نزدیک به ۲ هفته پیش #الهه_حسین_نژاد قربانی جهل، فقر و تمام سیستم ناکارامد شد. دوست من ما برای قربانی شدنمون چیزی برای تبریک نداریم. ما اون گوسفند قربانی شده هستیم.

اونی که گفت انسان اشرف مخلوقاتٍ یا تعداد خاصی رو میگه که ما ندیدیم یا تیکه انداخته

مثل سردرد پس از طی شدن مستی‌ها، خسته‌ام مثل تمام دهه شصتی‌ها محمدحسین حسینی!

مستی قبلا واسه فراموش کردن بود. الان واسه اینه که خاطرات رو بغل کنیم و تو مستی باهاشون برقصیم. آخره شب هم با چشم‌های سرخ و خیس بخوابم. سلامتی🥂🍻

من مرد این کار نبودم. نتونستم فراموشت کنم.

گاهی چقدر تلخ و دردناک میشه اونجایی که کسی که قسمت بزرگی از زندگیمون بود. کسی که نزدیکترین کس زندگیمون بود، اونقدر نزدیک که حتی نزدیکتراز خودمون به خودمون بوده. میشه غریبه ترین آشنا. میشه جای خالی گلی زیبا در گلدون قلبمون. میشه یه چرای بزرگ. میشه سوال پشت سوال

سالهاست که کاسبی تو ایران شده مثل بند بازی مثل قمار سنگین با یه اشتباه شاید نشه دیگه سرپا وایساد خیلی باید حواسمون رو جمع کنیم مراقب همدیگه هم باشیم

یه وقت یادمون نره هفته‌ی پیش سینمون چجوری میسوخت با آتیش #بندر_عباس

مو حالُم خوب نی وطنُم درد میکنه

امروز روز ملی خلیج همیشه پارس است اما دل دریا آتش گرفته از سوگ فرزندانش ، گویی جنوب میراث دار ماتم است. شاید برای همین است که به جای لالایی با شروند قد میشکیم ،عزاداری سبک زندگی شده برایمان.....

بیاید بهم قول بدیم که یادمون نمیره که ما فقط همو داریم.

هوای خانه چه دلگیر می‌شود گاهی از این زمانه دلم سیر می‌شود گاهی عقاب تیز پر دشت‌های استغنا اسیر پنجه تقدیر می‌شود گاهی صدای زمزمه‌ی عاشقانه،آزادی فغان و ناله‌ی شبگیر می‌شود گاهی نگاه مردم بیگانه در دل غربت به چشم خسته من تیر می شود گاهی مبر ز موی سپیدم گمان به عمر دراز جوان ز حادثه‌ای پیر می‌شود گاهی

‏پور کبگانی و هر کسی که مردم بوشهر رو عیاش میخونه غلط کرده ... خاک برسرتون که بعد این همه مصیبت هنوز دغدغه اتون فستیوالی هست که رخت عزا رو زودتر از همه برتن کرد راست میگید به دردی که بر مردم بندرعباس روا داشتید برسید نه اینکه درگیر این بشید نکنه مردم جایی از این کشور شادی می کنند...

سکوتی به وسعت فریاد فریادی به وسعت بندر راه نفسم را بسته

خسته شدیم از این همه مردن بدون زندگی کردن

من یه آدم دورم و از صبح تو خودم مچاله شدم... من هیچکس رو اونجا نداشتم و دلم شور میزنه... این حالی که من و امثال من داریم یک هزارم درد خانواده های داغدار و آسیب دیده نیست......... چه ماتمی شد

ما پياده‌های شطرنج هميشه پيش مرگ مرگيم رو به دشمن دست خالی قصه تگرگ و برگيم قصه‌ی زندگی ما قصه‌ی شطرنج باده كی می‌خونه كی می‌دونه قصه‌ی مرد پياده

دل بندرعباسم لرزید، چشم ایران بارید ای دریغا از جوانی، سوخت و دود هوا شد پیش رویم زندگانی....💔

از جنگ با دشمن خارجی می‌ترسید اما فراموش کردید ما قبلا توسط دشمن خارجی اشغال شدیم و روزانه بخاطر اون، بیشتر از هر جنگی داریم کشته می‌دیم و منابع و سرمایه‌ی ملی از دست می‌دیم. از حجم سرطان و تصادف و سکته و اعدام بگیر تا قتل فرزند و زورگیری و ... ما سال‌هاست در جنگیم. جنگ واقعی

لطفا یکی به دنیا ( خدا،کائنات )بگه ما اینجا اسیریم خواهش میکنم بگید که ماهارو در دریا و هوا و روی زمین کشتن …

خسته شدیم از بس نوشتیم و گفتیم تسلیت

«دلوم خینن می بندرعباس» خرمشهری که هیچ وقت خرم نشد. آبادانی که نه آباد شد و حتی آب هم نداره زاینده رودی که خودش هم دیگه جون نداره. تا فردا میشه اسم شهرهارو یکی یکی بگیم تا برسم به یه ایران که ویران شد.

دیشب شبی به یاد ماندنی بود برای من شبی عجیب و دوست داشتی شبی که قدرت فضای مجازی رو ثابت کرد دوستانه‌ی با تبریک گفتن به من لطف داشتن و گرمی محبتشان کاملا قابل حس بود. از تک تکتون تشکر میکنم ممنون که اینقدر مهربونید🙏🏼 خوشحالم که اینجام میون این همه دوستان واقعی واقعی🙏🏼💚

امروز تولدم بود خوابیدم خیلی ولی بازم خستمه

اگه تو ساحل مو باشی مو دِریا می‌شوم و پی سر میام جنبت تو اگه جنگل مو باشی مو باد میشم و دورت میگردوم تو ای تش مو باشی مو میشم هیزمت تو حوای مو باشی میشم آدمت مو تون بیشتر خوم دوس دارمت

مو سال‌ها، گوشه‌ی ساحل نشستوم و سیل کِردوم به تیفونِ دِریای دلوم مو سکوووت کردم تا دلش نِشکنه جووون کندوم تا مو اونی نباشم که حرمت میشکونه مو مین سفید کردم و خین باریدوم تا یه بار دیگه شق رو کُنُم مو پاش بهترین خوم بیدوم مو سیلِ خرمن مینش میکِردُم جوون میگرفتُم مو تا قیومت میخواسمش دیگه نِسیش، دیگه ندارمش…

سلام روزتون بخیر اسفندتون مبارک با بهترین آرزوها واسه شما دوستان عزیز به امید طلوع🌞

ولی یادتون باشه که به بچه‌هاتون بگید که اونا هم به بچه‌ها و نوه‌هاشون بگن که ما چه خون دل‌ها خوردیم از جماعت نادون و مرده پرست

در همین لحظه، شخصی در بیمارستان است و از خدا فرصتی می‌خواهد که تو داری. افسرده نخواب؛ نعمت‌هایت را بشمار و غصه‌هایت را رها کن‌...

سکوت کردن را خوب یادمان دادند از همان بچگی. فکر کنی یادت می‌آید، همان موقع که اسباب‌بازی‌های مورد علاقه‌مان را باید از جانمان می‌کندیم و فقط آرام در دلمان دعا می‌کردیم که سالم به ما برگردانند و خرابش نکنند. یا اگر زمین می‌خوردیم، می‌گفتند گریه نکن، بزرگ می‌شوی یادت می‌رود.

فکر کنم تا غروب جمعه بیشتر از این فرو نکرده ما شروع کنیم به می زدن.

چند ساعت پیش که بلو باز انداختم بیرون هرچی یوزر پسورد زدم‌قبول نکرد بعد از دو سه ساعت الان تونستم وارد شم و میبینم که فالویینگ‌هام صفر شده از ۲۰۰ نفری که فالو داشتم اونجا زده ۵۰ نفر ولی میزنی رو فالووینگ میزنه هیچکس رو دنبال نمیکنی. دوستان من مجدد هرکس رو که تو خاطرم باشه فالو میکنم نمی‌دونم چشه بلو

بله بله سال ۲۰۲۴ هم با همه خوبی‌ها و بدیاش تمام شد. سال ۲۰۲۴ با خودتون چند چند شدید؟ خودم شاید مساوی…

مو گفتوم اگه بمیروم بوی تُنه میدم...

کلماتی هستند که می‌میرند کلماتی هستند که کلماتِ دیگر را می‌بلعند کلماتی هستند که با هیچ پاک‌کنی پاک نمی‌شوند کلماتی هستند که در خواب راه می‌روند کلماتی هستند که قلبشان از مشتشان بزرگتر است کلماتی هستند که مثلِ تخته‌سنگ‌های دامنۀ کوهستان خیس از بارانِ شبانه‌اند و در زیرِ نورِ ستارگان برق می‌زنند 1

امشب یه دیقه بیشتر مستیم🥂

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست بیار باده که بنیاد عمر بر بادست غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست #شب_چله

می‌گویند نباید توقع داشته باشی، ولی من از کسانی که دوستشان دارم توقع احترام و توجه متقابل دارم. این توقعات نشان‌دهنده اهمیت رابطه برای من است. برخی افراد به اشتباه فکر می‌کنند توقع نداشتن نشانه استقلال است، اما احترام متقابل پایه هر رابطه سالمی است.

بعد از رفتن هیچ کسی، هیچ کسی نمیمیره ولی بعد از رفتن بعضی‌ها، خیلی‌ها زنده بودن ولی زندگی نکردن. لذت نبردن. فقط بودن…

چرا حال غروب جمعه شده؟

جان چه می‌دانست از دنیا چه‌ها خواهد کشید خاکبازیهای طفلان را تماشا کرده بود

ببین دوست من امید مثل تیغ دو لبه میمونه بعضی وقت‌ها نجات میده، ولی بعضی وقت‌ها هم غرقت میکنه چون خودت هم میدونی که منطقی نیست. یه مرز باریک هست بین این دوتا، امیدوار بودن خوب نه واسه چیزی که خودت هم میدونی تمام شده. فکرت رو از گفته‌های روانشناسی زرد خالی کن. بعضی وقت ها قبول کردن شرایط بهترین کاره.

ترس یه نوع بیماریه... اگه تشخیصش بدی ولی درمانش نکنی؛ کل وجودتو می‌گیره. ترس‌هايى كه باهاشون روبرو نميشى تبديل ميشن به حسرت‌هات. تنها راه درمانش اینه که باهاشون روبرو بشی. فراموش نکن که ‏هروقت اجازه بدى كه ترس هات جاى تو تصميم بگيرن، مطمئناً بازنده تويى.

توی سنی هستیم که هم می‌دونم حیفه این روزا بگذره هم دوس دارم زودتر بگذره …

همونطور که آدم چوب سادگیش رو میخوره چوب حقه بازیش رو هم میخوره...

حالا اصلا فردا بیدار شدیم گفتن اینا رفتن با این ملت نفهم چه کنیم؟ با این کارمندی که تا رشوه رو نگیره کار انجام نمیده چه کنیم؟ با این سیستم آموزشی بیمار و بیمار پرور چکنیم؟؟؟

نسل ما هم به ده ریالی گفت یه تومن هم به هزار تومانی گفت یه تومن هم به یک میلیون گفت یه تومن حالا هم به یک میلیارد میگیم یه تومن تاوان این نه تا صفر عمر جوونی ما بود که بی ارزش شد..

از صبح انگار یچیز رو سینم سنگینی میکنه انگار نفسم تنگه انگاراز مردم خستم دلم از زندگی پر نیست ازش گله هم ندارم ولی هر چقدر بیشتر جلو میرم بیشتر از مردم میترسم بیشتر از مردم دل سرد میشم چقدر نمک نشناس زیاد شده چقدر دستم بی‌نمک بود…