Kimseye sormamak lazım akşama ne yiyeceksin diye. İçimiz bu kadar erken bilemeyebilir

İnsanın bazen -her ne sebeptense- kaybettiği iştahının geri gelmesi bir tür kavuşma

Spoti’de 50 saat aradım istediğim gibi sırf insan sesiyle koro müziği bulamadım

Yahu ben niye dilek kapsülüyle kendime gelecek yıl gönderilecek msj yazayım, yazarım özel bir yere, canımın istediği zaman (hatta yaptığım gibi 5-10-15 yıl sonra bile) bakarım

Hot-take dating trendmiş. Kendi değerlerinle ilgili gerçekleri takır takır söyleyeceksin yani. Bence hikaye. Çoğunluk yapmaz. Popüler değerlere ters.

Bir eğitim ne kadar nitelikli olursa olsun dinleyemeyen insan şunu diyor olabilir: vaktim gelmedi, bırak beni hayatıma.

Hangi hastalık daha kötü muhabbeti yapılmaz ama gene de Alzheimer’ı ayrı bi yere koymak istiyorum.

Davranış karşıdakinin davranışını doğurur ya, hah onun için olaya tenis gibi bakın.

Şikayet her zaman görünmez. Öfkenin, bıkkınlığın, hırçınlığın içine de gizlenebilir. Daha beter.

YZ’lar gerçekten bazen sallıyor. Suçüstü yapınca da özür diliyor. Tam yüzsüzlük kodlaması.

Gerçeği sadece gerçeği söylüyorum. Bir yönetici ustalığı “çok da şey etmemek”. Bir yere kadar bilerek umursamazlık iş görüyor. Not: O yer tanımsız ve riskli.

Kendime sözüm vardı, gideceğim ve yazacağım demiştim. Geliyor. En son 2019’un son haftalarında mı ne gitmiştim. Zavallı salonlar direniyor. (Bu arada şu sinema var ya, beni çok mutlu etti hayatım boyunca. Orası özel alanım. Hiç öyle işte.)

İnsanlar farklı öğreniyor. Kimisi ihtiyacına takık, ne lazımsa o, bir gram fazlası yok. Kimisi nasıl yapacağım onu öğret diyor, kafası talimatla çalışan tipler. Kimisi konuyu dağıtıyor, sürekli bir şey aklına başka şey getiriyor, öğrenmeye odaklanamıyor. Herkeş yoluna.

5 yıldır sinemaya gitmiyorum, yeni duydum sinema biletleri 250-300 arasıymış. Ben göz pörtlemesi. Alışamıyorum. Tam yakaladım tempoyu diyorum, gene şaşırtıyor.

Bu zamanda düz vatandaş tipi vasat ekonomi bilgisi yetmez, ne olduğunu anlamak isteyenin biraz fazlasına ihtiyacı var (kendine diyor)

Ben Feride’yi sevdim. Çok kafa.

Hasta megaloman sarı civciv tutturmuş savaşları durduracağım diye. Olm bu yaşa gelmişsin bu kadar mı insan cahilisin? İnsanlar savaşır. Yok yapacak bir şey. Irksal özelliğimizdir. Bu gerçeği hiç mi anlamadın?

Bu haber dili tam kalemim. Bilgi verirken geçirmece.

Kendime söz. Çağan Irmak’ın Adile Naşit hayatını anlatan filmini ne yapıp edip seyredeceğim ve tüm objektifliğimde burada eleştireceğim.

Don Kişot’u çok iyi anlıyorum. O tam bir özgüvenle değirmen devlerin üzerine yürümüş. Ben de -isterse Dünyayı satın alsın- bir daha Netflix müşterisi olmayacağım. İkinizin de zihninde kurtarılmış bölge var.

Yönetmeni ve senaristi Emin Alper (2019). Yazıklar olsun bana bu kadar geç kaldığım için seyretmekte.

Otomotivcilerin sözlüğünde ikinci lig pazar diye bir kavram var. Resmen oralardaki talep Dünya gerçeklerinden soyutlanmış gibi.

Bunlar da en sevilenlermiş. Allah sevenine bağışlasın, 5’inci dışında beni ilgilendirmiyor. Damak zevki konusunda kitlelere uymak “zorunda mıyım?”

Tasteatlas en sevilmeyen Türk yemeklerini böyle seçmiş. Eh o kadar da yalan değil😬 3’ü pek tanımıyorum ama ilgimi çekti. Ama 10’uncuya kesin katılmıyorum. Ne etti size o kurabiye?

Kendi yaşam düzeninin absürtlüğünü görerek uymak mümkün. Sadece o uyumun sağlam bir anlamlandırmaya ihtiyacı var.

Kanıtsız tespit. Benmerkezci bir tipin etrafındakiler ona taviz verenler oluyor. Bir çeşit habitat oluşturuyorlar.

Gelecekte YZ gerçek genel sağlık check-up’ı yapabilir ama bugünkü yöntemlerle yapılan onun yanında ilkel kalır.

Evet LinkedIn’i çok mantar bulduğum doğrudur. Ne yazık ki tekel ve insanlar hakkında asgari bilgi alabileceğim (doğru bilgi demedim) tek kaynak o.

Tokyo Hikayesi. Tamam 1953’ün filmi, 2,5 saata yakın, bugünün seyircisini feci bozar. Ama gene de söyleyeceğim, konusu zamansız. Al bire bir bugünkü halimizi gör. Vay be bazı insani şeylerin kültürlerle ilgisi yok.

Kişisel gelişim edebiyatı neden beni bu kadar irite ediyor diye düşündüm. Boş laf demiyorum ama o sonsuz laf salatası beni boğuyor. İsteyen, istediği düşüncesini, istediği gibi söyleyebiliyor. Ne kanıt derdi var ne kavramlaştırma. Bu kadar sübjektiviteyi ben zaten bir dostla sohbetimde de bulurum.

Yaşlanınca ne oldular videolarına takığım. Meg Ryan aşkımdı, en fena o olmuş höfff

Cambridge sözlüğünün seçtiği yılın sözcüğü “parasosyal”ın açılımı. Parasosyal bağ kurulanlara bazı siyasi liderleri de ekleyebilir miyim? Onlara âşık kitlelerin hali bu.

İşe alma için seçme hem bir know-how, hem sanat.

Zavallı bir savunma mekanizmamız var: Telaffuz etmezsen yoktur.

Günlerdir bi sürü depremcikler olan yerde yaşayan birisi şöyle demiş: Nasılsa yorulup duracak bi yerde. Ne bilgece.

Geçtiğimiz hafta 27 saat süren bir zirvenin ara ara özetlemesini yaptım. Özet demek yeniden düşünmek demek. Öğrenmenin süper yolu. Zihnimde hâlâ uçuşan bilgilerden biri: İstediğin kadar bir ilişkiyi yönlendirecek şey bil, o anki duygularının oyuncağısın.

Psikolog şekilleri yapmak istemem, öyle bir liyakatım yok. Geyikten konuşuyorum. İçsel sistemimizin kaydetmediği gerçekler var. O konularda düşünmeyi bloke ediyoruz. Kendi akıl sağlığımız için. Normal. Mesela deprem beklentisi. Kapıdaki büyük şehir susuzlukları. Siyasi durumlar.

Bir fikrim var. Devlet hastanesi polikliniklerinde neden konveyör sistemine geçilmiyor? Muayene süresini daha da kısaltabiliriz.

Deprem riski açısından buralarda oturmayın diye haber var. Listede memleketin yarısı var. Yok sadece meraktan, oradaki insanlar tam ne yapsın şimdi?

Bol kepçe ilaç yazan bir dr bence şunu diyordur: Bi tanesi iyi gelir nasılsa.

Mazide tivitır halkında biri bana konudan konuya geçiyorsun demişti. Evet çünkü hayatta tek mevzu yok. Konu çeşitliliğine yetişemiyorum bile.

Azın çok olduğunu sindirmek için azın ne demek olduğunu anlamak lazım

Popüler değerlere terso gitmek de bi nevi özgürlük

Bir zamanlar kalite kutsal sözcüktü. Bugün saygınlığı sıfır. Söyleyenle dalga geçebilirler.

Yeni nesil özlü söz: Komplo teorisi üretmeye alışmış beyin kudurmuştan beterdir.

Şu Fransa’daki “pazar yerlerindeki satıcıların yamyamlığı” var ya (Shein, Temu, Aliexpress’de patlamış olay), aynen bizim için de geçerli. Başka yerde asla satamayacakları bok püsür ürünü sanalda tutturabildiği fiyata kakalıyorlar. Bugün pazar yerleri vakvakları yer.

Kadınlar pazarında bi kadın var, yahu ne yapsa kötü oluyor. Çok da satışçı bi tip. Resmen nasıl kaçabilirim diye düşünüyorum, onun civarında eğilerek koşarak geçeceksin deseler yapacam.

Soru: Yaşlandıkça kendimiz gibi mi oluyoruz yoksa bir zihniyet kalıbı mı var? Evet taş gibi bir şablonu var. Ama bilemediğim oranda insana da özgürlük duygusu. Her şeye, herkese fuck you demenin dayanılmaz hafifliği (not: hatır için bazen fren konabilir).

Bencillik, sahibine trojan virüsüdür. Göstermeyeceğim dese de her yaptığına sızar.

Şöyle desem anlaşılır olur mu? -Her şey için- önceliklendirme bulanık mantıkla çalışır. Muhakeme edersin, sezersin, onu öne alırsın.