Είναι σαν Κυριακή, ενώ είναι Κυριακή.

Άντε να σηκωθούμε να απλώσουμε τα ρούχα, να πάμε για τρέξιμο και μετά να διαβάσουμε ψυχομετρία. Και λέω εμείς για να πάρω το κουράγιο από σας αλάνια μου

Τώρα μόνη διάβασα

Έχει ανεβάσει ο υπουργός υγείας της καρδιάς μας κανένα έγκριτο άρθρο που λέει ότι οι μόνοι νεκροί του Πολυτεχνείου ήταν φιλήσυχοι Αθηναίοι που πέθαναν από έμφραγμα λόγω των επεισοδίων που προκάλεσαν οι ταραξίες;

πέστε να με φάτε, αλλά εγώ το παστιτσιο το τρώω χωρίς κιμά. ναι, ξέρω, δεν είναι παστίτσιο. αλλά η γιαγιά μου έτσι το έκανε και για μένα αυτό θα είναι για πάντα ΤΟ παστίτσιο. το έκανα σήμερα

20 ώρες έπαιζα ένα παιχνίδι στον υπολογιστή, αλλά επειδή οι επιλογές μου πλήγωσαν έναν χαρακτήρα, ξεκίνησα πάλι απ' την αρχή για να μην τον ξαναστεναχωρισω. Τόσο σκληρός καριολης είμαι

μου ζωγράφισε η ανιψιά το απόγευμα ένα καγκουρό, το έκανε κίτρινο και δεν έμοιαζε και πολύ με καγκουρό, αλλά έπρεπε να δεχτώ την ύπαρξη αυτού του νέου είδους 🤭

Σκέψου υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως θα "φύγουν" κάποτε

ειπα να τσεκαρω κ γω πόσο καιρό είμαι εδώ και βλέπω ότι χθες είχα γενέθλια

Έβγαλα στις γάτες πίτα γύρο τζατζίκι κ γινεται σφαγή στο πιάτο.

- Τι κάνεις εκεί; - Μαθαίνω Εβραϊκά - Γιατί; - Ώστε όταν πάω στο Παράδεισο να μπορώ να μιλήσω με τον Αβραάμ και τον Μωυσή - Και τι θα γίνει αν πας στην Κόλαση; - Ξέρω ήδη Ελληνικά, νταξει!

Θα το πώ καί ξέρω θα μου την πέσετε. Δεν μου αρέσει ο Λάνθιμος, καμία ταινία τού,να καμία...

Το #IQ160gr τώρα έχει σκηνή σε μια πλατεία στην περιοχή μου, την αναγνωρίζω! ΧΑ!

Anna Ileby (Swedish, born 1984) Oil on canvas #art #painting

Anna Ileby (Swedish, born 1984) "I'm just going to..." Oil on canvas #art #painting

Η αγορά βιβλίων και η ανάγνωση τους είναι δύο αρκετά διαφορετικά χόμπι.

Γιατί όλοι ζυμωνετε; Καραντίνα έχουμε; *σταθερά ακαμάτρα

By Giorgos Galitis

Συνειδητοποιώ ότι το μυαλό μου εχει απωλέσει την ικανότητα που κάποτε είχε να καταλαβαίνει τι γραφει ο πίνακας

Σε ανάρτηση για το Πολυτεχνείο αναφέρεται η γνωστή δολοφονία δύο ατόμων από εφεδρο ανθυπολοχαγό με ονόματα και ακριβείς πληροφοριες για τη δική και καταδίκη του εγκληματία. Άτομο με 5.000 ακόλουθους σχολιάζει "Παπαριές". Σκουπιδότοπος, παιδιά. Κάντε την όσοι μπορείτε...

Όταν η άλλη λέει πως σε βλέπει σα φίλο, τι σκέφτεσαι:

Αυτό το Σάββατο πήγαινε πάρα πολύ καλά μέχρι που διαπίστωσα πως είναι Κυριακή

8000 ποστς σε ένα χρόνο, είμαι η ντροπή του Τουίτερ. Εκεί είχα 500.000 σε 10 χρόνια. Θα μου πεις εκεί τα πρώτα χρόνια/ποστς ήταν κυρίως γυπαετισια και το πήγαινα ρίχνω άδεια για να πιάσω κενά...

"Ο Μίστερ Μπιν Πάει Διακοπές" είναι η ταινία

Δυσκολεύομαι και φοβάμαι να ασχοληθώ με κάποιες σημαντικές εργασίες -> Τις αναβάλλω βάζοντας σε προτεραιότητα δεκάδες μη σημαντικές ->Νιώθω ενοχές ->Αγχώνομαι ακόμα περισσότερο για τα σημαντικά κ την εκκρεμότητα που με βαραίνει -> Επειδή νιώθω ήδη άσχημα αποφεύγω τα δύσκολα. Κι όλο αυτό σε λούπα 🔄

έδωσα στον ανιψιό το τηλέφωνο με το καντράν που είχαμε κάποτε να το δει και να μου πει πώς παίρνουν τηλέφωνο εδώ και μισή ώρα το κοιτάει και μου λέει αποκλείεται 🤣🤣

Αναρωτιέμαι μήπως έχετε βαρεθεί να ποσταρω τη σκυλίτσα

17 Νοεμβρίου του 71 μπήκαν στο σπίτι των γονιών μου στους Αμπελόκηπους να ψάξουν για κομμουνιστοσυμμοριτικά βιβλία. Τους πήραν την εγκυκλοπαίδεια Δομή που είχε κόκκινο εξώφυλλο. Ο Ντοστογιέφσκι ακριβώς δίπλα, ντούρος στη θέση του.

Έχω συμπεσει σε ταξί με "καθωσπρέπει" κυρία, που πέφτουμε σε πορεία και σχολιάζει "εμείς τους παραδίδουμε αυτή την κοινωνία και αυτοί όλο φασαρίες είναι". "Και είστε περήφανη για αυτη την κοινωνία; Εγώ ντρέπομαι για το αισχος που παραδίδω στους νεότερους και δεν έχω τα χρόνια σας". Μουγκα.

🫂🫂🫂 στη δουλειά τις προάλλες, ήρθε ένας πελάτης και μου λέει, πάλι πορείες κάνουν οι άχρηστοι, που κάθονται όλη μέρα στις καφετέριες. Του λέω, αυτοί που κάθονται όλη μέρα στις καφετέριες δεν πάνε στις πορείες, αυτοί που πάνε για σας παλεύουν. Δεν ξανάρθε

-μαία είσαι?...τι καλά!και για πες,πόσα δικά μας παιδιά γεννιούνται?? -Δικα μας?? το παίζω τρελή εγώ... -Ναι βρε παιδί μου,πόσα ελληνακια και πόσα ξένα... -Δεν κραταω σκορ,εγώ έμαθα να ξεγενναω ανθρώπους,τα χρώματα και οι ιθαγένειες δεν μ απασχολησαν ποτέ....έχουν μειωθεί οι γεννήσεις.. -....σιωπή..

Χθες πήρα ταξί να πάω σπίτι. Μου λέει ο ταρίφας. Α, κι άλλο παλικαράκι. Δε δίνω σημασία, το ξαναλέει. Τρεις φορές το επαναλαμβάνει. Τι εννοείτε, του λέω. Τα κουνιστά, μου λέει. Σε τέτοιες περιπτώσεις, λέω, δεν συνδιαλέγομαι με ομοφοβικούς κ κατεβαίνω. Χθες ήμουν πολύ κουρασμένη. Συγνώμη παιδί μου😔

Ξεκινάω να μαγειρεύω με ελλ. τιβι στο μπαγκραουντ, να πάρω μια μυρωδια απο Ελλαδα, πέφτω στο μέγκα σε πάνελ από ημιμαθείς μαϊντανούς που περνάνε με μεγάλη ευκολια απο την κοιλιά της καινούργιου, σε πολιτικό σχόλιο του τσαφούλια και επειτα στα σουτζουκάκια για να καταληξουν στο βιβλίο του αλεξη.

9 μήνες γιατί ξεδίπλωσαν ένα πανό . Ας αλλάξουμε πλευρό στον καναπέ

Όταν ακούω '"χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ"εχει φύγει ήδη ροχάλα με γαμwsraυρίδι. Χωρίς παρεξήγηση 🫶

Ελπιζω να προλαβω αυριο και να μη τους εχουν παρει ολους απο τις 7 το πρωι θα στηθω τετοια ευκαιρια δεν πρεπει να χαθει

Πεινάμε περισσότερο απ' όλα για άγγιγμα

>>> *Τo κείμενο γράφτηκε σαν σήμερα πριν 7 χρόνια, από τον κύριο Κώστα Βοσταντζόγλου, που μας άφησε στις 12/2/21. ......κι εγώ απλά το αναμετάδιδω....επειδή επιμένω να θυμάμαι και να μην ξεχνώ....το πόσο λυσσαλέα οι εξουσίες φυλούν την δύναμη και τη θέση τους.... #Πολυτεχνείο #17Νοεμβρη

>>>Τι κάνανε στα παιδιά... Πριν από μια βδομάδα την είχανε βραβεύσει οι χουντικοί για την προσφορά της. Ξεκρέμασε το βραβείο της και το πέταξε κλαίγοντας απαρηγόρητη." >>>

>>> Η κυρία Βέμπο δεν μας άφησε να φύγουμε παρά στις 9.30 το πρωϊ της επομένης για να έχει ξεκινήσει η κίνηση και ένας ένας για να μην κινήσουμε υποψίες. Είμασταν δεκαεφτά αυτοί που έκρυψε. Ακόμα την θυμάμαι να κλαίει όταν το τανκ χτύπησε την Πύλη. Τους αλήτες έλεγε. Τους αλήτες! >>>

>>>Από εκεί, από τον τέταρτο όροφο της οδού Στουρνάρη και Πατησίων πίσω από τις γρίλιες, είδαμε όσα ακολούθησαν. Την εισβολή, το ξύλο στους φοιτητές και τα σπασίματα σε όλο το μήκος της Πατησίων που έκαναν οι της ασφαλείας. >>>

>>> Η πετσέτα και το ματωμένο μου πουκάμισο, μετά από περιπλάνηση μιας ώρας που χτύπαγα κουδούνιαέμειναν στο σπίτι της Βέμπο. Ποτέ δεν τα πήρα πίσω. Μετά δύο μέρες γύρισα στην μονάδα μου. Τέλος αδείας. Η Κυρία Βέμπο - και το εννοώ το κυρία - ήταν η μόνη που μας άνοιξε για να κρυφτούμε. >>>

>>> Κουβάλαγα φαρμακευτικό υλικό. Ανέβασα μια οβίδα οξυγόνου στην Αρχιτεκτονική που είχε στηθεί σταθμός πρώτων βοηθειών. Μετά από ώρα ένας φοιτητής μου είπε πως έρχονταν τα τανκς. Έτσι και σε πιάσουν φουκαρά μου την έβαψες μου είπε. Με έβγαλε από την πλαϊνή πόρτα. >>>

>>> το είχαν σταματήσει όταν ξεκινούσε οι της ασφαλείας στον σταθμό πρώτων Βοηθειών, τους κατεβάσανε κάτω και τους δείρανε. Για αυτό φτάσανε καθυστερημένα. Την ώρα που την βάζαμε στο ασθενοφόρο, έσβησε. Μπήκα στο Πολυτεχνείο ξανά. >>>

>>> γιατί θα ενοχλούσαμε τις κυρίες που παίζανε κουμ καν !!! Σπάσαμε την πόρτα και με την πετσέτα του μαίτρ, προσπάθησα να της σταματήσω την αιμορραγία. Το ασθενοφόρο - όπως μας είπε ο οδηγός - όταν ήρθε, >>>

>>> από την αριστερή πλευρά του λαιμού και βγήκε από την πλάτη. Την κουβαλήσαμε στα χέρια μέχρι το Ακροπόλ Παλλάς. Απέναντι. Εκεί ο μαιτρ δεν μας άνοιγε την γυάλινη πόρτα να ειδοποιήσουμε ασθενοφόρο και να ξαπλώσουμε την κοπέλα, >>>

>>> Την πυροβόλησαν μπροστά στα σκαλιά του Αρχαιολογικού Μουσείου κι όχι στην πλατεία Αιγύπτου όπως γράφεται. Εκεί είχαμε μαζευτεί πολλοί μετά τα δακρυγόνα και τις πρώτες σφαίρες. Σηκώθηκε από τα σκαλιά, μπροστά μου και η σφαίρα την βρήκε κάτω ακριβώς >>>

>>> Την λέγανε Εγκελεντ Τόριλ. Νορβηγίδα. Το όνομά της το έμαθα όταν απολύθηκα, γιατί τότε ήμουνα φαντάρος. Είχα άδεια από την μονάδα μου και η καλυτερη ιδέα που είχα τότε, ήταν να είμαι στο Πολυτεχνείο. >>>

"Πριν 44 χρόνια, τέτοια μέρα, ξεψύχησε στα χέρια μου μια κοπέλα. Ακόμα έχω το αίμα της στην καρδιά μου. Εγώ μίλησα. Πέστε τώρα τα ηρωϊκά και τα επαναστατικά σας. Εξαργυρώστε. >>>

Τυπική μέρα: