Cumhuriyet rejimi; bu kadar mükemmel anlatılabilir...

Söylemeden geçmeyeyim: Atatürk beni tanısa çok severdi. Mebus, Bakan yapardı. Çankaya köşkü'nde ağırlardı. Sayanora teknesinde gezdirirdi. Yurt gezisine çıkınca beni tren de yanında isterdi. Sohbet muhabbet ederdi. Belki evlatlık alırdı. Sizi sever miydi? Bilemiyorum ama eminim beni çok severdi.

Bu saatte kadar, rakı kadehi ve beyaz leblebi fotoğrafı görmediğim için çok şaşkınım.

Nasıl ki bağırsaklarında dışkıyla geziyor, helaya girdiğimiz de ohhh çekip rahatlıyoruz. Kafamızda söylemeye çekindiğimiz düşüncelerimizi, karşı tarafa söylediğimiz takdir de kocaman bir ohhh çeker, çok rahatlarız. Ben mekana geldim. Çayımı içiyorum. Hepimize afiyet olsun...

Bursa'da Cumhuriyet Bayramı. Tarih: 29 Ekim 1933

İki tip insan var. Dümdüz iyiler. Dümdüz kötüler. İyiler, baş tacı yapılır. Kötüler, başı ezilir. Bu kadar basit.

Komşular; Cumhuriyet'i kurduk, koruduk, kolladık, paylaştık. Tamam. Şimdi ana konuya dönelim. Bu öğlen hangi yemeği yiyelim?

Her Cumhuriyet bayramında, hasta olup yatağa düşen, Abdullah Gül gibi uyandım bu sabah.

"Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir. İdare şekli halkın kaderini bizzat ve bilfiil idare etmesi esasına dayalıdır. Türkiye Devleti'nin yönetim şekli Cumhuriyet'tir." Cumhuriyet Bayramı Kutlu olsun.

Madem kış geldi. Dolaptan panda desenli, ayı derisi gibi kalın, yaklaşık beş kilo ağırlığında, içine girdiğimde dünya ile irtibatımı tamamen kestiğim, heybet abidesi, çeyizlik battaniyemi çıkarmanın vakti geldi demektir.

Burada olmalıyız...

Çok rica ediyorum. Sigara içerken çok karizmatiksin demeyin. Sonra gaza geliyorum. Peş peşe çok içiyorum.

Sevdiklerin için bir çok şeyi yaptıktan sonra herkesin arkasını dönüp gitmesi. İnsanın yalnız bir başına kalması. Kaderin, biz ölümlü insanlara ceza olarak gösterdiği. Aslında biz fanilerin pek anlayamadığı gizemli bir mükafatı. Ben mekana geldim. Çayımı içiyorum. Hepimize afiyet olsun...

Kurs, Seminer, Sempozyum, Panel. Gibi gibi aktiviteler asla katılmıyorum. Kendime, asla yatırım yapmıyorum. Bu tip şeylerin eksikliğini hayat boyu, hiç ama hiç hissetmiyorum.

"Aptala malum olur" dediğim. O malum ikindi vakti saatleri...

Ahmet Kaya abimizin ölüm yıl dönümü. Solcuların yüksek sesle dinlediği. İslamcıların orta sesle dinlediği. Milliyetçilerin kısık sesle dinlediği. Ama herkesin tutkuyla dinlediği, bir acayip adam. Hiç bir şeyi takmayışı. Düzene kafa tutuşu. Gülüşü neşeli. Sakal güzel abimiz. Mekanı Cennet olsun...

Dolabım da smokinim olmadığı için yarın ki resepsiyona katılamayacağımı, üzülerek bildiririm.

14.000'ninci yazımı. Siz okurların beğenisine sundum. Gösterdiğiniz ilgi ve alaka için çok teşekkür ederim. Gücümü, siz okurlardan alarak, yoluma devam ediyorum. Bana Maşallah demeyi, ihmal etmeyin lütfen...

Biz milleti rahatsız edecez diye aklımız çıkıyor. Pezevengin birisi sabahın köründe altı defa aramış. Telefonu açınca: "abi müsait misin?" diyor. Şimdi ben bu deyusa ne diyeyim?

Depremler bizi yıldıramaz. Yazılanı yaşamaya devam. Günaydın...

Ben yatıyorum komşular. Deprem falan, Zelzele filan, konularıyla canınızı sıkmayın. Gidin mis gibi uyuyun. Herşey olacağına varır. Üzmeyin kendinizi. Dükkanı kapatalım. İyi geceler...

Deprem olmuş. Ben yine dışarda olduğum için hiç bir şey hissetmedim. Herkese geçmiş olsun.

Sırada ki o çok heybetli şimşeği; sevip de kavuşamayanlar çaktırır mısın Rabbim?

Burada olmalıyız...

Bursa'ya çıldırmışçasına yağmur yağıyor. Ve ben. Yağmur yağarken, ıslık çalmasını çok severim.

Kalp, kelam eder. Kelam, kapıyı açar. Kapı, köprüye çıkar. Köprünün çıkışı, kırmızı karanfil bahçesi. Kalbe, kelama, kapıya, köprüye, sahip çıkan, kırmızı karanfil bahçelerinde dolaşır. Ben mekana geldim. Çayımı içiyorum. Hepimize afiyet olsun...

Ispanağın üstüne yoğurt döküp yedim. Kaderim dedim. Yine hiç üzülmedim...

"Cahilim. Bana soru sormayın. Ben bir şeyden anlamam." deyip geçiştirdiğim. O malum ikindi vakti saatleri...

Ben konuşurken biri lafımı kesmek gibi bir hadsizlik yaparsa, anasından emdiği sütü, kezzap niyetine içiririm. Bu konuda tahammül sıfır bile değil. Çok netim ve direk saldırıya geçerim. Suratını ebegümeciye çeviririm. NOKTA.

Bu ülkeden göç edersem, gelişmiş Avrupa ülkesine kesinlikle yerleşmem. Katı kurallar var. Yapamam. Uyum sağlayamam. TC'den daha az gelişmiş bir ülke olabilir. Özbekistan, Kırgızistan, Rusya, belki Bulgaristan...

"Sen de çok yoruldun. Biraz dinlen" diyen insanımız, ne yazık ki yok. Bu saatten sonra, birinin söylemesine hiç gerek de yok.

Aynadan kendime baktım. İç sesim bana aynen şöyle söyledi: İnşallah bugün sana nazar değmez koçum.

İşimize geleni duyalım, işimize geleni görelim, işimize gelenle konuşalım. Kafamıza göre bir hafta diliyorum. Günaydın...

Bluesky da ki arkadaşlarımın, Allah ne muradı varsa versin. Bluesky'yi kim icat ettiyse, Allah onun belasını versin. Dükkanı kapatalım. İyi geceler...

Elin gevuru beni niye takip eder arkadaş? Manyak mısınız oğlum siz? Ortalama bir Türküm. Kendi halkıma hitap ediyorum. Zaten okusanız da anlamazsınız. Yankee go home.

youtu.be/Qy7fClRYJzY?... Bugün bu şarkıyı 30 defa peşpeşe dinlemişimdir. ARABESK KÜTÜPHANESİ

"Eşkiya Dünya'ya Hükümdar Olmaz" dizisinin eski bölümünü izliyorum. Sen seversin. Yok sevmezsin. Onlar hep senin sorunun çiçeğim...

Burada olmalıyız...

Bir şarkı vardı. Sözleri şöyleydi: "Ezanlar bizim için okunuyor sevgilim"

Yürürken telefonla konuşmayı çok seviyorum. Çok acayip tribe giriyorum. Bir oraya bir buraya, füleli füleli bakış atıyorum. Bir havalar, bir civalar, bir karizmalar. Maşallah kere Maşallah bana ya. Anam beni, ne iyi etmişte doğurmuş.

Resim yapamam. Şarkı söyleyemem. Dans edemem. Tek becerim yazı yazmak. Ben de onu yapıyorum. Ben mekana geldim. Çayımı içiyorum. Hepimize afiyet olsun...

Meşe kömürünün cız bız cız bız sesler çıkardığı. Etleri yavaş yavaş üstüne attığım zaman, Çıssssss seslerini işiteceğim. Dumanı, arş-ı alaya kadar çıkan. Duygu yüklü bir mangal partisine ihtiyacım var. Farklı dünyaların insanıyız çiçeğim. Biz seninle mutlu olamayız...

Pazar günü, önüne geleni tepeleme yedikten sonra yatağa malak gibi uzanmak diye bir şey var. Sadece ehli keyif hayat gurmelerinin, çok iyi bildiği...

Şöyle 8-9 tane dükkanın olacak. Hepsini BİM'e kiraya vereceksin. Bütün gün yan gelip yatacaksın. Hiç şeyle uğraşmayacaksın.

Bulmacaları çözdüm. Sudoku da bitti. Posta gazetesinin resimlerini de baktım. Fotomaç gazetesinde Beşiktaş haberlerini de okudum. Bu günlük bu kadar, kültür ve medeniyet faaliyeti yeter diye düşünüyorum.

Bugün pazar. Mutlu olmayı başaranları, ağzımız açık imrendiğim gün. Günaydın...

Ne gelinir. Ne gidilir. Ne durulur. Ne yürünür. Baka kalınır... Dükkanı kapatalım. İyi geceler...

youtu.be/jh1yOa24_SI?... ARABESK KÜTÜPHANESİ

Balkona çıkıp sigara içerken, şu yeşil ağacı izliyorum.

Kutsal Cumartesi burjuva işidir. Biz efendi gibi evimizdeyiz...