Linde Goedertier is sociaal begeleider op de personeelsdienst van provincie Oost-Vlaanderen. Een van haar kerntaken: medewerkers met een arbeidshandicap coachen. De vele drempels waarop deze mensen blijven botsen, treffen haar.

‘Spontaniteit in zorgrelaties is een teken dat zorgverleners en patiënten elkaar blijven opzoeken als mensen.’

De Vlaamse Opleidingen Sociaal Werk reageren op twee recente Sociaal.Net-artikels waarin kritiek wordt gegeven op de opleidingen. “We willen nuanceren, weerleggen en laten zien hoe wij vandaag werken en opleiden.”

Al veertig jaar verovert Theater Stap de planken met hun spelers die naast groot acteertalent ook een mentale beperking hebben. “Wij werken niet met psychologen of therapeuten – onze spelers zijn niet ziek – maar met dansers, dramadocenten en muzikanten.”

Aan de bacheloropleiding sociaal werk (HOGENT) schrijven studenten geen bachelorproef meer, maar werken ze samen aan een bachelorproject. Iedereen reageert enthousiast op die keuze: “Het brengt opleiding en werkveld dichter bij elkaar.”

Columnist Daan Aeyels gaat feest vieren in een technokeet: "‘We prediken integriteit en zero tolerance voor drugs, maar we dansen er vrolijk doorheen."

"Als andere mensen beslissingen nemen over jou, wil je daar graag bij betrokken worden. Toch nemen hulpverleners soms beslissingen zonder dat de cliënt mee aan tafel zit of inspraak krijgt."

Wat hebben jeugdwerk en brandweer met elkaar te maken? Op het eerste gezicht: weinig. En toch wil Katrien De Maeyer, directeur van De Ambrassade, die vergelijking maken. “Beiden vervullen een onmisbare maatschappelijke rol.”

Baarle, het kunstenaarsdorp bij de Leie in Gent, heeft sinds anderhalf jaar het Kurt Defrancq Huis: een plek waar kunstenaars op leeftijd de rest van hun leven kunnen wonen, zorg krijgen én kunnen blijven creëren. “Kunstenaars stoppen niet met creëren als ze ouder worden, ze gaan niet met pensioen.”

Omdat er veel onbegrip over heerst, proberen veel mensen met autisme hun autistische kenmerken te verbergen. Zeker op de werkplek. Maar voor het verstoppen van je identiteit betaal je vroeg of laat een prijs, weet maatschappelijk werker Gwenn Meert.

Voor hulpverleners is de tafel een vertrouwde werkplek. Voor cliënten is dat vaak anders, bijvoorbeeld omdat er pijnlijke herinneringen aan verbonden zijn. Jeugdhulpverlener Jens Van Cleynenbreugel voert een pleidooi om ook andere werkplekken op te zoeken.

In Aalst biedt Shelter vzw onderdak en steun aan meerderjarige jongeren die er nog niet klaar voor zijn om zelfstandig door het leven te gaan. “Op een bepaald moment stuurden ze mij, een meisje van negentien, naar de nachtopvang. Natuurlijk wilde ik dat niet.”

Els (44) belandde vorig jaar in een rolstoel. Sindsdien is ze tevergeefs op zoek naar oplossingen om zelfstandig haar woning te kunnen verlaten. “Elke stap die ik probeer te nemen om uit de lockdown te geraken, eindigt in een zware ontgoocheling.”

Britt Laeremans is maatschappelijk werker en perinatale coach bij Wijkgezondheidscentrum Heist. Ze begeleidt kwetsbare ouders vanaf de kinderwens tot twee jaar na de geboorte van de baby: “We moeten gevoelig zijn voor het verhaal achter het dossier.”

In zijn boek ‘In de Ban van Wij en Zij’ onderzoekt Patrick Loobuyck hoe ons diepgewortelde groepsdenken ons dagelijkse gedrag beïnvloedt. “Veel standpunten worden ingenomen op basis van de groep waartoe je behoort.”

De grondwet klinkt vaak als een droge verzameling artikels, ver weg van het leven van alledag. Maar volgens professor Patricia Popelier (Universiteit Antwerpen) is ze dat allerminst. Voor deze juriste is onze grondwet een identiteitskaart die toont welke samenleving wij zijn en willen zijn.

Acht jaar geleden zorgde de bijdrage ‘De jeugdhulp zette mij on hold’ voor heel wat reacties. We interviewden toen Daan Verzele, op dat moment 30 jaar jong. Na familiaal geweld en mishandeling, belandde hij als kind in de jeugdhulp. Acht jaar laten, gaan we opnieuw bij hem langs.

"Ik werk al jaren in de geestelijke gezondheidszorg. Steeds opnieuw bots ik in crisiszorg op dezelfde spanning: we willen minder dwang, maar de praktijk verandert amper. Omdat we te laat komen. Omdat we elkaar niet vinden. Omdat we blijven werken in gescheiden systemen."

Omdat we dit jaar tien jaar bestaan, gunnen we onze lezers een unieke blik achter de schermen bij Sociaal.Net. Niet vanzelfsprekend. Want zoals redacteur Peter Goris het zegt: “We willen niet in het centrum staan, maar ruimte geven aan wie vaak geen stem krijgt.”

Eind vorig jaar wachtten meer dan 1000 geïnterneerden op zorg in de gevangenis: een verdubbeling in vergelijking met 2018. Waren alle investeringen in extra forensische zorgcapaciteit dan weggegooid geld? “In dit systeem raak je je interneringsstatuut pas kwijt als je doodvalt.”

Vrouwen met autisme blijven lang onder de radar. Bovendien hebben ze hebben vaak andere ervaringen dan mannen. Phara De Monie ervaarde het zelf en stelt in haar masteronderzoek vast dat zelfhulpgroepen cruciale ondersteuning kunnen bieden. sociaal.net/opinie/vrouw...

De avonturen tijdens de zomervakantie vormen steevast het gespreksonderwerp van de eerste schoolweken. Voor kinderen die opgroeien in armoede is dit pijnlijk. Daarom roept Maret Dakaeva (Uit De Marge) leerkrachten op om op een andere manier met leerlingen over de zomer te praten.

Te vaak worden oudere mensen gezien als een last. Sociaal werkers zouden dat negatief beeld kunnen corrigeren, maar het blijft oorverdovend stil. Ouderenexpert en gepensioneerd opleidingshoofd sociaal werk Guido Cuyvers luidt de alarmbel: “Het is tijd om de mouwen op te rollen.”

Annelies Lamens werkt vanuit het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling voor Veilig Huis Antwerpen. Al meer dan tien jaar strijdt ze tegen familiaal geweld: “Vergis je niet: ook in gezinnen waar het misloopt, snakt iedereen naar een fijn gezinsleven.”

Alles moet efficiënter, problemen van cliënten worden gezien als individuele problemen in plaats van maatschappelijke problemen… Kortom: de neoliberale logica infiltreert het sociaal werk en de opleidingen. Bart Van Bouchaute onderzoekt hoe dit komt én hoe lectoren zich er tegen kunnen verzetten.

Als je werkt in een zorgend of helpend beroep, weet je hoe waardevol een compassievolle houding is. Maar ook compassie voor jezelf is essentieel, schrijft onderzoeker Isabel Berckmans. “Zo kun je present blijven bij het lijden van de ander, zonder jezelf weg te cijferen of te verliezen.”

“Vanzelfsprekend mogen we het lot van deze jongeren niet volledig laten afhangen van het engagement van vrijwillige mentoren. Maar het is bewezen dat vertrouwensfiguren in cruciale fasen veel kunnen betekenen.”

Een hulpverlener die gaat wandelen met zijn cliënt? Het klinkt ongewoon, maar het kan de ondersteuningsrelatie versterken. We wandelen mee met sociaal werker Maarten en zijn cliënt Marie-Christine. sociaal.net/verhaal/soci...

Dikke Freddy schrijft een brief aan Zuhal Demir: "Ik schrijf u namens mijn onderbuurvrouw Debby Claes. Zij is poetshulp. Ze is natuurlijk blij dat ze eindelijk opslag krijgt, helaas lost het haar problemen niet op." sociaal.net/column/dikke...

We willen niet dat problemen van kinderen, jongeren en hun gezinnen escaleren. Vandaar dat preventie zo belangrijk is. Toch stellen onderzoekers vast dat daar op het terrein maar weinig van komt: “Preventie is geen uit de kluiten gewassen praktijk.”

"Het doel van arbeidszorg is niet productie of rendement, wel het individueel welzijn."

Sofie de Smet is psychologe en onderzoeker. Samen met collega’s in Gaza werkt ze aan een onderzoeksproject rond geestelijke gezondheidszorg in Gaza. Wanneer haar zoontje plots in het ziekenhuis belandt, dwalen haar gedachten steeds af naar Gaza.

“Humor onder gelijkgezinden, onder mensen die door hetzelfde gaan, kan iets heel krachtigs zijn. Het spreekt nog van een soort levenslust.”

Columnist Kaat Hermans las 'Wijsheid', het nieuwste boek van psycholoog Paul Verhaeghe: “Dit boek bouwt bruggen tussen de microkosmos van het brein en de macrokosmos van ons heelal.” 📖 Wil je het boek zelf lezen? Wij mogen 5 exemplaren weggeven! Ontdek hoe je kan winnen onderaan het artikel.

Antwerpse jongerenorganisatie Youth Unity Empowerment: “Wat we echt nodig hebben, is dat er iets met onze woorden gebeurt.” sociaal.net/opinie/jonge...

"Mantelzorg is vaak geen bewuste keuze, maar iets dat je overkomt. Velen zijn mantelzorger zonder het te beseffen, laat staan dat ze weet hebben van de officiële omschrijving."

“Het schrappen van subsidies voor een organisatie als de onze is geen toeval, het is een patroon. Subsidies voor organisaties die hun expertise putten uit medewerkers met migratieroots worden steeds meer in vraag gesteld. We durven thema’s aankaarten zoals racisme, discriminatie en dekolonisatie.”

Veel mensen denken dat overgewicht het gevolg is van slechte individuele keuzes: een goede gezondheid is je eigen verantwoordelijkheid. Maar is dat wel zo? Onderzoekers stellen dat je omgeving grotendeels bepaalt of je wel gezonde keuzes kan maken.

"Stel u eens voor dat de adviserend artsen en andere betrokkenen meer naar mensen hun krachten zouden kijken. Zien wat ze wel doen zonder dit genadeloos af te straffen. Ze motiveren en actief meedenken. Ze niet verplichten om terug te gaan naar wat duidelijk niet werkt. Hoe zou dat zijn?"

Welkom in de noodkamer van de jeugdhulp: de permanentie van de consulenten op de jeugdrechtbank in Antwerpen. Hier stromen vragen binnen van kinderen en jongeren die nú hulp nodig hebben. Niels Heselmans is woordvoerder van Agentschap Opgroeien en volgde deze consulenten twee dagen lang op de voet.

“Het is tijd voor een beleid dat jongeren beloont om te werken, in plaats van hen financieel te straffen.”

“Vooruitgang in het sociaal werk? Die ligt niet in sneller, strakker of slimmer. Ze ligt in langzamer en meer nabij. Niet versnellen, maar resoneren. Dat is het tempo van wie met mensen werkt.”

Er is hoop voor de aanpak van dak- en thuisloosheid in Brussel: voor het eerst ligt er een masterplan op tafel dat tegen 2030 deze problematiek structureel moet verminderen.

De nieuwste film van regisseursduo Jean-Pierre en Luc Dardenne ‘Jeunes mères’ maakte indruk op het filmfestival van Cannes. Sociaal.Net sprak met de broers over hun inspiratie, filmen in een voorziening en hun radicale keuze voor hoop. Lees het artikel en win tickets!

Jongeren met mentale problemen hebben hulp nodig. En dan nog liefst goede hulp. Maar die vinden is niet evident. Dat ondervonden de jongeren van mArquee aan den lijve. Ze staken de koppen bij elkaar rond de vraag: wat kan beter? Dit zijn hun aanbevelingen.

Het leefloon volstaat niet voor een menswaardig bestaan. Zonder aanvullende financiële steun dreigen velen verder weg te zakken in armoede. Maar de federale subsidies voor OCMW’s die deze extra steun mogelijk maken, werden bevroren.

Wat heeft Caroline Gennez, Vlaams minister van Welzijn en Armoedebestrijding, Cultuur en Gelijke Kansen, in petto? Worden de wachtlijsten weggewerkt? Krijgen mensen in kwetsbare posities meer kansen en ondersteuning? “We moeten de mens die hulp of zorg vraagt centraal zetten.”

De Belgische wet verbiedt vrouwen om anoniem of discreet te bevallen. Verschillende partijen willen daar nu verandering in brengen. Kristien Wouters van Steunpunt Adoptie sprak hierover met het Adoptiehuis en Binnenlandsgeadopteerd.be en concludeert dat zo’n discrete bevalling wringt.

Erkende vluchtelingen vinden moeilijk hun weg in onze samenleving. Ze lopen vaak verloren in een doolhof van diensten en procedures. Onderzoekers en auteurs van het boek ‘Vluchtelingengezinnen na erkenning’ vragen zich af of de overheid bewust stokken in de wielen van deze gezinnen steekt.

In het VRT-programma Wildlife gingen jongeren met een psychische kwetsbaarheid op reis naar Thailand. Psychologe Dominique Mertens ging mee als hulpverlener. Samen met deelnemer Tia blikt ze terug: “Het avontuur zorgde voor een instant verbondenheid die niet meer verdween.”