به بعضی هاتون غبطه می خورم که راحت و رها و عریان می نویسید از زندگی و احساساتتون، مهم نیست اینجا قفل نداره، می خوام رها تر باشم در نوشتن چون اینجا رو دوست دارم، چون خوشبختانه هنوز مثل اینستا و توییتر مسموم و کثافت نشده./

ده روز جهنمی هم گذشت، درد و اسپاسم کورکننده؛ درد جانکاه در هر پوزیشنی که بخوای دراز بکشی، حتی زمان نفس کشیدن! خیلی بد بود دوستان، یه جمله ی کلیشه ای میخوام بگم که قطعا زیاد خوندید و شنیدید؛ حتی پشت نیسان آبی زیاد به چشمتون خورده اما حقیقتِ محض زندگیه: «سلامتی بالاترین نعمته»./

بخیه هام رو کشیدم و کمی بهترم، تازه یک هفته گذشت! سه هفته ی دیگه باید استراحت مطلق داشته باشم و در حد غذا خوردن و دستشویی رفتن از جام بلند شم. صبح سوپ گذاشتم و همونو کل روز میخورم، پرستار مامان غذا فرستاد و این مرد دست پختش رو دوست نداره! گفتم دیگه زحمت نکش، به مامان و بابا برسی کافیه.

پسرک پزشکی قبولی شد، سراسری! 🥹

نتايج كنكور اعلام شده و سايت سنجش بالا نمياد، خواهرزاده ي اين مرد منزل ماست و منتظر اعلام نتایج، مامان و باباش فعلا ايران نيستن و بچه چند روزی پیش ماست. تا صبح يا بخيه هام باز ميشه يا از زور اين استرس و درد ناشی از اون ميميرم!!!

بیمارستان که بودم پمپ درد خیلی به کاهش دردم کمک میکرد، دکمه رو که فشار میدادم چند دقیقه بعد دردم کم میشد، انگار روح از بدنم میرفت و‌ مثل پر سبک میشدم، گنگ، معلق و فارغ از زمان. با خودم فکر میکردم تجربه ی مواد و دراگ هم این شکلیه‌ یا اصلا ربطی بهم ندارن؟! حس خوشایندی نبود، انگار ارامشش فیک و عاریه بود.

بالاتر از سلامتی و روی پاهای خودت ایستادن؛ هیچ نعمتی نیست بچه ها. این روزها که قادر نیستم تنهایی یه لیوان اب بردارم؛ قدر سلامتی رو بیشتر میدونم، وقتی ناتوان و محتاج میشی دیگه هیچی به چشمت نمیاد، تازه سه روز گذشته و یک ماه اوضاعم همینه./

جراحي انجام شد و دردش فراتر از توانه، اونهم با ٢٤ ساعت ناشتايي تا اين لحظه!

براي آرام! 😁 بعد يك ماه بدقولي.🙈 @araambayani.bsky.social

یک شنبه ی آینده جراحی میکنم، دو روز بعد از جراحیم دخترک میره تهران چون دانشگاهش شروع میشه، به مامان اینا نگفتم که نگران نشن، گفتم چند روز با دوستم میرم سفر.رسما تنهام تا شب این مرد بیاد، دکتر ده روز استراحت مطلق داده و نمیدونم چطور از پس خودم بر بیام. بی کسی من این شکلیه، با بودن همه؛ همیشه تنهام.

به نظرتون کارهای روزانه‌ ای مثل صحبت کردن، غذا خوردن و نوشیدن هم ممکنه دچار مشکل بشن؟ اگر این اتفاق رخ داد؛ باید به چه متخصصی برای دریافت نظر تخصصی و رفع مشکل مراجعه کنیم؟ در این کانال یوتیوب میتونید جواب این سوالها رو پیدا کنید. پیشنهاد میکنم این ویدیو رو ببینید دوستان./ youtu.be/hOVYFF7gNZY?...

نه ناخون هامون رو ژلیش کنیم و نه استامینوفن بخوریم؟! مگه میشه. وا.

امروز تولد مامان بود، بعد هفت ماه که از اون حادثه و شرایط سختش میگذره، امروز شاد بود کنار خواهرزاده هاش، پر از شور زندگیه، موقع شمع فوت کردن گفت آرزوم اینه واکر رو‌ کنار بذارم و دوباره با پای خودم برم بیرون، بعدم به من نگاه کرد، انگار من قدرت اینو دارم آرزوشو برآورده کنم. مامان قشنگم با آرزوی محالش./

چه سال پر باران غریبی چه اندوه دست و دلبازی ...

کل امروز رو مهمان بودم، میزبان بسیار زحمت کشید و محبت کرد و بهم خوش گذشت اما شب دیگه ظرفیت ادم دیدنم پر شد و بی تاب شدم، خوشبختانه الان رسیدم خونه و در سکوت و آرامش دارم می خونمتون. درونگرایی؛ تو خیلی بی چشم و رویی!

از تراپیست خوشم نیومد، نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم، مثل اوتیسم ها نگاهش رو میدزدید و ارتباط چشمی نداشتیم، بیشتر مشغول نت برداری بود توی تبلت و این اذیتم کرد، نباید گول منشی خوش اخلاق و گلدان های سرحالش رو میخوردم و پیش داوری میکردم دوستان! انشالا این دیوانگی ما پایدار می مانه تا صد و بیست سال./

اومدم مطب تراپیست جدید، مطبش خیلی باصفاست، تا قدم گذاشتم انرژی خوب محیط و گل های بزرگ و شادابش؛ احاطه ام کرد، منشی هم بسیار خوش اخلاق و خوش انرژیه، انشالا که درمان بشه این دیوانگی ما./

غم عالم نِشسته روي دلم، سرگرم تماشاي نور و آفتاب بودم و یهو پرده ی سیاهی کشیده شد روی اردیبهشتِ زندگیم./

ویدیوی دیگه ای از زينب موسوي (بلاگری که به فردوسي اهانت كرده بود) دراومده كه داره به يك جوان معلول که شرایط جسمی بدی داره و روی ویلچر نشسته؛میگه به عنوان کسی که کونشو میشورن خیلی خجالتی به نظر میای! نمیدونم ویدیو جدیده یا نه اما باید در این چاه رو گلِ گرفت تا بوی تعفنش بیش از این همه جا رو پر نکرده!

یک دوست پزشک داشتیم که فامیلیش خلیلی بود، دخترک پیش دبستانی که بود؛ یه بار اسمش رو روی تابلو خوند: خیلی لی لی(kheili lili)! این شده بود سوژه بین دوستان و دخترک هم همیشه به این اسم صداش میزد، سالها پیش مهاجرت کردن و امشب بعد از هشت سال دیدیمشون و دخترک نوزده ساله ی من صداش زد: عمو خیلی لی لی! :))))

سلام از ترافیک تهران، همچون خر در گِل!

۱/ قسمت دوم مصاحبه ي كامبيز قرباني رو ديدم، چه زندگی سراسر تباهی داشته این ادم، از بیماری گوگوش، خیانت رها و مشکلات مالیش راحت حرف زده، حس صداقت از صحبتهاش میگیره ادم تا خشم، گوگوش بخاطر رها؛ کامبیز و بچه هاش رو از خونه ای که بهشون داده بود بیرون کرد و خونه رو فروخت بخاطر سرمایه گذاری هنگفتی

دخترک داره مستقل میشه، شنبه میریم تهران برای دیدن چند تا پانسیون، چند تا رو نشون کردیم که نزدیک دانشگاه شهید بهشتیه، داره وسایلشو‌ جمع میکنه و من هنوز باورم نشده که داره از خونه میره. چطور وقتی از خواب بیدار میشم نبینمش؟ چطور اتاقش خالی بمونه بدون عطر تنش؟! توی تاریکی دراز کشیدم و گریه میکنم.

۱/ کابوس کنکور برگشته، مجددا چند شبه خواب میبینم که کنکور دارم، میرم سرجلسه و هیچی بلد نیستم و به طرز معجزه آسایی دقیقه ی نود برگه رو پر میکنم، اما بهم میگن چون دیپلم نداری نمیتونی بری دانشگاه و تحت اون استرس و بدشانسی گریه میکنم، این مرد بیدارم میکنه و میگه دیپلم داری، رفتی دانشگاه، یادته؟

۱/ داریم بابا رو راضی می کنیم که ماشینشو بفروشه چون گاهی میره بیرون و یه دوری میزنه، بخاطر کهولت سن کمی گنگ شده و تاخیر داره در تصمیم گیری و خطرناکه پشت فرمون نشستنش، کلا ماشین تو پارکینگه و هر دو سه روز روشنش میکنه و پشت فرمون میشینه و مثل بچه ای که براش قام قام خریدن با همین حال میکنه.

اومدم مطبِ اورولوژیست برای بابا، همه ی پیرمردها کنسر پروستات و بی اختیاری ادرار دارن، یا دارن میرن سمت توالت یا جلوی شلوارشون خیسه، صحبت بین همراهها اینه که چرا بعضی از سالمندها مقاومت میکنن در برابر ایزی لایف، یکی از پیرمردها همونطور که داره میگه واقعا نیازی نمیبینه؛ عطسه کرده و جلوی شلوارش نم داده!

كوزه گري هستم كه در كوزه ي شكسته آب مي خوره، عكاس باشي و عكس از خودت نداشته باشی! اخرين بار دو سال پیش که برف شدیدی باریده بود و رفته بودیم عکاسی؛ دوستم ازم چند تایی عکس گرفت (پروفایل) و السلام.

سلمان محمدي، نوازنده و اهنگساز یه حرف هایی در مورد همایون شجریان زده، واقعیت داره؟! شاخ هام سبز شد!!

كافيست تا از خودتان بپرسيد كه آيا شاد هستيد، تا ديگر شاد نباشيد. جان استوارت ميل پ.ن: کاری که امروز دیکتاتور با خودش کرد در حالیکه مدتی بود که شنگول و منگول بود./

گفت دی ماه میشه شیش سال که دخترمو ندیدم، اب معدنیی که توی فرودگاه دستش بودو هنوز نگه داشتم، هنوز در اتاقشو باز نکردم که جای خالیشو نبینم، میرم خرید چشمم به شیرتوت فرنگیی که دوست داشت میافته؛ اشکهام میریزن، الانم که ترامپ اومده و هیچی معلوم نیست، یهو بغضش ترکید، بغلش کردم و دو تایی گریه کردیم.

خواهرم بهم زنگ زده میگه دیروز ویدیو کال زدم به مامان و همش قطع و وصل میشد، مامان بهم گفت مادر تو قطع کن من میگیرمت، نت المان ضعیفه!:))))))

قسمت هایی از برنامه ی زن روز رو بطور اتفاقی در اینستا دیدم، شیرین مقدم که یکی از داورهاست؛ به دختری که بخشی از لباس زیرش مشخصه در لباسی که استایل کرده؛ میگه اگه شوهر داشتی باز هم اجازه ی این پوشش رو داشتی؟! این ادبیاتِ زباله ی گشت ارشاد طور؛ خیلی آشنا و سخیفه.

امروز تولد خواهرم بود، ساعت ها دوتایی با ویدیو کال حرف زدیم، خندیدیم و گریه کردیم، مهاجرت بسیار خره دوستان./

امروز با درد و اسپاسم بیدار شدم و خونریزی شدیدی داشتم، از صبح همش به این فکر می کنم زن هایی که جنین سقط می کنن چه ترس عجیبی رو تجربه می کنن، کیس من که بارداری نیست، اما واقعا احساس ترسناکیه./

۱/ شب تولد دخترک، دوستانِ دانشگاهش اینجا بودن، یکی از دوستانش یه پسر شیک پوش و بسیار خوش تیپ بود، دخترک قبلا بهم گفته بود که آرین یه احساساتی بهم داره اما من یه جوری دوستی رو پیش میبرم که جلوتر نیاد و دوست های معمولی بمونیم. آرین موقع سرو غذا اومد کمکم و با هم میز چیدیم و کمی حرف زدیم.

سو قصد علیه سعید طوسی منجر به سقط شدنش نشده متاسفانه، حالش وخیمه.

دلم مي خواد در مورد موضوعي اينجا بنويسم اما چفت و بست نداره و راحت نیستم، یکی از شماها از تجربه ی جالبی نوشت که شدیدا دلم خواست منم ازش بنویسم. از طرفی با خودم میگم ناشناس هستم و مشکل چیه؟! نمیدونم، پابلیک بودن بهم حسّ امنیت نمیده./

بوی جنگ میاد، دوباره آوارِ اضطراب و تنش، دوباره اخبار سیاه، چه دنیای کثافتیه.

با پاچ باقالایی که از گیلان آوردم، باقالا قاتقی درست کردم چهل ستون چهل پنجره!

این لوبیا قرمزها؛ لوبیا چیتی هستن دوستان نه چشم بلبلی.🤭 مرسی از آبان. @aban.bsky.social

گیلان و خوشمزه گی هاش./ میدونید داخل اون لوبیای پوست قرمز چه نوع لوبیایییه؟!(چیتی، قرمز، سفید و...)

خجسته و خواب آلود.

فردا میرم موهامو لایت کنم، برای زنی که قراره هفته ی بعد یه جراحی سنگین انجام بده؛ زیادی خجسته هستم.

سروِلات/ رستوران خاور خانوم مثل همیشه غذاهاش عالی بود و برای اولین بار تونستیم روی تراس بشینیم با همین ویوی رویایی. دم این زن گرم، یه تنه و از دل یه روستا به همچین جایی رسید، امسال خودشو ندیدم. همچنان رستوران بسیار شلوغ و‌ صف طویلی در انتظار بود اما مرتب و منظم./

مستندهای دیدنی مجتبی رو در یوتیوب از دست ندید دوستان!👌🏻💫

به عنوان قدم اول در پروژه ی «دوست داشتن آرزو» شکستن رژیم رو‌ امتحان کردم!🥴

صداش مدام توی گوشمه: چرخه های تکراری برای این اتفاق میافتن که مدام درشون روفوزه میشی، چون درسی که باید رو نمیگیری: دوست داشتن خودت، دوست داشتن آرزو. کاملا درست میگه، برای همین بهش میگم فِروید، یه ادم که در شناخت ادمهای اطرافش بسیار باهوش و بی نظیره، حرفهاش بازم اثر خودشو گذاشت و از جام بلند شدم./

۱/ متخصص زنان من یه خانوم بسیار زیباست، چشمهای سبز تیله ای، روی زیبا، صدای خوش و در کارش بسیار دقیق و حرفه ای، دیروز که باهام حرف میزد یاد اون شبی افتادم که توی زایشگاه؛ متخصص کلیه گفت باید بچه رو(در ماه هشتم) سقط کنی چون سنگ های کلیه حرکت کردن و این درد کشنده و غیرقابل تحمله!

به خودم میگم تو آدم روزهای سختی، از پس چه چیزها که برنیومدی، اینم خاطره میشه، اما دلم شکسته و بسیار خسته هستم، خسته از اینکه زندگیم همیشه یه پیکار بوده. معجزه ی مادر بودن که همیشه ازش میگفتم؛ اینبار بهم قدرت چندانی نمیده. تظاهر به قوی بودن یک روند فرسایشیه، چه اشکالی داره که منم گاهی کم بیارم؟!