[ ย่านการค้า | ช่วงบ่ายแก่ ] เดินเลือกซื้อของตามในโน้ตกระดาษในมืออยู่ อีกมือถือตะกร้าที่ส่วนใหญ่ด้านในเป็นพวกอุปกรณ์ทำความสะอาดที่ใช้แล้วหมดไป

เห็นว่ามีสาวน้อยวิ่งขอความช่วยเหลือ และตัวเองก็ปั่นจักรยานอยู่แถวนั้นพอดีเลยขี่ไปจอดดักทางข้างหน้า “ขึ้นมาเลย…พี่สาว” ยิ้มติดแอ็คไป1

[ สวนสาธารณะมิฮานาดะ | ~12:00 ] “ อย่าาา! เข้าาาา!! มาาา!!! น้าาาา!!!! ” ร้องดังลั่นขณะที่ขาสั้น ๆ ก็กำลังวิ่งสับอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยมีคอร์กี้ขาสั้นตัวอ้วนกลมไล่ตามมาติด ๆ หมายจะเอาชีวิต

📍 #RKM_commu “ ไปคาราโอเกะกันไหม ฉันเลี้ยงเอง “ ” ฉันคิดว่าชีวิตไม่มีกฎเกณฑ์ใดกำหนดในสิ่งที่เราอยากจะเป็นได้หรอกนะ ฉันเชื่อว่าทุกความฝันคือแรงขับเคลื่อนหัวใจ เหมือนทุกปาฏิหาริย์ที่ฉันได้พบกับเธอไงล่ะ “ 一千花 紫苑 - Ishika Shion Mihanada High school Y.2 Profile 🎸💜 : ishikashion.carrd.co talk co role / etc.>> DM 24/7

( แว้บมาแปะค้าบ)

[ 7 APR , ~22:30 @แถวๆย่านที่พักอาศัย A ] นั่งใส่ชุดยูกาตะอยู่ที่ระเบียงบ้านเรียงกังหลังใหญ่ของตนเอง มือขยับดีดโคโตะเล่นคลอเบาๆยามค่ำคืน ใครผ่านแถวนี้ในเวลานี้พร้อมเสียงดนตรีใครก็ว่า… 👻

สมาชิกในบ้านทั้งสี่คนฉลองวันเกิดเล็ก ๆ ร่วมกันในบ้าน ในช่วงดึกคืนเดียวกันอิตสึกิได้พูดคุยกับพ่อและแม่ผ่านทางวิดีโอคอลเช่นทุกปี รูปภาพจากการเที่ยวคามาคุระและการฉลองวันเกิดถูกโพสลงช่องทางโซเชียลในเวลาต่อมา เป็นวันเกิดอายุ 17 ปี ที่พิเศษมากเลย 「誕生日おめでとうね、いつき。」 🎂

— story 07/04/2025 วันนี้เป็นวันธรรมดาที่พิเศษ อิตสึกิถูกปลุกแต่เช้าเพื่อเดินทางไปยังคามาคุระสำหรับ one day trip พร้อมกับลูกพี่ลูกน้องอีกสองคนที่เปรียบเสมือนพี่ชายและน้องสาว เขาถูกพาเที่ยวและเก็บภาพได้มากมายเชียว คุณพี่ชายแยกตัวกลับห้องพักของตัวเองที่โตเกียวในขากลับ ส่วนเขาและน้องสาวก็กลับมาถึงบ้านที่ชิบะช่วงหัวค่ำเวลาอาหารเย็นพอดี +

[ย่านการค้า | บวกได้] อลิซาเบธถอนหายใจเบาๆ พลางพับแผนที่กระดาษเก็บ ก่อนจะจ้องหน้าจอสมาร์ทโฟนที่หมุด GPS กำลังหมุนติ้วเพราะไม่มีสัญญาณ "แผนที่บอกว่าอยู่ตรงนี้นี่เจ้าคะ แต่ทำไมมองไปทางไหนก็เจอแต่ร้านขายของมือสองเนี่ย" พึมพำกับตัวเอง ถ้าพ่อบ้านทั้งสองมาด้วยคงถึงที่หมายแล้ว เสียดายที่พวกเขาติดธุระด่วน สงสัยดิฉันคงต้องเชื่อสัญชาตญาณของตัวเองแล้วสินะเจ้าคะ?! +

[ร้านหนังสือ | 17.00 น.] ยืนดูหนังสือวิทย์อยู่แถวโซนหนังสือวิชาการ “....” ขมวดคิ้วหน้าตาเคร่งเครียดจนดูไม่น่าเข้าใกล้ กะว่าจะเตรียมหาข้อมูลไว้ไปสั่งการบ้านนักเรียนเซย์โจวให้จุกๆช่วงเปิดเทอม (....)

[ หน้าร้านสะดวกซื้อ | ~21.00 น. ] หลังจากคิดเงินเสร็จ — โควเฮย์ที่รีบหยิบของที่ตัวเองซื้อออกมาจากร้านสะดวกซื้อทันที แต่เพราะความรีบ, จึงบังเอิญชนเข้ากับ [คุณ] ของของเขาหล่นลงบนพื้นดังตุบ !, โชคร้ายที่กระป๋องน้ำอัดลมของเขาที่หล่นลงพื้นดันแตกจนน้ำนองไปทั่วบริเวณ ที่น่ากังวลคือสายตาคาดโทษที่เขาส่งมายัง [คุณ] นี่แหละ …

“…..??” พอได้ยินคำตอบก็อึ้งอ้าปากพะงาบๆ “อ อุ๊ฟ— ฮะๆๆๆ~!” พอได้สติก็ระเบิดขำจนน้ำตาเล็ด ดูท่าจะถูกใจกับมุกนี้มากเลย “โอ้ย— ท้องฉัน..—” ขำจนปวดท้อง ก่อนจับบ่านายแล้วยิ้มแป้น “เป็นประสบการณที่ดีสุดๆ เหมือนกับตอนที่ลู*ี่เจอโซโ* ครั้งแรกเลย!” พูดถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อนคนแรกในการ์ตูนโจรสลัดที่ผ่านมา นี่มันซีนในอนิเมะชัดๆ!!

[19:00] ปลายช้อนตักข้าวใส่ปาก สบมองครอบครัวคาซึฮิโระที่กำลังทานข้าวอย่างอบอุ่น แถมครอบครัวนี้ยังแบ่งปันความใจดีนั้นให้แก่เขา ราวกับเป็นครอบครัวแท้ ๆ ‘ ดวงดาวที่เปล่งประกายให้กับผู้อื่น มีจุดเริ่มต้นมาจากการเลี้ยงดูที่อบอุ่นแบบนี้สินะ ’ ไม่แปลกใจเลยหากบุคคลที่ชื่อ ‘ คาซึฮิโระ ยูเซย์ ’ จะเป็นแสงแดดส่องสว่างให้ใครหลายคน ไม่แปลกใจเลยจริง ๆ

[สถานีรถไฟ | 19.00น. ] เดินออกมาจากสถานีพร้อมกับสะพายกระเป๋าสำหรับใส่อุปกรณ์ของเขา oO(ซาบะย่างดีมั้ยนะ) เดินไปพลางครุ่นคิดไปด้วยว่าจะทานมื้อเย็นอะไรดีวันนี้

[โรลปิด w/ @rkm-yuusei.bsky.social ] หลังจากส่งข้อความสุดท้ายไปหาก็พลิกโทรศัพท์ลง ใบหน้าเห่อร้อนไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือเพราะอะไรแต่ที่ปฏิเสธตัวเองไม่ได้ก็คงเป็นใจที่ตั้งตารออีกฝ่าย.. ”....“ ว่าแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง หยิบเสื้อคาร์ดิแกนมาคลุมเตรียมไปรอรับคนที่กำลังมา

[สวนสาธารณะมิฮานาดะ | 16.00 น. 🍃🌳] นั่งยองๆหันหน้าเข้าหาพุ่มไม้ หากมองจากไกลๆก็คงดูเหมือนกำลังทำอะไรลับๆล่อๆ(...) “....!“ แหวกพุ่มไม้เตรียมจะมุดหัวเข้าไป--

เห็นเธอหัวเราะขนาดนั้นก็ยิ้มไปด้วย "ฮะๆ ถ้าเป็นแบบนั้นก็เหมือนจุดเริ่มต้นของการผจญภัยเลย" "หลังจากนี้พวกเราก็อาจได้เจอสหายร่วมเรือเพิ่มก็ได้นะ ..ว่าไปนั่น~" ถึงเหมือนพูดเล่นแต่ก็ไม่เกินความจริง..แต่ก่อนการพบพานในอนาคต ขณะนี้คงเป็นเวลาที่อันสมควรที่จะได้บอกชื่อกับสหายตรงหน้าแล้ว! "ฉันคิโต้ ไดอิจิ" ยกมือข้างหนึ่งคล้ายกับรอไฮทัช(?)แห่งมิตรภาพ "เรียกชื่อได้นะ"

[ สนามเด็กเล่น ～16.00 ] ไปซ้อมหวดไม้เบสบอล แต่โดนเด็กประถมเกาะแขนเกาะขาเต็มตัว

#RKM_Commu 朝日向 灯海 ・ Asahina Tomomi ✦.── Mihanada High school ・ Y.1 ✦.── 15 y・155/48 ✦.── DOC in bio

⟦ศาลเจ้าคาเซะคาวะ | ช่วงเวลาประมาณ 10:00⟧ แสงแดดยามสายซอกซอนผ่านซุ้มโทริอิสีแดงเข้มของศาลเจ้าคาเซะคาวะ ทาบเงาลงบนทางหินเก่าที่เรียงตัวเป็นระเบียบ ราวกับจังหวะหนึ่งของบทกวีที่เคลื่อนไหวช้า ๆ ชายหนุ่มก้าวอย่างสง่างาม ดวงตาสีอ่อนสอดส่ายไปตามแสงและเงาที่สาดส่อง ความเงียบสงัดช่วยให้เขาหลีกหนีความวุ่นวายจากโลกภายนอกเพียงชั่วครู่ (+)

ห้องสมุดมิฮานาดะ | 13:30 นั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะ พร้อมกับมือที่เขียนขยุกขยิกลงบนสมุด ข้างๆกันนั้นเองก็มีหนังสืออีกสองเล่มวางอยู่

#RKM_Commu 石川 なゆ | Ishikawa Nayu 智安高校１年生 ทัก โค โรล จีบ → DM ok!! Doc: shorturl.at/h68DN

[ 7 APR - 16:00 | สวนมิฮานาดะ ] ท่ามกลางธรรมชาติและเสียงจอแจของผู้คนที่ทำกิจกรรมบางอย่างด้วยกัน ในมุมหนึ่งของสวนกลับมีเด็กสาวนั่งอยู่บนพื้นหญ้าเขียวชะอุ่มอยู่เงียบ ๆ เพียงลำพัง หากมองดูให้ดีเธอกำลังใช้เวลาอยู่กับการขีดเขียนสมุดโน๊ตของตัวเองอยู่ ช่างสงบสุขราวกับเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ

🌊 ทะเลสาบอุมิกาเนะ เวลา 14.30 PM 🍃 ท่ามกลางธรรมชาติและอากาศเย็นสบาย ชายหนุ่มผมยาวสวมแว่นหนาเตอะเลือกหามุมสงบไร้ผู้คน ก่อนจะหยิบฟลูตเครื่องดนตรีคู่ใจออกมาเป่าเบาๆอย่างผ่อนคลาย

[ 7 APR , ~7:58 @หน้าโรงเรียนโทโมยาสึ ] “ อ๊ะ…… ” มาในชุดนักเรียนยืนอยู่หน้าโรงเรียนและมอง.. “ เลื่อนเปิดเทอม..ยังไม่เปิดเทอมนี่หน่า…” เหมือนจะลืมวันลืมคืนไปเยอะแฮะเรา(…..)

[11:11] สวนสาธารณะมิฮานาดะ กระดาษสมุดโน้ตวางอยู่บนตัก หูฟังที่ยังคงสวมใส่ ปากกาที่ถืออยู่ค่อย ๆ ไหลหล่นลงสู่พื้นหญ้า ใต้ต้นไม้ใหญ่มีใครคนนึงกำลังหลับพริ้มไปทั้งแบบนั้น “ … ”

📌 #RKM_commu Nejima Touji・根島斗司 Seicho Y.1 bit.ly/3IzWFaq

📌 Pin for #RKM_Commu ——— “โอ้ะ~ เลิกเรียนแล้วเหรอ?“ ”มากลับบ้านกับพวกเราไหมล่ะ!“ ——— 渡辺 四つ葉 ; Watanabe Yotsuba Tomoyatsu Y.2 | 17 | 170/56 บ้านเปิดร้านอิซากายะย่านมินามิโกะ ☘️☘️☘️ Co/Role/Flirt : DM•24/7 Profile on bio!

[ ณ สวนสาธาณะมิซึกิ | เวลา 15 : 30 ] ใต้ต้นไม้บริเวณในสวนสาธารณะเด็กสาวที่กำลังนั่งเล่นบางสิ่งที่ส่งเสียงคล้ายกับเสียงดนตรี ถ้าเข้าไปใกล้จะเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตักเธอนั้นมีลังกระดาษแผ่น ลักษณะเหมือนเครื่องดนตรีชนิดสายที่ทำมือ การเล่นเป็นแนวนอนราบลงไปเหมือนเครื่องดนตรีญี่ปุ่นชนิดหนึ่ง ตึง ตึง ตึง ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอนั่งเล่นวนซ้ำไปมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด…สุดๆไปเลยล่ะ—

"เมื่อกี๊พวกเราเหมือนโจรสลัดหนีทหารเรือเลยนะ!" พูดด้วยท่าทางระรื่น✨

[ โรลเปิด/ร้านตัดผมรัน/ 16.30 น. ] แวะออกมาปัดกวาดใบไม้ที่หน้าร้านเสียหน่อย พลางโบกมือทักทายผูเคนที่เดินผ่านไปมาอย่างอารมณ์ดี "วันนี้อากาศดีเนอะคะ^^?" ทักทั้งรู้จักทั้งไม่รู้จักเชียว(..) (แวะมาทักทายกันได้นะคะ!)

แถวย่านการค้าคิตะ | ห้างสรรพสินค้า | 19.00 PM “อันไหนดี..” แม้ในมือจะหยิบส้มลูกหนึ่งมาถือไว้แล้ว แต่ก็ยังกลอกตามองผลไม้รอบๆ ขมวดคิ้วครุ่นคิดไม่ตก จนเผลอพึมพำออกมา ถอนหายใจหนึ่งที กะพริบตาปริบ ๆ อีกสองรอบ —เปิดเทอมวันแรก ทำขนมอะไรไปให้เพื่อน ๆ ดีน้า

[20:00 น.] กริ๊ง— เสียงใส ๆ ของกระดิ่งลมยังคงเรียกรอยยิ้มให้เด็กหนุ่มที่นั่งห้อยขาอยู่บริเวณระเบียงบ้านได้เสมอ วันนี้สำหรับเขาก็นับเป็นวันที่อากาศดี เหมาะที่จะนั่งกินลมไปอีกสักชั่วโมง— “ยูเซย์ เข้ามาได้แล้ว อากาศเย็นนะ” คุณยายของเขาร้องเรียก “คร้าบ” เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเสียดาย ฟังดีไหมน้า~ ₍^. .^₎⟆

#RKM_commu 田中 エリザベス ✨Tanaka Elizabeth Tomoyasu High School (Y1) doc: bit.ly/3Z3zpr7

[20:00] เขตที่อยู่อาศัย A ใกล้ทะเลสาบ ลมหนาวเริ่มเคลื่อนผ่านราวกับเป็นสัญญาณของฤดูกาลที่กำลังจะเปลี่ยนผันไปเป็นฤดูใหม่ เมืองที่เงียบสงบทว่าก็ยังครึกครื้นมีเสียงผู้คนเบาบาง ที่นี่เงียบกว่าโตเกียวเป็นไหน ๆ “ …. ” พื้นที่โซนหญ้าแห่งหนึ่งถูกเขานั่งลงไปชันเข่า เงยใบหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำ ที่แห่งนี้ดวงดาวที่เห็นได้ช้ดกว่าในเมืองหลวง ‘ เหงาแฮะ ’

[เขตที่อยู่อาศัย E|20:30] ระหว่างทางกลับบ้านก็เห็นแมวอ้วนก็เลยหยิบขึ้นมาโดยไม่ได้รับการอนุญาตจากแมว ยกขึ้นชูไปมา "สูง สูง สูง สูง" "อู๋โว๊ะ อู๋โว๊ะๆ วะฮาฮ่าꉂ(˵˃ ᗜ ˂˵)" อะไรของมันก็ไม่รู้

[20:30] นิ้วเรียวกรีดกรายนั่งเล่นกีต้าร์อยู่ที่สวนของบ้าน ส่วนสายตายังคงจับจ้องประตูรั้ว ป่านนี้เพื่อนตัวดีก็ยังไม่กลับมาบ้าน ‘ ไปไหนกันนะ ’ คิดในใจดังนั้นแล้วค่อยผ่อนลมหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา จะรู้สึกแปลกแยกไหมนะ จะรู้สึกแย่ไหมนะ แล้วการใช้ชีวิตคนเดียวแบบนั้นมันต้องเข้มแข็งขนาดไหน ภายใต้หัวใบเล็กนั่น.. กำลังคิดอะไรอยู่บ้าง ไม่รู้เลย

(ดิฉันกลับมาเรียนอีกครั้ง- ไม่มีปักหมุดใหม่แต่ขอฝากตัวด้วยนะคะ จะพยายามเล่นให้เยอะๆ ค่ะ! 🙏)

[สวนสาธารณะมิฮานาดะ ~17.00] เธอโยนลูกบอลออกไปเหมือนที่ทำเมื่อ20นาทีก่อน ในเมื่อสุนัขทั้งสองยังเล่นสนุก กรรมจึงตกเป็นของผู้ที่ต้องคอยโยนบอลไปเรื่อยๆ เธอโยนลูกบอลออกไปเหมือนที่ทำเมื่อ2นาทีก่อน แต่เพราะกะระยะผิด ลูกบอลเลยไปติดอยู่บนต้นไม้ กรรมจึงตกเป็นของผู้ที่ปีนได้ ลุกลี้ลุกลน พยายามขึ้นไปเก็บ แต่ไม่ลืมที่จะมองรอบตัว เผื่อมีใครมาเห็นภาพที่น่าอดสู กรรมของฉันคนเดียวนี่นะ…

[ ย่านเมืองเก่ามินามิโกะ ; ร้านอิซากายะ ‘ดันรัน‘ | 6 เมษายน เวลา 22.40 น. ] “…เฮ้อ” เสียงถอนหายใจดังแทรกความเงียบของถนนยามค่ำคืน คนเริ่มทยอยออกจากร้านเพราะใกล้ถึงเวลาปิดแล้ว เด็กสาวในชุดพนักงาน ค่อยๆถอดผ้าโพกหัวออกมาพร้อมกับนับเงินในซองสีน้ำตาล “เดือนนี้ก็ไม่พอสินะ..” ทรุดตัวนั่งลงม้านั่งหน้าร้าน ด้วยความหน่ายเลยเงยหน้าพิงผนังไม้แล้วมองแสงไฟสลัวพลางๆ

( โดนบังคับให้เอาไปลงสีค่ะ ฮรึก | color by BlueRatew )

【ย่านการค้าคิตะ ～18.30】 พึ่งออกจากร้านตัดผม เลยแวะร้านสะดวกซื้อหาอะไรกลับไปตุนตู้เย็นสักหน่อย แล้วก็ไปเห็นเอเนอร์จี้ดริ้งสีฟ้ารสโปรด 2 กระป๋องสุดท้ายพอดิบพอดี ᵔ ᵕ ᵔ

(ไม่มีปักหมุดใหม่แต่มีรูปสเก็ตช์มาหย่อนค่ะ สีหน้าหายาก เมื่อยูคุงมี empathy ((ตอนไหนเรียกด้วย)))

[ร้านขนมหวาน, ~13:00 น. (ปิดเทอม)] /จ้องเมนูเลือกของหวานอยู่หน้าแคชเชียร์ แต่สักพักจะมองดูรอบข้างหาว่ามีคนอยู่แถวนั้นไหม ลักษณะเหมือนอยากทักชวนใครคุยไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนแปลกหน้าหรือคนรู้จักก็ตาม/

(ขอบคุณทุกคนที่มายืนให้กำลังใจนะครับ เอาน้งมายืนเขินม้วนใส่คนดู)

(อิ๊บอ๋ายแย้ว)

(มาจิเด๊ะ?!?)

[รูทปิด, สวนสาธารณะมิฮานาดะ, วันธรรมดา ~16:00 น. (ปิดเทอม)] /แดดอุ่นส่องผ่านยอดไม้ ลมเย็นพัดปลายผมที่รวบครึ่งศีรษะให้แกว่งเบาๆ เธอเดินเรื่อยไปตามทางหินในสวน ผ่านมาข้างสนามที่มีเด็กกำลังโยนลูกบาสอยู่กับ @rkm-daiichi.bsky.social/

“เอ้ะ?!” “แฟนสาว?!” เหมือนเขาจะชี้ตัวเองแล้วงุนงงไปครู่ใหญ่ ก็แหม่.. ยังไม่มีแฟนสาวนี่น่า อะไรของเจ้านั่น หรือว่า--- ?!?!?!?!?! มันกำลังแซวงั้นหรอ!!??!?!?!?!?!?!?!?!?! เห๋ะ!?!?!?!?!?

“หา.... นายหมายความว่าไง” สิ้นคำนั้นเขาก็ลุกจากโต๊ะกำลังจะเดินออกไปเอาโทรศัพท์ที่ห้องนอน ทว่าก็ไม่ลืมหันมาหาอีกคน “อย่าเรียกว่าแฟนสาว” “พวกเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันแถม... xxxxจะเสียหายด้วย” “ ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้ยินคำยืนยันชัด ๆ ก็ห้ามเรียกแบบนั้น ” ทิ้งท้ายจบก็เร่งไปหยิบมือถือทันใด ยามเย็นวันนี้อาจไม่มีแล้วดนตรีที่ว่า