Ne kadar etkileyici bir kitapmış bu. İtalyan edebiyatına ben de çok küçükken başladım, Çocuk Kalbi sonra Don Camillo serisi. Aynı bu kitaptaki çocuklar gibi işin özünü anlamadan, çocukça bütün politik acıları gülerek atlatmaya çalışarak.

Havaya bakılırsa, yaz okumalarını ertelemek için hiçbir neden kalmadı. Birkaç öneri:

Nurullah Ataç'ın Nurullah Ata imzasıyla yayımladığı erken dönem öykülerinden biridir Kırk Birinci İğne. Okurların karşısına Yedigün'ün 12 Birincikânun [Aralık] 1934 tarihli sayısında çıkmış. Dergideki ilk sayfası:

Yaşar Kemal'in, Kale Kapısı'ndaki bir tıkanıklığı nasıl açabileceği konusunda fikir versinler diye, Yusuf Atılgan ile Enis Batur'u sabaha kadar uykusuz bırakması...

Kapak pek hoş.

Aşk Gemisi, Flamingo Yolu, Şahin Tepesi... "TRT'de yayımlanan yabancı diziler" dört dörtlük bir nostalji sayfası olmuş. Girdap bile var. tr.wikipedia.org/wiki/TRT%27d...

I. Durup dururken aklıma Savaş ve Barış geldi. İnsanı kahkahalarla güldüren bir sahne: Piyer Fransız alfabesindeki harflere sayısal birer değer verilince, Napolyon'un adı "l’empereur Napoléon" olarak yazıldığında kullanılan harflerin toplam değerinin 666 olduğunu öğrenmiştir ...

Bugün Kafka'nın ölüm yıldönümü. Yapıtlarının çağdaş müzikteki yansımalarını anmak için de bir vesile bu. Şu dörtlüyü özellikle selamlamalıyım: - Das Schloss (Aribert Reimann). - In the Penal Colony (Philip Glass). - Der Prozess (Gottfried von Einem). - Kafka-Fragmente (György Kurtág).

Burhan Uygur'un desenleri ve Baudelaire'in efkârlı şiiri Recueillement.

Edip Cansever'in ölüm yıldönümü. Aklıma Edebiyat Dünyası geldi, Ahmet Oktay'ın sunduğu o programa konuk olduğu bölüm. Sonrası Kalır'dan "son kitap" olarak bahsedildiğine göre, 1974'te ya da 1975'te çekilmiş olmalı. Eski İstanbul eşliğinde. www.youtube.com/watch?v=AwAX...

L'oeil écoute. www.youtube.com/watch?v=AHYs...

İlhan Berk'in Hulki Aktunç'a gönderdiği mektupların zarflarından biri.

Lauren Groff'un Arkadya'sı vesilesiyle, hippie komünleri, Silikon Vadisi, sosyal medya ve ütopyalar üzerine bir gezinti: sanatkritik.com/yazilar/bir-...

Yeniden okumanın zamanı geldi.

Denton Welch ana karakterinin başkalarıyla kurmaya çalıştığı temasları kâh duygusal kâh fiziksel şiddette son bulan iletişimsizlik tabloları olarak resmetmiş. 33 yaşında hayata gözlerini yuman yazarın pek çok aykırı sese ilham kaynağı olmasının bir nedeni de bu.

Gökyüzü Düşerken, Mazzetti'nin büyük bir travmanın damga vurduğu kendi hayatının ilk yıllarını anlattığı, güzel yazılmış bir kitap. O faşizm yıllarını hatırlayan bir yetişkin gibi değil, o dünyaya sahiden de çocuk mantığının sınırları ve imkanları içinden bakarak yazması çok hoş.

Sermet Muhtar Alus'un Onikiler'ine dair:

Fena sallandık.

Terry Gilliam'ın Tom Waits'le yaptığı söyleşiden (2002): Waits'in "In a Portuguese saloon" dizesini "On the porch, geese salute" diye anlamış. Zaman makinesi oldu benim için. Yıl 1988. Hazırlık sınıfındayım. Kulağım hoparlörde, The Moody Blues'un falanca şarkıda ne anlattığını çözmeye çalışıyorum.

"Belli birtakım mukayese noktaları sayesinde, birey kendini başkalarından farklı kılan şeyleri göz ardı eder. Sadece benzerlikleri seçecek hâle gelir, böylece de artık acı çekmeyeceğine inanır, zira acısı vesilesiyle duyduğu dişe dokunur bir şey yoktur." (René Crevel)

Eskilere, çat kapı saygı duruşu: Ayrıntı (Ömer Faruk dönemi), Afa, YKY (Enis Batur dönemi), Çilekli Kitaplar, de, Ada...

"[Ertuğrul Oğuz Fırat’ın] anlatıcısı hiç gelmeyecek olan bir sevileni beklemeyi, en yakının bir türlü gelmeyen ölümüyle aynı soyağacına yerleştirmişe benziyor." Suddenly, Last Summer, Harry Houdini ve Fırat'ın tuhaf öyküsü Karmakarışık üzerine: parsomenfanzin.com/2021/08/24/k...

Yine aklıma geldi: Servet-i Fünun yazarlarının Yeni Zelanda'ya göç etmek için kolları sıvaması, fakat neticede Manisa'ya bile gidememesi.

"Eserlerime doğrudan etkisi en derin olan yazarın kim olduğu sorulsa yanıt vermek için hiç tereddüt etmem: Denton Welch." - William S. Burroughs