เพราะรักจำจึงต้องปล่อย เพราะปล่อยจำจึงต้องเจ็บ

ชอบทุกเรื่องที่เขียนในปีนี้เลย T - T

แต่เอาจริงว่าเรื่องของคีธไม่น่าจะได้ลงที่ไหนหรอก ดูจากทุกอย่างที่กำลังทำแล้ว เวลาจะใช้ชีวิตแบบนี้ก็เหลือไม่มากแล้วด้วย อรึม... ตัดสินใจไม่ถูก

แต่ถ้าเขียนเรื่องนี้จบคือ จะกลายเป็นว่า เราจะเขียนตัวเอกที่เทิร์นดาร์กได้โคตรสมบูรณ์เรยนะ ฮึก ฮื่อ

แล้ววางไว้ทั้งหมด 60 ตอน เล่มละ 20 ตอนได้ไหม สามเล่มพอดี พอดีตายบ

อยากพิมอะไรสักอย่าง แต่ทวิตล่ม

ตั้งใจทำเล่มพี่เวิร์ลลองตลาดเลิฟลี่ ไม่ต่างจากที่คิดเท่าไร ไม่ได้ซีเรื่องยอด จริง ๆ ไม่ซีอะไรเลย 555555555 แค่อยากลง แล้วเขาว่า หมวดนี้ขายยาก แล้วแม่งยากจริง เลยถอยกลับมาเขียนดอกแก้วแทนแร่ะะ

ถ้าได้ขึ้น เดี๋ยวเขียนนรฮช กับ รชร ถวายเรยค่ะ 😭

รางวัลของคนรอ คือการโดนทิ้งไว้ที่เดิม ขอบคุณค่ะ

ไม่ชอบตอนที่ตัวเองมีเรื่องไม่สบายใจเลย

ก็ไม่คิดว่าจะนั่งทำอะไรแบบนี้ได้สนุกดี

นุชอบเขียนแฟนตาซีที่สุดจริง ๆ นั่นแหละ คือเรื่องมหาเทพกับคุณแม่ทัพโคตรมันส์ เธออยากไปรบเหรอ เราประทานพรให้ เธอโดนหาเรื่องเหรอ มีใครอยากมีปัญหากับคนของเราไหม วิหารเทพจะคุ้มครองเธอเอง บ้าเอ้ย เลิกคลั่งรักได้ไหม หมั่นไส้

เอาเข้าจริงก็ยังไม่หายหรอก แต่เออ กูก็ต้องดูแลใจตัวเองมากกว่านี้ไง

เปิดเรื่องไปแระ ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย 55555

ไม่อยากคุยกับใคร อยากอยู่คนเดียว อยากตายไปเงียบ ๆ

ขอนอยอย่างเป็นทางการ ไอ้เหี้ยจะตามอะไรกูนักหนา

ทุกวันนี้เหมือนลืมไปแล้วว่าความสุขมันเป็นไง

เป็นปีที่ป่วยมะล่อกมะแล่กจนแบบ... ตายได้ยังอ่ะ

ฉันที่บอกว่า เสาร์อาทิตย์จะไปกินโมโม่ฉลอง แต่ฉันไข้ขึ้น ฉันจึงต้องนอนอยู่ตายอยู่บ้าน นอยเวอร์

ช่วงเดือนนี้ตุลายมจริง แต่เป็นเหนื่อยที่แฮปปี้นะะะ ✨💕

อยากกดเปิดเรื่อง แต่ในใจก้บอกว่า ดูฤกษ์ก่อน —

เจ็บดีครับ

มีค่าแค่เธอเหงาของจริง ไอ้เหี้ย ทุกตุลา จะกลับมาทำไม

นี่ว่าจะพอแล้ว

รู้ตัวอีกที ก็ติดลูป ทำไรไม่ได้ นอกจากแค่ตายแกละ ถึงจะหลุดพ้น

Fun fact : ถนัดเขียน วาย แต่เรื่องที่จบแล้ววางขายเป็นชญ ทำไมกัน 🗿

เขาขอเป็นแฟนกันแล้ว หลังคืนนอนจับมือกันอ่ะ เขินมาก น้ำตาจะไหล เหมือนลูกกำลังจะออกเรือน

ทั้งน้ำตาลสะสม ทั้งสารบ่งชี้มะเร็ง ปกติอ่ะ ดีใจมากกกก สั่งน้ำหวานกินต่อสักครู่—

เขียน GL สนุกอ่ะ

#ดอกแก้วยามฝนพรำ น่าจะได้ลงมกรา 69 ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดด เย้ ๆๆ

จริง ๆ ก็รู้ตัวมาสักพักแล้วว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันไม่ได้

มั่นใจในระดับหนึ่งว่างานที่เขียนมันดี แต่ก็ไม่ได้มั่นใจขนาดที่ว่าจะมีคนชอบไหม พูดจริงว่าความมั่นใจในงานเขียนลดลงทุกปี แต่ก็ยังอยากจะเขียนอยู่

ฉันว่า ฉันกำลังตกหลุมรัก พ่อหนุ่มคนนั้น 😞

เหมือนช่วงนี้อยู่กับตัวเองน้อยเกินไปเลยอ่ะ รู้สึกรับค. เครียดคนอื่นมาเยอะเกินไปแล้ว

ฟ้าหม่นอีกแล้ว

ในวันที่ชอบนิยายเรื่องนี้มากที่สุด ก็ไม่รู้ว่ามันจะถูกจริตคนอ่านมากน้อยแค่ไหน แต่พยายามเต็มที่ละ ; w ; )

Nothing forever in this world

สุดท้ายสักวันก็ต้องแยกย้ายกันไปอยู่ดี ก็ต้องอยู่คนเดียวให้เป็น ให้ชินแหละ ที่ไม่สบายใจน่าจะมู้ดสวิงแหละ แค่นั้นพอ 🥲

รู้สึกช่วงนี้ทำตัวนิสัยไม่ค่อยดีเท่าไร งดโซเชี่ยลสักพักดีไหมนะ

อยากลงเก แต่ยังเขียนไม่จบ

ฉันนอยกับเอ็มวีเพลงกำไลข้อเท้ามากจริง คือเออ อื้อ เค นอย

ทุกครั้งที่เข้าไลฟ์ก็มีแต่ชื่อเดิม ๆ สแปมแชทรัว ๆ แบบสามสี่อันติด ๆ กันตลอดด

เปิดเรื่องเลย หรือรอให้จบก่อนดีนะ หรือเรื่องที่ไม่กะขาย ebook เราเปิดแล้วอัพเรื่อย ๆ เอาจอยดี เหอ

ทำงานยอดขายน้อยกว่าเงินเดือนกับค่าน้ำมัน ที่ได้ต่อเดือนอีก ยังจะกล้า 🙂

ก็การยอมแพ้ มันง่ายกว่าการสู้ต่อเยอะเลย ยอมแพ้ ก็แต่เลิกทำ กินอิ่มนอนหลับ แต่อยู่ที่เดิม แต่อยู่ที่เดิมจนไม่เอาแล้วอ่ะ ไม่อยากยอมแพ้กับเรื่องนี้แล้ว ทำได้ไหมไม่รู้ แต่ครั้งนี้จะสู้

กลัวจะเป็นปาหี่ของวุ้นเส้นกับบ้านนี้

can do attitude มันก็ดีแหละ แต่มองความเป็นจริงบ้าง

แต่แฮปปี้กับงานที่เขียนอยู่ช่วงนี้มาก เหมือนคาร์ชัด นิสัยชัด ภาษาเริ่มได้ 💕

มันก็มีทุกช่วงที่โกนบั่นทอนแหละ ยิ่งช่วงไหนเริ่มหันกลับมาจริงจัง กับชีวิต เหมือนช่วงนั้นจะโดนทิ้งเป็นพิเศษ งงชห 5555

วันนี้สนุกมากกก ไม่คิดว่าจะได้ไปช่วยงานกงนั้น และบอกตามตรง ส่วนใหญ่เจอแต่ลค. น่ารักด้วย เลยสนุกสุด ๆ แต่อินโทรเวิร์ดผมอัดเสบไปแร้ว