Bebek, memeye saldırdığını hisseder. Annenin (ya da biberonu kim tutuyorsa onun) bu saldırıdan mutlu olması, bebeği çok mutlu eder. İşte bu, karşılıklılık ilkesinin hayat bulmasıdır ve bu karşılıklılık, bebeğe doğuştan getirdiği ve içinde bulunan gücü, iradeyi verir.

Çocuğu aç bırakmak neyse sevgisiz bırakmak da odur. Aç kalan çocuğa bir tas yemek verme yükümlülüğümüz olduğu gibi, sevgisiz kalan çocuğa ihtiyacı olanı bir yolunu bulup sağlamak da her birimizin üzerine düşen toplumsal sorumluluğumuzdur.

Çocuklar annelerini çok güzel bulurlar. Bir çocuk için dünyadaki en güzel yüz annenin yüzü, dünyadaki en güzel ses annenin sesidir. Meltzer, terapilerde annelerini çok güzel olarak tanımlayan yetişkinlerin sayısına dikkat çeker. Reel hayatta çok güzel kadınların oranı bu kadar çok olamayacağına göre

1995’teki bir çalışma, bebeklerin güzelliğinin annenin davranışını ve tutumunu öngördüğünü iddia etmişti. Yenidoğanlar ve anneleri incelenmiş, daha güzel bebeklerin annelerinin bebekleriyle daha çok oynadığı, dikkat ve özenlerini başkalarındansa bebeklerine verdiği gözlemlenmişti. Daha az güzel

Winnicott’a göre tek bir temel içgüdü vardır, o da sevgidir. Bebek, anne’ye karşı çok güçlü bir sevgiyle doğmuştur ve bu sevgiye karşılık bulmak için can atar. Bu sevgiye karşılık buldukça var olur.

Yalnızca iki prizim (tek prize takılmış ikili priz) var ve bu hayatımı çok zorluyor. Telefonumu şarja takıyorsam masa lambamdan vazgeçmek zorundayım, karanlıkta çalışıyorum. Keşke 4 yıl önce yurtta kalırken ikili değil üçlü priz alsaydım, o zaman hayatımda üç şeye aynı anda yer olabilirdi.

Herkesin hizmetine koşan, boşalan çay bardaklarına acil müdahale gerektiren bir kaza durumundaki ambulans muamelesiyle yaklaşan anne ya da anneanne... Hayır, bu kadının mutlu olabilmesi mümkün değil, kızının/torununun da öyle. Bunu güzellemeyelim, bu kadını vazgeçirelim, biraz kendi rahatına baksın.

Parmak emen bir çocuğun uyarılmaya değil, rahatlamaya ihtiyacı vardır. A thumb-sucking child does not need warning, but being comforted.

Eğer baba eve geldiğinde o evdeki çocuk/lar heyecanlanmıyor, mutlu olmuyorlarsa, babanın babalık işlevini yerine getirdiğini söyleyemeyiz. Bu evde belki tüm yaşam masraflarını karşılayan biri olabilir, ama gerçek anlamıyla bir “baba” yoktur, “babalık işlevi” (paternal function) denen işlev eksiktir.

Kitapları olan birini ölümün korkutması daha zor. Ama öleceğini bildiğiniz dostunuzun -yazıları, başarıları olsa da- kitapları yoksa eğer, onu kitaba almak onu yaşatmanın bir yolu.

Sevmek, Sevilmek, Cinsellik kitabımı yazmaya başladım. Daha önce hiç yapmamıştım ama böyle bir paragraf eklemeyi düşünüyorum Giriş'te. George'un lösemi teşhisinden dolayı, bunun anlamlı olabileceğini düşünüyorum. Sizce?

Nick Glover (her tür) ameliyatı “yapıcı şiddet” olarak tanımlamıştı.

Masallarda hep şunları dinleyerek büyüdük: Çirkin/kötü/zalim bir erkek. Ona sabrederse murada eren kız. O masalları dinleyen, anlatan herkesin içine işledi bu. Masalın tersinin, yani çirkin, kötü ya da zalim bir kadına (ör: bir cadıya) sabrederse murada eren erkeklerin olmamasını normalleştirerek.

Bunu estetik yaptırma hakkından bağımsız olarak söylediğim anlaşılsın isterim: Herhangi bir uzvumuza estetik yaptırmayı içimizden geçiriyorsak eğer bu, kendimize bir başkasının eleştirel gözleriyle bakıyoruz demektir -ki kim bakmıyor ki, haklısınız-. Ama bu gerçeği bir de böyle düşünelim.

Giden 5000, gelen 7000.

Kasım'da Türkiye'ye geliyorum. 2019'dan sonra ilk kez (herkese açık, ücretsiz, yüz yüze, İstanbul'da) söyleşi. 22 veya 23 Kasım. Duyuracağım. Çok nadir geldim/geliyorum biliyorsunuz.

Eşim bana hayatımda iyi davranan ilk insan. Saçının telini bile kimseye değişmem. (Kel ama fark etmiyor. 🙃)

Sizinle hiç oynamamış, sohbet etmemiş, hatta konuşmamış anne-babanızın (evet, bunlar o nesilde sandığınızdan çok) şimdi bunları torunlarıyla yapması... canınızı yakıyor, değil mi? Normal.

Bizi, kişilerin bize karşı hata yapması incitmiyor. Canımızı acıtmak isteyerek yaptıkları incitiyor ya da rahatsız ediyor bizi en çok. İngilizce söylersek "meanness" (tam karşılığı yok maalesef) ile yapılan şeyler bunlar ve niyetin bizi incitmek olduğunu bilinç seviyesinde olmasa bile biliyoruz.

Enneagram testine inanmıyorum. İlginç bir şey keşfettim. Chat gpt'ye fotoğraf ile o kişinin enneagram numarasını sorarsanız, kanadına kadar tahmin ediyor. Kişi hakkında bilgisi varsa daha da kolay tahmin ediyor. Bence testlerden başarılı (iyi bulduğum testler dahil). Test zaten önemsiz bence.

Şu ifadeye gelen şu yoruma cevap vereyim. Anneler yaşayamadıkları hayatın bedelini oğullarından değil kızlarından, gelinlerinden beklerler. Kendilerine yapılmış cinsiyetçiliğin devamıdır bu. Bu döngünün çözülmesi için o cinsiyetçiliği normalize etmemek, hata diyerek onu aşabilmek gerek.

Geçen kış bir gece Haluk Bilginer, Aşkın Nur Yengi ve kızlarını gördük. Shaftesbury Avenue'nun Wardour Street'le birleştiği köşenin biraz yukarısından, Piccadilly Circus tarafına doğru ağır ağır yürüyorlardı. Hiç ayrılmamışlar gibi neşeyle. Gülerek ve sohbet ederek.

Bir çocuğun hayatında ya da bir insanın çocukluğunda bir şeylerin yanlış olduğunu nasıl anlarız? Bunu anlamanın en kısa yolu şu soruyu sormak: Çocuk/yetişkin, sevilmeye layık olduğunu hissedebiliyor mu?

İnsanlar bana iyi davranınca çok şaşırıyorum.

🙃

Burada az kişi olması ne rahat. Twitter’da hiç paylaşmadığım/paylaşamayacağım şeyleri paylaşabiliyorum.

Bunu defalarca yapan çok insandan biri. 2018’de İyi Aile Yoktur’dan paragrafları (birebir) kendisinin gibi paylaşıyordu. Altına “Hastalarınız çok şanslı” yazanlara teşekkür ediyordu. Bir insanın bilgisine/yetkinliğine sırf psikiyatrist diye güvenmeyin diye paylaşıyorum. Diploma tek başına hiçbir şey

Halit Ziya romanlarından ve hakkında yazılanlardan ne bulduysam okudum 12-22 yaş arası. Diziyi pek bilmiyorum ama şunu söylemek isterim: Aşk-ı Memnu, günümüz koşullarına uyarlandığında çok anlamlı bir hikaye değil bence. Meselesi, o dönem şartlarında anlam kazanıyor daha çok.

Kronik depresyonda olan kimselerin şöyle bir ortak özelliği olduğunu düşünüyorum: Göründüklerinden çok daha kötü durumdalar her zaman. Zaten kronik depresyonda olmalarının nedeni o; başkalarının duygularını öncelemek, başkalarının mutluluğunu düşündükleri için kendi (olumsuz) duygularını bastırmak.

“Travmayı atlatmak” diyenlerin aslında inandığı: travmayı geçiştirmek.

Kimin gerçekten mağdur, kimin gerçekten fail olduğunu nereden anlayacağız? Bunun en önemli kanıtlarından biri, mağdurun hayatına fail gibi (yani hiçbir şey olmamış gibi) devam edemiyor olması. Kısaca anlatayım.

Birkaç yıl daha dişimi sıksam yaşamak kolaylaşacakmış gibi...

Tek sosyal çevrem olan Instagram bugün yine hayal kırıklığına uğrattı. Halit Ziya romanlarında buna "umut kırıklığı" diyor. İşler farklı şekilde ilerleseydi onun versiyonu yerleşecekti belki.

Proust anketini vermişti bir gazete bana yıllar önce. "Sahip olmak istediğiniz süper güç?" diye sorarlarsa yine, "Uyumak" diyeceğim. Ya da "Evden çıkmak". 16 yıl önce "Unutabilmek" demişim. Onu da yapamıyorum. Her detay mıh gibi aklımda.

Bugün yine saatlerce evden çıkmaya çalıştım ama yapamadım. İki haftadır hemen her gün yapmayı denediğim şey. Hazırlanıyorum, giyiniyorum; yine olmuyor. Siz evden çıkmayı nasıl başarabiliyorsunuz?

Çocukluğunda denize girmiş biri, çocukluğu boyunca hiç denize/suya girmemiş birini anlayamaz. Mesele burada deniz/su değil. Çocukluğu boyunca denize/suya girme imkanı olmamış birinin hikayesinde muhakkak yanlış olan, hatta ciddi şekilde yanlış olan çok şey vardır. Deniz burada önemli bir ipucudur.

Kendimi kendime yeni çorap alabilecek kadar değerli görmüyorum.

“Ağlak”, “mızmız” diye etiketlediğimiz çocuk, muhtemel ki iç dünyası zengin bir çocuk.

Yaşadığım beyin sisi devam etmekle birlikte azaldığı için, son iki zincirin devamını yazacağım şimdi. Üç paylaşım birlikte okunur ve düşünülürse hem kendimizle hem de çocuklarla ilgili bir şeylerin anlaşılmasına yardımcı olur belki diye umuyorum.

91 yaşındaki çok sevdiğimiz dostumuz kanser oldu. "İçki içmez, sigara içmez; her gün yürüyüş yapar ve yüzer, sağlıklı beslenir. Neden böyle oldu?" diyorum eşime, o da "Hayatım, adam 91 yaşında." diyor. (Dünya iyisi bir insandır bu arada. Eşiyle birlikte, ömrümde tanıdığım en iyi insanlar.)

Babamın bir amcası 116 yaşına kadar yaşamış. Babamın babasının amcası sanırım, ben tanımadım. Daha eski bir dönemde yaşıyor yani, yaşam beklentisinin şimdikinden daha kısa olduğu bir dönemde.

Çocuklarla ilgili önemli bir şeyi anlatmak istiyorum. Daha önce hiç anlatmadığım bir şey. Ama çocukların/bebeklerin dünyasını anlayabilmemiz için aklımızda tutmamız gereken bir konu. Sonuna kadar okuyabilirseniz çok sevinirim. Dünkü zincirle birlikte düşünebilirsiniz sonra yazdıklarımı.

Bir örnek vereceğim. Ömrüm boyunca çeşitli diş fırçaları kullandım ve bir türlü rahat edemedim. 44 yaşında "yumuşak" kategorisinde satılan bir fırçayı deneyene kadar. O zamana dek (otomatik vs) her tür fırçayı bir bir alıp deniyor ama orta sertlikteki fırçaları seçiyordum hep. Çünkü

“Dinozor” yazmıştım, İngilizceye uyumlu şekilde. Sonra “TDK Türkçe sese uyumlu bulduğu için ‘dinazor’u kabul ediyor” uyarısı geldi; değiştirdim. Şimdi baktım, “dinozor”. Bu kadar değişikliğe ben yetişemiyorum. “İngilizceye” kullanımı dahil.

Çoğu kişi bilmiyor/anlamıyor; bu benim ikinci evliliğim. İlk evliliğim çok travmatik. Beni yıllarca sakat bırakacak kadar. Bugün bile (kimsenin bilmediği şekilde) korkuyla yaşamama, ölüm tehditleri almama neden olan, içinde her tür ağır istismarın olduğu bir evlilik. Ama ona "evlilik" demek geçmiyor

Lars and the Real Girl 💕

Herkes birbirinden kopyaladığı için kaynağını bulamadığım alıntıyı çeviriyorum: "Biri sizi gerçekten seviyorsa, en büyük korkusu sizi incitmektir, sizin ona (bir şekilde) mesafe koymanız değildir. Eğer sizi sık sık incittiği halde hâlâ gitmemeniz için yalvarıyorsa, bu sevgi değildir."

Bize dayatılan şeylerin bize dayatıldığının dahi farkında değiliz. Kendi isteklerimiz, kendi düşüncelerimiz, kendi tercihlerimiz sandığımız birçok şey gerçekte bize ait değil. İyi Toplum Yoktur Nihan Kaya

İnsanın en olumsuz yanını gösterdiği kişi, çocuğudur. Nihan Kaya

Eşim yok, ben bu işlerden anlamam; size sormak istedim. Bunlar zaten kameralardan da bildikleri şeyler değil mi? (Orada çok kamera var.) Bir sorun teşkil ediyorsa sileceğim ama risk düşünmemiştim hiç.