Boa época; ademais xa se pode usar o Bono Turístico da Xunta para que che pague o 40% do hotel.

Mundus sine CEOsaribus.

O bolso 👜🤩

Hoxe no Obradoiro había unha parella de turistas fachas rabeando pola manifestación de Palestina. O tipo dicía: “mira, con mesa de mezclas y todo”. O que máis os fode do mundo é que os rojos separatistas teñan cousas de máis de mil euros. 🥲

Era una chica muy maja, pero un poco netanyaha; cuando hablábamos por vídeo no decía “genocidio”. En teoría era muy fina, pero no estaba con Palestina, pero tú de qué vas, tía, ni siquiera eres judía.

Desde Jaffa ao río Xordán, Letalyahu é un fillo dun can. #FreePalestine

Descolonizar. 🫡

O avó da miña muller era ebanista itinerante, viaxaba polo país adiante e a cambio de aloxamento, comida e unha pequena paga amoblábache a casa. Viviu diso até que atopou en Lugo unha nai solteira coa que casou. Ogallá haxa por aí unha habitación á que aínda sigan chamando "a do Felisindo".

heyzine.com/flip-book/0c... mis fotos de Jalisia

A folclorista Jean Ritchie grava o gaiteiro Séamus Ennis, marzo de 1952. 🥰

Hoxe vou buscar unha cousa a IKEA e lembreime de que na casa dos meus avós hai un cuarto que se chama “o de Juan María” non porque na familia houbera alguén con ese nome, senón porque foi o ebanista que fixo a cama e as mesas de cabeceira. Como mudaron os tempos.

Onte morreu de cancro aos 55 anos o @manchanmagan.bsky.social, que é un autor que lin moito ultimamente e que tiña unha sensibilidade especial para a natureza, a paisaxe e a língua irlandesa. Que en paz descanse.

Leva razón a xefa deste chiringo en que tocar os collós nunca mudou a opinión de ninguén, pero hai centos de exemplos na historia en que mudou comportamentos, que é do que se trata.

Os estándares de Israel converten un secuestro en augas internacionais e o ingreso en prisión sen ningunha garantía procesual nunha especie de trato VIP ou white privilege.

Triste realidade: dei um pulo na rede do Musk e ela censura menos conteúdo sobre Gaza do que o Blue Sky. De todo jeito, Israel está fazendo uma carnificina no norte de Gaza agora. Na Cisjordânia, a casa do vencedor do Oscar por Sem Chão está sob ataque.

The writer, broadcaster and documentary maker Manchán Magan has died at the age of 55, his family has confirmed

Shame Not Found

A frase “cara de non ter suficiente potencia contratada” é a mellor literatura que lin en moito tempo.

Na igrexa de Tourón (Ponte Caldelas) hai unha santa encaixada na parede traseira. É Santa Bárbara, que apareceu nunha fonte un pouco máis abaixo. Os veciños levárona no templo, pero todas as mañás aparecía de novo na fonte e había grandes tronadas. Entón acordaron colocala mirando para a súa fonte.

Hoxe veume á cabeza un conto que contaba o meu avó e vouno apuntar aquí: Taba unha vez un pícaro no catecismo e pregúntalle o cura: —¿Cómo te llamas, niño? —Simeón. O cura, malicioso, dille: —Pois como che saquen o “si”… E retruca o neno. —Pois como a vostede lle saquen o “sa”… (ǝʇopɹǝɔɐS)

Primeiro viñeron polos trans, e non dixen nada porque non era trans. Logo viñeron polos maricós, e gardei silencio porque non era maricón. E cando viñeron polos gordos e barbudos xa non había ninguén que falase por min.

Se non lle convalidan o carné despois da exhibición que fixo con esa fuga é que non hai xustiza no mundo. 🚗 💨

O poema en si é tremendo: un diálogo entre o corpo emigrado e a alma que escapa “onde sempre” para comprobar que a natureza segue a facer o seu traballo, cun vocabulario tan rico e enxebre que causa emoción a quen o ten en desuso (hoxe, creo que todos nós).

Miña avoa contoume a min que a súa nai cantaba moito unha que dicía "castellanos de Castilla, tratade ben os galegos..." e tivo que ir miña tía a informala de que orixinal, orixinal da bisavoa non era 😅 Pensamos que a xente era allea, pero é curioso ver como esas obras pasaban ao acervo popular.

A miña obsesión actual é este precioso poema de Ramón Cabanillas, incluído no libro ‘No desterro’ que publicou na Habana en 1913, con prólogo de Basilio Álvarez.

San Migueliño das uvas maduras, tarde me vés e pouco me duras. 🍇

Esta é a versión cristotoliña de “os galegos sempre emigraban legalmente”.

Hai un poema de Manuel Alegre que di “Mesmo na noite mais triste Em tempo de servidão Há sempre alguém que resiste Há sempre alguém que diz não”. A resposta global ao xenocidio de Gaza non sería posíbel sen as concentracións de catro gatos nas pequenas prazas do Toural de todo o mundo. 🇵🇸✌️

Os meus avós foron unha vez, xa de vellos, a Portugal, que tiñan por un país extremamente atrasado. Cando chegaron, o meu avó comprobou os remaches dunha ponte de ferro e dixo: “pois tán ben postos”. A miña avoa tamén lle gustou moito porque había moito cebolín plantado. Así eu saín lusófilo.

Chegou o outono cos seus catarros, vin o primeiro episodio de ‘House of Guinness’ e a miña opinión máis clara é que o caporal da familia (e rascamaseiras da filla) parece ser José Ramón Gómez Besteiro.

O galeguismo é un patriotismo que se realiza non con palabras, senón coa solidariedade fraterna na adversidade. Nota editorial de 'Galicia', revista do centro galego de Buenos Aires, xaneiro de 1932.

Lucense.

This only happens to you once

Hoxe na festa de Santa Minia de Brión había unha ducia de postos con centos de peluches de lafufus e italian brainrot que se vendían como churros, desafiando calquera noción de propiedade industrial. Debeu chegar recentemente algún barco deles a Leixões.

Vin agora un vídeo onde fala da etimoloxía da palabra personalidade e preguntálle un nun comentario: “ok, pero como fixeches para descravarte da cruz?”

Non hai como parar un país para que o gobernante máis de dereitas se poña a mover o cu.

Same vibes.

Aínda non vin Sirât, pero estou preparado para ver todos os novos vídeos de Oliver Laxe explicándoa, algoritmo de Instagram mediante.

Unha pasada o HALO de Vigo.

Don't be fooled by the rocks that I got I'm still, I'm still Jenny from Friol.

Oleiros >>>>> París

Con tantas liberdades léxicas tamén se vai poder dicir que La Voz de Galicia é unha pintada do PP.

O meu primeiro desengano publicitario foi con Cucal Aerosol. No anuncio da televisión dicía que as cascudas “mueren y desaparecen” e eu con 7 ou 8 anos quedaba agardando a máxica desaparición do cadáver despois de cometer o insecticidio, pero nunca pasaba nada. 🥺

Máis que recoñecer o estado de Palestina, habería que deixar de recoñecer o estado de Israel.