ชอบตีเห็ดใน pikmin มาก แต่เซ็งทุกทีที่คูปอง join ตี้ตีเห็ดมันหมด อยากไปร่วมตี้คนเก่งเมพสุดพลังที่มาชวนมากๆ แต่ไปไม่ได้ ง้าก

เมื่อวานแปลข่าวนึง ชอบ เขาพูดว่า process มีขึ้นลง ไม่ได้เป็นเส้นตรง รู้จากตอนบำบัดแล้วนักจิตวิเคราะห์ปฏิเสธตอนเขาพูดประมาณว่าตัวเองดีขึ้นแล้ว แต่จริงๆ คือยัง เพราะภายในเราอยากเร่งกระบวนการให้หาย/สำเร็จ/ดีขึ้นเร็วๆ เราทนไม่ได้ที่ยังเป็น beginner อยู่ (snsมีผล) being in a process is what it means to build a life นี่คือความจริงแท้ธรรมดาของมนุษย์

ทางเลือกการเมืองไทยไม่มีอันไหนไม่อุบาทว์ แค่อุบาทว์มากน้อย ดีสุดคือยุบสภาได้ เลวสุดคือเลยเถิดไปเป็นรบ.ไม่มีเสถียรภาพ แล้วโดนหมาที่นายปล่อยมาคาบไปแดก

อัดอั้นตันใจ นั่งกลุ้มกับปาเทดไทยมาจะครึ่งวันละ ช่วยด้วย

ช่วงนี้สังเกตว่าเครือร้านอาหารจัดโปรถี่มาก รู้เลยว่าคนเข้าน้อยลง ส่วนตลาดทั่วไปคือเหงาสุดๆ คนไม่อยากจับจ่าย กอดเงินแน่น ภาคการลงทุนก็ร่อแร่ แล้วคนจะมีกินมีใช้กี่โมง มีแต่คนเงินเยอะอยู่แล้วเท่านั้นที่จะเอาเงินต่อเงินสร้าง income ได้

เห็นคนเตือนๆ กันว่าซื้อ s&p500 ตอนนี้ก็ไม่ได้รับประกันว่าจะโตทุกปี เพราะถ้าซื้อตอน valuation สูงปรี๊ดก็ติดดอยได้ (สมมติ ai bubble แตกแล้วดึงตลาดไปโหงด้วยกัน) คือเห็นด้วยนะ รู้ความเสี่ยงไว้นั้นสำคัญมาก เพราะตอนเราซื้อ ltf ไว้ตอนตลาด ath ป่านนี้ 8 ปีแล้วมีแต่ต่ำลงๆ ฮ่าๆ

ปีนี้จะได้ขายกองทุนทิ้งที่ SET 1300 มั้ย เข้าเนื้อก็ต้องขาย รำคาญใจ

ประเทศห่านี่ รู้งี้ตั้งใจเรียนภาษาที่ 3 แล้วไปตั้งตัวที่อื่นดีกว่า ฮือ

อยากกินไก่ทอด (อีกแล้ว)

คนชอบ punch down เพราะจะได้วางตัวเองไว้สูงกว่า ได้โทษคนอื่นแล้วรู้สึกว่าถูกต้องชอบธรรม เป็นเด็กดีของระบบ เพราะระบบเปลี่ยนยาก จะด้วยสิ้นหวังหรืออะไรก็ตาม ทีนี้ไม่อยากลงแรงก็เลยด้อยค่าความพยายามคนอื่น พอตัวเองไม่ลองเปลี่ยนก็เลยทำทรงเจนโลก บอกว่าคนอื่นโลกสวยเกินไป

คนไทยชอบการรักชาติแบบ instant ง่ะ อะไรง่ายๆ ไวๆ อย่างโพสต์สเตตัส ใส่อีโมจิธงชาติ ไล่ด่าแรงงานข้ามชาติ (เฉพาะชาติที่คิดเองว่าล้าหลังกว่าเรา) เพราะทำง่ายดี บรรยากาศสังคมทำให้มีคนมากดไลค์ เห็นว่าพฤติกรรมนี้มีคนยอมรับก็ทำตามๆ กันไป ไม่ต้องคิดเยอะว่าการรักชาติที่แปลว่ารักษาผลประโยชน์ของปชชมันมีอะไรมากกว่านั้น ต้องลงแรงเรียกร้อง และอาจจะเห็นผลช้ากว่า

อ่านคอมเมนต์ในเฟซบุ๊กคือแบบ ใครอยากช่วยก็เอาไปเลี้ยงที่บ้าน คือจะเอาไปเลี้ยงทำห่าอะไร เขามีพ่อมีแม่มีบ้าน จนกระทั่งพวกมึงไปจับเขามาเนี่ย คือมึงโง่จนไม่เห็นเหตุและผลในความเกลียดชังของตัวเองด้วยซ้ำว่าทำไมต้องเกลียด เกลียดไปทำไม ไล่เขากลับประเทศทำไม แล้วก็ก๊อปคำคนอื่นมาเมนต์เรื่อยๆ เพราะคิดว่าเท่ดีเราได้ทำหน้าที่คนไทยผู้รักชาติ

คลิปที่ดูวันก่อนนู้นทำให้เจอนิยามภาวะความโง่นี้ว่า intellectual surrender ซึ่งเขาว่ามันอยู่ในกระบวนการความเป็นไประดับชาติที่ทำให้มีนาซีเยอรมันด้วย

อยาก… ชานมไข่มุก… (ปีนี้น่าจะยังไม่ได้กินเลยหรือเปล่านะ)

รอเล่มที่อยากอ่านมากๆ โผล่มาใน reshelf พร้อมราคามิตรภาพ

มีมแห่งปีนี้

คนบางคนอาจเหมาะให้โสดตลอดไปจริงๆ เช่น ผมและลูกพี่ลูกน้องคนโตสุด ซึ่งเป็นคนแบบเดียวกัน 555555555 เลี้ยงหมา

ได้เจอเพื่อนเก่าในรอบหลายปี คุยกันสนุกมาก แล้วก็พบว่าตัวเองคุยเรื่องความกากของตัวเองได้แบบขำๆ ไม่ค่อยฮือๆ ละ (เพราะเพื่อน 1 มีกิจการ กำลังจะซื้อบ้าน มีลูก / เพื่อน 2 เป็นอาจารย์หมอละ)

คนไทยมันรักคนรวยกันมากๆ จริงนะ ประเด็นพีชชี่นี่ตอนนี้ชาวทวิตก็เปลี่ยนไปคุยกันเรื่องนางรวยแค่ไหน แคปคลิปนู่นนี่นั่นมาบอกดูสินางทำอันนั้นแพงซื้ออันนี้แพงแล้วก็ชื่นชมไปในทางว่ารวยเลยเริ่ด ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ประเด็นเลย

my mister มัน hit hard x 100000 เพราะเราเป็นคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง จริงๆ จะว่าถูกทิ้งไว้ก็ไม่ถูกนักเพราะไม่มีใครทิ้ง เราแค่ stuck ไม่ไปไหน แต่คนอื่นเขาก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ อย่างที่ควรจะเป็นเอง มีงาน มีเงิน มีความสัมพันธ์ดีๆ

ไอโฟน 12 บอกให้เปลี่ยนแบตนานแล้ว ส่วน macbook ตั้งแต่รุ่นชิป intel ก็หน้าจอกะพริบๆ จนต้องตั้งทุกอย่างเป็นดาร์คโหมด เครื่องไม้เครื่องมือสู้ชีวิตทุกอย่าง (ก็คงใกล้หมดอายุขัยจริง) แล้วก็ต้องมาเป็นตอนที่จนที่สุดในชีวิตด้วยนะ ยื้อมาได้เป็นปีแล้ว และจะยื้อจนกว่าจะตายไปข้าง

แน่นอนว่าการมีชีวิตมันแยกจากความทุกข์ไม่ได้ แน่นอนว่าเราจะต้องเจ็บปวด แต่ในนั้นก็มีความเป็นไปได้ว่าเราจะมีความสุขเหมือนกัน ก็มีโอกาสพอๆ กันแหละ เพราะงั้นเราเลยยังทนอยู่ต่อไปได้

나의 아저씨 นี่มันเตรียมความพร้อมให้มุ่งสู่วัย 40 เกิน มีเส้นเรื่องแทงใจเยอะมาก คนมีวัย 20s ที่โอเคโตมาเป็นพวกวัยกลางคนห่วยๆ (by ทุนนิยม standards) แต่ก็พยายามจะอยู่ให้ได้

ไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆ พล็อต my mister เป็นงี้ นึกว่าออกแนว slice of life ของคนวัยทำงานยมๆ และชีวิตบัดซบ มีภาพจำว่าตัวละครของไอยูน่าสงสารและสู้ชีวิตสุดๆ แต่ของจริงมันยิ่งกว่านั้นอีก ปวดใจละเกิน

ญาติๆ อาจจะชมว่าน้ำหนักลงไปเยอะเลย ผอมลง บลาๆๆๆ แต่คงไม่มีใครคิดว่าเบื้องหลังคือประหยัดเงินค่าข้าวต่างหากล่ะ (กับว่างมาก เดินออกกำลังวันละชั่วโมงกว่าๆ ได้เพราะไม่มีอะไรทำ)

ร้านใหม่ แพง แต่ว่าดูแลดี ชมเกี๊ยวด้วยว่าน่ารักมาก นั่งนิ่ง ไม่ดื้อ ถึงอย่างนั้นก็ยังคิดถึงช่างคนเดิม ไม่รู้ไปอยู่ไหนแล้ว

ชีวิตที่มีเงินใช้ตามใจได้มันเป็นยังไง ช่วยบอกที /กู่ร้อง

อยากอ่านหนังสือมากมายก่ายกอง แต่ไม่มีงบจะซื้อเยอะๆ อยากเป็นปลวกไปช่วยทลายกองดองชาวบ้าน

ต้องเปลี่ยนร้านตัดขนเกี๊ยวเพราะร้านเดิมเขาปิดไม่มีกำหนด ฮือๆๆๆ ชอบตัดกะที่นี่มากแท้ๆ เลยต้องหาร้านใหม่ แล้วก็ลุ้นใหม่ว่าเขาจะดูแลหมาเราดีมั้ย เศร้าอ่า

บางครั้งในประเด็นนึง argument ของทุกคนก็มีส่วน valid แหละ ไม่อยากจำกัดเรื่องโทน/คำพูดที่ใช้หรอก แต่ถ้าใจเย็น คุยกันดีๆ ได้ก็อาจจะดีกว่า (แต่จะแยกอารมณ์ออกจากมันก็ยากแหละเนอะ)

แน่นอนเป็นแมวที่ชอบธงรุ้งมากๆ

ร้อนมากๆ อยากตัดผมมมมมมม

เดือนนี้ค่าไฟกระฉูดแน่ แม้เป็นหน้าฝน เผลอๆ ร้อนกว่าเมษาอีกมั้ง คนทำงานกลางแจ้งจะไหวไหมเนี่ย

มีเงินพอให้กินข้าวแต่ละเดือนก็ควร grateful ต่อสวรรค์แล้ว

ถ้าเรทเงินพาร์ทไทม์เมืองไทยมันดีเท่าประเทศเจริญแล้วบ้าง ป่านนี้ผมไปเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อแบบนิยายมุราตะแล้ว

เหลือแค่อ่านหนังสือแล้วอิน ปีนี้ปาไปเดือน 8 แล้วยังไม่เจอเล่มจึ้งใจ มีแต่แบบ อืม เขียนดีนะ แต่ไม่ได้ทำงานกับใจเรา เป็นเพราะอ่านน้อยแน่ๆ ไม่งั้นถ้ามี 100 เล่มก็ต้องเจอบ้างแหละ ปีนี้ถึง 15 ไหมก่อน ไม่มีตังค์ซื้อจริงๆ ;-;)

เรื่องดีๆ คือตอนนี้กลับมาฟังเพลงแล้วรู้สึกเพราะได้แล้ว หลังจากแทบไม่ได้เปิดเพลงเลยมาสองเดือน ฟังอะไรก็เฉยๆ

ขำที่คนบอกว่าเคมีอาคาเนะจังกับซากาโมโตะคุงดีกว่าพระเอกอีก (bring back second-lead syndrome in 2025) ส่วนพระเอกก็ต้องกับทาคาโอกะสิ สรุปไอ้สองคนนี้รวมตัวเป็นศาลาคนเศร้า ฉากที่ทาคาโอกะปลอบซากาโมโตะคือแบบ พี่รู้ พี่ผ่านมาแล้วสุดๆ

โมเมนต์ฟูจิตานิกับทาคาโอกะมันการ์ตูนวายมากนะ อารมณ์อัจฉริยะโลกส่วนตัวสูง เวลาเข้าโซนแล้วไม่สนใจอะไร แต่มีไอ้หนุ่มคนนึงเหมือนมีคู่มือเลี้ยงดู รับมือได้หมด เขาเหนื่อยจนสลบก็อุ้มไปนอน หาข้าวหาน้ำให้กิน ทะเลาะกันแล้วก็ดีกันใน 1 ซีน ตอน 8-9 นี่ทำให้รู้สึกว่าขณะที่คนอื่นๆ บนโลกรักดนตรีของฟูจิตานิ แต่ทาคาโอกะรักฟูจิตานิมากกว่า (ถ้าต้องเลือกก็จะทิ้งดนตรี ขณะที่อาคาเนะจะเลือกไม่ทิ้งสักอย่าง)

glass heart นี่มันเล่าเรื่องตามสูตรมากๆ การ์ตูนสุดๆ (ทำมาจากโนเวล) แต่ดูสนุกขึ้นเพราะถ่ายสวยกับเพลงเพราะจริงๆ โปรดัคชั่นอลังแบบสงสัยว่าหมดงบไปเท่าไรเอ่ย ได้ยินมาเตรียมงาน+ถ่ายกันมาเกือบสามปีแน่ะ

glass heart บรรยากาศแบบ ทุกคนเป็นแฟนกัน และทุกคนก็เคยเป็นแฟนเก่ากับพระเอก อะไรวะเนี่ย แค่ตอน 1-2 ก็เหมือนรักสามสี่ห้าเส้า

the pride cat 🏳️‍🌈

ช่วงที่ไม่ได้ออกกำลังกาย heart rate แบบนิ่งมาก 60-80 งี้ แต่พอได้คาร์ดิโอแล้วมันขึ้นมา 120-160 ได้คือสะใจเล็กน้อย การได้เหงื่อออก หอบแฮ่ก เสร็จแล้วนั่งพัก กินน้ำ แล้วไปอาบน้ำ = ฟิน

ที่จริงตั้งใจจะลดน้ำหนักเพราะไปงานแต่งน้อง กลัวใส่ชุดเดิมไม่เข้า แต่ไปๆ มาๆ เห็นตัวเลขแล้วฮึกเหิม อยากเดินทำลายสถิติตัวเองทุกๆ เดือน แถมช่วงนี้ต้องประหยัดค่าข้าวด้วย (กินมื้อเดียวเป็นปกติอยู่ละ แต่ตอนนี้ลดขนมกะน้ำหวานไปเยอะมากๆ อาทิตย์นึงกิน 1 หนงี้) มันเลยลงค่อนข้างไว /ไม่ได้หักโหมเกิน ไม่ต้องห่วงนะคะ 5555555

จากคนที่เดินออกกำลังแค่ 30 นาที เดินได้สัก 2 km ก็เบื่อแล้ว มาวันนี้เดินทุกวัน ปั่นจักรยานด้วย ทำวันละชั่วโมงติดกันมา 2 เดือนเต็มๆ แล้ว รู้สึกว่านี่แหละ ความสำเร็จที่จับต้องได้ในปีนี้ แถมน้ำหนักลงไป 5 กิโลแล้วด้วย ฮือ

ร้อนมากๆ ร้อนจนหายใจไม่ออก อั่กก

ปล่อยจอยละ เลยจุดที่เครียดมาแล้ว รอช้อนหุ้นที่อยากซื้อเพิ่ม ไอ้ตัวติดดอยก็รอวันขึ้นต่อไป

วันนี้คือถ้าใจไม่ถึง อย่าเปิดพอร์ต ก็รู้ว่าสิงหาคือเดือนแห่งหุ้นร่วง แต่อันนี้ก็เปิดแรงเกิน

เชื่อในความเฮี้ยนของ august-september แล้ว วันที่ 1 ปุ๊บ ตลาดแดงเถือกปั๊บ บททดสอบจิตใจ

เรื่องเจน ai เรื่องเม้าท์ผัวๆ เมียๆ ดิสเครดิตฮุนเซน (คือเรื่องชั่วร้ายของมันมีมากมาย แต่ก็เอาเรื่องนี้มาเล่น ด่าผู้หญิงอีก คือเจาะจงที่เพศมากกว่าการกระทำชัดๆ) นี่ทำให้เห็นเลยว่าคนไทยแม่งบ้ากว่าที่คิดมากๆ