❝ เมื่อไหร่บ้านข้ามันจะรูปทรงปกติสักครั้ง ❞

❝นี้ข้าไม่ได้เข้ามานานแค่ไหนล่ะเนี้ย❞

"ไอ้หำหาย"

❝ เห้อ ในที่สุด.... ❞ 〖 หลังจากที่ตนไม่ได้แม้แต่จะแตะบุหรี่มาหลายวัน ตนแทบจะเบื่อหน่ายกับลูกอมรสหวานที่แสบลิ้นแต่ตอนนี้มีเพียงแค่ความขมที่คุ้นเคยภายในปาก 〗 ❝ อ่า ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า ❞

❝ เย็นจริงๆ... ❞ 〖 ตนพูดแบบนั้นแต่เหงื่อตามตัวและแดดที่ส่องเข้ามานั้นดูเหมือนจะตรงกันข้าม 〗

❝ อรุณสวัสดิ์ย้อนหลัง ❞ 〖 มือข้างหนึ่งของตนถือพัดทรงกลมขณะที่พัดลมนั้นจ่อที่อยู่ด้านหลัง ถึงตนจะส่วมเสื้อผ้าน้อยชิ้นเพื่อคลายอากาศร้อนแค่ไหนสุดท้ายมันก็ยังร้อนอยู่ดี 〗 ❝ แดดแรงชะมัด ❞

❝ ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า.... ส่วนข้าขอดูทีวีต่ออีกหน่อย❞

❝ หืม.... ❞ 〖 สายตาของตนจ้องไปทีวีที่กำลังฉายช่องข่าวประจำวันช่วงเช้าย้อนหลังเผยให้เห็นภาพของโรงเรียนเปิดใหม่ในจังหวัดหนึ่ง ลูกอมที่เหลือจากเมื่อวานนั้นถูกมือของตนค่อยๆแกะห่อพลาสติกออกก่อนจะนำเข้าปาก 〗 ❝ เห้อ..... ❞ 〖 มือของตนยกรีโมตขึ้นเปลี่ยนช่องอื่นไปเรื่อยๆแต่มันก็มีแต่เรื่อมเดิมๆจนตนกดปุ่มปิดทีวีไป 〗

❝ ไอ้หลานบ้าเอ้ย มันก็แค่เทศกาลไร้สาระจะให้ข้าแต่งชุดที่มันใส่ยากแบบนี้ไปทำไม.... ❞ 〖 ตนนั่งพูดพึมพำผมสีขาวเงินของตนถูกมัดเป็นทรงหางม้าสูงแต่สิ่งที่แปลกบนกลุ่มผมนั้นคือปุยนุ่มที่มีลักษณะโค้งปลายแหลมนั้นกำลังกระดิกไปมาชุดกิโมโนโบราณที่ตนนั้นส่วมใส่อย่างไม่เรียบร้อย ขณะที่หางยาวสีขาวฟูนั้นส่ายไปมาราวกับมันมีชีวิตจริงๆ 〗 ❝ ห๋า? คิดจะมาขอขนมหรอ ข้าไม่ให้หรอกน่ะ ❞

❝ ไอ้หลานบ้าเอ้ย มันก็แค่เทศกาลไร้สาระจะให้ข้าแต่งชุดที่มันใส่ยากแบบนี้ไปทำไม.... ❞ 〖 ตนนั่งพูดพึมพำผมสีขาวเงินของตนถูกมัดเป็นทรงหางม้าสูงแต่สิ่งที่แปลกบนกลุ่มผมนั้นคือปุยนุ่มที่มีลักษณะโค้งปลายแหลมนั้นกำลังกระดิกไปมาชุดกิโมโนโบราณที่ตนนั้นส่วมใส่อย่างไม่เรียบร้อย ขณะที่หางยาวสีขาวฟูนั้นส่ายไปมาราวกับมันมีชีวิตจริงๆ 〗 ❝ ห๋า? คิดจะมาขอขนมหรอ ข้าไม่ให้หรอกน่ะ ❞

❝ ชุดมันใส่ยากจังวะ!... ❞

❝ ราตรีสวัสดิ์..... ❞ 〖 ตนแทบจะไร้เรี่ยวแรงเนื่องจากตนพึงกลับมาจากการปราบภูติผีวิณญาณ... ตนทรุดตัวนอนบนพื้นเสื่อทาทามิอย่างอ่อนแรงขณะที่ตาของตนใกล้ปิด 〗

❝ อรุณสวัสดิ์นะพวกแก..... ❞ 〖 ตนพูดขณะที่ตนแกะห่อพลาสติกออกจากลูกอม ก่อนจะนำเข้าปากรสชาติหวานจนแสบลิ้นทำให้ตนหรี่ตาลง.... ตนแทบจะไม่ได้สูบบุหรี่มาตั้ง2-3วันแล้ว 〗

〖 ตนนั่งมองชุดที่อยู่ในถุงห่อพลาสติก... มุมปากของตนนั้นนาบเรียบก่อนที่จะถอนหายใจ 〗 ❝ เวร.... เอ่อ ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า❞

〖 ตนยุ่งจนแทบจะไม่มีเวลาว่างตลอดทั้งคืนถึงแม้ตอนนี้จะรุ่งเช้าแล้วก็ตาม สาเหตุคงจะเป็นเพราะตนเดินรอบทั้งในบ้านและนอกบ้านอยู่หลายรอบจนน่าสงสัยโดยที่ในอ้อมแขนนั้นถือกล่องกระดาษที่เต็มไปด้วยของตกแต่งไว้ข้างใน 〗 ❝ เหลือห้องนั่งเล่นสินะ ❞

【 ข้าคิดไปเองรึเปล่า.... ช่วงนี้ข้าเห็นเด็กนักเรียนมันเยอะขึ้น 】 ❝ อ่า อรุณสวัสดิ์ ล้างหน้าแปรงฟันด้วย ❞ 〖 ตนหยิบลูกอมลวดลายแปลกๆขึ้นมาก่อนจะแกะห่อพลาสติกแล้วนำเข้าปาก เรียวคิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อรสชาติของลูกอมนั้นแปลกมากแต่ตนก็เสียดายที่จะคายทิ้ง 〗

〖 ตนขึ้นบันไดและเดินผ่านเสาหินประตูโทริอิมาที่ลานหน้าบ้านของตนบนแขนของตนนั้นห้อยถุงพลาสติกที่ข้างในนั้นเต็มไปด้วยเทียนและของตกแต่งมากมาย ขณะที่ในอ้อมแขนของตนนั้นกำลังอุ้มฟักทองขนาดใหญ่สีส้มอมเหลืองเอาไว้ 〗 【 ไร้สาระชะมัด.... แต่ก็เอาเถอะ 】 ❝ โอ้ ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า ❞

〖 ตนยืนมองถุงขนาดใหญ่ที่วางอยู่กลางห้องบนโต๊ะเตี้ยก่อนที่ตนจะก้มตัวลงไปนั่งและยกมือขึ้นเพื่อเปิดดูข้างใน.... ข้างในถุงนั้นเต็มไปด้วยขนมและลูกอมหลากหลายสีจนทำให้ตนนั้นหรี่ตาและขมวดคิ้ว 〗 【 ขนมเยอะจังวะ.... ทั้งๆที่บอกให้โมโมะไปซื้อแค่ลูกอมห่อเดียวแต่นี้ก่ะจะไม่ให้ข้าได้ดูดบุหรี่เลยรึไงกัน? 】

❝ อรุณสวัสดิ์ ❞ 〖 ตนพูดจบก็หันหน้ากลับไปเท้าคางนอนมองดูทีวีต่อเหมือนเช่นเคย ในขณะที่มือข้างหนึ่งของตนนั้นมีลูกอมที่ยังไม่ได้แกะห่อพลาสติก.... ทั้งๆที่มันควรจะเป็นบุหรี่ที่คุ้นเคย 〗

❝ ไม่นงไม่นอนกันรึไง ❞

❝ มันควรอยู่ในนี้สิ ❞ 〖มือทั้งสองข้างล่วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสเวตเตอร์เหมือนหาอะไรบ้างอย่างอยู่หลายรอบขณะที่เรียวคิ้วนั้นขมวดเข้าหากันแน่นขึ้นเรื่อยๆจนสิ่งที่คว้าและยกขึ้นมาได้นั้นมีเพียงแค่ไฟแช็กสีเงินซึ่งไร้ 'บุหรี่' ที่ตนต้องการ〗 【เวร...มันหายไปไหน?】 ❝ อ่า....อรุณสวัสดิ์ ❞

〖 ตนจ้องมองแก้วที่เต็มไปด้วยกาแฟควันสีขาวลอยขึ้นมาแสดงให้เห็นความร้อนของมันและด้วยตนเป็นคนลิ้นแมว.... มือของตนยกแก้วกาแฟขึ้นมาใกล้ปากเพื่อเป่าให้มันเย็นลงก่อนจะยกขึ้นจิบเพียงเล็กน้อย 〗 ❝เข้มดีแฮะ.... อ่า อรุณสวัสดิ์ ❞

❝ ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ❞ 〖 ถึงตนจะง่วงแค่ไหนแต่การได้มานอนดูทีวีที่กำลังฉายรายการโปรดก็ทำให้ตื่นเต็มตา ถึงแม้มันจะเป็นตอนเก่าๆก็ตามมันก็ยังทำให้ริมฝีปากนั้นผุดรอยยิ้มกว้าง 〗 ❝ โอ้ ยังไม่นอนกันอีกหรอ? ช่างเถอะเพราะข้าก็เหมือนกัน ❞

❝ ง่วง โครตจะง่วงเลยวะ ❞ 【 หรือวันนี้ข้าคงต้องงดดูรายการตอนดึกดี.... 】

“ วะฮู้~ ยินดีเลยคร๊าบบบ~💕 ผมซันจิขาดำ เป็นกุ๊กบนเรือครับ ไม่ทราบว่าเลดี้ตรงหน้าผมชื่ออะไรครับ สีผมเทาอ่อนของคุณ เหมาะกับใบหน้าอันงดงามของคุณมากเลยครับ~💕 ”

〖 ตนไม่ใส่ใจกับบรรยากาศที่มีรูปหัวใจหรือคำชมมากนัก แต่ดูเหมือนคนแก่เช่นตนจะถูกใจกับการถูกเรียกว่า 'เลดี้' ของคนตรงหน้าจนทำให้มุมปากนั้นยกขึ้น 〗 ❝ อายาเสะ เซร์โกะ นายจะเรียกยังไงก็แล้วแต่เถอะ ❞

〖 ตนจ้องมองแก้วที่เต็มไปด้วยกาแฟควันสีขาวลอยขึ้นมาแสดงให้เห็นความร้อนของมันและด้วยตนเป็นคนลิ้นแมว.... มือของตนยกแก้วกาแฟขึ้นมาใกล้ปากเพื่อเป่าให้มันเย็นลงก่อนจะยกขึ้นจิบเพียงเล็กน้อย 〗 ❝เข้มดีแฮะ.... อ่า อรุณสวัสดิ์ ❞

❝ เห้ยๆ ไปนอนกันได้แล้ว ❞ 〖 ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ตนก็ยังนอนดูทีวีที่กำลังฉายรายการโปรดมือข้างหนึ่งนั้นเท้าข้อศอกกับพื้นทาทามิและวางมือบนแก้มของตนเองเหมือนกับหมอนรองขณะที่มืออีกข้างถือบุหรี่ม้วนสุดท้าย 〗 ❝ ข้าจะดูต่ออีกสักหน่อย เดี๋ยวข้าก็ไปนอนแล้วน่า...❞ 〖 ตนยกยิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่ตนกลับไปสนใจหน้าจอต่อโดยข้างๆมีม้วนเทปตอนเก่าๆของรายการที่ตนดูอยู่ 〗

〖 มือของตนเขย่ากล่องบุหรี่ที่ว่างเปล่าก่อนจะหรี่ตาลงเรียวคิ้วนั้นขมวดเข้าหากันก่อนจะนำกล่องบุหรี่ไปทิ้งลงถังขยะ 〗 【เวลาประมาณนี้ร้านค้าใกล้ๆคงจะปิดกันไปหมดแล้วล่ะมั้ง.... 】 ❝ เอาเถอะค่อยไปซื้อพรุ่งนี้แล้วกัน ❞

❝ ห๋า?.... นายเป็นใครล่ะเนี้ย ❞ 〖 ตนเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความสงสัยก่อนจะหรี่ตาลงและยกมือทั้งสองข้างขึ้นวางลงบนเอวของตนเอง 〗 ❝ เอ่อเอาสิ มาเดินเป็นเพื่อนหน่อย ❞

@seiko-ayase.bsky.social “ ส-สวัสดีครับเลดี้ เดินผ่านเกาะที่อันตรายแบบนี้ สนใจมีบอดี้การ์ดชั่วคราวที่พ่วงตำแหน่งพ่อครัวให้ได้อิ่มท้องอิ่มใจเดินเคียงข้างสักคนไหมคร๊าบบบ~💕 ”

❝ ..... ❞ 【 เทพเจ้าแห่งเมืองนี้ไม่รักฉันแล้วหรอวะ? 】 〖 ผมที่เคยมัดขึ้นสูงจนแปลกตานั้นถูกปล่อยให้ตกลงมาเนื่องจากหนังยางมัดผมสีชมพูนุ่มหลุดออกไป เส้นผมยาวสีขาวเงินนั้นยุ่งเหยิงขณะที่หน้าผากมนนั้นมีรอยแผลเป็นที่ปวมแดงเล็กน้อยจากการหกล้มหน้าคะมำกับพื้นคอนกรีต.... แต่ความรู้สึกเจ็บปวดก็ไม่ได้เล็กน้อยเลย ปากของตนเม้มแน่นขณะที่ตนนั้นเผลอกัดบุหรี่ที่คาบอยู่ในปาก 〗 ❝ เวรเอ้ย... ❞

❝ ......ดึกขนาดนี้แล้วหรอเนี้ย? ❞ 〖 ตนพูดขณะที่เดินขึ้นบรรไดหินอ่อนก่อนจะเดินผ่าประตูหินโทริอิมาที่ลานหน้าบ้านแสงไฟภายในบ้านทรงญี่ปุ่นโบราณที่ลอดผ่านประตูโชจิทำให้ตนรู้ว่าหลานรักนั้นกลับมาบ้านแล้ว 〗 【 โดนบ่นเรื่องกลับช้าอีกแน่....ช่างเถอะ 】

【 เห้อ...... ขี้เกียจทำอาหารเว้ย 】 〖 ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ตนก็กำลังเดินไปตามทางที่รอบด้านเต็มไปด้วยร้านค้าของสดมากมายจนกระทั้งสายตาดันเหลือบไปเห็นร้านขายของสดจากทะเล..... ความทรงจำอันแสนโชคร้ายที่ทำให้ตนกำหมัดแน่นก็นึกขึ้นมาได้ 〗 ❝ ถ้าซื้อปูไปทำโคโรเกะก็น่าจะดี..... ❞

❝ ..... ❞ 【 เทพเจ้าแห่งเมืองนี้ไม่รักฉันแล้วหรอวะ? 】 〖 ผมที่เคยมัดขึ้นสูงจนแปลกตานั้นถูกปล่อยให้ตกลงมาเนื่องจากหนังยางมัดผมสีชมพูนุ่มหลุดออกไป เส้นผมยาวสีขาวเงินนั้นยุ่งเหยิงขณะที่หน้าผากมนนั้นมีรอยแผลเป็นที่ปวมแดงเล็กน้อยจากการหกล้มหน้าคะมำกับพื้นคอนกรีต.... แต่ความรู้สึกเจ็บปวดก็ไม่ได้เล็กน้อยเลย ปากของตนเม้มแน่นขณะที่ตนนั้นเผลอกัดบุหรี่ที่คาบอยู่ในปาก 〗 ❝ เวรเอ้ย... ❞

❝ อรุณสวัสดิ์ ❞ 〖 ตนเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าขณะที่ในปากนั้นคาบบุหรี่ที่ส่งกลิ่นเหม็นนิโคตินฉุน ไปตามอากาศ มือทั้งสองของตนนั้นสอดไว้ในผ้ารัดเอวฮารามากิขณะที่ตนยืนโดยเอนน้ำหนักไปที่สะโพกด้านหนึ่ง 〗 ❝ ว่าแต่ ทำไมท้องฟ้ามืดจังแหะ ❞

【 ดึกขนาดนี้แล้วหรอ? 】 〖 ความเงียบภายในบ้านญี่ปุ่นโบราณถือเป็นคำตอบที่บ่งชี้ได้อย่างดีว่าตนเองนั้นดูทีวีจนลืมดูเวลา มือข้างหนึ่งนั้นยกขึ้นเพื่อนำบุหรี่ออกจากปากและบดลงไปในที่ถังเขี่ยบุหรี่ก่อนจะปิดฝาและวางลงบนโต๊ะโคตัตสึ สายตาของตนจดจ้องทีวีสักพักก่อนจะนำรีโมตมาปิด〗 ❝ เห้ย.....ราตรีสวัสดิ์ ถึงพูดไปข้าก็ไม่นอนหรอก ❞

❝ สงบดีแท้.... ก็ดีจะได้ไม่มีใครรบกวน ❞ 〖 ว่าจบตนก็หยิบรีโมตขึ้นมาและกดเปลี่ยนช่องรายการโทรทัศน์ขณะที่มืออีกข้างถือส้มที่ถูกแกะเปลือกเป็นกลีบประณีต 〗

❝ ปวดหลังชะมัด ❞

〖 ตนหันมองซ้ายสลับขวาของแผงตั้งราวกับกำลังคิดว่าจะเลือกสิ่งใด ความหนาวเย็นของของแอร์ภายในห้างทำให้บรรจุภัณฑ์ยังคงความเย็นไว้อยู่เพียงเล็กน้อย สายตาเหลือบมองราคาที่แตกต่างกันขณะที่คิ้วเลิกขึ้นราวกับตัดสิ้นใจ 〗 ❝ ช่างเถอะ ซื้อมันทั้งสองอย่างนั้นและ ❞

『ᴀʏᴀꜱᴇ ꜱᴇɪᴋᴏ』 ᴀɢᴇ :〚 𝟓𝟎 – 𝟖𝟎 ʏᴇᴀʀ 〛 ᴏᴄᴄᴜᴘᴀᴛɪᴏɴ :〚 ꜱᴘɪʀɪᴛ ᴍᴇᴅɪᴜᴍ 〛 ɪɴᴅᴜꜱᴛʀʏ ɴᴀᴍᴇ :〚 ꜱᴀɴᴛᴀᴅᴏᴅᴏʀɪᴀ 〛 ʟɪᴋᴇ :〚 ᴛᴠ ꜱʜᴏᴡꜱ, ᴄɪɢᴀʀᴇᴛᴛᴇꜱ ᴀɴᴅ ᴇᴀᴛɪɴɢ 〛 ____________________________________ ❝ หวัดดี ❞ ❝ ยินดีต้อนรับสู่เมืองคามิโคชิ ❞ ____________________________________

❝ อรุณสวัสดิ์.... อย่าลืมทานข้าวเช้าด้วยล่ะ ❞

【 .....ไม่น่าเผลอออกแรงกดเลย 】 〖 ตนนั่งขบคิดขณะที่สายตามองอาวุธหรือไม้เบสบอลคู่ใจอย่างนิ่งงั้นขณะที่ความคิดในหัวนั้นแล่นไปมา ก่อนจะมองขึ้นไปที่ด้านปลายของไม้เบสบอลที่ถูกสั่งทำขึ้นมาโดยเฉพาะ ก่อนที่มันเหมือนจะรับรู้คำสั่งของเจ้านายหัวดินสอขนาดยักษ์ก็โผล่ออกมาพร้อมกับเสียงของเหล็กเสียดสีจนเกิดสะเก็ดไฟเล็กน้อยแต่... ดูเหมือนไส้ดินสอนั้นจะหักไปอีกด้านหนึ่ง 〗 ❝ คงต้องเหลาอีกนาน ❞

❝ แต่เอาเถอะ ข้าก็ยังไม่นอนเหมือนกัน ❞ 〖 พอพูดจบตนเองก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาพร้อมกับไฟแช็คมือทั้งสองข้างขยับอย่างชำนาญและเมื่อที่ปลายหัวบุหรี่ถูกจุดก็นำบุหรี่มาคาบไว้ในปาก กลิ่นควันเหม็นของนิโคตินลอยขึ้นไปตามอากาศก่อนที่ตาทั้งสองข้างนั้นจะหลับลง..... ขณะที่มือข้างหนึ่งนั้นจะยกขึ้นอีกครั้งและใช้ระหว่างนิ้วนำบุหรี่ออกจากปากและพ่นควันออกมา 〗 ❝ ตอนเช้าทำอะไรกินดีน่า..... ❞

❝ เห้ๆ.... นี้ก็ตี 3 แล้วนะ ไม่คิดจะนอนกันจริงๆดิ ❞

❝ ราตรีสวัสดิ์.... เอาเถอะพูดไปข้าก็ไม่นอนอยู่ดี ❞

SEIKO AYASE fanart form DanDaDan 💢💢 #fanart #Dandadan #digitalart #illustation

❝ เวรเอ๊ย.... ช่างมันเถอะ พรุ่งนี้ค่อยซ่อมแล้วกัน ❞

❝ เวลาแบบนี้ยังจะมีภูติผีอาละวาดอีกเรอะ น่ารำคาญชะมัดแต่เอาเป็นว่าข้าจะช่วยก็แล้วกัน ❞

❝ ช่องข่าวไหนก็ออกอากาศเหมือนๆกันหมด แล้วทำไมไม่บอกไปด้วยล่ะว่าไม่ได้ชอบกินแกงกระหรี่แต่ชอบกินราเมง..... น่าเบื่อจริงๆเลยเว้ย ❞