Neredeyse brainrot, amacı sadece ekrana bağlayıcı ve boş içeriklerden oluşuyor? Niye hiç bir insani felsefi değere neredeyse hiç hitap etmiyor? Eski çizgifilmlerden enn çok hatırladıklarımdan ve sevdiklerimden biri Stellina mesela... O kadar kaliteli ve güzel çizgifilmler vardı ki...

Uzun zamandır aklımda olan bir konu var. Neden eskiden Tv de yayınlanan çizgifilmler hep bize sorumuluk almayı, maceraya atılmayı, hayal gücünün doruk noktalarını, hatta bir çok felsefi ve insani konuda içerikleri işleyip, gösterirken şimdi niye, ...

Kaçıp gitmek istiyorum ama ölmeden, kendimden, herkesten, her evden. Süzüleyim nihai gerçeklikte, aklımda tek sual bile olmadan, sessizce. Var mı? Var. Yok mu? Yok. Olmuyor, yapamıyorum, boğuluyormuş gibi yaşıyorum zoraki. Ölmek de istemiyorum. Kaçıp gitmek istiyorum.

Yazan biri sizin gözünüzde nasıl olmalı?

Fark ettim ki gerçekte konuşmak istediklerimi konuşamayınca buraya döküyorum.

Tam bağlandım bir şeylere yine aniden kopma zorunda kaldım. Hep beni mi bulur?

Çok arada geliyor bana bu gönderinin havaları ama yine de güzel. ❤️

Bu hayata hâlâ alışmaya çalışıyorum. Nasıl yapıyorsunuz, nasıl dayanıyorsunuz? Vücudunuz, zihniniz nasıl bu kadar dayanıklı? Yoksa varlığı meçhul bir güce emanet ettiğinizden mi tüm aklınızdaki karmaşayı? Yoksa aynıyız ama kör olduğum başka seçenekler mi var meçhul olmayan? İyi geceler 🥀

Günde 9 saat ayakta iş yapıyorum. İki hafta oldu daha ve benim ayaklarıma iki gündür dayanamayacağım kramplar giriyor. Daha çok gencim ve böyle olmak yaşlı hissettiriyor.

Sürekli verdiğin değerin karşılığını alamamanın sebebi nedir?

Kendimi daha stabil, rahat ve stressiz olduğum moduma geri döndürmeye çalışıyırum ama yarın olunca yine her şey başa sarıyor. Bunun sebebi nedir? Tam mental olarak bir şeyleri çözdüm derken niye sonraki gün başka bir halt, düşünce beni alt üst ediyor?

Hem çok yoruldum hem de bunu yakın çevremdeki insanlara sürekli aktarmaktan da utanıyorum artık. Her gün başı "kendimi çok kötü hissediyorum" diyorum ve bana yardım ediyorlar, rahatlıyorum. Ama sonraki gün yine kendimi başka başka sebeplerden kötü hissediyorum ve yine konuşuyorum. Çözümü var mı?

Yaklaşık bir aydır normal, mutlu olduğum yaşamımdan farklı, extreme bir şey yaşamamama rağmen sürekli kendimi psikolojik olarak çok zor bir durumda bukuyorum her gün ve kendimi toparlamaya çalışıp, rahatlamak için elimden geleni yaparak uyuyabiliyorum sadece.

Günaydın cazibe anıtları 🐶🍀☕️🤩😉💓💯👋👩‍🎤🐷🐥🦚🐢🐠🪸🪴🍒🍈🍄🥐🍬🌍🏗⛴️🪐

Günaydın Bugün kalan hayatımızın ilk günü İyi değerlendirmek dileğiyle.

İş bulamıyorum, imdat. 😑

İyi yaz akşamları. Kürkçü dükkanına geri döndüm. ❤⚘

Daha geniş açıdan bakacak olursam tüm gündemden sıyrılıp, direkt dünya düzeninin değiştiğini düşüniyorum. Ancak bu değişime uyanık olanların sayısı çok az olduğundan kaynaklı, en azından çoğunluğun uyandığı konularda bir şeyler yapmaya çalışarak şansımı deniyorum. Çırpınan balık gibi hissediyorum.

Seyran Caferli çizmiş

Kütüphaneler yerine hücrelere tıkmak... demek ki eğitim sistemimiz hâlâ gelişmekte. Çok doluyum artık. Salıyorum.

Konuşan gençten korkulur, susan genç makbuldür, hele bir de duvarlara konuşuyorsa, on numara sistem vatandaşı!

Gençleri hapse atmak, gençliği kazanmanın yeni yolu olmuş demek. Ne de olsa fikirlerinden korkmak, onları anlamaktan daha kolay. Cezaevleri doluyor, ama vicdanlar hâlâ boş.

Twitter'dan gelen tüm arkadaşlarımız, hoş heldiniz. Umarım toxic bir ortam oluşmasını engelleyebileceğimiz şekilde bu uygulamayı kullanabilirz. ❤️🌹

KAYIP! LÜTFEN YAYALIM 19 yaşındaki #NazarEslemNaz, 5 Nisan 2025 Cumartesi günü en son saat 11:30 civarında Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi yüzme havuzunda görüldü. O andan itibaren kendisine ulaşılamıyor ve ailesi büyük bir endişe içinde.

Repost edip paylaşalım lütfen. Takipçileri artınca iktidarın propaganda aracına dönen sözde haber hesaplarıyla ilgili uyarılar yapılsa da bu hesaplar takip ediliyor, hiç gerek yok. Haberlere ulaşmak istiyorsanız aşağıdaki linkteki akışı ana sayfanıza tutturmanız yeterli. bsky.app/profile/did:...

Ne biçim hastalanmışım anlatamam. Burnum tıkalı gibi ama tıkalı değil. Başım yanıyor gibi ama ateşim yok. Tüm vücudum muallakta bi ağrı yayıyor resmen. Orta çağ şifacısı gibi tüm bitkilerden karışım çay yaptım, umarım zehirlenmem.

Beynim tüm gün dışarıya karşı stop edip bir anda yardırınca ard arda gönderiler yağıyor üzerinize. Kusura bakmayın arkadaşlarım sarkastiklendiniz.

İçimde değişik bir korku. Yapmamış olmanın getireceği pişmanlığın korkusuyla riskli kararlar vermek mi? Yoksa yaşayacağını netleştirdiğin bir pişmanlıkla toxic bir konfor alanı yaratmak mı?

Gündemle özel hayatı bir arada idare etmeye çalışırken o yükün altında ezilen kaç kişiyiz?

Gündem değişmesin hala 299 genç tutuklu, Mahir Polat tutuklu, Ekrem İmamoğlu tutuklu, Ümit Özdağ tutuklu...

Tünaydınlarr. Modlar nasıl? Ben pazar günü kahvaltısında yapılan aile kavgası gibi hissediyorum. ❤️‍🔥

Sabaha kadar yaşanan işkenceler... Bunun hesabını vereceksniz. Bu yaptıklarınızın hepsi her geçen saat karşınıza daha çok insan geçmesini sağlayacak sadece. Çünkü kendi çöplüğünüzü saklamaya bile çalışmıyorsunuz.

Asla ve asla "p" ile başlayan ve "s" ile biten nickname'ye sahip, elindeki uzun, siyah padişah muzunu yalaya yalaya gezen şahıslara güvenmeyin. Bunu söylemek için yeterince tecrübem var. MUZ KULLARI! 🍌

Zihnime şu günlerde azıcık iyi şeyler empoze etmeye çalışırken bir yerlerimi parçalayışım...

Sıfırdan bir hayata başlayacağım yakın zamanda. Bu beni çok ürkütüyor. Yıllardır ruhuma işlenmiş, baskıcı kontrol = güvenlik, algısını tamamen yıkmaya başlayacak bu hayat. Bana şans dileyin. Önerilerinize ve kendi deneylimlerinizi dinlemek için can atıyorum. ❤️🌹

İnanamıyorum ya, burayı o kadar unutmuşum ki hayatımdaki onca şeyden dolayı. Ama her ne olursa olsunda ne zaman bu hesabıma girsem böyle içimde bir safe place deme istepi oluşuyor. İyi geceler mavi kelebekler. Overthinkingistan'dan selamlar. 👋🏻🌹

Kalemi elime almak, savaş ilanı gibi. Zihnimin sessizliğini bozmak, duygularımı kâğıda dökmek... İşte asıl cesaret bu. Saatlerce masada kalmak kolay; başlamaksa kalbine dokunan bir yara. Yazmak, ancak o yaradan doğuyor. Tünaydınlar. 🌹

Sanatçı arkadaşlarıma önereceğim tek şey anadilleri gibi ingilizce öğrenip, aynı zamanda edebiyat ve kültürlerini öğrenip oralarda iş yapsınlar. Bu ülkedeki her sanatçının kaderidir, ruhunun sönmesi.

Güne bu saatte başlayacak kadar amaçsız hissediyorum kendimi. Uzun vadeli hedefler hep beni durgunluğa iter, oldum olası. Kısa vadeli hedeflerde ise kafamda hırçın bir konsey toplanıyor ve asla bir sonuca varılamıyor. Kararsızım kısaca ve dermansız.

Maraton koşucusu gibi hissediyorum; start çizgisindeyim ama hâlâ ayakkabılarımı bağlamadım, çünkü önümdeki yol çok uzun ve su molası nerede onu bile bilmiyorum.

Uzun yola çıkmaya hazırlanan ama her sabah 'Şimdi kim hazırlanacak, akşama doğru çıkarız belki' diyerek yataktan çıkmayan bir gezginim; bavul hâlâ boş, bilet de sanırım hayali.

İyi geceler dilerim mavi kelebekler. Özlemişim burayı.

13 gündür aktif değilmişim. Bir gece yarısı ansızın yine buradayım. Ahahaha 🌹

Göğsümün ortası sıkışıyor nefes aldıkça. Metafor değil ama bazı gerçekleri bana hatırlatmak ister gibi bu sıralar vücudum ve sağlığım.

Burada ise uçaktan iner inmez insan o oksijeni hissediyor. Temiz, ferah, evler ucuz ve büyük, merkezde yaşarsan evinin etrafında ihtiyacın olan her şey var. Sağlık ve huzur resmen. 🪶

Pis hava, kalabalık, trafik, sıfır Türkçe, güvenliksizlik, bitişik binlerce bina, yabancı uyruklularla feth edilmiş ilçeler...

Bir insanın kendisine yapabileceği en büyük zarar, kesinlikle metropolde yaşamak.