“ ทางฝั่งนู้นเนี่ย ทำอะไรไม่ได้เลยเน้ ” ส่วนฝั่งนี้ก็ดูจะเงียบเหงาเกินไปหน่อย ทั้ง ๆ ที่จะมีหลาย ๆ อย่างเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้อยู่แล้วเชียว

จริงสิ จริงสิ เหมือนจะผ่านปีใหม่มาได้สักพักแล้วนี่นา !? ฤดูหนาวคงใกล้จะผ่านพ้นไปแล้วนี่เนอะ ! สวัสดีปีใหม่คร้าบ ทักทายปีใหม่ด้วยน้า มาหัวเราะกันให้สุดปอดไปเล้ยย ~! ละก็นะ คือว่าน้า ไอ้นั่นแหละไอ้นั่น เดือนถัดไปก่อนเข้าฤดูใบไม้ผลิก็มีเทศกาลช็อกโกแลตลดราคาด้วยนี่นา ระหว่างที่รอช่วงนั้น ก็มาเล่าเรื่องวันหยุดที่ผ่านมากันเถอะ! ได้สนุกกันรึเปล่า? ได้เต็มที่กับมันมั้ย !?

แต๊ก แต๊ก แต๊ก วันนี้อุตส่าห์เป็นวันแห่งการเฉลิมฉลองและขอยคุณพระเจ้า — ถึงทั่วโลกจะจัดมื้อใหญ่ด้วยไก่งวง แต่สำหรับที่ญี่ปุ่นจะเลือกจองไก่ทอดจากร้านผู้พันแสนโด่งดังมาแทนจนเป็นเอกลักษณ์ แน่นอนว่าหนึ่งในผู้สนับสนุนคุณหัวหน้าห้องย่อมไม่พลาด เซ็ตไก่ทอดในวันแสนพิเศษจึงเตรียมมาพร้อม “Merry Christmas(⁠*⁠´⁠ω⁠｀⁠*⁠) ” สุขสันต์วันใกล้สิ้นปี คริสต์มาสนี้มาฉลองกันเถอะ 🎁🎄

โฮ่ยยย คริสมาสต์แล้วครับ คริสมาสต์แล้วคร้าบบ คริสมาสต์มาถึงแล้วน้าา อรุณสวัสดิ์ทุกทู้กกคนไปเล้ยย ~! สวัสดีวันคริสมาสต์! ในที่สุดก็ถึงวันนี้ที่รอคอยเนอะ! เพราะจะมีคุณซานต้ามาหาทั้งที แถมเขาว่ากันว่าถ้าเป็นเด็กดีก็จะได้รับของขวัญอย่างแน่นอนด้วย งั้น—มาเป็นเด็กดีกันเถอะ! ถ้าวันนี้มีเรื่องอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกได้เลยนะ กลุ่มชิชิโทยินดีเป็นจิตอาสา ทำทุกอย่างฟรีไม่คิดสตางค์แน่นอน ~!

หัวข้อสำหรับการถ่ายภาพสินค้าในวันนี้คือ 「 ชั่วโมงเรียนบนดาดฟ้า 」 มีเหตุผลอยู่ไม่กี่อย่างที่เจ้าตัวเลือกนั่งตามสบายมากกว่าจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเหมือนกับคนอื่น ๆ เพราะไม่ว่าจะเป็นดาดฟ้าเปิดโล่งหรือห้องเรียน, การเปลี่ยนบรรยากาศก็ไม่ได้ช่วยทำให้รู้สึกอยากเรียนขึ้นมาเลยซักนิด #NewProfilePic

เช้าอีกวันมาถึง การใช้ชีวิตในฐานะนักเรียนของ ‘ฟูริน’ ยังคงดำเนินต่อไป ผมเริ่มยาวจนปรกหน้าปิดตา จำต้องรวบมัดขึ้นไปสักหน่อยให้ไม่เกะกะ เหมือนจะมีหลายเรื่องที่น่าสนใจผ่านเข้ามาทั้งนั้นเลยน้า ดูท่า.. คงจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมซะแล้วสิ ทั้งการคอยรับมือกับพวกต่างถิ่นที่มาหาเรื่องพวกพ้องของเราเหล่าฟูริน กับโอกาสพิเศษของอะไรบางอย่างน่ะ ล้างคอรอได้เลย

ในฐานะคนที่ค่อนข้างอินเทรนด์ในเครื่องเครื่องแต่งกายกับคอมโพสที่เหมาะกับตัวเองจนได้ จะแนวสตรีทยุค 80s หรือจะศิวิไลซ์ทันสมัยแบบวัยรุ่นยุคไซเบอร์ก็จัดมาใส่อย่างลงตัว “ say cheese 〜 ” ถ้าได้เซลฟี่คู่กับทุกคนก็คงไม่แย่เลยล่ะเน้(⁠*⁠´⁠ω⁠｀⁠*⁠) ว่าแต่พวกเธอชอบแบบไหนกันล่ะ?

「柊登馬誕生祭」 ในเดือนเดียวกันนี้ มีวันสำคัญอีกวันเช่นเดียวกัน แต่เวลาล่วงเลยมาจนพบค่ำ ซาโกะยังวุ่นวายอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์ เพราะไม่รู้ว่าควรจะส่งข้อความแบบไหนไปหาคนวันนี้ดี จะให้ไปพบหน้ายิ่งแล้วใหญ่ ถึงจะมีของขวัญอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าพอจะเอาไปให้ เพราะเอาแต่คิดแบบนั้นสุดท้ายคำที่ส่งไปถึง จึงมีเพียงแค่...

𝟬𝟬:𝟬𝟬 𝗛𝗶𝗶𝗿𝗮𝗴𝗶 𝗧𝗼𝗺𝗮'𝘀 𝗯𝗶𝗿𝘁𝗵𝗱𝗮𝘆 ❝ ขอรบกวนด้วยนะครับ ❞ รองเท้าผ้าใบถูกถอดวางไว้ด้านข้างอย่างเป็นระเบียบ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปโดยไม่รอให้เจ้าของบ้านตอบรับคำขออนุญาต ─

หากไม่นับเรื่องคนรอบตัวเกิดติด ๆ กันจนต้องวุ่นคิดเรื่องคำอวยพรหรือของขวัญ กับอากาศที่หนาวจนชวนให้จามแบบไม่ส่งสัญญาณเตือนล่วงหน้าอยู่บ่อยครั้ง ที่เหลือก็นับว่ายัง... ❝ ปกติดี ❞

น้องคาจิ27 เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย คิดถึงจังเลยน้า

คาเมะจัง คาเมะจัง ~! ดูนี่สิ ดูนี่ซี่ แบบนี้ก็ออกมาดูหล่อเท่อย่างสุดจ๊าบเลยนี่นา แฟชั่นยุค 80s ก็เข้ากับพวกเราอยู่พอตัวเลยนะนี่ แต่ว่านะแต่ว่า ที่คาเมะจังแต่งหล่อออกมาน่ะ ดูไปดูมาก็อย่างกับพวกนักสืบในหนังหลาย ๆ เรื่องของยุคนู้นเลยเนอะ! ส่วนฉันก็เป็นนักเรียนรึไม่ก็กะลาสีเรือตัวจี๊ด ! เอ้า เอ้า เพราะงั้นแล้วน่ะน้า ~ เตรียมตัวออกจากท่าไปสืบคดีงนเรือสำราญได้ ! @togamej.bsky.social

"พูดถึง5 ธันวาคมแล้ว ก็ต้อง... เป็นวันรำลึกถึงศาลเจ้าอิทสึคุชิม่า แห่งจังหวัดฮิโรชิม่าใช่ไหมล่ะ ? ถึงจะเกิดไม่ทันแต่ก็เคยได้ยินอยู่ เห็นว่าเป็นมรดกทางวัฒนธรรม เป็นหนึ่งใน “สามทิวทัศน์ของญี่ปุ่น” เลยนะ ศาลเจ้าที่สร้างขึ้นบนกระแสน้ำ ฉันเองก็อยากลองไปดูสักครั้งเหมือนกัน"

เหมือนจะไม่ได้ลงอะไรแบบนี้มานาน ด้วยช่วงที่ผ่านมาต้องคอยฝึกซ้อมกับเหล่ารุ่นพี่จนแทบไม่มีเวลามาเล่นเกมเลยน่ะสิ แต่วันนี้วันดี อุตส่าห์มีคุณพี่ชายคนหนึ่งเข้าตู้กาชาทั้งที ก็ต้องเจียดเวลามานั่งสุ่มให้ได้อยู่แล้วสิ " ยัตต้า 〜 ยินดีต้อนรับพ่อนกน้อยเน้ " หลังจากนี้คงต้องให้คนคอยช่วยปั้นตัวละครแทนในระหว่างที่ฝึกหนักซะแล้วสิ

อากาศเย็นตัวพาให้ลมหายใจอุ่นถูกเป่าเป็นไอควันสีขาว หิมะกำลังร่วงโรยแทนที่ใบโมมิจิ มือเย็นเยียบขึ้นปื้นแดงเพราะหิมะที่เย็นจัด ตุ๊กตาหิมะก้อนใหญ่ถูกปั้นเสร็จสมบูรณ์ ใบไม้และกิ่งก้านถูกเอามาประดับให้เป็นอะไรสักอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นสโนว์แมน สองมือยืนเท้าเอวจังก้า ชื่นชมผลงานของตนตรงหน้าอย่างภาคภูมิใจ เพราะบทบาทของชิชิโท เพื่อนของฟูรินกับงานเลี้ยงได้สิ้นสุดลงไปแล้ว

「佐狐浩太誕生祭」 “ ขอบคุณ... ” ไม่มีคำร่ายยาวมากไปกว่านั้น แม้จะเป็นเพียงคำสั้นๆ แต่ล้วนอัดแน่นด้วยความรู้สึกในถ้อยคำนี้ กับท่าทียืนแข็งทื่อด้วยความประหม่า ไหนจะเค้กก้อนโตที่กลุ่มชิชิโทจัดไว้ให้อีก ชวนให้มุมปากกระตุกยกขึ้นเล็กน้อย จะแบ่งให้ก็ได้ เพราะเขาเป็นเจ้าของวันเกิดนี่ ?

เอ๊อะ!! ชิบหายวายป่วง ชิบเป๋งวายวอด นี่ผมมัวแต่ทำอะไรสักอย่างอยู่จนลืมมาเข้าร่วมกับพวกหัวหน้ากับรองที่อุตส่าห์ยกเค้กวันเกิดมาให้ซาโกะซังเลยเหรอ !? คือ ยังทันอยู่ปะ ทันอยู่แหละเนอะ ซาาาโกะะะซางงง สุขสันต์วันเกิดคร้—าบ ถึงจะมามือเปล่า แต่ก็มีคำอวยพรให้นะเออ แบบว่า — ขอให้หลังจากนี้มาพึ่งพาผมกับพวกได้เต็มที่เลยนะ! @sakobot.bsky.social

┊┊┊┊☆☆☆☆☆☆ ┊┊┊╭┻┻┻┻┻┻┻┻╮┊┊┊ ┊┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊┊ ┊┊╭┻━━━━━━━━┻╮┊┊ ┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊ ╱▔┗━━━━━━━━━━┛▔╲ —— วันเกิดนะ ซาาาากตตตตจางงงงง!! 🥳🥳🥳🎉🎉🎉 @sakobot.bsky.social

┊┊┊┊☆☆☆☆☆☆ ┊┊┊╭┻┻┻┻┻┻┻┻╮┊┊┊ ┊┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊┊ ┊┊╭┻━━━━━━━━┻╮┊┊ ┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊ ╱▔┗━━━━━━━━━━┛▔╲ “ สุขสันต์.......... @sakobot.bsky.social

นาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน ประโยคยาวเหยียดผ่านการลบและพิมพ์ซ้ำ ตัดทอนอยู่นานสองนานกระทั่งเหลือเพียงวลีเดียว เหตุผลที่ส่งข้อความแทนพบหน้ากันคงเป็นเพราะเคารพในท้องฟ้าผืนใหม่นั้น「 ผู้ศรัทธาเพียงพลัง 」 ขอให้เป็นเดือนที่ดีภายใต้แสงตะวัน สุขสันต์วันเกิด, ซาโกะ

เพราะได้ยินจากกลุ่มของหัวหน้าห้องตอนที่ไปช่วยงานหนึ่งในจตุรเทพของฟูรินโดยไม่ตั้งใจว่าคุณหัวหน้าหน่วยจิโกคุน่ะไลน์เต้นดีสุด ๆ ในฐานะคนที่ค่อนถนัดไปทางนาฏศิลป์มากกว่าเลยอยากเรียนรู้ แลกเปลี่ยนวิชาต่อกัน สุดท้ายก็หาคอนแท็กแล้วนัดแนะกันจนได้ เพราะผับโชว์ที่นี่ดันอยู่ย่านเมืองราตรีเลยต้องรอเวลาสักหน่อย ท้องฟ้าสีส้มแสดคล้อยเข้มขึ้นทุกที ดวงอาทิตย์กำลังลาลับฟ้า @redcamellia.bsky.social

สวัสดีเดือนธันวาคร้าบ ทักทายเดือนทันวาน้าา แปบ ๆ เราก็อยู่กันมาจนจะสิ้นปีละเนอะ ถึงจะมีเรื่องอะไรมากมายให้ได้เจอ แต่วุดท้ายเราก็อยู่กันมาจนถึงตอนนี้เลยนะ ก่อนหน้าฉันก็ใช่ว่าจะเป็นหัวหน้าที่ดีเด่อะไร แต่ไหน ๆ ก็ได้อยู่จุดสูงสุดแล้ว—ฉันจะไม่พลาดไปแน่นอน! อะ หิมะแรกกำลังโปรยปรายรับเดือนใหม่ด้วยแหละ นี่นี่ ดีจังเนอะที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ มาปั้นอุซางิสโนวี่ด้วยกันเถอะ ~!

⠀⠀⠀ 𝐂𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐓𝐚𝐤𝐢𝐢𝐬𝐡𝐢 ( 焚石 矢 ) 21st june it’s 𝘣𝘦𝘵𝘵𝘦𝘳 to launch the fireworks as 𝒉𝒊𝒈𝒉 as possible ⠀

รู้หรือไม่? วันที่ 26 พฤศจิกายน คือวันแห่งเค้ก Cake day นักเคมีชาวอังกฤษได้ค้นพบ 「ผงฟู」 ทำให้สามารถทำขนมปังชนิดที่ไม่มียีสต์ ในปัจจุบันเราจึงได้กินขนมเค้กที่ไม่ได้มีแต่ไข่และยีสต์ แต่สำหรับซาโกะแล้ว.. 「ทุกๆวันก็คือวันแห่งเค้ก」 “ เอาเค้กผลไม้ 1 เค้กช็อกโกแลตอีก 2 ปอนด์ ดึกแล้วคงดื่มกาแฟไม่ดี... อ่า ชานมเพิ่มหวานครับ ” ก็ยังคงทำเหมือนเดิมทุกๆวัน

หยดน้ำเกาะพราวไหลตกลงมาตามกรอบหน้า กลุ่มผมสีสายไหมเปียกลู่ลงมาตามกัน กลิ่นแชมพูหอม ๆ รับกันได้อย่างดี ดวงตาสีมรกตสะท้อนภาพเงาในกระจก ไดร์เป่าผมถูกหยิบขึ้นมาใช้ ลมอุ่น ๆ พัดตีจนผมฟูยุ่ง บรรจงหวีสางอย่างดี กิ๊บติดให้เข้าทรงไม่ให้หน้าม้าไหลลงมาเกะกะ ค่อยมองภาพของตนอีกครั้ง "ผมแตกปลายแฮะ" พึมพำก่อนจัดการตัวเองให้เรียบร้อย, ทำกิจวัตรช่วงเช้าเสร็จก็พร้อมไปเรียนแล้ว

อ๊ะ พอมองดูดี ๆ แล้ว สติกเกอร์รูปซากุระคุงตรงสถานีอิเคะบุคุโระเนี่ย... เกิดขึ้นจากการเอาสติกเกอร์ชิ้นเล็กหลายชิ้นมาปะติดปะต่อรวมกันสินะคะ สุดยอดไปเลย แถมยังมีพวกเราฝั่งเมืองแห่งแสงสีด้วย สัญลักษณ์ประจำคณะรปโป ชุดสูท แล้วก็ตัวฉันที่กำลังร้องเพลงอยู่ล่ะ ... !

จ๊ะเอ๋—!! ทายซิใครเอ่ย ทายดูซี่ว่านี่คือใครกันน้าาา

ถือโทรศัพท์ขึ้นมา ชี้นิ้วไปที่จุดที่ต้องการโฟกัสให้เห็นกันชัด ๆ ทั้งยังขยิบตาให้อีกแน่ะ " เอ๋ 〜 อันนี้น่ะเหรอ? พึ่งถอยเคสซิลิโคนอันใหม่มาเลยล่ะ คาวาอี้เน้☆ " ในลุควันหยุดสบาย ๆ ตามสไตล์ แม้ที่จริงวันนี้จะเป็นวันจันทร์ก็ตาม จะชุดไปรเวทที่สวมหรือเคสที่ถืออยู่ก็ดูแมทช์กันออกนะ (⁠*⁠´⁠ω⁠｀⁠*⁠)

คิ้วขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินฉายาที่อีกฝ่ายตั้งให้ แต่ไม่ทันได้พูดอะไรก็โดนขอเบอร์ไปเสียก่อน ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ เพราะอยู่โรงเรียนเดียวกันแถมยังร่วมเหตุการณ์สำคัญมาด้วยกันอยู่หลายครั้ง ถึงจะไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันบ่อยนัก แต่ก็ใช่จะจำไม่ได้ รับโทรศัพท์มาแล้วเพิ่มช่องทางติดต่อด้วยความรวดเร็ว ไม่ลืมจะทิ้งท้ายด้วยชื่อที่ถูกต้องของตัวเอง ❝ คาจิ เร็น ❞ แบบนี้สั้นกว่ากันตั้งเยอะ

( เพราะหน้าหนาวใกล้เข้ามา อากาศตอนเช้าถึงได้เย็นลงถนัดตา จากที่ใส่เสื้อแจ็คเก็ตของกลุ่มอย่างเดียวก็พอ ตอนนี้กลับต้องรูดซิปปิดถึงคอ มือถูกันไปมาสร้างความอบอุ่น ห่อตัวเองเข้าหากัน ) บรื๋อ ขนาดหิมะยังไม่ตกยังหนาวขนาดนี้เลย คิดถึงน้ำแข็งไสกับสระว่ายน้ำแล้วน้า แต่บางทีอากาศอาจจะเปลี่ยนแปลงก็ได้ —คงต้องดูแลตัวเองกันดี ๆ ละ เพราะถ้าป่วยขึ้นมาคงได้แต่รอดูอยู่นอกหน้าต่างจนเบื่อแย่เลย

สายลมเอื่อย กลิ่นชื้นอ่อน ๆ จากแปลงผัก บรรยากาศเงียบสงบบนดาดฟ้า ไม่มีที่ไหนจะเหมาะกับการทบทวนบทเรียนไปมากกว่านี้ เท้าศอกลงกับพนักพิงแขน ดันกรอบพลาสติกขึ้นให้เสมอกับดวงตา ,บทที่อ่านค้างไว้จากคราวก่อน คงจะเป็นบทนี้นะ

นี่แหละน้าเนโกะจัง แกเองก็ไม่อยากเปียกฝนเพราะกลัวเป็นหวัดเหมือนกันใช่ม้า แต่ว่านะ แต่ว่า — พอได้มาดูหยาดฝนร่วงโรยจากท้องฟ้าอย่างนี้ที่นี่เนี่ย ก็ทำเอานึกถึงวันเก่า ๆ เลยแหละ วันที่ฝนตกจนในใจมีแต่เมฆฝนหม่นหมองน่ะ แต่เขาว่ากันว่าถ้าฝนหายแล้ว ฟ้าหลังฝนจะมีคุณสายรุ้งโผล่มาให้เห็นด้วยน้า แบบนั้นจะต้องส๊วยสวยแน่เลยเนอะ ฉันจะช่วยกางร่มให้เอง ไว้ค่อยออกไปเที่ยวเล่นทีหลังด้วยกันนะ ~!

อืมม.. จะว่าไป.. เวลาที่เห็นแสงสี.. ไฟประดับ.. งานเทศกาลของประเทศอื่นที่ใกล้จะมาถึง.. ทำให้นึกถึง.. แสงจากโคมไฟตามงานวัดเลยนะ.. งานวัด.. ที่ฉันไปทำงานพิเศษบ่อย ๆ .. มักจะได้เจอลูกค้า...หลากหลายกันไป .. จริงสิ.. เพราะงานเทศกาลด้วยนั่นล่ะ.. ที่ทำให้ได้รู้จัก.. ชิชิโทน่ะ

ใกล้พลบค่ำ แสงอาทิตย์สุดท้ายของวันสาดเข้ามากลืนพื้นที่ของร้านสะดวกซื้อไปกว่าครึ่ง จนใครบางคนต้องกระวีกระวาดออกมาผึงผ้าใบกันแดดเอาไว้ แขนซ้ายหอบถุงกระดาษ มือขวาหยิบลูกอมอันสุดท้ายในตะกร้าขึ้นมาพลางใช้ความคิด ไหน ๆ ก็ซื้อมาตั้งขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องเหลือเอาไว้ดูต่างหน้าหรอก #NewProfilePic

สุดท้ายก็ยอมพูดออกมาจนได้ ถึงเนื้อหาจะผิดจากที่คาดเดาเอาไว้อยู่มากเลยก็เถอะ ดีแล้ว แบบนี้ก็ชวนให้นึกถึงวันเก่า ๆ อยู่ไม่น้อย ถ้าได้ไปไหนมาไหนด้วยกันครบสามคนอีกก็คงดี ❝ ไปล่ะ ❞ ไม่มีการตอบรับคำอวยพรด้วยคำพูดที่ชัดเจน แต่หากอีกฝ่ายมองตามรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาทันนั่นคงสื่อความหมายได้มากพอ ว่าแล้วก็หมุนตัวเดินตัดผ่านไปอีกทาง สิ่งที่อยากเห็น สิ่งที่อยากได้ยิน เท่านี้ก็พอแล้ว

งานเลี้ยงจบลงแล้ว ฤดูร้อนที่พึ่งเริ่มก็ดูจะครื้นเครงเลยทีเดียว "..." อืม อัคคีภัยที่เกิดมันถูกดับไปแล้ว, แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ เรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นไงนะ ปีหนึ่งปีนี้ค่อนข้างน่าสนใจจริง หวังว่าทุกคนจะยังสบายดี

อีกวันที่ล็อกอินเกมเข้าไปรับของช่วงเช้า แต่พอเล่นไปเล่นมาก็เหมือนกับว่าจะใช้เวลามากไปหน่อย รู้ตัวอีกทีก็เข้าสู่ช่วงสายแล้ว "แหม, โทษทีนะ พอดีเล่นเกมเพลินไปหน่อย, ไหน ๆ ก็อุตส่าห์มาทั้งที—ก็ขอคอนแท็กไว้หน่อยสิ เป็นการทำความรู้จักกันตามธรรมเนียม กับไว้ติดต่อกันไง 〜 เน้?" # จะทำความรู้จักกับด้อมนักเลงลมที่มารีทวิต

จะเป็นตอนที่ยืนอธิบายเรื่องยุ่งยาก หรือจะเป็นตอนที่จบศึกบนสะพานแล้วอีกฝ่ายวิ่งหนีหายไปก่อนจะได้เอ่ยปากขอบคุณ ราวกับเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบ ไม่ใช่เพราะอยากได้ยินขนาดนั้น แต่เป็นเพราะไม่อยากปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปอีกแล้วมากกว่า ❝ อืม ฟังอยู่ ❞

ตกเย็นซาโกะแวะเข้าคาเฟ่ร้านประจำ โชคดีที่มาทันเมนูที่เล็งเอาไว้ 「คุณ」บังเอิญเจอเขาพอดี นี่เป็นโอกาสที่จะได้ทักทายเจ้าคนที่ไม่รู้จักหัดเข้าหาผู้อื่นก่อน จังหวะทักทายนั่นเอง เขากำลังเปิดกล่องต้องหันขวับไปที่ต้นเสียง ระยะที่ห่างกันไม่ถึงคืบ เจ้าตัวเลยสะดุ้งเผลอปล่อยกล่องเค้กหลุดมือ แผละ ดูเหมือนว่าตอนนี้จุดสนใจ จะอยู่ที่กล่องเค้กยับเยินระหว่างพวกคุณแทน

ข้ามผ่านมาได้แล้ว ผ่านจากจุดนั้นมาได้แล้วจริง ๆ ระหว่างทางก็มีสะดุดล้มบ้าง สองตามืดบอดจนมองไม่เห็นอะไร เผลอทอดทิ้งให้ทุกคนอยู่ข้างหลัง เร่งฝีเท้าเฝ้าฝันถึงความเจ๋งสุดยอดของการเป็นจุดสูงสุด พอจุดหมายปลายทางไม่เป็นดังหวังก็พังทลายลง ทว่า ตอนนี้น่ะ ไม่ได้อยู่คนเดียวแต่แรกนี่ แม้จะไม่อาจอภัยให้ แต่ก็อยากร่วมหัวจมท้ายไปกับทุกคน ยืดอกรับอย่างลูกผู้ชาย และออกไปหาคำตอบนั่นด้วยกัน!

เป็นความจริงที่คนพูดน้อยมักจะกลับกลายเป็นคนพูดเยอะเมื่ออยู่กับคนที่สงบปากสงบคำกว่าตัวเอง หลังจากได้รับถ้อยคำปฏิเสธที่ไม่หนักแน่นแถมยังสวนทางกับท่าทีลุกลี้ลุกลนก็ตัดสินใจเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่น ❝ จะว่าไปแล้ว.. ปาร์ตี้ฮาโลวีนที่คาเฟ่โพทอส.. ❞ เพื่อวกกลับมายังจุดเริ่มต้น อยากให้ฉันพูดถึงเรื่องของนายในวันนั้น หรือนายอยากจะพูดเรื่องของตัวเองที่ค้างคาอยู่ก่อนหน้านี้ก็เลือกเอาได้เลย

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ あとで返事するねー #ウィンブレ ⚠︎ 𝘔𝘢𝘯𝘨𝘢 𝘚𝘱𝘰𝘪𝘭𝘦𝘳𝘴 ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

ชะงักฝีเท้าเพื่อทิ้งระยะห่างเอาไว้พอประมาณ เพราะกลัวว่าใครบางคนจะวิ่งหนีหายไปอีก จุดรวมสายตาถูกเปลี่ยนเป็นการมองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอยไร้จุดหมาย ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดทิ้งบทสนทนาเมื่อครู่ ❝ มีอยู่ไม่ใช่รึไง เรื่องที่อยากพูดน่ะ ❞

( กระโปรงยาวพลิ้วไหวตามแรงลม รองเท้าผ้าใบย่ำตรงไปยังร้านขายอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้ากระเช้าสานที่เต็มไปด้วยก้อนไหมพรมหลากสีสัน อีกไม่นานลมหนาวก็จะพัดผ่านมาพร้อมกับเดือนธันวาคมแล้ว ถึงตอนนั้นผ้าพันคอที่ตั้งใจถักไว้ให้เป็นของขวัญวันคริสต์มาสคงเสร็จเรียบร้อยพอดี ) ขอโทษนะคะ ฉันขอซื้อบล็อคไม้เนื้อแข็ง กับไหมพรมสีเทาแล้วก็ขาวอย่างละสองก้อนค่ะ

เหมือนวันนี้ตะเป็นวันเทศกาลอะไรสักอย่างสินะ เหมือนจะเป็นไอ้นั่นใช่มั้ย ไอ้นั่นน่ะ ไอ้นั่น ! นี่ นี่ นี่ ถ้ามันมีกระทงอันที่ใหญ่แบบซู้ดดดดดดยอดดดดดแบบที่ลงไปนั่งได้คงดีเลยสิน้า แบบนั้นก็น่าสนุกอย่างกะนั่งเรือเลยนะ อยากขึ้นไปนั่งแล้วอะ อยากลองขึ้นไปนั่งแล้ว—ไปกันนะ! ละก็ ละก็ กระโดดผ่านใบบัวอันที่ใหญ่ ๆ นั่นเป็นทาง, ไม่สิ อันนั้นก็ใหญ่จนนั่งได้อยู่แล้ว งั้นก็ขึ้นไปนั่งบนนั้นละลอยไปกันเลย ~!

"ที่ญี่ปุ่นเองก็มีเทศกาลคล้าย ๆ กับลอยกระทงอยู่เหมือนกันนะ เรียกว่า 「 โทโรนากาชิ 」น่ะ เป็นการลอยโคมประทีปลงในแม่น้ำ เพราะเชื่อว่าแม่น้ำคือเส้นแบ่งระหว่างโลกของคนเป็นและคนตาย มีที่มาจากตำนานแม่น้ำซันสุคาวะที่เอ่ยถึงพระไตรปิฎกและโลกทั้งสาม ถึงจะผ่านมาแล้วก็เถอะนะ... เพราะทางนี้จัดเดือนสิงหาคมนี่นา"

❝ .... ❞ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่อีกฝ่ายแสดงท่าทีแบบนั้นออกมา เหมือนกับว่ามีอะไรที่อยากพูดอยู่แต่ก็ไม่พูด เลยตัดสินใจเขยิบเข้าไปใกล้ สายตาคาดคั้นถูกส่งไปโดยไม่รู้ตัว แม้จะไม่ได้ปริปากพูดอะไรซักคำเลยก็ตาม

ในวันนั้น วันที่ซาโกะซังคิดจะจากไปเงียบ ๆ หลังแพ้จากการดวลกับพวกฟูริน อาจเพราะตัวของหัวหน้ากลุ่มอย่างคุณโทมิยามะก็ดี หรือผู้ที่ผลักดันดวงตะวันนั่นก็ดี แม้ตอนนั้นใกล้ระหองระแหง กลุ่มดูใกล้จะแตกเต็มที แต่ว่านั่นไม่ใช่เหตุผลที่เราจะทิ้งที่นี่ไปสักหน่อย ทุก ๆ คนต่างคิดกันแบบนี้ แม้ก่อนหน้าจะไม่ได้ดี แต่เรื่องที่พวกเราเหล่าชิชิโทต่างศรัทธา, ศรัทธาในตัวพลังน่ะของจริง อย่าทำเหมือนเป็นคนนอกสิครับ!

อื๋อ? อะ—พอรู้ตัวอีกทีก็เย็นซะแล้วเนอะ ~! แบบว่านะแบบว่า อย่างน้อยวันนี้ก็ยังออกมาทันโบกมือบ๊ายบายให้คุณพระอาทิตย์แหละ ! เย็นย่ำสายัณห์สวัสดิ์น้าา ละก็ ละก็ ไหน ๆ ก็ได้เจอกันอีกวันทั้งที ก็ช่วยรับนี่ไปหน่อยซี่ นี่น่ะ อันนี้น่ะนะ พึ่งไปซื้อมาก็เลยเอามาเป็นของฝากให้ทุกคนแหละ! ติดโบว์ให้แล้วนะ! มารับไปเลยสิ มารับไปเลยซี่ ถ้าได้กินเจ้านี่กับซุปอุ่น ๆ ก็คงจะรับหน้าหนาวได้ดีเลยแหละเนอะ ~!