Mijn fanclub bestaat uit exact nul personen, maar als ik er wel een had en ze waren ranzig dan zou ik niet bij ze op bezoek gaan. En als ze niet ranzig waren ook niet.

Ik ben bij mijn ouders dus kijk op televisie waar zij naar kijken en dat is niet altijd even gemakkelijk. Vanmorgen zag ik dit akelige lied over opdringerige buren en kreeg het helemaal benauwd. www.youtube.com/watch?v=VsZ0...

Ugh, ik had me door social media nieuwsgierig laten maken naar een horrorfilm, terwijl ik helemaal niet tegen horrorfilms kan. Door de reacties die ik las dacht ik dat het meer een soort mysterie zou zijn, maar het bleek dus gewoon griezelen. Vannacht met het licht aan slapen. #weapons

Er blijken Sunshine Romeo's te bestaan, 'vakantievriendjes' die je portemonnee stelen. Niets blijft ons vrijgezellen ook bespaard.

Too Much helemaal uitgekeken op Netflix. Moest af en toe even stoppen om bij te komen of doorspoelen vanwege ongemakkelijke seks of andere gênante situaties (ben ik helaas allergisch voor), maar vond het verder echt leuk. Met Girls kwam ik niet verder dan anderhalve aflevering.

Ik denk soms dat mensen van een zekere leeftijd te hoge verwachtingen hebben van werkgevers. Je bent inwisselbaar, ze geven geen ruk om je. Het is kapitalisme, baby.

Voor wie zich na het lezen van mijn enigszins chaotische invalcolumn in de Volkskrant Magazine van dit weekend (over een foodtruckfestival, tomaten en belasting) afvraagt hoe die prille punkband heet: het was The Airheads met Taxpayer.

Vanaf vandaag een paar weken vakantievervangingscolumns in Volkskrant Magazine. www.volkskrant.nl/columns-van-...

Dit is wel een aardig moment om op Twitter te kijken, met dat gedoe tussen Musk en Trump.

Ja, natuurlijk. Flikker de vrouw er maar weer uit. Mannentalkshow, Pauw en De Wit.

Wauw. Degene die DIT logo heeft verzonnen was vast niet zo onder de indruk van Tijs.

Gemengde gevoelens toen ik zag dat Meta ook één van mijn boeken had gebruikt voor het trainen van zijn AI. Eerst een beetje 'hoera ik besta', daarna meer van 'nu word ik vervangen door computers'.

Ik doe echt mijn best om geen calvinistische kutnederlander te zijn, maar als ik iemand op het Boekenbal zie in een gouden cape, wil ik hem laten struikelen.

Ik heb heimwee naar glasnost.

Wat? Ik kijk nooit naar andere fietsen. 100% fietsmonogaam.

Ik vind seizoen vier van True Detective echt heerlijk (al zag ik het liever in één keer, in plaats elke week een aflevering) en de locatie (Alaska) lijkt enigszins verkoelend te werken op mijn opvliegers.

Voor mij klinkt 'dooien' te negatief, alsof er iets dood gaat (wat natuurlijk wel geldt voor de hoop van schaatsfanaten). Dat mag wel iets feestelijker. Hoera voor bovennul!

Godver, mijn gepensioneerde kat en ik zagen net een muis die een kattenbrokje stal EN WE ZIJN HULPELOOS.

Ik werd tijdens een Powerballad karaoke-avond een beetje emotioneel van het nummer Wind of Change, omdat het heel even een tijdje hoopvol uitzag voor die arme Russen en Oekraïners en nu weer zo verschrikkelijk grimmig.

Jaren zijn tegenwoordig zo kort. Het is een serie verjaardagen van dezelfde vrienden, daartussen werk ik een beetje, ga ik naar de kroeg en naar de bioscoop, en poef, weer oud en nieuw.

Een kennis van een kennis van een kennis, kennelijk uit Oostenrijk, tegen mij: je ziet er uit als een bad bitch, kan ik je haar even anders doen, het zit een beetje plat. Ik laat hem mijn haar naar de andere kant vegen. Iemand anders, tegen de knaap: ben je kapper? Hij: nee, ik ben gay.

Ik zag vandaag op het nieuws dat kinderen een soort voedselpakket mee naar huis krijgen opdat ze ook te eten hebben in de vakantie, naast schoolmaaltijden. Dat is toch zorgelijk, ik heb niet het idee dat er eerder zoveel honger bestond in Nederland.

Wat Matthijs van Nieuwkerk zo succesvol maakte was, volgens mij, dat hij sympathiek leek en enthousiast en zo vol overgave luisterde. Maar nu we weten dat hij gespannen is en naar beneden trapt, denk ik dat de formule niet meer werkt.

Ik ga tijdelijk 3x per week met de trein en deze dingen haat ik nu hartstochtelijk: 1. Treinen die opeens niet gaan en vertraging. 2. Schreeuwbellende mensen (ga eens dood). 3. Partypeeps in het weekend. 4. Die godvergeten kutfietsenstalling op A'dam CS. Verder is alles geweldig.

Een van mijn vriendinnen is enorm bezig met seks en daten (bijna full time) en is bovendien modern en ruimdenkend. Ze hangt nu met een gast die solo poly is, en die term heeft hij niet eens zelf verzonnen.

Ik werd gebeld door iemand van een krant, die vroeg wanneer mijn stuk klaar zou zijn. 'In mijn hoofd bestaat het al!' riep ik enthousiast.

Interessante uitdrukking van een telefonerende vrouw in de trein 'drie slagen te kort door de deur'.

Mij is vandaag door diverse media een zonnige dag zonder regen beloofd, en nu wil ik graag de manager spreken.

Drie jochies van een jaar of tien fietsen giechelend voorbij. Eentje: wij zouden een gangbang kunnen houden, dat zie ik ons echt doen! #knakworstjesgangbang

There goes nothing. #stemmen

Ik voel me een sukkel dat ik, in tegenstelling tot veel andere dtp'ers en ontwerpers, altijd braaf heb betaald voor mijn grafische programma's. Eerst de pakketten, daarna een abonnement. Adobe bleek, toen ik mijn zakelijk abonnement (na acht jaar) wilde opzeggen, een monsterlijk bedrijf te zijn.

Nou ik vond Anatomy of a Fall onderhoudend genoeg maar deel niet iedereens ongebreidelde enthousiasme.

Blij dat die voortvluchtige is opgepakt want ik zit tegenwoordig vaak in de trein, en ik stelde me voor dat ik hem zou herkennen en dat hij aan mijn gezicht zou zien dat ik hem herkend had ... Nou ja, je moet ergens aan denken als je in de de trein zit.

Gisteren weer eens een dagje naar kantoor, meteen weer een paar collega's somber gemaakt met mijn bespiegelingen over ouderdom en de dood.

Ugh, oortjes in moeten doen vanwege de gore smakgeluiden van het stel achter me in de bus. Het is niet dat ik anderen geen hartstochtelijke liefde gun, of nouja eigenlijk wel.

Ik geloof nergens in en vooral niet in astrologie maar Mercurius moet nu wel in retrograde zijn (geen idee wat het betekent) deze maand want alles gaat stroef of verkeerd. Anders ben ik wellicht vervloekt.

Ik slaap altijd alleen, maar laatst een keer niet. 'Ik rol steeds naar het midden' zei die gast. Er bleek een kuil in mijn matras te zitten. Dat had ik niet gemerkt want ik paste precies in die kuil. Het was de kuil van de eenzaamheid.

Ik wou dat cancelcultuur echt bestond. Dat je over bepaalde flapdrollen nooit meer iets zou hoeven horen.

Ugh, mijn eigen broer plaatst van die 'Carice is hypocriet'-dingetjes op Facebook. Nou ja, ieder zijn eigen krankzinnige mening.

Uiteindelijk heb ik liever een goed verhaal dan een leuke avond.

Even had ik een hond, die woont nu bij andere (zeer geschikte) mensen. Ik volg ze op Facebook. De foto van vandaag is enig. Ze kijkt zo schattig berustend. Ik heb de kinderen een beetje afgeknipt vanwege privacy (de hond heeft daar hoop ik minder problemen mee).

Een van mijn vriendinnen, eentje die graag kookt, noemde soja (de boon) sojja. Ik vroeg wat de reden wat dat ze sojja zei in plaats van soja. Toen ik het opzocht werd er duidelijk gesproken van soja. 'Nou, zo ga ik het niet uitspreken hoor,' zei de vriendin. 'Soojaa, klinkt echt ordinair.'

Een schrijftip voor onzekere mensen (zoals ik): maak voor elk hoofdstuk een apart document aan. Als er dan eentje mislukt is niet meteen je hele manuscript kut en kan je met frisse moed aan het volgende hoofdstuk beginnen, en dat slechte stukje later weggooien (of aanpassen).

Eigenlijk wel stoer dat fatbikebezitters er gewoon voor uitkomen niet genoeg spierkracht te hebben om hun eigen lichaam te vervoeren.

Mijn laatste zomercolumn in Volkskrant Magazine is een beetje middelmatig (gebeurt soms helaas), maar er staat deze week ook een verhaaltje van mij in de Varagids. En aangezien ik hier nog maar een volger of drie heb, vinden ze het daar vast niet erg als ik hem deel.