Bedgasm

ترکیب سوگ و pms خیلی ترکیب جان‌سوز و پردردیه.

هر وقت آواتار می‌بینم یادم می‌افته که منم دُم می‌خوام.

مرد نمی‌تونه ببینه که دو دقیقه فقط صدای زن شنیده بشه. شما هیچی از زن بودن نمی‌دونید. هیچ وقت هم نخواستید بدونید. چون مردسالاری همزمان که زن رو سرکوب می‌کنه، امتیاز و ابزار این سرکوب رو هم به‌دست مرد می‌ده. یک عمر در بهترین حالت فقط وایسادید و نگاه کردید. حالا هم وایسید و نگاه کنید.

مردهایی که راه افتادن ترانه علیدوستی و پگاه آهنگرانی رو «تحلیل» و patronize می‌کنن و آفرین می‌گن ببندن. حتما باید بیان بزنن تو دهنتون تا فقط نگاه کنید و گوش بدین.

بی‌پولی باعث شده چیزهایی که قبلا نمی‌رفتم پس بدم رو الان برم پس بدم و خیلی راضیم.

کارت تبریک کریسمس محل کار سابقم رو پیدا کردم برای سالی که از همون ماه‌های اولش ادرار کردن به زندگی ما.

از برکات MAGA اینه که شرکت‌های آمریکایی دست‌ گذاشتن روی سامانه‌ها و سرویس‌هایی که توی هلند با داده‌های حساس آدما سر و کار داره، از جمله یه سرویسی که با خصوصی‌ترین داده هر کسی یعنی شماره شهروندیش، توی سیستم‌های مالیاتی و بیمه و پزشکی و … وارد می‌شه.

مزرعه از الان منتظر بهاره.

چقدر ۲۰۲۵ کند گذشت. ذره ذره جون منو گرفت.

هربار که discover اینجا رو باز می‌کنم جای خوندن می‌افتم به مرد میوت‌کردن.

دوران پیشایائسگی (به قول هلندی‌زبون‌ها دوران پیشاعبور) بهم سیم مفتول‌های سفید ریز که زیر چونه‌م در میان هدیه داده.

الکنی زبان توی چت، روحم را در انزوا می‌خورد و می‌خراشد.

به نظرم به ممدرضا شجریان هم می‌خوره که دوست اپستین بوده باشه. 🤷🏻‍♀️

من: سابسکرایب کردن یه ایونت/سایتی که به نظرم ممکنه چهارتا چیز از توش یاد بگیرم. آدم‌های ایونت/سایت مذکور: گه‌خورکردن من با ایمیل و پیام

کار نشد داره.

نمی‌دونم چرا آدمی روزهای بعد از مرگ کسی رو برای خودش می‌شماره.

من به همه فصل‌ها: دلم برات تنگ می‌شه عزیزم.

اینستاگرام فکر می‌کنه مشکل من الان در زندگی‌ انگلیسی بلیغ حرف زدنه.

در و دیوار این سینه همی درّد ز انبوهی

دیشب تو ذهنم بود که فردا تعطیلم و فقط یه کار می‌کنم. صبح پاشدم، شروع کردم به این کاره، همون اولاش رفتم دسشتشویی، بعد وایسادم دستشویی رو شستم، بعد یادم اومد لباسای کمد رو باید مرتب کنم سه ساعت طول کشید، گشنه شدم اومدم یه چیزی برای ناهار آماده کنم،

صبح با گردن‌ گرفته‌ای که از دیشب بدتر شده بیدار شدم و جایی که قرار بود برم رو کنسل کردم. نشستم آدریان برنگر گوش دادم، از غم اونی که رفته گریه کردم، ایمیل پذیرش مشروط دانشگاه کسخلی که ازم آیلتس می‌خواد رو باز کردم و حالا هم می‌خوام بشینم برای امتحان بعدی بخونم. به خودم گفتم امروز مزرعه غمگین و پردرده.

خیلی از پرینتر خوشم میاد، از چاپ‌ کردن.

خدایا شکرت.

ای مرد چرا با خمیر اونجوری می‌کنی؟

اگه می‌خونه نرم کجا برم؟

این خیریه‌ها خیلی گناه دارن که فکر می‌کنن این سر سالی از من آبی گرم می‌شه.

نمی‌دونم کی کمرم صاف می‌شه.

تیکه‌تیکه‌های قلب منه که بارون می‌شه و می‌باره

احتمالا دیگه تا آخر عمر سرگردون باشم

سیبیل در حال نگاه کردن یه ویدیوی رندوم من: الان این واقعیه یا AI ه؟

بسه دیگه، تبدیلم کن به گربه.

کاش منو به‌عنوان Felicia (می‌دونم اسم رمزه) استخدام می‌کردن. مجانی هم حاضرم انجام بدم ولی خب.

یه امتحانی باید بدم تا حالا سه بار رفتم تاریخشو عوض کردم عقب انداختم.

خیلی پاره پاره ام.

صبح بخیر

دوستان، مزرعه قرص نفتالین رو که توی جیب پالتوش بود با قرص نعنا اشتباه گرفت و گذاشت دهنش و گاز زد. خدا رو شکر عقل و حواس که تعطیل می‌شه هنوز پرزهای چشایی کار می‌کنن.

آفتاب پاییز یه جور روان منو می‌گاد (می‌ندازتم تو عصرهای بچگی و نوجوونیم) و بی‌آفتابی یه جور.

وقتی حرف از یه پدیده‌ای می‌شه باید نظر اون کسی که سوژه اون پدیده ست رو شنید اول به جای پاک کردن صورت مسئله. وقتی گفته می‌شه که فضای بلواسکای اسناب(snob)یه، حرف کسی که حسش می‌کنه و تحت این فضا قرار داره باید بیاد بالا اول. چندبار گفته شده که این فضا همچین حسی رو القا می‌کنه بعد صدای غالب اینه که نه نیست.

"I know what you did last fall"

من و تویی نکن که من کسی بجز تو نیستم.

خیلی خوشم میاد از این سریال جدید ونس گیلیگان.

دیدم یه گروه فمینیستی قدیمی هلند که دوباره امسال به خاطر شدت‌گرفتن آزار زن‌ها و زن‌کشی خودشو احیا کرده و اینجا و اونجا فالوشون می‌کردم اومده بلواسکای، باز کردم دیدم ترجمه فرانسوی ژن ژیان ئازادی رو زده سردر اکانتش🥲 هربار این شعار رو جایی می‌بینم مو به تنم راست می‌شه، هربار.

من «ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من»سکشوال هستم.

کاش نصف این کارگاه‌های آموزشی که برای زن‌ها می‌ذارن که چگونه در زندگی شغلی و بازار کار و محل کار اعتماد به‌نفس بسازیم، خرج تربیت مردها می‌کردن که چطور ده درصد کمتر کیری باشیم و نرینیم تو اعتماد به‌نفس زن‌ها.

این خیریه‌ها اگه می‌دونستن هربار که برای من نامه و چک می‌فرستن که بیا بیشتر کمک کن من یادم به اونا و حساب خالی خودم می‌افته و وسوسه می‌شم همون چندرغاز کمکه رو هم کنسل کنم، انقد خرج کاغذ نمی‌کردن.

یه عالمه کباب و ماست یونانی سفارش دادم و با شراب خوردم شاید که شکارم شود آن مرغ بهشتی.

بینی که دری از تو به روی تو گشاید هر در که بر این خانه‌ی آیینه گشایی