در میانسالی هنوزم ذوق یادگیری یک زبان تازه دیگه دارم. هوش مصنوعی هم هست که خب باشه :) مسیر مهمتر از هدفه

این ترانه امشب در سر شوری دارم رو با خواهر و برادر دوقلوم در بچگی اجرا میکردیم :) چقدر کودکی نسل ما عجیب بود نماز جمعه گوش میدادیم، رادیو بی‌بی‌سی میشنیدیم و اجرا هم که اینجور :))

زندگی در شهری که صبح‌ها بشه آسمون آبی رو دید و صدای پرنده و جنگل رو شنید، باعث فراموشی رنج‌ها میشه. حداقل برای چند روز.

همه مسیر از تهران تا کلاردشت زن‌های بدون روسری خیلی بیشتر از روسری‌دارها بودن و الان هم داخل شهر اوضاع از یک ماه پیش هم بی‌روسری‌تره.

از یکی از دوستام لباس‌شخصی‌ها عکس و فیلم گرفتن. اینم فریاد زده که شما بی‌شرفین امروز تب کرده و مریض شده. میگه حس اینو دارم که انگار بهم تعرض شده.

شب که میشه دلشوره فراموش کردن اسامی میاد سراغم. مثلا دیشب ازینکه فامیلی ماه‌منیر مادر کیان یادم نمیومد از خودم بدم اومد. امشب اسم اون بازیگر دستگیرشده پارک لاله یادم نیومد. چقدر اسم چقدر آدم

در توییتر بدون اینکه بدونن دقایقی قبل توییتر هم پایگاه دشمن اعلام شد، دارن توییت مینویسن :)

سرمست مُسکن‌هایی هستن که دروغگوهای تبلیغات‌چی دارن پشت سر هم براشون تجویز میکنن. دیگه آدم عاقلی براشون نمونده که بگه این راه تهش نابودیه.

اینکه الان بعضی هم توییتر هستن هم اینجا هم تردز باید تجربه قابل مطالعه‌ای باشه. چی رو کجا مینویسن و بعد یادشون میمونه کجا چی گفتن و شنیدن؟ یه جایی رو بیشتر دوست دارن و بیشتر سر میزنن؟ دوستای متفاوتی دارن؟ اونهایی که یک پست رو تو هر سه تا تکرار میکنن :) و خیلی چیزای دیگه

ولی پخش شدن آدمها در پلتفرم‌های مختلف خوب نیست.

ولی من همش منتظرم بهادری جهرمی یه جا بگه از دستاوردهای این دولت همین محدود شدن توییتره که ما به فضل الهی مشکلی که دولت قبل ایجاد کرده بود از ریشه حل کردیم :)

ولی یه خوبی اینجا فعلا اینه که تحلیلگران برجسته آمریکا و فرانسه هنوز نیومدن برامون از وضعیت خراب و ویران اونجاها بگن :)

از پدیده جهانی‌شدن هم این قطع دسترسی به توییتر نصیب ما شد.

موضوع اون محدودیت تعداد توییت نیست. من از صبح هیچ توییت جدیدی رو نمیبینم و رفرش کردن هم بی‌فایده‌ست.

رسما ارتباط پایتخت با بقیه کشور قطعه! تا سه روز دیگه حتی بلیط اتوبوس به شهرهای مهم نیست! چه برسه به قطار و هواپیما!

به همین راحتی توییتر رو از دسترس کاربرا خارج کرد. حالا ما تو این نقطه از دنیا به این زورگویی‌ها عادت داریم. اون غربی‌های نازک نارنجی چقد براشون سخت بشه.

فکر میکردم در میانسالی خیلی چیزای زندگی تکراری میشن. اما فعلا که برای من حتی این صبح‌های گرم تابستون هم انگار پدیده جدیدن. هیچ روزی مثل قبل نیست.

هر گوشه‌ای رو میبینی دو نفر یا چند نفر مشغول زد و خورد کلامی با هم هستن.

پس اوشون دیکتاتور نیستن

هنوز جریان تولید محتوا اونقدر هوشمند نشده که بگه میرسلیم تنها نیست. الان اکثریت در مجلس و دولت میرسلیم هستن بلکه هم بدتر.

پس توافق اشکالی ندارد

اون چند ثانیه بعد از بیدار شدن صبح که همه اتفاقات بد شب قبل رو اصلا به یاد نمیاری، ثابت میکنه که فراموشی حس شیرینیه. حتی اگر کوتاه باشه.

ظریف قسم خورده که قصد شرکت در انتخابات رو نداره. خودشم میدونه که چنین اجازه‌ای رو بهش نمیدن. همین که فضا رو گرم نگه داره تا ۹ ماه دیگه، ازش راضی هستن و تحملش میکنن.

وقتی بارون از توری پنجره خودشو میرسونه روی صورتت وسط اتاق

سندروم استکهلم رو این روزا میشه خیلی آشکار و رقت‌آور مشاهده کرد.

درحالیکه هم مانتو پوشیده بود و هم شال روی سرش، گفت: پس کی میشه اون روز آزادی که با تاپ و شلوارک ورزشی بیایم باشگاه دیگه هی نخوایم لباس عوض کنیم تو این گرما.

از صبح به خبر دسترسی نداشتم. الان اسم نیلوفر حامدی رو سرچ کردم ببینم دادگاه چی شد که میبینم بعله اهالی توییتر درواقع دارن به بازجو و قاضی در تکمیل پرونده نیلوفر کمک میکنن از صبح. یکی نوشته انقلاب زن زندگی آزادی از تو شروع شد! یکی دیگه: تو ۸۰ میلیون رو بیدار کردی! اینه وضعیت داغون ما

این مطلب رو بخونی انگار هر ۴ سیزن succession رو دیدی و البته قسمت آخرش رو دقیق‌تر ‌تحلیل کرده. https://www.vox.com/platform/amp/tv/23740949/succession-season-4-episode-10-finale-tom-kendall-kids

هر روز با اتفاقات جدید و خبرهای هولناک تازه، بخشی از انرژی من صرف آروم کردن اطرافیانم میشه.

میگه این یه مبارزه طولانیه. نذارید خسته‌تون کنن. سرتون رو از مسیر ضربه‌شون بکشید کنار تا بتونید به مبارزه ادامه بدین.

مامانم میگه برای نسترن ( خواهرم) اس‌ام‌اس قفل چرخ ماشین اومده :) چه روزایی دیدیم و چی هنوز در انتظارمونه. مثل داستان‌های تاریخی درباره برده‌ها و ستمگران حاکم ….

Which side are you on

برای افغانستان و مشکل چند ده ساله هیرمند هم دستور فوری صادر کرد. کاریکاتور تمام‌عیار

اون عکس و خبر تخریب کافه‌ها در اکباتان با اون جرثقیل ، شبیه تخریب خونه‌های فلسطینی‌ها به دست اسراییلی‌هاست.

ساعت ۱۰ شب از میدون ولیعصر و بلوار کشاورز رد شدم و نیروی ویژه و موتورسوار در چند جهت ایستاده بودن. زن‌های بدون روسری از کنارشون رد میشدن و یه عده هم در چند قدمیشون نشسته بودن.

برای این همه اتفاق و آدم و سناریویی که من شب‌ها تو خواب میبینم حداقل ۴۰ یا ۵۰ ساعت زمان لازمه. چجوری تو ۵ ساعت همش جا میشه.

اگر روزی برسه که بتونن اینترنت رو محدودتر کنن و حتی داخلیش کنن، واکنش ما چه خواهد بود؟ مردم چکار میکنن؟ مثل قطع آب و برق میریزن تو خیابون؟

فیدلیتی میبینم تو‌خیابون یاد مجلس میفتم.

بنظرم این روزها یک مسابقه‌ای با مضمون کی نزد مردم از همه منفورتره، بین آدم‌های نظام در جریانه. جایزه‌ش هم ارتقا به سطوح بالاتره. اینکه زاکانی داره خودش رو برای ریاست‌جمهوری آماده میکنه، بخشی از همین مسابقه‌ست.

همش فکر میکنم برخی ازینکارا رو طالبان از روی اینها کپی میکنه یا اینها از روی دست طالبان. خلاصه یه هماهنگی‌هایی وجود داره.

این روزا هم روزش با نسیم خنک و هوای سبک میگذره هم شب‌هاش زیر نور ماه کاراملی، اینطور باشکوهه.

بازیگرها رو احضار کردن اما هیچکدوم نرفتن دادسرا. طرف اومده تهدید کرده پاشین بیاین اگر نه میگیریمتون. این تیغ هم نمیبره دیگه. بعدش چی

در ترکیه مخالفان نگران دستکاری در انتخابات توسط هوش مصنوعی هستن. اگر اینترنت رو دستکاری نکرده بود این دولت، دیگه نیازی به تایید صلاحیت و رد صلاحیت و این مصیبت‌ها نداشت و راحت‌تر پیش میرفت همه چی.

حریف ماشین و مترو و کافه و پاساژ نشدن، رفتن سراغ اداره‌های دولتی. شنیدم به حراست برخی اداره‌های دولتی ماموریت دادن زنهایی که بیرون ( در ساعات غیراداری) روسری نمیپوشن رو شناسایی کنن.

اتفاقاتی که این روزا داره میفته، مقاومت زن‌ها و برخورد با کسب‌وکارها و اقتصادی که داره سقوط میکنه، چقد تاریخ شفاهی هاروارد از توش دربیاد .

اوضاع یطوری فشل شده که هیچ تصوری ازینکه چطور میشه به روزای یکم عادی‌تر برسیم، وجود نداره.واقعا اگر دشمن در عالم واقع نه در توهم آقایون، برنامه‌ریزی میکرد برای چنین فاجعه‌ای برای جمهوری اسلامی، امکان نداشت به این خوبی نتیجه بده که دولت رییسی و‌مجلس قالیباف داره نتیجه میده.

اوضاع انقدر اون بالاها خرابه که حتی توصیه به اتحاد پشت بلندگو هم کوچکترین اثری نداره. در ماههای بعد وخیم‌تر هم میشه.

بلواسکای هم اکنون ۴۰ هزار کاربر دارد اما صدها هزار پشت در منتظرند. فقط اپلیکیشن آیفون بلواسکای ۳۶۰ هزاربار دانلود شده - بلومبرگ

چنان وی‌پی‌ان قدرتمندی روی دستگاههای پدر مادرم نصب کردم که شب میتونم آسوده بخوابم.