Delirmenin eşiğinde tutuluyoruz. Korkutmaya devam etmek için , güldürmemek de gerekiyor. Ne garip, devletin en tepesinin tercih ettiği bu korkunç yönetim biçiminin küçültülmüş versiyonlarını hepimiz çalıştığımız yerlerde de görüyoruz, ara sıra tepeden gelen ani ve anlamsız değişiklikler, uyarılar.

Evre'nin ölümü ile ilgili yazılar, haberler, yas paylaşımları arasında boğuldum. Insanların birbirine öfkesi bitmiyor, ve sanırım bu körüklenerek insanları uyuşturuyorlar. Çözüm arıyorum, mantığı ve sebepleri açıklayabiliyorum ancak ne yapmalı sorusuna verebildigim cevaplar korkutucu.

Bugün itibariyle artık her doktor her tetkigi isteyemiyor, devletimiz gereksiz tetkiklerin önüne geçmeyi amaçlamış, tasarruf kapsaminda malum. Sorun şu ki, kısıtlama öylesine keskin yapılmış ki, gerekli tetkikleri de branş farklılıkları nedeniyle isteyemiyoruz. Bu işin sonunda randevu talebi artacak

Deniyorum, daha iyi olmaya, işimi iyi yapmaya, bu sırada hissetmek istemediğim ama maruz kaldığım sıkıntılara, ülke gündemine tahammül etmeye çalışıyorum, bu sırada sanki bunlardan azade gibi davranan, en az benim kadar eğitimli, görgülü insanlara bakıyor, öfkeleniyorum. Acziyetimize yanıyorum.

Yıllardır ilerleyen, içinde büyüdüğümüz bu dönüşümün sonuçları, artık ana akım tartışma konusu haline geliyor: z kusagi, ergenlik, redpillciler, inceller.. konuyu steril bir feminizm ya da neoliberal düzenin beşeri bilimlerinin önerdiği şekilde ele alabilir, ya da farklı bir yol izleyebiliriz.

Dün bunca olayın üzerine, hala "benim umrumda değil, zaten daha kötüye gidecek" diyen bir arkadaşım ile oturdum. Haklıydı kendince, psikolojisini koruyordu. Bu insanlara kızmayın, anlatırken hıncınızı onlardan almayın.

Boykotu el altından kötüleyen gazetecilerimiz, umarım umduğunuz gibi haklısınızdır ve biz halkı anlamıyoruzdur. Alternatif versiyonda alenen halkın direncini kırmayi reklamların kesilmemesi karşılığında kabul ediyorsunuz, ve ben guvenimin kırılmasından bıktım.

Güno.

Liselerdeki isyan, öğretmenler için. Tuvaletlerin temizliği için. Okulların ödeneksizliği, eğitimin hak olmaktan çıkıp bir ürüne dönüştürülmesinin engellenmesi için. Buna olur öyle diyen, gençleri tehdit eden o müdürlere hak veren, makul gören herkes, kendi çıkarı için çocuklarını satan kimselerdir.

Proje okullarda öğretmen kıyımı yapılıyor. Milli eğitim bakanımız Dolores umbridge'e rahmet okutacak bir karakter. Genç çocuklar oturma eylemi yapıyor, ancak umursanmayacak, hayatlarının karartılmasi ile tehdit edilecekler. Bugünü ve geleceği karartanlardan hesap sormalıyız. #hakhukukadalet

Susturulmak zorunda kalanlar kadar, konuşmaktan vazgeçenler de var. Çünkü her sözcük bir etiketle geri dönüyor. Yanlış anlaşılma korkusu değil bu, anlaşılmamanın kesinliği. Bu zor dönemin iyi yanı, ayrışmanın ise yaramadığını, etiketlerin çalışmadığını anlamak zorunda kalmamız sanırım.

#hakhukukadalet Mahir bey nihayet hapishaneden çıkarıldı. Bu bir merhamet değil, hak gaspının halk talebiyle engellenmesidir. Uzun ömürler ve nice güzel başarılar diliyorum. Bu ülke yoksulluğu tanıyanların ve nefret etmeyenlerin önderliğinde ilerleyecek. Mücadele işe yarıyor, korkmak çözüm değil.

Bazı şeyleri hatırlamak istemiyoruz. Bu sadece kişisel değil. Toplumsal bir refleks olarak çok daha belirgin. Son haftalarda yaşananlar, görüntülerin değil duyguların silinmesine yönelik. (Resim: Gerhard richter- September)

"Dün akşam kalabalıktık. Ama herkes yalnızdı.” Bu cümle bir gözlem değil, kolektif bir duygunun ifadesi. Son günlerde sokakta, adliyelerde, hatta eylemde bekleyişte aynı şey hissediliyor: birlikteyiz, ama dağınık. Tepki var ama temsil yok. Ve belki bu yorgunluk hasta ediyor bizi. #hakhukukadalet

Selamlar. Buraya oldukça fazla insan göç etmiş olsa da, nihayetinde bir yankı odasında yalnızlardan oluşan bir topluluguz. O halde belki burada mevcut durum üzerinden başlayarak, dünyada ne olduğuna dair daha geniş bir inceleme yapmak iyi olabilir. Böylece yankı odası örgütlenmeyi sağlayabilir.

Kendi kendimize irademizi sürdürmeye çalışırken neyle mücadele ediyoruz tam emin olamıyorum. İktidar mı, yaşam tarzımız mı, tüketim alışkanlıklarımız mı..

“İfade özgürlüğü” için buradayız. “İfade özgürlüğü” için buradayız. “İfade özgürlüğü” için buradayız. “İfade özgürlüğü” için buradayız.

Herkes hosgeldi. Ben de yeniden hosgeldim. Günlük niyetine depresif yazılar dönemi bitti galiba

Bu aralar AKP’nin her sözüne büyük önem atfettiği Kılıçdaroğlu, 2022 yılında İBB’de AKP dönemine ait 34 dosyada 977 milyon değerinde kamu zararı doğduğunu açıklamıştı. Güncel kurdan 39 milyar TL İçişleri Bakanlığı dosyalara el koydu ve “üstünü kapattı” İmamoğlu da terasa mutfak katmakla suçlanıyor

Uzunca bir zamandır devam eden ekonomi politik krizimiz, artık radikalizasyon aşamasına geldi. Dört bir yandan elindeki tüm araçlarla bastırmaya çalışan hükümet, adeta altta köpüren duygularını zayıf ego savunma mekanizmaları ile bastırmaya çalışan bir borderline hasta gibi. Depresif değilim.

Herkes pek yorgun, havalar bozuk. iyi akşamlar.

Herkese günaydın:) oryantasyon eğitimi dediler geçtik oturduk klasik müzik dinliyoruz çömezler olarak.

Benim gibiler de devlete, topluma, tanımadığı insanlara öfkeli artık. Bu kadar öfkeyle ne yapacağız?

Aynı anda birkaç tane mevzuda bir sonraki aşamalara geçtim, önümde yapılacak işler var. Beklemek de iyiydi hani, öyle duruyorduk takılıyorduk.

Beklemeye devam. Günaydın

Oklahoma Boston maçı tam kolej basketbol dizisi hissi verdi. OKC izlemesi çok zevkli takım, SGA'i durdurmak için üç üst düzey savunmacı bile yetmedi.

NBA maçlarındaki Kiss cam ne güzel etkinlik ya.

Kaybetmeden kıymeti anlaşılamayan pek çok şeyin varlığından haberdarız ancak öfkemizi besleyen onca şey bizi sürekli bir stres içinde tutuyor. Güvensizliğin sürekli hatırlatıldığı bir yerde yaşamıyor olmak için ne yapmak gerekir? Insan kendi kafasından kaçamıyor gibi geliyor bana.

Malum site çökmüş bi neseler yerine geldi. Biz burda elit elit takılmaya devam

Çok fazla haber izledim yine. Daktilo1984 izledim, seçimden sonra epeydir ilk kez. Bir şey yapmak lazım diyor insan, sonra suskunluk geliyor. Herkes hep beraber denetimli serbestlikte yaşamaya alışmış gibi yapıyor. Bazen fark ediyoruz ne hale geldiğimizi, sonra geri işimize gücümüze dönüyoruz.

Gitmeden sahili pedallıyorum yine. En çok buna alıştığıma mutluyum. Güzel günler

İyi pazarlar. Bira?

Bir başka acil nobetinden iyi geceler.

Guardians of the Galaxy 3'u izledim. Marvelization diye bir şey var. Eskiden en blockbuster filmler bile bir şey anlatmaya çalışıyordu. Artık sürekli geçmişe referanslar ile kendilerini sürdürmeye çalışan tuhaf şeylere dönüştü bu markalar. Tapu kadastro memurunun işe gittiği gibi film yapıyorlar...

Başkalarına atfettiğimiz değerin karşılığında tekrarlayan hayal kırıklıkları yaşıyor olmamız, belki de o kişilerden ziyade, bizim kendimize veremediğimiz onaylanma, kabul edilme hislerine değer veriyor olmamızdan olabilir. Şu hâlde karşıdaki kişiye ve kendimize söylediğimiz yalanın bedelidir olan.

Güno. vapurla eve donmelerimi özleyeceğim. Belediyeye tost yiyerek yaptığım katkıyı da özleyeceğim.

Bu kadın nezdinde rahatsızlığını dile getirdigim şey bir stereotip aslında. Karşısındakine bağırabilme hakkını neredeyse "doğal hak" oalrak gören, kendisine kibar davrananı zayıf gören insanlardan oluşuyor ülkemiz. Onların sesi daha çok çıkıyor. Karşımdaki insanlar bana bağırıyor, sabrediyorum.

Şımarık bir genç kadın, adet ağrıları nedeniyle rapor sipariş etmeye geldi. Hanımefendinin ağrısı su anda yok, olursa da ağrı kesici ile geriliyor. Yazmayacağımı söyledim ve hanımefendi ben sesimi alcalttikca bana daha çok bagirabilecegini düşündü. Hiç bozmadan, anlatmaya çalıştım,olmadı. Olmuyor.

İyiydim bu nöbette. Halbuki aslında lüzumsuz yoğun, cins olayların da yaşandığı bir nöbetti. Aslında kaygılar da vardı kafamda. Yine de, sakin ve ilgili kaldım, vaktim vardı, tahammül etmek bile denmez, işimi yaptım. Değişen tek şey tutumum olabilir. O da yakında iş degistirecegim içindir belki.

Kocaeli'nde yaşayacağım. İşler yolunda giderse min 5 sene. İstediğim yer miydi, bilmem, istediğim özellikler var. Türkiye'de kalmış olmaktan ötürü kaygılıyım, o kadar.

Tus tercih döneminde yine malum site karıştı. Mobbing yapıyorlar diyenler(çok haklılar) ile yeni nesil doktorluğu öğrenmiyor diyenler karşılıklı etkileşim savaşı içinde. Kimse kimseyi dinlemiyor, sanırım hiç bir zaman da dinlemeyecek bu ülkede.

Yıllar sonra gelen sarhoş araba kullanma hali. Hayat güzel bazı açılardan. Ankara da öyle. Bugün hatırımda kalacak.

Kardeşle içme qeyfi

Sabah yürüyüşlerine geri dönmenin haklı gururu ve evde bekleyen baldur's gate 3'e duyulan özlem, sınav sonucuna dair kaygılarımı ancak bastırabiliyor. Hava aşırı iyi, sinek yok. Sabahları spora çıkan kadınlar daha güzeller sıfır makyaj halleri ile. Kimse kimse ile ilgilenmiyor, herkes saygılı.

Galiba artık kabul etmeliyim ki, eski alışkanlıkların, nostalji uyandıran zamanların, ilişkilerin ve o zamanki duygudurumumun geri gelmesi mümkün değil. Bu kötü olmak zorunda değil, bir durum sadece.

Bugün fark ettim sevdiğim hocalarımdan birinin ölüm yıldönümü olduğunu. Son günu çocuk stajının bitişini kutlamak için donduma ile gelmişti, çalış demişti. Çalışarak, daha memlekette SMA'lı bebek ne bilinmiyorken, metabolizması bozuk ne kadar çocuk varsa hepsine yetişmek ister gibi çalışarak yaşadı.

Sınav bitti. Çıktığımda yok olsam diyordum. Bütün gece içtim kendime kufrettim. "Başaramadım" diye. Sabah kalktım, cevaplara baktım. Düşündüğüm kadar kötü değil. Belki de son kez girmiş olacağım. Otuz yaşında şu hallerime bak