พรุ่งนี้จะไปเจอคนไทยคนนึง ซึ่งทำความรู้จักเมื่อวาน55 ต้องสู้ถึงจะชนะ นี่พึ่งเริ่ม

มันจะหายเมื่อไหร่วะ เราไม่ชอบร้องไห้อะ ปวดตา ไม่ชอบความรู้สึกโหวงๆ ไม่รู้จักใครแบบนี้ด้วย

เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำยังไงถึงจะไม่ร้องไห้ ต้องออกมาข้างนอกตลอด ที่เศร้าคือยืนอยู่กลางที่คนเยอะๆ แต่ฟังไม่เข้าใจสักอย่าง รู้แล้วล่ะทำไมเขาไปอังกฤษกัน

การเริ่มใหม่ยากตลอดเลยเนอะ

เจ็ตแล็กตื่นมาก็ร้องไห้ จะบ้า

ไม่อยากเชื่อว่าเราจะโฮมซิกได้

สัญญาว่าจะทำงานให้ได้ดีจนกว่า 1.) ซื้อ Audi Q5 ได้ 2.) มีเงินนั่ง Business Class ทุกทริป

แต่พอมาอยู่ตรงนี้จริงๆ ก็คือมีแต่ต้องไปต่อละ

กู homesick แน่นอน เห็นพ่อแม่เศร้าแล้วคิดว่าจบแล้วคงหางานสคป ห่วงบ้าน55

สุวรรณภูมิร้อนชิบหายเลย

ยังมีแว้บๆ ที่คิดว่าอันนี้เรื่องจริงใช่มั้ยวะอยู่เลย

วันนี้อยู่ต่อหน้าพี่ก็ไม่ร้องไห้ กลับมาร้องที่บ้าน อยากขอบคุณเขาแต่พูดอะไรไม่ออก ยังรู้สึกเส้าอยู่

หลังๆ มาตั้งแต่คบกับคนนั้นแล้วมีทรอม่าไม่กล้าร้องไห้ต่อหน้าคนอื่นเลย กลัวโดนซ้ำเติม ไม่อยากอ่อนแอให้คนอื่นเห็นเลยทั้งๆ ที่ก่อนคบเขานี่เปิดเผยครสตัวเองกับที่บ้านเยอะกว่านี้มาก

เวร จะไม่คิดไปเองอีกละ

เมื่อเช้าจัดกระเป๋าใหม่ เหลือที่ว่างอีกเยอะอยู่ แต่ว่าจะไม่เอา loafer ไปละ แบกคนเดียวสองใบขึ้น ICE น่าจะเหนื่อยมาก

มนุษย์คนอื่นอะชอบคุยกับเรามาก ทั้งจริงจังทั้งคุยเล่น แต่มีอยู่คนนึงอะไม่ชอบ🥲

เวน ใครวะ

กัปตัน คู่แข่งผู้แสนดื้อด้าน และออกจะหัวแข็งจนน่าหมั่นไส้ เขาคือคนเดียวที่ข้าพเจ้าเถียงด้วยจนสุดทาง แล้วสุดท้าย ก็ยังอยากอยู่ตรงนั้นกับเขาอย่างสุดหัวใจ ผู้อ่านที่รัก ท่านเคยมีใครในชีวิตที่ทำให้ท่านอยากเถียงไปจนวันตายบ้างไหม? ใครสักคนที่แม้ในยามเถียงก็ยังรู้สึกว่าอยากให้เขาพูดต่อไปเรื่อย ๆ ไม่ใช่เพื่อแพ้หรือชนะ แต่เพื่อให้ได้ยินน้ำเสียงนั้นอีก

ทผน: ก็ดีนะ ผมก็เป็น

นึกคำว่า buy ไม่ออกแต่มันออกมาเป็น kaufen หายนะของ trilingual at the beginning

ออหอ อันนี้แรงเกิน

เวลาเขียนหนังสือจานจะเป็นคนผันชื่อ/ยศของป.ตามเวลา เช่น ร.ท. แปลก, หลวงพิบูล, จอมพลพิบูล ฯลฯ แต่เวลาคุยนอกรอบแบบไม่ทางการ แม้จะพูดกับเค้า/ถึงเค้าตอนเป็นพันตรีหรือจอมพลแล้ว จานก็ยังใช้คำว่ากัปตัน refer ถึงเค้าอะ🥺

ร้อนมาก เดินมาตัดผมเหมือนตัวจะสุก

นอนน้อยแล้วปวดหัว คนข้างๆ ใช้ english pear อีก ได้กลิ่นทีไรก็อยากตาย

ทุกครั้งที่ตอบช้าคือเลือกอีโมจิอยู่

ผมไม่ได้ดูชายน์ด้วยซ้ำ งง

จิงๆ shine ไม่ใช่ซีรีส์เกเรื่องแรกที่จานมีบท แต่จานเคยถูกพูดถึง(อ้อมๆ)ในหอมกลิ่นความรักผ่านน้ำเสียงชวนให้วิพากษ์ทัศนคติ ละฮียังมีบทในนิยายวายอีกเรื่องนึง อันนี้ตัวเอกเถียงเรื่องลักเพศต่อหน้าเลย เลยแอบเสียดาย shine ตรงที่วางตัวเปนซีรีส์เกอิงปวศ.ค่อนข้างจิงจังและอุส่าใส่จานมา แต่ดันแค่มาพูดคำคมและไม่ชวนให้วิพากษ์เรื่องนี้เลย ทั้งที่คนแบบจานนี่แหละมีส่วนที่ทำให้เกในเรื่องต้องเจอสิ่งที่เปนอยู่

เห้ยตฤณทำท่าไร อย่าจี้ปมลักเพศตัวพ่อ

เรื่องแคสต์เดอะพิตกับไพรเวตเจ็ตคือท่องไว้ว่า They’re Americans จริงๆ 🥹

มันเป็นมู้ดแบบ โอ่ย เราจะไปแล้วจริงๆ หรอ ที่ผ่านมาปีกว่าที่สู้กับมันมันเหมือนเตรียมตัวไปพลางๆ ว่าไปแน่ แต่ภาพยังไม่ชัดขนาดนี้ การออกจากเซฟโซนนี่มันงงจริงๆ

ชอบ sun, stay asleep มากเลยเด้นิ

คือไฟไม่ต้องแรงมาก แต่ก็ต้องมีนิดนึงที่คิดว่าเราจะเริ่มทำงานให้ออกมาดีมั้ย คิดว่าแบบ โอ๊ย ไม่เสร็จหรอก ทำไม่ได้หรอก มันจะออกมาไม่ได้จริงๆ น่ะ คอมเมนต์งานจนเหนื่อยแล้วเอามาทำเองเดี๋ยวก็นอยอีก

คือสอนน้องอะ สอนทุกอย่างเลย technical term และ management สอนวิธีมองงาน จัดการงาน แต่มันชอบทำงานแบบไม่มีใจกันอะ

มานอนบ้านแม่ พบว่าแม่เก็บทั้งหนังสือตัวเอง หนังสือเรา หนังสือน้อง เทป ดีวีดี มีทุกอย่างจากวัยเด็กเลย

55555555555555

แม่ณรันบอก ณรันเรียนมธ.ไปคบหนุ่มจปร.ไม่อายเพื่อนล้อหรอ ผมแบบ อายทำไม ดูผู้ก่อตั้งมอสิ--

อยากอัด b2 ให้จบในปีหน้า เผื่อไว้หาทำงานต่อ แต่พอคิดว่าทั้งชีวิตกว่าจะได้ภาษาอังกฤษ c1 ก็ใช่ว่าง่าย😇

เดาไม่ถูกว่านอนไม่ดีเพราะเครียดหรือแค่เพราะฝนตกเสียงดังเกินไป

หงุดหงิดจนจะร้องไห้ จะออกอยู่แล้วทำไมมันวือขนาดนี้

ทำให้ดีแต่แรกมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ

เข้าไปอัพเดตสเตตัสงานแล้วสเตปต่อไปไม่มีชื่อตัวเองแล้วซึมจริง

งานก็ไม่ได้เบาลงแต่อย่างใด

เสียค่าต่ออายุใบประกอบไปอีกสี่พัน ไม่มีเงินกินข้าวแล้วคร้าบ

เจอเพลงนี้ในเพลย์ลิสต์คุณคนนึงมา แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเคยได้ยินมาจากไหน open.spotify.com/track/254bXA...

ฟังเพลงแล้วเปิดเสียงฝนไปด้วย นึกว่าฝนตกจริง เพี้ยน

สับสนเหมือนอายุสิบสี่

เขาจะออกเพลงใหม่กี่เพลงก็จะฟังแต่ a long dream อยู่อย่างนั้น

พอคิดว่าไม่อยากอ่าน academic ก็คือได้แต่สืบสวนญี่ปุ่น พอรูดได้

ยังคิดอยู่

is it wild to say I consider เสนีย์ เสาวพงศ์ cozy read cus the way he wrote feels comforting somehow or my brain is just fried