Οι λέξεις εμφανίζονται να λειτουργούν όπως τα νομίσματα· υπόκεινται στον εκάστοτε πληθωρισμό της οικονομίας της χρήσης τους. Το φυσικό εμπεριέχει κατά ένα μέρος

Η πολιτική μετατρέπεται σε βιοπολιτική &η δημοκρατία σε μεταδημοκρατία: έλεγχος όχι πια ασυνεχής, χασματικός-καθολικός (γενικός)& απρόσωπος αλλά συνεχής,

Η εποχή μας δοκιμάζεται πολλαπλώς: έκλυση όλων των δεσμευτικών όρων σε έξεις &συμπεριφορές, επανατοποθέτηση κάθε αρχής &αξίας για τον κοινωνικοπολιτικό άνθρωπο,

Ο χρόνος ως το ελατήριο της επιστημονικής ανακάλυψης, διέπει τη διαλεκτική της διορθωτικής αναθεώρησης, υποβαστάζει τις «διαστρωματώσεις» (Merleau-Ponty) ή τους

Η φιλοσοφία βρίσκεται ανάμεσα στο λυκόφως και το λυκαυγές της νύχτας. Απολαμβάνει δλδ μια νύκτα, που σημαίνει ότι βρίσκεται σε μια κατάσταση υποσχετικής αναμονής,

Προέχει μια διαδικασία μεταμόρφωσης του όντος μέσα από ένα σύνθεμα σχέσεων δύναμης, η νεωτερικότητά μας προορίζεται να γίνει μετανεοτερικότητα, καθώς τη

Αντί για αντίφαση θα ήταν ακριβέστερη η χρήση του όρου αντίθεση ή μάλλον «διαφοροποίηση σημασίας» ανάμεσα στην παροντική και την προγενέστερη γνώση, ενόψει μιας

Η πολιτική μετατρέπεται σε βιοπολιτική &η δημοκρατία σε μεταδημοκρατία: έλεγχος όχι πια ασυνεχής, χασματικός-καθολικός (γενικός)& απρόσωπος αλλά συνεχής,

Η σύγκρουση δεν στρέφεται μόνο γύρω από μια οικονομική ταξική πάλη, αλλά διαθέτει έναν έντονα πολύτροπο ή αμφίσημο πολιτικό χαρακτήρα, δομημένη στην αντίθεση

Ο χρόνος ως το ελατήριο της επιστημονικής ανακάλυψης, διέπει τη διαλεκτική της διορθωτικής αναθεώρησης, υποβαστάζει τις «διαστρωματώσεις» (Merleau-Ponty) ή τους

Η άρνηση δεν εξαντλείται στο να αποκλείει το θετικό, αλλά το αναδημιουργεί πέρα από τα επιφανειακά όριά του, το καταστρέφει και το διατηρεί, και υπηρετεί τη

Προέχει μια διαδικασία μεταμόρφωσης του όντος μέσα από ένα σύνθεμα σχέσεων δύναμης, η νεωτερικότητά μας προορίζεται να γίνει μετανεοτερικότητα, καθώς τη

Το γίγνεσθαι,η αλλαγή συντελούνται μέσα στο ασυνεχές.Ο σχεδόν κανονικός ρυθμός του οποίου μπορεί να συστήσει ένα είδος ασυνέχειας-συνέχειας του

Το γίγνεσθαι,η αλλαγή συντελούνται μέσα στο ασυνεχές.Ο σχεδόν κανονικός ρυθμός του οποίου μπορεί να συστήσει ένα είδος ασυνέχειας-συνέχειας του

«O άνθρωπος που κατανοεί το Είναι,είναι ένα ον,που είναι αυτό που είναι,συν τη δυνατότητά του να γίνει κάτι που ακόμα δεν είναι.Ενα ον μπροστά από τον εαυτό του,ένα

Το φαντασιακό, νοείται ως συνθήκη αμετάστρεπτης δυνατότητας δημιουργίας (ανα)παραστάσεων, νοηματοδοτικών συμπλεγμάτων και εικόνων σε ένα κόσμο οιονεί

Προέχει μια διαδικασία μεταμόρφωσης του όντος μέσα από ένα σύνθεμα σχέσεων δύναμης, η νεωτερικότητά μας προορίζεται να γίνει μετανεοτερικότητα, καθώς τη

Ο Bachelard χρησιμοποιεί τον όρο «κατευθυνόμενη φαινομενολογία» (phénoménologie dirigée), προκειμένου να αποδώσει μια κατασκευαστική δραστηριότητα της ανθρώπινης νόησης που

Ο σημερινός φιλόσοφος —υπογραμμίζω πως και στην Ελλάδα δεν εκλείπει— οφείλει μέσα ιδίως από την συνακολουθίες, γειτνιάσεις, επαφές, σχέσεις, συναντιλήψεις και

Προέχει μια διαδικασία μεταμόρφωσης του όντος μέσα από ένα σύνθεμα σχέσεων δύναμης, η νεωτερικότητά μας προορίζεται να γίνει μετανεοτερικότητα, καθώς τη

Η εκάστοτε μορφή ορίζεται στην ιστορικότητά της όχι αναγκαστικά με την έννοια μιας συσσώρευσης σχέσεων που οδηγούν σε αποτίμηση «ηθικής ολοκλήρωσης» ή

«O άνθρωπος που κατανοεί το Είναι,είναι ένα ον,που είναι αυτό που είναι,συν τη δυνατότητά του να γίνει κάτι που ακόμα δεν είναι.Ενα ον μπροστά από τον εαυτό του,ένα

Η σύγκρουση δεν στρέφεται μόνο γύρω από μια οικονομική ταξική πάλη, αλλά διαθέτει έναν έντονα πολύτροπο ή αμφίσημο πολιτικό χαρακτήρα, δομημένη στην αντίθεση

Ένας νέος ορισμός της διαλεκτικής θα τη διαχώριζε από διατυπώσεις ολιστικού ή μεταφυσικού (αφηρημένου,παγιωτικού) χαρακτήρα &θα την τοποθετούσε σε ένα ταυτόχρονα

The very Best of! https://twitter.com/josephstalkin/status/1446910789227630594/video/1

Η δυσανεξία του πολιτικού, ως θεμελίου, στη σχέση του με την πολιτική οφείλεται στην υποχώρηση σε ένα είδος εκκρεμότητας, σε ο,τι αφορά την έλευση στο προσκήνιο

Με την έλευση του ανθρώπου ως αποκλειστικής εστίας αυτόνομης παραγωγής νοήματος,αλλά &με την υπερβατολογικοεμπειρική αναδίπλωση,το σημείο παύει να είναι

Η φιλοσοφία πρώτα-πρώτα ως λέξημα εμφανίζεται, ας πούμε, έτσι, πολύ χονδρικά, από τον Πυθαγόρα, τους προσωκρατικούς αλλά κυριότατα με τον Πλάτωνα. Όμως, φιλοσοφία

Ίσως μπορώ να είμαι σε «γκρω πλάν», Ελένη;...

Το καλό,το ωραίο,το αληθινό που λειτουργούσαν ως τα υπερβατολογικά σταθερά συμφύρονται με κακότητες, ιδιοτέλειες &ευτέλειες,που υπό το όχημα του φόβου αμαυρώνουν

Η κεντρική εξουσία ανησυχεί και επεμβαίνει, ενώ εμείς, που την κατοικούμε διαφοροποιητικά, τελώντας άνευ όρων (οφείλουμε να) γρηγορούμε. Η διαλεκτική σύνθεση δεν

Η αληθινή διάσταση του χρόνου έγκειται στην ασυνέχειά του,& η σημασία της στιγμής του παρόντος καθίσταται προφανής: ξεκινούμε από τις θεμελιώδεις εμπειρίες που

Το γίγνεσθαι,η αλλαγή συντελούνται μέσα στο ασυνεχές.Ο σχεδόν κανονικός ρυθμός του οποίου μπορεί να συστήσει ένα είδος ασυνέχειας-συνέχειας του

Η φιλοσοφία βρίσκεται ανάμεσα στο λυκόφως και το λυκαυγές της νύχτας. Απολαμβάνει δλδ μια νύκτα, που σημαίνει ότι βρίσκεται σε μια κατάσταση υποσχετικής αναμονής,

Η δυσανεξία του πολιτικού, ως θεμελίου, στη σχέση του με την πολιτική οφείλεται στην υποχώρηση σε ένα είδος εκκρεμότητας, σε ο,τι αφορά την έλευση στο προσκήνιο

Ένας νέος ορισμός της διαλεκτικής θα τη διαχώριζε από διατυπώσεις ολιστικού ή μεταφυσικού (αφηρημένου,παγιωτικού) χαρακτήρα &θα την τοποθετούσε σε ένα ταυτόχρονα

ΓΙΓΑΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΓΙΓΑΝΤΩΝ! https://embed.bsky.app/oembed url:bsky.app/profile/soc-the-god.bsky.social/post/3lba2mnrhw22b

Καθώς τίθεται το στοίχημα μιας αντίστασης και μιας πρωτογενούς αναφοράς στον εαυτό του, τους άλλους και το άλλο: οξύνεται η συνείδησή μας του πραγματικού και

Η πολιτική συγκροτείται μέσω ενός παιξίματος επιθυμιών καλύπτοντας ένα θεμελιώδες κενό, μια μη-σύμπτωση του πολιτικού σώματος με τον εαυτό του

Το γίγνεσθαι,η αλλαγή συντελούνται μέσα στο ασυνεχές.Ο σχεδόν κανονικός ρυθμός του οποίου μπορεί να συστήσει ένα είδος ασυνέχειας-συνέχειας του

Καθώς τίθεται το στοίχημα μιας αντίστασης και μιας πρωτογενούς αναφοράς στον εαυτό του, τους άλλους και το άλλο: οξύνεται η συνείδησή μας του πραγματικού και

Ως φιλοσοφία προβάλει αυτό που λέμε το γεγονός (événement )μιας ρηξιγενούς τοπικής.Μιας μή ορατότητας,ενός μη ψεύσιμου,αναποφάνσιμου &μιας υπαρξιακής κατάστασης

Προσπαθούμε να προσεγγίσουμε ένα πολυσύνθετο, αινιγματικό,πραγματικό υπο τους όρους μιας φιλοσοφίας,ως δραστηριότητας που αναλαμβάνουμε εξ ολοκλήρου &νοείται ως

Η έμφαση δίνεται στην αίσθηση της πολιτικής διαφοράς &του διαχωρισμού με όρους παραγωγής αλήθειας, ενώ έχουμε να κάνουμε σήμερα με μια απενσάρκωση του πολιτικού

Η εποχή μας διασχίζεται κατά ένα τρόπο έντονης ριζικότητας, εκμαυλιστικό προς τα κάτω &σε κάθε περίπτωση ο,τι αφορά τη μέθοδο απο πολυπλοκότητα,απρόβλεπτο,