خیلی خوبه، چند وقت یبار میرم سراغ چتای نصف نیمه‌ام با جمنای و یه سوال دیگه میپرسم دوباره تا سری بعد. با این قسمت هیستوریش خیلی حال میکنم.

شنبه باید برم بانک، از الان حالم بده.

همین یه موضوع سخت رو نمیتونم با کسی راجع‌بهش صحبت کنم، انگار یا نمیتونم احساس امنیت کنم یا فکر میکنم این مسله خیلی براشون بی‌اهمیته. نمیدونم خلاصه نمیشه.

انقدر ناراحتم که این آدم من رو ناامید کرد، یه وقتایی هی ریز اشاره میکنم تو جلسات تراپی که بابا من رو این آدم حساب باز کرده بودم، چجوری اینجوری میکرد هی و من رو ناامید میکرد، چرا آخه؟ و هردفعه میگم خیلی حیف شد.

تقارن سالگرد دو تروما اصلا چیز جالبی نیست.

یک دقیقه روتو کنی اونور هوا تاریک شده، اه.

از شرایط موجود عصبی و ناراحتم. هیچی سرجاش نیست و متاسفانه من هم نمیتونم بگم نه باید سرجاش باشه و با الگوی درست برم.

اون روزی یکی دایرکت داد واسه دیت و اینا، یذره بالا پایین کردم تو مغزم، بعدش نوشتم نات اینترستد :))) تازگی خیلی راحت خوشم نیاد سریع تکلیف رو با یه نات اینترستد و شوخی خنده روشن میکنم بره. خوبه وقت جفتمون رو بگیرم؟

آدما هم جالبنا، خودشون هرجور اذیتی بخوان میکنن (فقط در نظرشون اذیت کردن نیست) بعد تو که میای کلا ایگنور میکنی و حالا پیش خودت اول ناراحت و عصبی هستی بعدشم حس خاصی نداری و برات اهمیتی نداره میان دوباره سیخ میزنن میگن عه چیشدی؟ چه خبرا؟ هیچی والا دیگه کاریت ندارم، بپذیرش :))))

یه ذره برام عجیب میشه اینکه تغییرات ریز من رو این آدم میبینه و توجه میکنه ولی خودم حتی بهشون اشاره نمیکنم یا مثلا بقیه‌ی اطرافیانم متوجهش نمیشن :))))

این سری که داشتم به تراپیستم میگفتم فلان ارتباط هم دیگه اهمیتی نداره برام، پشت‌بندش بهش گفتم ببین البته من سر اونیکی ارتباط گاهی شک میکنم که دیگه تصمیمم درست بود، بعد هی خوددرگیری داشتم تهش گفتم وا معلومه درست بود، فکر کنم بنده‌خدا دیگه امیدی نداره بهم :)))))

وای یادم میاد تو دوره‌ی افسردگی حادم یکی بهم گفته بود تنبل، باز حالم بد میشه. عه، واقعا چطور دلت اومد؟ چطور تونستی؟

ولی با این وجود این تغییری توی تفکر من ایجاد نمیکنه که میدونم از همه چیز عقبم، هی میگم نه کمه. سر همین رزومه فرستادن ملینا دیروز گفت بابا شرکتا دنبال bare minimum هستن.

جلسه پیش تراپیستم گفت روزی چند ساعت درس میخونی؟ گفتم ۴-۵ ساعت، قشنگ چشاش چهارتا شده بود که خیلی زیاده و این که کم نیست میگی، امروز حساس شدم رو ساعت درس خوندنم و فهمیدم ۷ ساعت اینا خوندم، دیدم خوب کسشر گفتم جلوش :)) همین امروزم حس میکنم کم خوندم :))))

دیگه شما رو این دیوار یادگاری ننویس.

این آپدیته رو به دوستام میدم خوشحال میشن :))) باید بگم منم گلم، منم :))))

جواب ثابتم به دوستام برای این استوریم واقعا اینه که داشت انرژی زنانم به خطر میوفتاد :))))

سر و چشمم درد میکنه، ولی بدو که دانش‌ بجوی.😭😭

نمیتونم بگم پشیمونم، ولی فکر کنم باید بگم خودم رو حروم کردم.

ببین از درد میخوام زمین رو گاز بزنم، نمیدونم میخوام بمیرم، خودت بگیر چقدر درد دارم دیگه.

من حس میکنم یسری از قرصا از گریه کردن جلوگیری میکنن، نمیدونما حتی سرچم نکردم ولی از وقتی دوتا قرصم رو حذف کرده دکتر یه حالیم که با هر محتوایی تو اینستا بغض میکنم و اشکم درمیاد. برم سرچ کنم ببینم چه خبره.🤔

ولی افسوس دیگه دیره.

نمیدونم چرا قبلا از تخم‌مرغ بدم میومد. یعنی بدم نمیومدا، همچین آ‌پشن مالی نبود، ولی الان املت و مدلای مختلف رو میبلعم.

تو یک ماه اخیر، دقت کردم دیدم مدام شکمم رو نقبض میکنم، اونم از اضطراب.

دیدی یه مشکلی پیش میاد همه‌ی راه‌هارو میری باز نمیشه، تهش مجبوری به اونی‌ که نمیخوای رو بزنی؟ خلاصه حس بدیه.

یهدختره‌ست تو اینستا، دکترش گفته ۵ ماه فرصت داری، بعد همه‌ش رو داره فیلم میگیره و از اون احظه‌اش استفاده میکنه، مثلا رفت طلاهاشو فروخت، بعد رفت با پولش لوازم آرایشی که همیشه به نظرش کرون میومد رو خرید یا یسری چیزایی که همیشه میگفته بیخوده. اگه واقعی باشه و واسه جذب فالوور نباشه واقعا ناراحت‌کننده‌ست.

من فکر کنم یه چیز خاصی رو فقط یکبار به این یارو گفتم، و یکبار بار با فاصله، چیزایی که از سری قبلی تو دلم مونده بود(مثلا بعد دعوا یادت میاد، اونا) بعد دیگه خودمم بیخیالش شدم، ولی این فکر کنم نه باورش میشه نه میخواد باورش بشه. گلم ولله من بیخیال شدم، خودت گفتی.

این یارو هم انقدر میترسه که از اون ور بوم افتاده، شل کن بابا کسی کاریت نداره.

یه عزیزی بود، سر مسائل احساسی میکفت پیچ و مهره‌ و دکمه‌اش دست خودمه، من اون موقع هم نمیفهمدم، هم میکفتم امکان نداره، الان واقعا به اون درجه از عرفان رسیدم دیگه :))) شما واقعا شل‌ کن سفت کنت دست خودته فقط طرف مقابلت باورش نمیشه.

افشین عزیزم واقعا خوب و زیبا میگه: دیگه ازت بدم میاد پیشم نیا عروسک

یه موقع میگم ببین بیخیال باش اصلا نه سیاستی نه چیزی برو جلو، بعد میگم طرف مقابلم بیخیاله؟ یا نه از قصد تو برقه؟ ببین ذهن اورتینکی من مریضه، مشکلم اینه. به خدا من از سیاست داشتن در هر چیزی بدم میاد، گریه‌ام میگیره، تو هر نوع رابطه‌ای.

فردا یا‌دم باشه از هر جفتشون یه سوال بپرسم :)))

مشکل اینه که دیگه نمیدونم چیو باید با چی بپوشم که خوب بشه. کامل استایل کردن رو از دست دادم. یک ماهه میخوام برم بیرون جلو آیینه و دم کمد عزا میگیرم. اصلا نمیدونم چرا اینجوری شدم.

این هفته تو جلسه تراپی داشتم از کارایی که کردم و میکنم رو میگفتم و خودم اینجوری بودم که میدونم کمه و عصبیم و اضطراب دارم که از همه چیز عقبم، بعد تراپیستم نقطه مقابلش بود هی تشویقم میکرد و هی میکفت آفرین و اینا، تهش گفتم داری مسخره میکنی؟ که گفت نه مشکل تو کمال‌گرایی زیادته.

ولی چیزی که برام جالبه اینه که چطور میشه اون چیزی که آدمیزاد راحت به دستش میاره رو نمیخواد و میدوعه میره دنبال اونی که نمیشه. تو همه چیزا، رابطه، کار، موقعیت هرچیزی بگی.

میای توییت میکنی، اره اوره شمسی کوره به خودش میگیره. اصلا من گفتم تو؟ یعنی من تا یه چیزی گفتم اکسم به خودش گرفت، دوستم به خودش گرفت، فلانی به خودش گرفت و من تو خودم اینجوری بودم که ای عزیزان چرا فکر میکنید تمام حرف من باید هول محور شما باشه؟ چرا یکی دیگه نه؟

کافیه یک شب با آرایش بخوابی تا دو ماه دهنت صاف بشه.

در یک لحظه تمام وجودم پر شد از احساس اینسیکیوری و نصف بیشتر پستای اینستام رو برداشتم. یذره دیگه شل میکردم همه رو برمیداشتم.

دیگه حالا سر این حس ششم نمیگم کونت پاره‌ست، میگم ممنون و سپاس :)))

قشنگ بلوسکام راجع‌به چندتا آدم مختلفه، هیچکدوم ربطی به هم ندارن ولی یکی بخونه فکر میکنه یه نفرن :))))

این حس ششم من الان یه چیزی رو بهم گفت که اگه درست از آب دربیاد، جدی راحت میشم، یعنی قشنگ آزاد میشم از یه در هم تنیدگی :)))

اصلا مشکلم اینه این کسشری که میکی رو نمیفهمم، فقط یه چیزی سر هم کردی به زبون بیاری. چون چیزی که میگی واقعا دری وری محضه.

در همین راستا، یکی از دوستا رفرنس داد کفت اونجای متری شیش‌ ونیم که ناصر خاکزاد قرص خورده بود خودکشی کنه، اونجا تو بودی، پلیس اومد جلو خودکشیش رو گرفت خودش اعدامش کنه. یعنی این تا ابد دقیق‌ترین توصیف این بخش از زندگیمه.

تو این دنیا که نشد و حسرتش موند ولی ببین دیگه چقدر خسته‌ام و بریدم که دلم نمیخواد تو یه دنیای دیگه حتی بشناسمت.

خدا از رو زمین ورت داره. داشتم زندگیمو میکردم هی اومدی سیخونک زدی.

صبح بین چت‌جی‌پی‌تی و جمنای و گروک در رفت و آمد بودم واسه نوشتن رزومه، حالا خیلی چیز باحالی شده ولی هی خودم بهش نگاه میکنم میگم وا؟ چه گل‌درشت. یا مثلا خیلی تو چشم کرده همه چیو. نظر منه‌ها. حالا تنها جایی که نباید فروتنی به خرج داد همین رزومه نوشتنه ولی باز هی میخونم میگم وای یه حالیه.

یه شخصیتی رو برای جمنای توصیف کردم، اونم براش عجیب بود. اگه ندار بود باهام میگفت این عن و گه‌ها کین اومدن تو زندگیت :)))

اصلا اوند یکجوری خدافظی کرد انگار قراره زارت موشک بهوره بهم. حالا هرچی استوری میذارم پیج پابلیک نفر اول سین میکنه(اصلا هم رو فالو نداریم دیگه) مرد اون موقع چرا گردن گیرت خراب بود که من میخواستم؟

یدونه اکس عجیب غریب دارم، کات کردیم تموم شد، آقا رفت تو رابطه ولی همچنان پیگیر زندگی من، دوره‌ی جنگ بیسچاری مسج میداد یا حالمو میپرسید یا میگفت از تهران برین. خودشم اومد دم خونمون دهن منو سرویس کرد تا رفتم پایین باهام خداحافظی کنه. انقدر که در نهایت گفتم ببین دیگه مسج نده روانیم کردی.

هر وقت دررابطه با مردان سرزمینم به مشکل میخورم و یکسری کارا و حرفاشون رو نمیفهمم، به دوتا از دوستای مردم میگم، که مثلا مردا اینجورین یا چی؟(نه اسمی میارم نه دیتیلی میدم) ولی در نهایت اینجوری میشم که همینم کافی نیست کاش دهه شصتی بودن دقیق میگفتن :)) چون حس میکنم واقعا دهه شصتیا عجیب غریبن.