เมลลี่ พรินนี่รู้สึกว่าตัวเองเปลือยเปล่าเหลือเกินแม้จะมีอาภรณ์คลุมเรือนร่าง ร่างกายสั่นสะท้านเมื่อร่างเล็กยืนอยู่ตรงหน้า อยู่เหนือหัว —ดั่งเธอเป็นแค่แมลงตัวจ้อยร่อยที่อลิซ เดอรอสพร้อมจะย่ำยี สายตาที่จับจ้องผ่านเลนส์กล้อง แม้จะบดบังใบหน้าเสียจนเกือบหมดแต่ก็ยังได้ยินเสียงพึมพำกับตัวเอง ใจความซ้ำไปซ้ำมา หลากคำสรรเสริญเยินยอ ราวกับว่าเธอเป็นงานศิลปะที่ถูกสรรสร้างมาให้คุณหนูเดอรอสได้ชื่นชม