Club Night 1907 George Bellows

şöyle plasebosu yüksek bi ilaç bulamadım

on numarası gereken de bu

biz orta direkler, çarkları döndürüyoruz ve dünyanın en sıkıcı hayatını yaşıyoruz

biz de görüyoruz kardeşim. sadece yok sayıyoruz. rahat bırak bizi

heveslendim sirkesiz, limonsuz turşulardan kuracam. kornişonlarımı aldım. hardal tohumu, dereotu, yeşil çay, defne filan koyuyorlar bakalım nasıl olacak tadı

yıllardır falım çiğnemiyordum, ne kadar yorucu bişey olduğunu unutmuşum.

parkta çocuğun biri tırmanma ipinin tepesine tünemiş kediye doğru çıkıyor bir yandan da diyor ki "kedi sevme başarımını açıcam". bu çocuklara kaç yaşındasın yerine kaçıncı levelsin denebilir

liseyi roman mahallesinde okudum. öğle arasında bazen poğaça filan alıp mahalle kahvesine otururduk. bi gün yine kahvedeyken birden içerde hareketlenme oldu herkes kalkıp televizyonun önüne toplandı. sesi açtılar, meğer güllü çıkmış onu izlemeye toplanmışlar. öyle seviliyordu mekanı cennet olsun.

metrohan. türedi erkek çocuğu isimlerinden biri gibi ama değil

had the urge to do this since the moment i saw this post! #pixelart

"ben suyumu kazandım da içtim ekmeğimi kızarttım da yedim" ses ve yapı bütünlüğü için sözler böyle olmalı evet

Laleli'den dünyaya doğru giden bir travma

sıdıka'yı izliyorum. beni nostaljinin illüzyonundan kurtardı. sanki güzelmiş gibi hatırladığımız hayat o zaman da sefildi işte

bir yeni uygulamaya kaydoldum ve yıllar önce kaydolduğum ama uğramadığım benzer özellikteki applerin e-mail yağmuru altındayım. nasıl bir veri akışı var böyle kafayı yiyorum

filmlerde arabayla bir yere gittikleri zaman cart diye önüne park edip iniyorlar ya bu kadar özendiğim az şey var

seni erken kaybetmemenin acısını yaşıyoruz

şunların sırtta gezdirme boyu yapılsa, kulunçlarımız ezilse çıtırdasa

Hemen uyusan bile yeteri kadar uyuyamayacağını farkettiğin o rezil an

sana alkış yok anca finger snap (bilardo şampiyonasındayımdır)

Gif yaptım

memleketin durumu malum ama bir tane iyi haber yok felaket yağmuru. bu nedir ya

bi kitap gördüm, kapağında çevirmen değil çeviri editörü adı vardı. bu ne demek acaba, makine çevirisi olduğunun işareti mi ilk kez rastladım

yıllar sonra thelma and louise izledim. memlekette suçun cezasız kalması öyle etkilemiş ki serserinin tekini vurdular diye kopan tantana biraz anlamsız geldi

primat değişim programı gibi bişey olsa mesela bir dönem gorillerle ya da orangutanlarla yaşasak

kızım inat evresine geçti, bir süredir tüm varlığı itiraz ve olumsuz tepki üzerine kurulu. en son bişey için ancak ertesi gün hazır olur dedim, ıı hiç sevmem ertesi günü diyor. önce komik sonra haklı da buluyorum ama gündelik hayatı akıtmamız lazım bir şekilde yavrum napalım

işte o noktaya geldim, gençlerin yazdığı şeyleri ne anlatılıyor burada neden bahsediyor bu insanlar diye kırk kere okuyup bir şey anlayamama devri. ehtiyarlık

onca seinfeld mesaim vardır, frank costanza ben stiller'ın babasıymış yeni öğreniyorum

eskiden yarışmalarda kazanana dev çek verilirdi, kucakta taşınacak boyutta. hep öyle bir çek kazanmak istemişimdir. o adet kalmadı artık sanırım

bu aralar yine böyleyim

leo lionni'nin frederick kitabı beni her defasında aynı şekilde derinden etkiliyor. hikâyesi ve resimleri ile bir başyapıt gerçekten. eskilerin sehl-i mümteni dediği, kolayca aynısı yapılabilirmiş izlenimi yaratan eşsiz ve derin bir hikâye.

duyguları tivite dönüştüren bir makine üzerinde çalışıyorum

bu beyin makinesi nasıl çalışıyor anlamak güç. havanın derecesi, pencereden gelen sesler yahut kokuların birleşimi en az otuz sene önce izlediğim üç küçük ninja filmini çıkardı diplerden bir yerden

karşıma eski çiçek taksi bölümleri çıktı. hızlıca baktım ahım şahım işler değil belki ama insanlar gerçek görünüyor. kimse yeni dizilerdeki gibi android değil

ne zamandır okumak istediğim bir kitaptı. keşke arka kapaktaki anti-roman ifadesini ciddiye alsaydım. bütünlük açısından zayıf romanlar yoruyor. karakterleri ilginç olsa bir derece, onun yerine zorlama tipler buldum. iki bölümü tek başına güzel öyküler olabilirmiş. neyse en azından aklımda kalmadı

dünyada başka kaç deprem bölgesi var acaba böyle 25 sene boyunca büyük bir deprem olacak ve öleceksiniz denen

Bugün depremden sonra parka gelirken kafesteki kuşunu da yanına almış bir aile. Halkımız güzel ya

deprem uzmanlarının her biri nasıl başka bir şey söyleyebilir nasıl bilim bu yav

depremden sonra herkes dışarı döküldü. galiba 23 nisan'ın da etkisi çocuklar çok neşeliydi, parkta bahçede oyunlar oynanıyordu. en son çocukluğumda hıdırellezde sokakları böyle hatırlıyorum. kaybını fark etmediğim bir şey

yine olur olmadık bütün topluluklara güruh deniyor. olumlu anlam kazanması yakındır ya da kazandı bile belki

Bakınız, bunun partisi, tarafı şusu busu yok; 300e yakın öğrenci yatarı olmayan suçtan cezaevinde şu an; sınavı var, anasına kavuşsun filan değil, hukuken çıkmaları lazım…

"korkuyorlar" ve "kötüler" ifadelerinden uzak durmak lazım. düşünce dünyasını da sakatlıyor

İzmir Buca Organize Sanayi’de, camları intihar ihtimaline karşı mühürlü bir binada, yüzlerce 20’li yaşlarda üniversiteden yeni mezun işçi görmeye katlanamayacağınız birsürü videoyu TikTok’un lağımlarından temizliyor. Beyaz yakalı iş hayali bir otomatik portakal kabusuna nasıl dönüşür. Okuyalım ⬇️

Yarın üniversitelerde vizeler başlıyor. Çocuklarımız cezaevi koşullarında sınavlarına hazırlanmaya çalışıyor. Ders kaynakları hala cezaevi eğitim komisyonunda bekletiliyor. Kaynaklar bir an önce çocuklarımıza ulaştırılsın. Çocuklarımız serbest bırakılsın. #ÇocuklarımızİçinBirİmza

tutuklu gençlerin ailelerinden çağrı var

kıza aynı kitapları sekiz yüz defa okumaktan fahrenheit 451'deki kitap insanlara döndüm. yürüyen çocuk kitabıyım

tvitır sadece alakasız şeyleri gösteriyor şu an. gündem içeriklerini de 20 saat eskilerden seçiyor. hiç güvenilir bir mecra değil

duolingo'da 90 günlük serimiz olan arkadaşım 2 gündür yok. sadece uygulamadan takipleştiğimiz için ilk aklıma gelen şey acaba gözaltında mı oldu