าย หากคุณให้ข้อมูลสำคัญไป อ่าน bit.ly/4l70xxm ไม่แน่ใจว่าทำอะไรกันแน่ อ่าน bit.ly/4khvOwr และหากคุณไม่ได้ปริปากบอกไป อ่าน bit.ly/3TfogiT

#ROC_beta03 [ Mirror of the Soul ] ตั้งแต่เมื่อไหร่ เดินมาไกลแค่ไหน เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว.. เธอไม่อาจทราบได้ ทว่าอย่างน้อยก็นานพอให้ร่างกายของวิเวียนได้พักผ่อนขจัดความเหนื่อยล้าจากทะเลทรายก่อนหน้า เธอกวาดสายตาไปรอบๆความมืดมิดและกลืนเป็นหนึ่งเดียวไปกับมันอย่างง่ายดาย หากยังมีแสงอยู่ แม้เพียงริบหรี่ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับชาวซีลนาวีร์อย่างเธอ +

#ROC_beta04 เธอเหนื่อย กล่องเสียงของเธอได้รับบาดเจ็บ แม้เด็กๆ คนอื่นกำลังกรีดร้อง แต่เธอไม่สามารถส่งเสียงอะไรได้ด้วยซ้ำ เธอจึงนอนแน่นิ่ง ให้ทหารรุมทุบตีเธอ หวังว่าจะมีเสียงเล็ดลอดออกมา แต่ความคิดของคารินกำลังอยู่ที่อื่น.. เหล่าพาเหรดที่เต็มไปด้วยตัวละครจากนิทานที่เธอชอบ ออกมาเล่นบทเพลงกล่อมที่เธอไม่คุ้นหู ในขณะที่สติของเธอค่อยๆ เลือนราง 'เดี๋ยวทุกอย่างจะสบายดีแล้ว'

#ROC_beta02 | Trial of the Fearless and then the fear is all I could feel. [มาลงภาพย้อนหลัง ซีนงั่มๆ 🧑‍🍳]

#ROC_beta04 ตาพร่าเบลอกวาดมองรอบสถานที่แห่งใหม่อย่างเลื่อนลอย 
คาเอลันขยับปากขึ้นลงเบาๆ

 ไร้เรี่ยวแรง "ข้าไม่รู้" เด็กชายวัยเพียงเท่านี้หาได้เข้าใจความภักดีต่ออาณาจักร หรือแม้แต่จะเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาเพียงเหนื่อยล้า และหวาดกลัวเกินกว่าจะเอ่ยถ้อยคำใด

ต่อ พวกผู้ใหญ่ยังคงต่อยตีร่างเล็ก จนมันเริ่มที่จะด้านชา

 ก่อนนิทราจะมาเยือนเขาอีกครั้ง

ในคราวนี้เคลื่อนไหวเร็วยิ่งกว่าความคิดของตน เจ้ามนุษย์อวดดีนั่น มันกล้าดียังไงถึงช่วยข้า ทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันมาไม่กี่วันแท้ๆ ด้านล่างเป็นอะไร? รังของมันหรือไม่? แล้วถ้าถูกทรายขังไว้ล่ะ? หรือเป็นบ่อของพิษสีดำที่อยู่ในปากมัน? ต้องคล้องโซ่ไว้เผื่อใช้ขึ้นกลับไป ไม่มีเวลาทดสอบต่อความน่าจะเป็นแล้ว "หลุมนี่อาจเป็นทางออก จับมือข้าไว้!!!" แต่ต่อให้มันจะไม่ใช่ ไม่ว่าอย่างไร เธอจะต้องกลับขึ้นมาให้ได้

เอลินดร้าไม่ได้มีสติมากนักคำถามพวกนั้นมันจึงเป็นเพียงลมปากที่เข้าหูซ้ายและทะลุหูขวา ตอนนี้เธอสนใจแค่ว่า "เพื่อนข้าอยู่ที่ไหน" ฮิลด์ คารินและดาร์ลีน เธอนอกจากจะไม่ตอบคำถามแล้วยังตั้งคำถาม ไม่แปลกนักที่จะโดนต่อยตีจนไม่อาจนั่งพับบนพื้นได้ไหว จนตัวงอล้มลงไปนาบกับพื้น สำหรับเอรินดร้าเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเอจิสเลยนอกจากอยากจะเข้าร่วมเพื่อความเป็นอยู่ของครอบครัว

ช่วงเวลาที่เข้าปะทะกับสัตว์อสูร​ หลังจากถูกโจมตี ดาร์ลีนรู้สึกได้ถึงแรงโจมตีฟาดเข้าอย่างจัง​ เลือดอุ่นไหลซึมจากขมับ หยดลงตามแนวคิ้ว โลกหมุนวนวิงเวียนจนเป็นฝ่ายล่าถอย​ เชื่อมั่นว่าสหายทั้งหลายจะร่วมกันจัดการอสูรร้ายได้สำเร็จ เสียงฝีเท้ามุ่งปะทะ​โรมรัน​ กระทั่งร่างยักษ์​ร่วงกระแทกผืนหิมะ​ เกิดเสียงตีบตันดังสะท้อนก้อง แทนที่จะเป็นเสียงยินดี​ กลับกลายเป็นความวุ่นวายอื่นปรากฏ​แทน +

"หากทำให้ข้าเชื่องเช่นจักรวรรดิได้ เจ้าก็จะมีทุกอย่างรวมปาฏิหาริย์เรื่องอสูรนั่น.." "แต่หากไม่รู้ว่าเรามีค่าเพียงใด ก็คงเสียสิ่งที่ถึงขนาดกับต้องทำให้จักรวรรดิสั่งให้เด็กๆเข้าไปในอาร์เทมอย่างสูญเปล่า" ถึงจะมีเด็กคนอื่นปากโป้งบ้าง แต่ก็คงไม่พ้นในมุมมองทั่วไป ต่อให้เป็น 'อาณาจักรนั่นจริง' แต่หากไร้น้ำยาไม่ว่าใครก็ไร้สิทธิ์ครอบครองเธอ "หรือธอรันก็พ่ายแพ้ไอน์ฮาร์ตกระทั่งเรื่องฝึกเด็กให้เชื่องกัน?"

ไร้เรี่ยวแรงขัดขืน อีวานนาได้แต่ยอมกลุ่มคนที่ไม่รู้จักทำร้ายซ้ำไปมา หวังรีดเค้นคำตอบจากเด็กน้อยสภาพกึ่งเป็นกึ่งตาย "...ไม่รู้" เธอหายใจรวยริน รวบรวมแรงอันน้อยนิดเปล่งเสียงแหบแห้ง "..รู้แค่..ต้องรอด.." ไร้คำโกหก เธอไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าการทดสอบท้งหลายที่ผ่านมาคืออะไรกันแน่ ที่ยังมีชีวิตอยู่ก็แทบจะปฏิหารย์แล้ว ร่างเล็กโงนเงนก่อนจะล้มลงไปกองบนพื้น สติเลือนรางเกินกว่าจะพูดอะไรได้อีก

#ROC_beta04 'แปลก..' 'แปลกจัง..' เด็กน้อยที่ล้มลงหลังมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ได้ตายลง ตื่นขึ้นหลังวูบไปได้ครู่ แม้แทบไม่เหลือแรง แต่ความรู้สึกแปลก ๆ ทำให้รัคชายกมือมาแตะบริเวณตาโดยสัญชาตญาณ 'มองไม่เห็น..'

เมเดนไม่ใช่เด็กที่รอบรู้ขนาดจะพอจะรู้เรื่องอาณาจักรธอรัน "การคัดเลือก..เพียงเข้าร่วมก็ได้เงินเละเสบียง" เสียงของเด็กน้อยพูดติดขัด เต็มไปด้วยความเจ็บทั่วร่างแต่ก็พยายามเค้นเสียง เธอไม่ได้กล่าวโกหกแต่อย่างใดเพราะรู้ว่าไม่ควร "ให้พวกเราเดิมพันทุกสิ่ง แม้แต่ชีวิต เพื่อยกตนเองให้สูงขึ้น" "โปรเจ็คเอจิส" "ข้าจะพูดมากกว่านี้ ถ้าท่านปล่อยข้า" แต่หากพูดความจริงแล้วรอด เมเดนจะทำมัน

#ROC_beta04 [ Part 2 ] bit.ly/4n4AmZP เมื่ออสูรร้ายล้มลง ดั่งสัญญาณ​สิ้นสุดความเหนื่อยยาก เหล่าเด็กน้อยต่างร่วมมือกันเพื่อให้มีชีวิตรอด​ แม้ต้องหลั่งเลือด​ เผชิญความสูญเสีย ...ทว่าชีวิตอาจถึงจุดสิ้นสุดลงก่อนได้เริ่มเฉลิมฉลอง​ เมื่อฝันร้ายนั้นมิได้จบลง เพียงแปรเปลี่ยนรูปลักษณ์​ไป

#ROC_beta04 [ Path of Aegis ] bit.ly/45fZSVy หิมะโหมหนักฉาบทับทุกสิ่งขาวโพลน ผืนป่าไหวสะเทือนเพียงยลยินเสียงคำราม ศัตรูแข็งแกร่งเกินประจันหน้า​ลำพัง ต่อหน้าเหล่าเด็กน้อยที่อ่อนแรงกำลัง เพียงหนึ่งไม่อาจนับเป็นอะไรได้ แต่หากรวมกัน​ พวกเจ้าคือ 'ดาบ' ที่เฉียบคมที่สุด และจักเป็น​ 'โล่' ที่ไร้สิ่งใดมาทลาย มาเถิด​ เหล่าผู้รอดชีวิต ก้าวเข้าสู่บททดสอบสุดท้าย

เพราะงั้นคลื่นอารมณ์ทั้งหลายที่เคยถูกปกปิดไว้ได้จึงเริ่มพังทลายออกมา ผิดหวัง ชิงชัง โกรธแค้น ต่อทุกอย่างที่ทำให้ตนต้องมาอยู่ ณ จุดๆนี้ ในหอคอยแย่ๆนี่ ความอัดอั้นทั้งหลายที่สะสมมานานแรมปีได้ปะทุออกมาอีกครา —น้ำตาหนึ่งหยดไหลอาบแก้มก่อนตกลงสู่พื้นเงียบๆ วิเวียนรีบดึงฝ่ามือหนึ่งข้างกลับมาเช็ดมันออกแทบจะทันที 'น่าสมเพชสิ้นดี...' ทั้งๆที่เคยตั้งมั่นว่า จะไม่ร้องไห้อีก ไปแล้วแท้ๆ

แบบฟอร์มทางเลือก: forms.gle/sZL2XvD8NBUa... *บททดสอบนี้จะถือว่าผ่านเมื่อกรอกแบบฟอร์มข้างต้นแล้วเท่านั้น* feedback : bit.ly/3Zt3UWG

#ROC_beta02 | โรลปิด ชั่วพริบตาหลังวางรูเบธีสลงบนแท่น ทัศนียภาพ​กลับเปลี่ยนแปร​ ดาร์ลีนปรากฏตัวอีกครั้งกลางทะเลทรายอันร้อนระอุ ลมแรงพัดทรายปะทะผิวหน้า รุนแรงเสียจนจังหวะแรกเธอโงนเงนไป สูดหายใจลึกขณะหันมอง​ กลับไม่พบสหายร่วมทางแม้สักคนเดียว "ทุกคน…?"​ กวาดตามองรอบตัว ผืนทรายทอดยาว ไร้เงาผู้ใด แต่เธอเชื่อว่าทุกคนยังมีชีวิตอยู่ 'ต้องหาพวกเขาให้พบ' +

#ROC_beta02 #โรลปิด ก่อนหน้าสหายเอลฟ์ร่วงลงในพื้นดินแตกแยก แม้จะออกตัวหมายคว้าร่างนั้นแต่ก็ช้าไป และเหมือนมันก็เกิดกับเธอด้วย วิเวียน? สการ์เล็ท? "—!" แรงสั่นใต้พื้นทรายบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหว หรือว่า—! ซู่ม! เม็ดทรายและไอร้อนระเบิดพุ่งขึ้นทางด้านหลัง เสี้ยววิสิ่งที่ไม่อยากได้ยินที่สุดคำรามกู่ก้องพาสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ที่เลวร้ายยิ่งกว่ามันพ่นเมือกออกมา ระยะห่าง—ไม่เหลือแล้ว! +

#ROC_beta02 (โรลปิด) เสียงสุดท้ายที่ได้ยินในลานหิน คือเสียงกลไกบางอย่างเริ่มทำงาน “—!” สการ์เล็ทรู้สึกเหมือนร่างถูกบีบอัด ลมหายใจขาดห้วงเพียงชั่วพริบตา ก่อนแรงดึงดูดมหาศาลจะเหวี่ยงเธอออกจากมิติหนึ่ง จนกระทั่งเด็กสาวร่วงกระแทกกับพื้นทรายร้อนระอุ ตะวันแผดเผาผิวกาย พายุทรายโหมไอร้อนกระหน่ำเข้าใส่ไม่ยั้ง ผ้าคลุมที่เธอใช้ห่อไข่จากบททดสอบก่อนหน้านี้แทบจะปลิวหาย +

#ROC_beta02 #โรลปิด [TW: ความรุนแรงกับเด็ก] เป็นเวลามากกว่าสองวันหลังจากผ่านบททดสอบแรก และคารินใช้เวลาทั้งหมดไปกับการหลบหนอนทราย และเดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย โชคยังดีที่เธอเจอกับเพื่อนร่วมทางสองคน ได้พบกับซากปรักหักพังกลางทะเลทรายให้พวกเธอค้างแรมสำหรับวันนี้

#ROC_beta03 [ Mirror of the Soul ] bit.ly/4lbQeYP เมื่อทรายทรุดตัวลง โพรงทะมึนสูบกลืนทุกสิ่งลงอย่างตะกรุมตะกราม​ ประสาทสัมผัสของคุณกลับมาอีกครั้งยามม่านหมอกเยียบเย็นปะทะใส่​ ร่างของคุณลอยคว้าง ไร้ที่ยึดเหนี่ยว​ กระจัดกระจาย​ ร่วงหล่นสู่ห้วงอนธการ​ ตัดขาดพรากจากทุกผู้คนที่คุณพยายามควานหา ลึกเข้าไปยังใจกลางวงกตแห่งความโดดเดี่ยวอันแสนพิสุทธิ์

#ROC_beta02 #โรลเปิด #รวมรูท ระหว่างเดินอย่างไร้จุดหมายในทะเลทราย [คุณ] ได้พบเห็นภาพของเด็กคนหนึ่งอยู่ไม่ไกลกำลังวิ่งอย่างสุดชีวิตมาทาง[คุณ] แม้เจ้าตัวจะไม่ส่งเสียงอะไรนอกจากหอบหายใจ แต่ก็ชัดเจนว่ากำลังหนีบางสิ่งอย่างแน่นอน ผืนทรายที่สั่นสะเทือนก็ให้คำตอบคุณเช่นนั้น หนอนยักษ์กำลังจะล่าเธอเสียแล้ว +

#ROC_beta02 | โรลปิด เธอรู้—รู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ไหนแต่ไรแล้ว หากเมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับโชคชะตา... วิเวียนนับได้ว่าเป็นผู้ที่ไม่เคยถูกเหลียวมองโดยเหล่าเทพหรือเทพีองค์ไหน แต่ ณ ตอนนี้ ในสถานที่ชั่วร้ายนี่ ไม่ว่าตัวการของลมกรรโชกก่อนหน้าที่เกิดขึ้นทันทีหลังจากที่เดินทางมาถึงทะเลทรายจะเป็นฝีมือของอะไร ไม่ว่าจะด้วยจุดประสงค์ใดก็ตาม เธอ...ขอสาปแช่งมัน

#ROC_beta02 ท่ามกลางทะเลทรายที่มองไปก็มีเพียงเส้นขอบฟ้า บททดสอบคือการอดทน? ไม่ใช่ ทะเลทรายเป็นสถานที่ที่เกินไปกว่าคำว่าอดทนอีกทั้งสัตว์ประหลาด ยากเด็กคนหนึ่งจะเอาชนะหรือหนีไปที่ไหนซักแห่ง แสดงว่าสิ่งเราต้องทำไม่ใช้การสู้ หรือการเดินแบบไร้จุดหมาย ทว่ามันคือการหา 'ทางออก' ไม่ใช่บนดินอย่างแน่นอน ไม่ใช่บนฟ้าเป็นแน่ชัด เหลือเพียงอย่างเดียว.. " ตามอสูรกายใต้พิภพไป "

ตอนนี้ได้เพิ่มข้อมูลการสำรวจลงในดอคแล้วนะคะ หากมีข้อสงสัยเพิ่มเติมสามารถติดต่อสอบถามได้เสมอค่ะ

#ROC_commu "เรา​ ‘ดาร์ลีน’​ เรียกแค่นี้ก็พอ​" "หูนั่น​...น่ารัก​ ૮₍ •⤙•˶ ให้เราแตะมันได้ไหม​?" "ถ้าอยู่ด้วยกันต้องไม่เป็นไรแน่​" ₊˚ ✧ ‿︵‿୨୧‿︵‿ ✧ ˚₊ 𝘋𝘢𝘳𝘭𝘦𝘯𝘦 𝘷𝘰𝘯 𝘊𝘢𝘴𝘵𝘦𝘭𝘭𝘢𝘯𝘦 ♀️ | 10𝘠 | 140 𝘵𝘢𝘭 | 𝘈𝘭𝘥𝘢𝘳𝘪𝘢𝘯 𝘏𝘪𝘥𝘥𝘦𝘯 𝘭𝘪𝘯𝘦𝘢𝘨𝘦 : 𝘏𝘢𝘭𝘧-𝘦𝘭𝘧 ︶⊹︶୨୧︶⊹︶୨୧︶⊹︶ Doc : bit.ly/3S733H8 (เน้นเล่นหน้าไมค์​ แต่ใครมีไอเดียอยากทักโคโรลเวิ่นก็สะกิดได้ค่ะ✨)

( วาดเก็บตกอีเว้นท์ #ROC_beta01 ค่ะ 🤏 )

#ROC_beta02 [ Trial of the Fearless ] bit.ly/45GBf4e ตะวันเจิดจ้าแผดเผา พายุทรายซัดกระหน่ำ หลังวางรูเบธีสลง​ เพียงพริบตา​ คุณถูกส่งมายังทะเลทรายอันเวิ้งว้าง ใต้ฝ่าเท้าคือผืนทรายที่พร้อมกลืนกินทุกชีวิต เบื้องหน้าที่ปรากฏพาดผ่านคือเงาทมิฬคืบคลาน​ ไร้ทางหนี ไม่มีแม้ที่หลบ คุณต้องเป็นผู้หาทาง​ 'ผ่าน' แม้ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าต้องทำสิ่งใด

(รวมมิตรจากการสังเกตุไอ้เด่กจากอีเวนต์ที่ผ่านมาค่ะ เหมือนจะนิ่งน้อยกว่าที่คิด แต่ก็ยังแปลกเสมอต้นเสมอปลาย)

หลังจากเริ่มเฝ้ายามได้ไม่นาน ดูเหมือนว่าการปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปอย่างสูญเปล่าจะทำให้เด็กสาวรู้สึกไม่สบายใจ—วิเวียนจึงเลือกหยิบเอาไม้ท่อนหนึ่งที่ถูกเก็บไว้ใช้เป็นเชื้อเพลิงขึ้นมานั่งเหลาปลายแหลมเล่นฆ่าเวลา ...เป็นไม่กี่ครั้งที่ใบหน้านั่นไร้รอยยิ้มประดับตกแต่งไว้ เป็นไม่กี่ครั้งที่จะมีโอกาสได้เห็นความเดียงสาของเด็กน้อยที่ยังหลงเหลืออยู่ +

(คนร้ายตุวจิง แกนี่เองที่เอาเสบียงชั้นไป! ไอจิ๋ว! )

[ ระบบ ] Turn 17 Day 3 กลางวัน คุณตามรอยใบไม้มาจนพบเข้ากับถิ่นที่อยู่ของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง ลักษณะคล้ายกิ้งก่าตัวเล็กมีสีสัน นับเป็นโชคดีของคุณที่พวกมันทั้งหมดกำลังนอนหลับอยู่ คงเป็นมอนสเตอร์ที่ออกล่าในตอนกลางคืน ณ ใจกลางนั้นคุณเห็นสิ่งของจำนวนมากที่คงจะถูกขโมยมาเช่นกัน [ คุณพบ สตีเซิล ]

[ ส่งหลักฐานการแอคทีฟและฟีดแบ็ค] สำหรับคนที่ผ่านด่านแล้วรบกวนกรอกแบบฟอร์มนี้ด้วยนะคะ bit.ly/3Zt3UWG

ลูคัสที่น้ำตาไหลอาบสองแก้ม...เขามองหน้าเบรน่าก่อนจะเดินเข้าไปจับไหล่เบาๆ ...ก่อนจะบีบ " เอาละ... จากที่ง่ายเกินมาสู่โหมดยากเกิน...แหละ" " ผมว่าที่นี้คงไม่มีอะไร ซิก... ให้เราหาหรอก...ซิกๆ.. "

#ROC_beta01 ((รัคชา0 ไวริกส์1 แต่น้องยังรอดมาได้คับ สภาพมอมแมมหลังอยู่ในป่ามา6วัน 🥺🤏🏻))

ราตรีก่อนการเดินทาง ชั่วขณะที่ไร้ผู้ใดเฝ้ามอง บุตรีดยุกขดกายชิดหัวเตียง​ เม้มปากแน่น​ไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดให้ใครได้ยิน ทำได้เพียงแอบร้องไห้อยู่เงียบๆ เหนือผ้าห่มหนานุ่มในห้องที่กว้างเกินไปจนรู้สึกอ้างว้าง น้ำตาไหลซึมหยดแล้วหยดเล่า ค่ำคืนแรกที่ไม่อาจข่มตานอนได้ ดวงใจน้อยๆ​ หวังเพียงว่าเมื่อรุ่งอรุณมาเยือน ก่อนลาจากไกล ได้โปรด ท่านพ่อ​ ท่านแม่ ช่วยกอดดาร์ลีนไว้แน่นๆ​ อีกสักครั้งที…

'เจ็บ..' เมื่อถึงปากถ้ำรัคชาก็ทิ้งตัวนั่งลงกดแผลที่แขนไว้อย่างนั้น แม้เธอมักจะได้แผลเป็นประจำจนชิน แต่ก็ไม่เคยได้แผลใหญ่ขนาดนี้มาก่อน 'เจ็บกว่าเวลาท่านแม่โมโหอีก.. ' เด็กน้อยกัดฟันแน่นสู้กับความเจ็บปวด •บาดเจ็บหนัก •หนีมาที่ปากถ้ำ

(ผ่านแล้วค่ะ เย้ๆๆๆ สองวันถ้วน ไม่เจออะไรเลยนอกจากหินจริงๆ5555555)

(คนละมุมป่า แต่มอมเหมือนกันเรย 😭🤝)

(เป็นหนูจนเต็มตัวแร้ว..)

#ROC_beta01 | โรลปิด | ( @vivienne-roc.bsky.social , @roc-scarlet.bsky.social , บอทมนุษย์ 2 คน) กลุ่มของเธอเลือกจุดหมายแรกเป็น ถ้ำหิน ต้องผ่านป่าเบื้องหน้าไปให้ได้เสียก่อน ไม่รู้เลยว่าด้านหน้าจะมีอะไรรออยู่บ้าง ระวังตัวและสำรวจทรัพยากรไปด้วย นั้นคือสิ่งที่ให้ความสำคัญ เธอเริ่มจากนำขวานข้างกายให้ออกมาอยู่ในกำมือ ปลดให้คมของมันออกมาพร้อมสำหรับทุกเหตุการณ์

(💀)

(จบแล้วครับนาย ไอ้เรามันก้ชอบf_uck around and find out ซะด้วย🗿)

#ROC_BETA01 [โรลปิด] สิ้นคำเตือนจากผู้คุม หลังจากเห็นภาพสยดสยองไม่นาน เด็กสาวเลือกจะเดินตรงดิ่งออกจากลานกว้างทันที ไม่มีเวลาให้หวาดกลัว ไม่มีเวลาให้นึกถึงคนอื่น สัญชาตญาณกรีดร้องลั่น เธอต้องเอาตัวรอดเดี๋ยวนี้ พ้นจากเขตุป่าไม้จะเห็นหนองน้ำอยู่ไกล ๆ นั่นจะเป็นจุดหมายของอีวานนา