99 about 1 year ago
ผมยังจำครั้งแรก ที่คว้าสายตาของคุณมาไว้กับผมได้
ผมคิด ในความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมา
จนถึงอกนี้,
คุณจะรู้สึกเหมือนกันไหม
ในโมงยามเทียบเท่านิรันดร์
คุณเคยคว้ามือของผมไว้
ความอมตะของเราเกือบกลายเป็นเรื่องตลกอันแสนงี่เง่า, ในละครฉากหนึ่งของพระเจ้า คุณทำให้ผมรู้, ชีวิตนี้นั้นแสนไร้ความหมาย คุณเองก็รู้ ผมเห็นตัวตนอันสั่นไหวซ่อนลึก
แต่ในประกายเล็กจ้อยนั่น, ผมเห็นว่าคุณเองก็รู้สึก
เหมือนผม.