ยี่สิบเอ็ดนาฬิกากับอีกเศษนาที คณิศตัดสินใจหยุดมือจากผืนผ้าใบ
ร่องรอยเลอะเทอะแทบถึงข้อศอกกำลังจะถูกทำความสะอาดหมดจด แต่เสื้อสีขาวสะอาดที่บัดนี้เปรอะสีน้ำมันคงยังอยู่บนกายไม่ไปไหนจนจบวัน
สิ้นเสียงน้ำไหล สตูดิโอก็เงียบขึ้นทันตา กี่วันแล้วหนอที่ไม่มีใครแวะเวียนมา
คิดถึง
ทนพิษคะนึงไม่ไหว แมวดำตัวมอมแมมถึงเดินหามือถือให้วุ่น กดโทรหาสักทีให้ได้อุ่นใจ
about 1 year ago
