و منم ان گوشه نشین تنها رفته بر دامن غار غمها هفته ها میسایم استخوانی بر سنگ با نگاهی بیرنگ

چه سکوتی، چه سکوتی، میدانم دوستان در پی معشوقه خیش میرانند و به گوش و لب او میخوانند نقمه ای خوش و سلامی ز دلتنگی دوست یادمن باش که این کار نکوست

میپوسم از درون، و میبوسم تورا از ای جان

ای هاله ماهم چون بی خبرم از تو خاطرم پریشان بگو خبر از خود آرامش خاطر بر دلم تو بنشان

ماه من خوابه و دلم من بیتاب ای زیباترین، بیا و حال من دریاب

به یادتم، به عمق نگاهت به زیبایی رویت به کمان ابرویت جان جانم تویی جهانم

مست نگاه تو شدم مجنون راه تو شدم بدون تو، من نیستم من جان پناه تو شدم

تو را میخواهم بیش از پیش همانند جانی که دارم در کالبد خیش تویی تمام هستیم تمام قوم و خیش تقدیم به زیباترین

تو را از حس، میخوانم از آن بهتر، میدانم چه خوشتر از صدای تو نخواهم دید، نمیدانم اگر باشی جهان من فروغین و گهر بار است فروغ آن نگاه تو چراغ راه سردار است گوزل آیلین جانیم دی سو اُلماسا، قانیم دی گجَ گونوز، یادینن یاتا بیلمم، جهانیم دی

تو را من چشم در راهم هر آن دم که، نفس آید و باز این دم، که میساید به افکارم صدای تو نوای تو که میگویی نمیدانم به این سرعت نمی‌خواهم منم تشنه به یاد تو که مینوشم, زین شوراب اتشناکم، بیش از بیش فرو افتم، من در خیش ۱۴۰۴/۳/۳۰

تویی تنها در این کیهان تمام هستیم ای جان به قلبم، حکم میگویی که او شد با تو هم پیمان

جز تو از چه بگوییم با این دل تنگم

تویی الهام بخش احساساتم و چشمه جوشان از دل سنگم

نشسته ای به سکوت و من تشنه‌ای گم شده در دریای چشمانت

از گل های آتشین که بر لبانت داری ای نقمه خوش ای نسیم ای روح فرح بخش

وسوسه ام کن به رقص مستانه و آتشم بزن با کلامت

به لحظه هایم ارامش بده، با بودنت به زندگیم رنگ ببخش با نگاهت به دستانم گرما ببخش و نگاهم کنن تا امید جوانه بزند

تو پیامبر زندگیم هستی بیا و معجزه کن بر قلبم به تپیدن

تو را نظاره میکنم، چونان پرنده ای که بال گوشده است به پرواز و در طلوح خورشید میدرخشد تو را میستایم چونان زیبایی طاووس و خوش صدایی قناری تو بی نظیری از هر نظر و منظر از هر وجه و زاویه با تو دنیایم قشنگتر است ای زیبایی بی مثال

من به یاد نازنینم هر نفس را میشمارم ای خدایا شاد باشد هرکجا هست، آن بهارم

تو ای جانان من بخشی به من، جانی دگر باز که من جای تو را در کنج دل، هر دم کنم باز

ای عشق‌های رفته از دست ای دست های شکسته از قصد با عشق جاودانه ی من بر هیچ کسی نمیشه دل بست

تو سحر گاه منی که سحر نزدیک است ای که تننار منی موی دلم باریک است

سوختم اتش شدم خاکسترم در باد رفت انکس که یار من شد عاقبت آباد رفت

تو در خوابی شوم ان لحظه نابی که بی تابی مرا خواهی ز خود خواهی منم ان سر به دامانت تو را خوام به ان جانت مرا در یاب ای مرحم منم زخمیه بی محرم تو کن رحمم

اگر دارم تو را میخواهمت من اگر عشق منی بر من بده تن

نمیخام طعم لبت، بپر از روی لبم نمیخوام حس نکنم عاشقیتو توی شبم

از طعم لبت مست شدم رانندگی هنگام مستی خطاست

تو بزرگی و عزیزی که منم شیدایت ماه شبهای منی، که کنن پیدایت

بوسیدمت امشب همچون شکر بودی مانند یشمی سبز در پیرهنت بودی

فدایت من بشم بس که باحالی به زیر پات میشم نقش رو قالی

تو از من سیری و من تشنه تو توای دار منو من بی قرارت

فدایت من بشم بس که باحالی به زیر پات میشم نقش رو قالی

تو از من سیری و من تشنه تو توای دار منو من بی قرارت

ای اهوی گریز پا، هر دم پی گریزی یکجا نمینشینی، اخه مگر مریضی

مرا کشتی به شعر نو منم محتاج عشق تو به لحظه بودنت میدم منم ان عاشق شب رو

تویی جونم مهربونم تویی عطر خوش نونم تویی اون مستیه هر شب تویی الکل توی خونم به عشق تو نفس میاد به یادت شعر میخونم همه عشقم همه حالم تمامش، از تو میدونم یه لحظه زنده موندن رو بدون تو نمیتونم همه تسبیح و ذکر من فارا جونم، فارا جونم

تو جیگر جون جونایی فدای تو میشم دلم میره برای تو وقتی میای پیشم

هر طرف نجوای تو اید به گوش میبرد عقل و دلم هر دم ز هوش

ز لبخند فرو خورده از آن احوال دل مرده دل م اتش زدی جانا سخت طاقت نیاورده

تویی جانان و جان من بهار و نغمه خوان من شوم مسستت شو شیدا اگر باشی از ان من

ای جان، بهارم تو هر لحظه ی نابم تو من مست شوم از تو آن ناب شرابم تو ایی نظرم جانا هر وقت خوابم تو

نمیخوابم نمیخوابم ز تو اشکی نمیتابم بر جان من، به جان تو شود تاری ز مویت کم نمیخواهم نمیخواهم

ز دستی که ز من شیتی پی عهدی که میبستی چنان مقموم تو‌گشتم که تو قدیس ام هستی

تو گر باشی به دور از من دل و دیده بشور از غم ز شادی و سرور تو شوم خوشبختِ این عالم

به لحظه ی لحظه بودن کنار تو برای من همانند گهر باشد

ز احوالم خبر داری؟ که عمری میکنم زاری که بعد از دیدنت امد امیدی که، تو آن یاری

همه حس درون من پر از یاد نگار توست به جانم جان دهی جانا همه عمرم نسار توست

ز تو مستم ز خود قافل نماز من شده باطل نباشی در سجود من همه حمدم چه بی حاصل

دلتنگ توام ای تو‌ همانی که ندارم…