In de keuken schenk ik een kopje koffie in. De geur vertrouwd, bijna zacht. Alsof de wereld voor een moment stilstaat. Ik neem een slok. Adem in. Adem uit. Buiten valt de vroege zon op het groen, heel gewoon, en toch zo mooi. "Even niks," fluistert het tegen me. En dan begint het allemaal weer.