تو اون سنی هستم که متوجه می‌شم مغزم داره کند می‌شه. یه روزی می‌آد که اینم نمی‌فهمم. دفتر خاطرات چارلی گوردن.

۵۳ تا کتلت درست کردم چون که پی‌روز مایونز خریده بودم و دلم سالاد گوجه خیار با سس شهرستان (مایونز، ماست، آبلمیوی‌ زیاد) می‌خواست. دلیل دومشم اینه که ددلاینم داره بهم نزدیک می‌شه و کتلت درست کردن زمانبر و پربازده‌اس.

یه قسمتی از سرور aws تو us-east اومده پایین چندین ساعته، اینجا زنگ خونه‌هامون که رو رینگه از کار افتاده‌‌🫠

رفتم یه قدمی بزنم، یه نمی‌ هم می‌اومد. یاد اون آهنگه که بچه موتور سواره می‌خوند افتادم (حمیدرضا). قیافه‌ی کیان حسینی و سارینا و بقیه از خاطرم گذشت.چی می‌گذره به خونواده‌هاشون؟ ما که یه آهی می‌کشیم و یه اشکی می‌ریزیم و رد می‌شیم. حیف از اون همه جوون.

من خیلی از لباسی سزان خوشم می‌آد ولی چون جایی نداره دور و بر که آدم بره پرو کنه، همه‌اش دو به شک بودم که قواره‌اش به من می‌خوره یا نه. دیگه این بار رفتم این دامنشو سفارش دادم و رسید دستم امروز بعد از ده روز چشم انتظاری و شوق و ذوق. نتیجه این‌که انگار دامن معلم پرورشیا رو پوشیدم🥲

اصلا بلوسک وا کرده بودم که بنویسم این خونه رو بهم ندادن. صابخونه پروفایلمو نپسندیده و گفته نمی‌خوام دلیل هم ارائه کنم. حاضر شده خونه رو دوباره بذاره تو مارکت ولی به من نده. فاین. اگه قرار بود اینجا و این جور هم ریجکت شیم، دیتینگ اپ نصب می‌کردم

آها، این شام دیشب، شام نتورکینگ اون کنفرانسی که به خاطر کبر سنی نتونسته بودم برم. بعد من داشتم اینو به چند تا از این دانشمندا توضیح می‌دادم و یه منبر age discrimination هم رفتم که چه قدر تو جامعه علمی باعث خجالته‌. بعد وسط شام یهو فهمیدم یکیشون یه تعارفی هم نکرد که تو اصلا ۴۰ به بالا به نظر نمی‌آی🤣🥲🚬

دیشب رفتم شام کاری و اینا و با یه گاسیپ کارمندی طولانی برگشتم:یه همکار قدیمی غیرهلندی دارم که مثلا صداش کنیم ویل.بعد این خیلی دختر باز و اینا بوده از قدیم و اشکال کارش اینه که با وجود سر و شکل نسبتا رو به راهش،چون اعتماد به نفسش پایینه،همیشه از لاوبابمینگ شروع می‌کنه برا این که با یکی بخوابه

یه روز که تبدیل به دنیل دنت شدم، از نقش ویدئو گیم در تکامل(فارسی دقیقش چیه؟ اون) بشر حرف می‌زنم. سخت‌افزار و نرم‌افزار، هر دو.

بعد از روزهای‌ ابری پاشدم اومدم جیم.‌ پشت دو تا دستگاه نشستم، وسط سومی داشتم شماره اورژانس رو سرچ می‌کردم اگه ضربان قلبم از ۱۸۰ بیشتر شد، سریع تماس حاصل کنم. تردمیل و کاردیو اینا نه‌ها، دستگاه پشت بازو و نمی‌دونم چی. حقا که غمت از تو وفادارتر است💪

بلاخره یه خونه لب مرز آلمان دعوتم کرد برا بازدید.۵ دقیقه‌ایی کل خونه رو دیدم و پامو که گذاشتم تو هال به بنگاهیه گفتم خونه رو می‌خوام.بعد هی اون بدبخت می‌گفت فک کن یه کم.اینجا روستاس،هیچی نداره.منم می‌گفتم عیبی نداره،جاش حموم پنجره داره.بعد رفیقمم هم زنگ زده که بیا یه خونه تو برلین و همسایگیمون پیدا کردم

این آخر هفته رو خالی گذاشتم که بیفتم رو مشقام. دیروز صبح یه دونه از این داستان بدا پیدا کردم تا ۶ صبح داشتم اونو می‌خوندم 👈خلایق هر چه لایق🥲

دیروز خیلی اتفاقی یه چیزی راجع به planet 9 دیدم و تقریبل مطمئن بودم که از این مطلب زرداس ولی همین جور که ولو بودم رو مبل یه سرچی کردم تو ناسا و دیدم واقعا فرضیه‌اش وجود داره و ممکنه چنین سیاره‌ایی وجود داشته باشه تو منظومه‌ی خودمون. بعد دیدم خبراش برا تقریبا ده سال پیشه. بعد تموم دیروز هی حیرون بودم

اینو نگفتم هنوز که الان یه هفته‌است با کاپشن اسکی تردد می‌کنم😪

به خاطر صغر سنی نمی‌تونم برم یه کنفرانسی که همین بغل گوشمه. بهشون ایمیل هم زدم که من آکادمیکلی جوونم ولی چون هی تغییر فیلد دادم این جوره. اونام حواله کردند. دیگه قیمت شرکت کننده عادیش ۲۰ برابره و نمی‌رم ولی همه‌ی دوست و دشمنام هستن.🫠

رفتم یه سر به توییتر دو سال پیشم زدم. عجیبه که همون روز حمله حماس به اسراییل، می‌دونستیم گور خودشو کنده و گفتیم کار حماس و حزب‌الله و اینا تمومه. فکر می‌کنم این آخرین باری بود که هنوز می‌شد چارتا سیگنالو‌ نگاه کرد و فهمید (با اطلاعات شهروند عادی) تو خاورمیانه چه خبره.

یه دو دیقه اومدم وسط جلسه ‌ملسه‌هام، یه شامی سر هم کنم و ویدئوی فان ببینم. دیگه از سوراخ کردن زمین با لیزر فیوژن به خوندن زندگینامه سازنده‌های ریک و مورتی رسیدم و با بوی سوختگی غذا متوقف شدم🥲

همکار و دوست و رقیبم گرنت کانادا رو گرفته‌. احتمالا ونی رو هم بگیره ولی دیگه همین کانادا رو می‌ره. اینه که همین دوست پوشالیی که با باج علمی و تف و کاه و گل درست کرده بودم تو آفیس رو از دست می‌دم. حالا خود آفیسی که می‌رم هم آجراش از باد و خاک خشکه‌. خلاصه:جمله رابرت براتیان به سرسی درباره لیانا استارک

اومدم پیاده‌روی و اگه بخوام مشروح وضع آب و هوا رو بگم، تاریک بود و بارون هشت دستی می‌بارید و یه سگی‌ هم اندازه کره اسب با صاحبش قدم می‌زد.‌

فیت‌بیتم خراب شده و واقعا حال ندارم راه برم. چون برا سلامتی و اینا راه نمی‌رم. اون عدد مدده رو باید ببینم رو کاغذ. خودمم مثل فیت‌بیتم امروز و اگه یه غاری چیزی بود، می‌خزیدم توش تا زمستون تموم شه.

بچه‌ی دوستای نزدیکم دو هفته پیش به دنیا اومده. همون روز تو گروه یه تبریک مبریکی گفتیم و دیگه منم سرم‌ گرم قصه‌های دیگه شد. دیگه دیروز یادم اومد اینا سر بچه‌ی اولشونم‌ ازم دلخور بودن که خیلی حال‌واحوال نمی‌کردم. سریع زنگ زدم ولی جواب ندادن. نگو همین دیروز شکایتمو‌ به یکی از رفقامون کرده بودن

تو گروه بچه‌ها داشتن پروژه‌هایی که روشون کار می‌کردند معرفی می‌کردند.یکی موضوع تحقیقش دیجیتال‌ تپینگ بود،بعد یه نموداری نشون داد که انگار زنا از تخم گذاری تپ کردن رو گوشیشون‌ می‌ره بالا و از چهار پنج روز قبل از روز اول پریود نزولی می‌شه و به پریود که می‌رسه با شیب خیلی کمی می ره تو اشباع تا تخمک‌‌گذاری (n=67)

بدشم گفتم ، خوبشم بگم که رسیدیم هوا خوب و شهر پر آدمو بارا باز. دیگه تا هی این ور واستیم درینک و خوردنی (بله، با چمدون) شد ۱۲. دیگه آخر مسیرم رسیدیم به یه بستنی فروشی شلوغ پلوغ. منم خواستم حلال کنم که تو صف واستادیم، بزرگترین چیزی که می‌شدو سفارش دادم و خوشحال و شکر زده رسیدیم مقصد.

چون تا ۷ صبح داشتم اسلاید درست می‌کردم، دیگه چشمم سو نداره.کیف و کتابمو انداختم یه وری و اومدم یه سالنی که با وعده انتقال بیماری تنفسی کار و بارش برقراره از اون ورم گفتم به بهونه پدیکور یه چنگی بزنه یه دو تا قطره خون حرکت کنه تو پام، یارو تا رنده منده گرفت دستش، من مثل مار زخمی سه بار به خودم پیچیدم.

باید برم عروسی دختر پسرعمه بابام.از روز دعوتم تاحالا هزارتا غر زدم که چرا گفتم می‌آم.الان دیدم پروازم کنسل شده.جا این که همونو قاب کنم بزنم به دیوار و بپیچونم‌،رفتم سریع پرواز جایگزین غیرمستقیم رو برداشتم.واقعا این کله تابع سود و هزینه‌اش معلوم نیست رو چی بهینه می‌شه🚬‌ زن حسابی،چی می‌خواستی از این بهتر🙄

یه خونه‌ی قابل قبولی پیدا کردم که اونور مرزه و جلوش صف نیس.اجاره‌اشم نصف حقوقمه🥲 می‌ره ولی وسط روستاس.حیاط واقعی داره و تمیز به نظر می‌رسه.خونه ۸۰ ساله‌اس و زمستوناش‌ هم سرده احتمالا.یه احتمالی هم وجود داره که برم اونجا ساکن شم،شبیه این دیوونه میوونه‌های دور از آدمیزاد شم چون بلاخره استعدادشم دارم.📿🚬

چرا آدم "روشنفکر" و تحصیلکرده‌‌ی امروزی ان‌قدر از کورلیشن می‌ترسه؟ بابا شما دیگه فواید و ضرر و "کورلیشن، کازیشن‌ نیست"و می‌فهمی. چرا ان‌قدر می‌ترسی که برچسب بخوری؟ نترس بابا‌. ببین یه چیزایی با هم داره اتفاق می‌افته، بیفت دنبال دلیلش، چرا به جاش چشمتو رو کل پترنه‌ می بیندی؟

الان یه سرچ سردستی کردم دیدم فقط هلند نیست و یکی در میون انگار می‌شه. جوان روستایی حادثه آفرید. خلاصه اگه پاس ماس‌ یادتون رفت، یه پرس‌و جو بکنین شاید تو هم فرودگاه بهتون پاس اورژانسی بدن. (دیگه تا اینجا که اومدم، سینه خیز برم تا ته‌اش)

گفته بودم پاس ندارم دیگه؟یه بار قبلا با قطار با کپی پاس‌ رام داده بودن، دیگه همون فرمونو‌ اومدم فرودگاه اما چی؟ این جا دیگه خبری از گل و بستنی چوبی نبود و گفتن نمی‌شه. ولی اگه شما هلندیا‌ رو بشناسین می‌دونین که همه‌شون مهندس و متخصص تبدیل آب به لبنیاتن‌. اینه که یه باجه دارن مخصوص چاپ پاس صورتی ۶۰ یورویی‌.

با بدنم مثل نوجونا رفتار کردم،الان داره آماده می‌شه کم‌کم برا انتقام.دیگه از امروز نه به الکل و چربی و پرخوری و غیره تا وقتی فکر کنه عاقل شدم.متاسفانه چون دوباره ددلاین دارم نمی‌شه خواب کافی رو بذارم تو برناما‌.امروزم مسافرم ولی چی؟پاسم‌ دستم نیست و باید با پاس دوم برم در حالی‌که بلیطم با اون یکیه‌اس.

مادر دوستمون‌ فوت شده و رفتیم حضورشون که تسلیت بگیم با همساده جون. بعد معاشرت معمول و تعارفات تسلیت یه سکوت غم‌داری حاکم شد. منم یه گلویی صاف کردم و به رفیقمون گفتم از مامانت کتک خورده بودی؟ (محصولات دهه شصت)‌ خوشبختانه خورده بود و سر حرف و خاطره وا شد ولی شما نکنین. معلوم نیست آدم سر از کجا دربیاره.

دیروز دوستم به مناسبت آخرین روز تابستون کلی غذای خوشمزه داد دستمون‌ تا ظهر امروز. ولی افسوس که عمری خوشی کوتاهه و الان نشستم رو به‌روی چار تا میوه‌ی ته یخچال و آه می‌کشم.

چهار تا نقاله و گونیا انداختم و ۰۸۴۵ وقت گرفتم که که بعدش سریع بندازم برگردم روز کاری هلند. جلو سفارت صفه تا کجا. هنوز ۰۸۱۵ دیقه‌ها نرفتن تو. وقت و اپوینتمنت‌ مای‌ اس‌. الان یه دیقه از وقتتم‌ گذشته، هنوز داریم از لای‌ میله‌ها تو رو نگاه می‌کنیم🚬

متاسفانه برخوردم با دسری‌جات تنظیم نیست و باهاشون مثل وعده غذایی رفتار می‌کنم. از وقتی هم که یاد گرفتم بستنی زعفرونی درست کنم، هر شب بساط شوگر راش رو یه لیتر بستنی و هر صبح زدن تو سر خودم و ترازوئه‌ و دیگه نه به بستنیه. البته بدی هم‌ نیست. دارم بدنمو ترین می‌کنم که مثل امام معصوم زشتی گناه رو ببینه‌.

کفشای عندلیبو‌ دیدم، یادم اومد برا اون عروسی فامیل کفش ندارم اما حال و پول هم ندارم برم کفش بخرم. تازه لباسمم‌ باید ببرم اتوشویی چون دیگه لکه‌مکه گیری و ایناش از عهده‌ی من خارجه‌. لباسه‌ رو هم آخرین بار با کمک شوهر همساده جون که دکترای لکه بری از لباس داره سر‌ِپا‌ کردم وگرنه لباسه تا حالا باید جون داده بود.

یه جوری انگشتمو‌ با مایکرویو سوزندم که تا کتفم داره سیگنال درد سوختگی ارسال می‌شه🥲

امشب دوباره رفتیم‌ بازی و اینا و دیگه موهامو‌ شونه کردم و یه رژی زدم و نشستم‌ رو اسب خون و خونسردی (کول‌ بابا) و تصویری که ۶ ماه پیش از خودم تو یه جمعی به جا گذاشتم رو یه کمی جبران کردم. یعنی می‌گم اگه بخوام می‌شه ولی متاسفانه sustainable نیست و می‌دونم دوباره و خیلی زود می‌افتم تو چاله.

امروز همه‌اش داشتم کد می‌زدم پشت میز. دیگه پا شدم گفتم یه قدمی بزنم. در حالی‌که آسمون آبی و ابرای‌ پنبه‌ایی، بارون ۸ دستی بارید و با سر و کله خیس برگشتم خونه. وسط‌مسطاشم‌ داشتم مکری گوش می‌کردم که مردم از اون چیزی که فک می‌کنی،نمی‌دونم چند درصد بیشتر ازت بدشون می‌آد.درصد گرفتم دیدم یکی کمتر از اعضای خونواده.

حالا که وردز‌ آو ویزدم امروزو‌ هم باهاتون به اشتراک گذاشتم، وقتشه برم سر کاروبار امروزم. می‌خوام پیاده روی طولانی و خرید ویپ رو ترکیب کنم که اثر همو پوشش بدن‌. بعدم نامه‌ایی به اچ‌ار‌ اونی یکی دانشگاه بفرستم که پول ماه قبلو‌ ندادین‌. بعدم دیگه فقط کار، کار، کار تا جیم‌.‌💅

ماشین آدمیزادو هر چی پیچیده‌تر کنی، مجبوری دکمه‌های بیشتری بزنی و یاد بگیری چه جوری کنترلش‌ کنی‌. اینه که پیچیدگی باید ارگانیک‌ اتفاق بیفته. مثلا بچه‌‌ایی که با تروما بزرگ می‌شه، احتمالا مغزش پیچیده‌تر از من و شماس ولی این پیچیدگیه‌ احتمالا تبدیل می‌شه به دشمن یه عالمه از حرکت‌هاش و رفتاراش‌.‌🐿

همین الان فهمیدم ددلاین اپلیکیشنه، امروز بود، نه دیروز🙃

استاد اعظم دوره دکترام، آدم خفنی بود ولی دیگه به نظرم درگیر زندگی و خانواده و اینا شد و مثلا تا نوبل نرفت‌. امروز داشت تو جلسه گروهی تعریف می‌کرد که با یه همکاری از دپارتمان ژنتیک رندوم و برا اولین بار رفتن شام بیرون، دیگه طوفان مغزی کردند و سه روزه پروپوزال نوشتن و گرنت چند میلیونی گرفتن.

سابمیت‌ کردم رفت ولی ان‌قد شلخته نوشتم که انگار قصد و غرضی‌ داشتم. یه قسمت هم باید درباره دستاوردمون‌ حرف می‌زدیم. با رزومه همکار‌ اروپاییم مقایسه کردم. دیگه همون فرمونو‌ رفتم و از رتبه کنکور و سمپاد شروع کردم. کافیه پروپوزالم‌ برسه به دست یه هموطن که شلنگو‌ وا کنه‌.

منم آگست.

ان‌قد مشقامو‌ ننوشتم که رسیدم به روز آخر ددلاین🙂

بدنم دیر به الکل واکنش نشون می‌ده. اینه که تا حد مسمومیت ادامه‌ می‌دم. دیشب رفتیم بازی و اینا‌. با نصف حاضرین مچ انداختم. یه بار هم براشون منبر همیشگی ماکسول رفتم و درباره نقش خوشگلی و حوصله یه سری تز دادم. خاطرات خودم نیست. همسایه جون تعریف کرده. اون اندازه‌ایی که باید نگه دارم، مخرجش‌ صفره‌.

یه صبح تو دوره کوید‌ پاشدم به خودم گفتم این جور نمی‌شه و باید یه ان‌قد چیزای هیجان انگیز درست کنم دور‌ و برم که هر روز یه داستان طولانی داشته باشم. دیگه تا شب هی بالا پایین رفتم آخرش پوست یه خرچنگ دیدم زیر زیرگذر ایستگاه قطار دم خونه. دیگه همونو‌ اومدم نوشتم تو دفترم. غرض این که تا کی پوست خرچنگ؟

اگه آسمون‌‌آبی یه ماشین حساب دسش‌ بود، الان می‌تونست محاسبه که چند تا ددلاین دارم و چه‌ قد از کارا رو انجام دادم.

هر وقت می‌خوام اکسپلور‌ اینستامو‌ جارو کنم، اول به دور کلیپ‌ کثافتا‌ رو تا آخر می‌بینم، بعد می‌زنم نات‌ اینترسد‌ و بلاک‌. تلاشای‌ کوچیک برا باز نگه داشتن ذهنم 💅

برا یه مستر پروگرامی‌ اپلای کرده بودم و مطمئن بودم که قبولم و داشتم نامه چک و چونه شهریه‌ رو می‌نوشتم که نامه اومد ریجکت شدم. اون چیزای اندکی هم که ما می‌خوایم، ما رو نمی‌خوان🪨