#KMI_PiPoPiPo "อย่างนี้นี่เอง! ที่แท้เจ้าพวกนั้นก็เป็นเอเลี่ยนสินะ!" (จากคนบ้าเรื่องลี้ลับก็เลยกลายเป็นเนิร์ดเอเลี่ยนแทนจนได้!?)

มุปิ๊ โฮกปิ๊ #KMI_PiPiPoPo

“แพ้…ได้ยังไง..”

[แว่นตา]

( สมุดสเก็ตช์ของเจ้าทะเลเมฆ ☁️🌊📒 )

#KMI_ShinyaNoTeaParty (แวบมาแปะชุดก่อน คิกๆๆๆ)

#KMI_ShinyaNoTeaParty (ขอหล่อด้วยคน)

#KMI_ShinyaNoTeaParty 🫖งานเลี้ยงน้ำชายามวิกาล🌗 (unofficial event) “จดหมายเชิญไปงานเลี้ยงน้ำชา?” รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

[🦊🍪]

“ฉันชอบรุ่นพี่มากๆเลยค่ะ” (ซีนสารภาพรักสุดโรแมนติกค่ะ ><)

ยูซุรุจำรุ่นพี่ของเธอได้ไม่ว่าจะเห็นรุ่นพี่ในรูปแบบไหน นี่จะถือว่าเป็นความสามารถพิเศษที่จะใส่ในใบสมัครงานพาร์ทไทม์ได้มั้ยนะ? @mirine-kmi.bsky.social

#KMI_Suiei copper-lens-3af.notion.site/KMI_Suiei-20...

#KMI_SotsugyoShiki ⚠️CW การสูญเสีย⚠️ [ ก่อนวันจบการศึกษาหนึ่งวัน ]

หลังจากที่อามามิยะ นางิออกจากคูเมอิไป บางครั้งจะได้เห็นเด็กสาวไปยืนอยู่ใต้กันสาดของร้านหนังสือที่ถูกปิด ถ้าได้เข้าไปพูดคุย เจ้าตัวจะตอบเพียงสั้น ๆ ว่ามาหลบฝน ทั้งที่วันนั้นไม่มีแม้แต่เมฆด้วยซ้ำไป

“ รู้รึเปล่าคะ? ” “ จริงๆจิ้งจอกชอบสตรอว์เบอร์รี่มากกว่าเต้าหู้แหละค่ะ “ 🍓

#KMI_Suiei สนุกมากรึไง.....

“ 叶わぬ恋をしちゃいました “ @kmi-yusei.bsky.social

「友情仮説 」 (Yuujou Kasetsu) “ สมมติฐานความเป็นเพื่อน ” Vocal: 重音テト (Kasane Teto) Music&lyrics : Tianpansa ———————————- (มาลงเก็บ PV ตรงนี้ด้วยค่ะ เพลงสตอรี่ของอาราตะที่ไปจ้างคอมมิชคุณหมอยูริมาค่ะ✨ ยืมตัวเพื่อนๆมาร่วมซีนกันด้วย แฮะๆ🥺)

#KMI_KurisumasuIvu ☃️🎁ตุ๊กตาหิมะกับของขวัญ งานเฉลิมฉลองในคืนคริสต์มาสอีพ🎄 กลิ่นของคุกกี้อบใหม่ลอยมาตามลมหนาว แสงไฟโทนอุ่นถูกประดับไว้ทั่วเมืองตัดกับหิมะขาวโพลนบนพื้นและหลังคา ผู้คนเดินขวักไขว่ในท้องถนนแสนอบอุ่นท่ามกลางเพลงคริสต์มาสอันคุ้นหู “ มาใช้เวลาให้เต็มที่ในคืนคริสต์มาสอีฟกันเถอะ! ” รายละเอียด : bit.ly/4jIC5Sl

#KMI_TsunagiNoYoru ...ความรู้สึกเย็นยะเยือกที่รับรู้ได้ทำให้ผมส่องไฟฉายขึ้นเหนือหัวโดยสัญชาตญาณ บนเพดานปรากฏใบหน้าเรียงตัวกันมากมาย บ้างยิ้มบ้างโกรธเคืองบ้างร้องไห้...

(รีวาดริวงะค่ะ คิดถึง...💔)

#KMI_KokoroNoTegami 'วันนี้ก็ยังไม่ปกติเหมือนเดิมสินะ' 'เหงาจังเลย' 'ปีนี้จะได้มีเพื่อนเพิ่มไหมนะ?' 'อยากหนีไปสักที่จัง' 'บางทีฉันอาจจะไม่เหมาะกับที่นี่ก็ได้...' . . . เจ้าตัวได้แต่เงยหน้ามองดูกระดาษที่ผุดออกมาเรื่อยๆจากความในใจพร้อมชื่อของตน ก่อนจะพูดออกมาอย่างปลงๆ "คงไม่ต้องตามเก็บแล้วล่ะ...ถ้าจะเยอะขนาดนี้🧍"

เขาเขยิบเข้าไปใกล้อีกนิดเพื่อที่จะพันมันได้อย่างถนัด หลังจัดแจงให้ผ้าออกมากระชับพอดีแล้วจึงผละออก "เรียบร้อยแล้วครับ" "ดูดี...มากเลยล่ะครับ" เป็นอีกครั้งที่นิ่งค้างมองไปที่คุณ พอได้มาอยู่บนคอของอีกฝ่ายแบบนี้แล้วยิ่งรู้สึกเขินพิลึก และบางทีคุณอาจได้กลิ่นลาเวนเดอร์อ่อนๆจากผ้าพันคอผืนนี้ด้วยก็เป็นได้

“เสียใจด้วยนะครับ ยูริคุง” ชื่อที่เป็นเสียงเดียวกับดอกไม้แต่ต่างตัวเขียนสะกดผ่านริมฝีปากราวกับถ้อยคำแสดงความอาลัยที่ผ่านการฝึกซ้อมมาหลายต่อหลายครั้ง ปลายร่มสีสุภาพยกขึ้นเผยนัยน์ตาสีอำพันที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง มันยังคงเคลือบด้วยความเยือกเย็นไว้เช่นทุกครา โนกามิปรายมองร่างที่ตนกำลังพูดด้วยซึ่งซูบซีดไม่ต่างไปจากคราวที่พบกันตรงข้ามแผงกั้นหนาเตอะ ระยะห่างระหว่างทั้งคู่ลดลงจากคราวนั้น

กระดาษแปลกๆปลิวมาที่ปลายเท้าคล้ายจงใจ ราวกับต้องการให้ใครซักคนหยิบขึ้นอ่าน ริรุโกะย่อตัว เอื้อมมือไปหยิบกระดาษดังกล่าวขึ้นมาพลิกดู มีข้อความสั้นๆ พร้อมชื่อเจ้าของระบุ จะไล่ใครออกไป หรือจะออกไปไหน คงมีแต่เจ้าของข้อความเท่านั้นที่รู้ "เป็นข้อความที่คลุมเครือดีนะคะ แต่เอาไปคืนคงจะดีกว่า" ริรุโกะหัวเราะคิก ก่อนจะรู้สึกถึงสายตาของบางสิ่ง ทว่าพอหันไป ตรงนั้นกลับไม่มีผู้ใครอยู่เลย

#KMI_KokoroNoTegami วันศุกร์ของฤดูใบไม้ผลิวนมาอีกคราว วันนี้มีจดหมายแผ่นหนึ่งลอยผ่านมาตรงหน้าคุณ ลายมืออ่านยาก ดูเขียนขึ้นแบบขอไปที แต่กลับมาปรากฎในมือคุณได้อย่างกับจงใจ มุมขวาล่างของแผ่นกระดาษดังกล่าวประทับชื่อผู้เขียนไว้ว่า [ โคโบะ ริวอิจิ ] ใครกันนะ ? [กดหยุดgif/วิดีโอเพื่อดูจดหมายที่ได้รับได้ที่ด้านล่างโพสนี้] CW/TW : มีผลลัพธ์ที่อาจสร้างความไม่สบายใจได้บางอัน

เธอมองอีกฝ่ายอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ภาพความหลังฉายเข้ามาในหัวราวกับเป็นวิดีโอที่ถูกกำหนดให้เล่นในเวลานี้ มันคือภาพความทรงจำธรรมดาที่พิเศษขึ้นมาเพราะคนคนหนึ่ง "อือ" "ขอบคุณนะ"

(ลงเก็บ/)

(POV คุณเปิดตู้ล็อคเกอร์มาเจอคนนั่งจุ๋ง)

「 ไปเที่ยวกันเถอะ 」

#KMI_JugyoSankan | ย้อนหลัง ริรุโกะหัวโค้งเบาๆรับคำหญิงสาวตรงหน้า ก่อนเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้มเช่นทุกครั้ง ทั้งๆที่ในใจรู้สึกว่างเปล่าจนไม่ได้สังเกตุเสียด้วยซ้ำ ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับศรีษะของหญิงสาว . ...ปีสุดท้ายแล้วก็ยังผิดสัญญาสินะ .

ช่วงเวลาบ่ายสองของวันหยุด เดินไประหว่างสองข้างทางทุ่งนา เท้าก้าวข้ามรางรถไฟจนเสียงของรถบัสโดยสารวิ่งผ่านข้างกาย หันมองไปดูท่าทางราวกับรถหลงยุค ช่างแปลกที่ถนนยังมีรถเช่นนี้วิ่ง แต่บางที ในเมืองแห่งนี้ เรื่องแปลกอะไรแบบนี้ก็เป็นปกติ? จนกระทั่งมองผ่านไปเห็นทั้งคนขับและคนนั่งแต่งกายราวกับคนละยุคสมัยยิ้มให้อย่างมีไมตรี จึงช่างความคิดสงสัย และยิ้มไปให้อย่างไมตรีเช่นกัน

#KMI_KokoroNoTegami กระดาษมากมายปลิวว่อนไปทั่ว ซึ่งเจ้าของของมันก็วิ่งไล่เก็บแทบตายเพราะไม่อยากให้ใครรู้ความในใจ น่าแปลกที่กระดาษส่วนใหญ่ล้วนมีชื่อผู้รับและผู้ส่งเป็นชื่อเดียวกันอย่างน่าประหลาด

#KMI_Suiei | ย้อนหลัง รู้ตัวอีกทีก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกชั่วโมงเรียนว่ายน้ำเสียแล้ว ริรุโกะดันตัวเองขึ้นจากสระเป็นคนสุดท้ายอย่างคล่องแคล่ว แต่น่าแปลกใจนัก ทั้งๆที่เพิ่งขึ้นมาจากน้ำแท้ๆ กลับมีสีดำคล้ายรอยมือแปะอยู่ตามตัวซะอย่างนั้น "สีอะคริลิครึเปล่านะคะ? หรือว่าจะเป็นสีน้ำมัน?" ริรุโกะนั่งริมขอบสระ สำรวจรอยมือสีดำบนแขน อย่างสนอกสนใจ

🌌ค่ำคืนแห่งสายใย🌟 #KMI_TsunagiNoYoru [ เรื่องราวในความฝันแห่งนั้น ] ________________ docs.google.com/document/d/1...

#KMI_KokoroNoTegami ✉️ ยามความในลอยล่อง 🌸 (unofficial event) “ จดหมายสีขาวลอยล่องสวนกระแสลม นักเรียนชายหญิงวิ่งสวนกันเพื่อไล่ตามจดหมายความในใจอันน่าอาย ” “ มาแฉกันแบบนี้ใครจะยอมเล่า !? ” รายละเอียด : docs.google.com/document/d/1...

#kmi_KokoroNoTegami “ฮะๆ— เจ้านี่น่ะ” “จะให้เธอรู้ไม่ได้หรอกนะครับ” สีชมพูหวนคืนมาอีกเป็นครั้งที่สอง ครานี้เขาอมยิ้มหวาน มือเอื้อมคว้ามันไว้ไม่ให้ลอยปลิวไปหาเธอ เจ้าจดหมายจากดวงใจฉบับนี้ 💌 🌸 ?

#KMI_Commu “เมื่อกี้เธอว่าไงนะ?” “เอ๋…พูดถึงอะไรน่ะ?” “แต่จะว่าไป…ขอฉันลองวาดดูได้ไหม—「ภายใน」ของเธอ” 黒瀬 明璃香 | Kurose Arika คุโรเสะ อาริกะ | 1-B | ชมรมศิลปะ doc • bit.ly/Arika_KMI 🖌

#KMI_SeitokaiTanjoubi2016 🥳🎂🎁

ซากุระที่โปรยปรายไปตามสายลม บนเส้นทางที่คุ้นเคย ถ้าได้เดินเคียงข้างฮินะจังแบบนี้ ทุกวัน ตลอดไป มันจะเป็นไปได้ไหมนะ? … (แวะมาลงภาพคอมมิชเก็บไว้ค่ะ🌸)