امروز ویدا رفت روی اون سکو

رد پای جوجه 🥹

امروز نه قلاب‌بافی بهم کیف می‌ده نه سریال دیدن نه ویدیوگیم بازی کردن. معده‌ام هم با تمام قوا اسید تولید می‌کنه. شربت صورتیم هم تموم شده.

یک شیشه آبجو و قدر یک گیلاس شراب خوردم ولی زدم تو دک و پوز یکی که داشت چیزی که ریسرچ خودم روشه رو برام مردچپون می‌کرد. 🤷🏻

این عوضیا هیچ شرمی از کاری که می‌کنن ندارن. وگرنه که لبخند نمی‌زدن به دوربین عکسشون رو هم ثبت کنن‌.

باز فردا خونه استادم دعوتیم و نمی‌دونم برم یا نه. استادم همش تعارف می‌کنه که کوکتل درست کنه و واین جالب باز کنه و فلان ویسکی رو بده امتحان کنیم. انقدر هم فضای سختیه برای معاشرت که من هر بار وا می‌دم و تا می‌تونم عرق می‌خورم.

پسره دانشجوست این جا و یه کم وسایل دی‌جی‌ای داره و مسئول موزیک مراسم بود. بعدش در معاشرت خواستم مثلاً شوخی کنم، گفتم برا تولد بچه‌ها هم میای؟ و اصلا نگرفت:))

زود برم بخوابم وگرنه کل مهمونی امشب رو در سرم مرور می‌کنم و از همه چیزهایی که گفتم و کارهایی که کردم حالم بهم می‌خوره. باز خوبه سوبر بودم.

به نظرم به ممدرضا شجریان هم می‌خوره که دوست اپستین بوده باشه. 🤷🏻‍♀️

دوستان بیشتر از سه سال گذشته و این دختره شصت و هفت تا رابطهٔ کوچک و بزرگ رو پشت سر گذاشته و من هنوز ازش گذر نکرده ام. :))

اصلاً حوصله ندارم. همه چی هم به‌هم‌ریخته و آشغالیه. اینم از آپدیت من.

کاش اینجا هم برف بیاد انقدری که همه گیر کنیم تو خونه‌مون و هیچ کسی هیچ کاری نکنه و همه جا تعطیل بشه.

کاش اون کامواهه رسیده بود و الآن شالگردن دختره رو می‌بافتم. حالم تخمیه و کار جالبی ندارم.

نمی‌فهمم چه طوره که روزها و هفته‌ها می‌گذرن و میزان پیشرفت من صفره. کاش اقلا تفریح حسابی کرده بودم. همه‌ش گیجی و دوباره‌کاری. هر از چندی هم یه پیپری چاپ یا درفت می‌شه و می‌بینم عه یه چیزاییش با کاری که می‌خوام بکنم مشترکه و باید فکر چیز دیگه‌ای باشم. یه دقه صبر کنید دیگه.

چرا همه مریض شدن 😥

بازی مصر 🤣 و ایران 🤣 در جام جهانی مردان رو بازی pride 🤣 نامگذاری کردن.

حالا هرکی به هر دلیلی ممکنه با آرایش و عمل زیبایی و بوتاکس و غیره مشکل داشته باشه. ولی‌ وقتی کسایی که پریویلج زیبای طبیعی بودن رو دارن هی این رو مطرح می‌کنن عصبانی می‌شم.

این طور youtu.be/tlCkafSYNJI?...

بعضی وقتا نخودسبز فریزری رو با ماکارونی باهم می‌ریزم توی آب جوش که همزمان آماده بشن و خیلی هم با خودم کیف می‌کنم. امروز یه کوچولو نسبتشون خراب شد :)) یه عالم نخود و چارتا ماکارونی.

یه مقدار سانتیمانتال و نوستالژیک شدم دلم خواست تو پارک ملت دسته‌جمعی فوتبال تماشا کنیم.

ساعت ده و بیست دقیقهٔ شبه. فردا ده صبح باید یه ارائهٔ دو ساعته به بچه‌های آزمایشگاهمون بدم دربارهٔ مبحثی که خودم هنوز درست بلد نیستمش. پنج تا دونه اسلاید هم ساخته‌ام فعلا. یادم رفته بود و ساعت پنج شروع کردم تازه 😑 ولی فکرکنم‌ باید بخوابم و زود پاشم. چشمام رو به زور باز نگه داشته‌ام.

نه نه نه داریم می‌ریم زیر صفر 😭

اوه اوه بوی باز شدن بحث GLP-1 میاد.

ایشالا هرچی خاک منه بقای عمر شما.

یه سر اومدم تو همهٔ مکالماتتون فضولی کردم و حالا می‌رم‌ سر کارم.

وای اول صبحی یه استوری تو اینستاگرام دیدم از اینا که یه تگی دارن هرکی عکس می‌ذاره رو می‌شمرن. محتواش: برای رضا امیرخانی حمد شفا بخوانیم.

میزان دقت رسپی‌های مامانم :))

حدس می‌زنم توی ایکس یه سری فرزندان کوروش دارن همه اینا رو می‌اندازن گردن مردم افغان.

عجب جمعهٔ سیاهی حقیقتا

Why

فکر می‌کردم گوشت خورشتی دارم و نداشتم. خورش بامیه و خورش کرفس با paneer درست کردم.

حالا من از تابستون فکرم مدام درگیر این بود که برای کریسمس/سال نو برای یه سریا یه چیزی ببافم بفرستم بهشون. لیست هم شروع کرده بودم نوشتن. به مرور وقتی دیدم سرعتم چقدر کمه و کارام چقدر زیاد لیست رو کوتاه کردم و کوتاه کردم تا رسید به سه چهار نفر. برای یکیشون چند تا coaster می‌خواستم ببافم. دیروز یکی رو

قضیه کادو چیه؟ من خیلی چیزا می‌خوام. :))

وقتی خیلی افسرده و بی‌حوصله باشید چه طور دعوت دوستانتون رو رد می‌کنید که ناراحت نشن؟ :(

حالا که بحث ماهی شد، شما سالمون رو تا چند درجه می‌پزید؟ 🤔

مردا چقدر حرف می‌زنن 😑 واقعاً دانشگاه رفتن خسته‌ام می‌کنه.

من هنوز نفهمیدم مشکل این که یه قلپ این یه قلپ اون بخوره چیه:))

خانمه از یونین زنگ زد گفت rally فردا رو میای و دقیقا همون ساعت جلسه دارم‌. ولی چون روم نمی‌شد بهش بگم نه گفتم آره سعی می‌کنم بیام :|

عمرا اگر به این ددلاین شش ژانویه برسم. نه تنها خیلی عقبم بلکه مطمئنم اون روزای کریسمس و سال نو و اینا هم ادوایزرم هم این یکی استاده که همکاره قراره غایب باشن. مگر تو جلسهٔ فردا یه معجزه‌ای بشه و یه گشایشی حاصل شه. چدومبه

یکی از دوستام از ادوبی آفر گرفت برای اینترنشیپ تابستون. خیلی خیلی دلم سوخت. :( دریای لوزری من کرانه نداره.

ساعت پنج قراره پیتزا بدن توی این سمیناره و ناهار نخوردم که نگه دارم خودم رو برای پیتزا ولی ساعت دو و نیمه و معده‌م جیغش دراومده.

این اپی که توش سریالایی که دیده‌ام رو لیست می‌کنم می‌گه چهار ماه زندگیم رو سریال دیده ام :))) تازه پاورچین و او یک فرشته بود و اینا رو حساب نکرده.

مامانم داشت می‌گفت یکی از فامیلا ازدواج کرده چند وقت پیش و گفت «شوگر ددی گرفته». =))) باورم نمی‌شه این کلمات از دهنش دراومدن.

اگه این خبر جدید درست باشه و اجرا بشه دیگه جدی جدی راهی برای این جا موندن ندارم. جون از سر گرفتن چیزها رو هم ندارم. هیچ چشم‌انداز روشنی ندارم که به خاطرش وا ندم.

انقدر‌ خودشیفته بودم که شالگردنی که خودم بافته‌ام رو کل روز دور گردنم نگه داشتم :)) ولی دریغ از یه نفر که یه چیزی بگه درموردش.

از اهم مسائلی که بین من و جوانان کوییر این مملکت فاصله می‌اندازه اینه که درگیر استرولوژی و جادو و تاروت و کریستالن. نصف پارتی‌هایی که تو همین بروکلین برگزار می‌شه یکی رو میارن که پول می‌گیره تاروت می‌خونه یا کریستال می‌فروشه.

دلم زرشک‌پلو با مرغ خواست تو راه برگشت به خونه و برنامه عوض شد.

جایزهٔ این که کلسترولم کم شده امشب پیتزا 🤣

کاش بشه منم خودم خبر مردنم‌ رو به بقیه بدم.