صبونه چی‌ خوردین؟ خودم ماکارونی سرد با چای کاراملی

ابروهام رو تا آخر این هفته دیگه می‌تونم ببافم و دُمش رو با کِش ببندم.

تنها کسانی که بهشون تجاوز/ تعرض شده می‌فهمند چقدر سخته با کسی که بهت تعرض/تجاوز کرده تو یک فضا باشی. نفس‌ات می‌گیره، جریا خون‌ات مختل میشه، عملکرد مغزت از حالت طبیعی خارج میشه و هزار اختلال دیگه. سعید پورصمیمی وقیح و بی‌شرف ردیف جلوی این زن نشسته بوده.

دوستان آدم شکم‌سیر، آدم‌تره.

امروز هم به همچنین!

دوستان و آشنایان مجازی عزیزتر از اونی هستند که آدم فکر می‌کنه. سپینود دوست من نبود. آشنا بود. ولی مرگش غمگینم کرد. سرشار از زندگی بود.

خدا رو شاکرم که امروز مجبور نیستم مثل دیروز و پریروز و روزهای دیگه بشینم پشت میز و شقایق رو ربط بدم به گودرزی.

این شهر امروز تو این مه و با این رنگای پاییزی خیلی زیباست. حیف که من دلمرده‌ام.

صبحتون با چی زیبا شد؟ قهوه من دَمَر شد رو تشک.

مشکلی که تو مغرب زمین دارم، سایز بامیه‌ست. بامیه باید ریز باشه، نه هم‌قد خیار. البته بعد از مشکل کار و مسکن و آینده و "از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود" و "اگر خودکشی کرده بودم بهتر نبود؟" و قس علی هذا.

وای! زنه جایزه صلح نوبل گرفته، بعد تقدیم کرده به ترامپ! دِ آخه ززززن!

همراهان! دیرزمانی‌ست به ذهن زیبا برنخورده‌ام.

پاشدم رفتم یه تُک پا لینکدین، دیدم اون چهارتا با هم کاری که من دوست داشتم رو به سرانجام رسوندن، لب وَرچیدم برگشتم سر این پروژه بی‌سرانجام و فرساینده که نمی‌دونم چرا و چگونه به دست گرفتم.

کاشکی شونه زلفی دوباره مُد بشه، مثل جوراب نازک و شیشه‌ای و گیپور که دوباره مُد شده. اُمُل هم خودتونید. عکس واسه اونایی که نمی‌دونن شونه زلفی چیه.

امروز و تا این لحظه زورم به افسردگی و اندوه نرسیده. از شب هم "که هنوز مانده دو دانگی".

سر صبحی خیلی "زین دایره مینا خونین جگرم".

رفیق نازنینم، که خیلی وقتا دلم به وجودش گرم بوده و هست، Rheumatoid arthritis گرفته بود، و از زمان حمله اسرائیل به ایران دیگه نمی‌تونه از بستر جدا شه. قلبم پاره پاره‌ست و کاری از دستم بر نمیاد.

سه لیوان چای خوردم در طعم‌های متفاوت به اضافه یه قوطی redbull بلکه انرژی بیاد بالا. نمیاد که!

دوستان این دو سه شب از زیبایی ماه غافل نشید. وقتتون رو هم با عکس گرفتن تلف نکنید. صرفا تماشا. تا رهنمود دیگر بدرود!

رفتم اینجا یه کروسان پروسان بگیرم واسه صبونه، در نهایت ناباوری پدیده جدیدی دیدم به نام نون انجیر و گردو. می‌خوام بگم که کائنات یه وقتایی بهترشو بهت میده، کافیه فرکانس مناسب رو بفرستید.

سلام. صبح به خیر. مثانه گوش به فرمان و خویشتندار نعمت بزرگیه دوستان. اگه دارین قدر بدونین.

دیشب شورتم کثیف بود، بعد تو حموم هیچی نبود با شامپوی سَر این شستم. الان شورتم بوی موهای اینو میده. خلاق باشیم.

در این غروب غم‌انگیز، با وجود ددلاین‌هایی که در پیشه، گوش دادن به autumn leaves کار درستی نبود ولی خب دیگه!

در حال خوردن یکی از بدمزه‌ترین و بی‌کیفیت‌ترین سلطانی‌های عمرم هستم. شکر خدا این نمی‌دونه چلوکباب چیه وگرنه خیلی آبروریزی میشد.‌

دیشب هر بار که با کابوس از خواب بیدار شدم، گوشم رو دادم به صدای باد که بین درختها می‌گشت و دوباره به خواب رفتم. از ساعت هشت هم منتظر بارونم که هنوز قدم رنجه نکرده!

دراز می‌کشم گردنم درد می‌گیره، می‌شینم پام، راه میرم کمرم. چرا؟ چون یکی دو ماه ورزش نکردم. اگه اعتیاد نیست، پس چیه؟

این آدمهایی که به بقیه دروغ می‌گن خطرناکند. ولی اینایی که به خودشون دروغ می‌گن رقت‌انگیزند.

متخصصین آسمان آبی، چرا مردم به هم منشن میدن برای من نوتیف میاد؟

سلام. صبح به خیر. چه انتقام قشنگی. نه؟ کاشکی تارانتینو فیلمشو می‌ساخت. آشنا ندارین برسه دستش؟

حالا شاید خودتون آگاه باشید ولی این بادمجون ‌ها که پوستشون بنفشه، اصلا روغن به خودش جذب نمی‌کنه و بسیار لذیذه. اگه مثل من شیفته بادمجون سرخ کرده‌اید، با خیال راحت بخرید و سرخ کنید و نوش جان.

هوا فرحبخش و دل‌انگیزه ولی این همساده فلان فلان شده هفت روز هفته داره تو باغ مصفّاش یه چیزی می‌بره/ارّه می‌کنه/می‌زنه فلذا نمیشه پنجره رو باز گذاشت.

دم صبحی خواب می‌دیدم میرحسین بهم ایمیل زده در مذمت افسردگی و بیهودگی و تو خوبی و تا همین جا هم که رسیدی شق‌القمر کردی و این حرفا. آه میرحسین!

حالم خوب نیست و نمی‌دونم چمه.

یه اخلاق بدی که دارم اینه که به وقت موفقیت یاد بدبختی‌ها میافتم. مثلا الان که زنها تو ایران اجازه موتورسواری دارند یا بی‌حجاب تردد می‌کنند به یاد تهدیدها و تحقیرها و کشته شده‌ها اشک می‌ریزم. تو زندگی شخصی هم همینه.

چقدر روزگار زشته. یارو چهار صد میلیون دلار پول نفت اختلاس کرده رفته سوئیس پناهندگی سیاسی گرفته. چه همه کودک کار می‌تونست با این پول زندگی نرمال داشته باشه. چه همه آدم از زندگی زیر خط فقر میومدن بیرون. تُف تو چرخ گردون!

ناهار چی دارین؟

با وزنه‌های کنار اتاق ورزش نمی‌کنم بلکه فندق و گردو می‌شکنم.

مشکلی که با شلوار جین‌های گشاد دارم اینه که زیادی سنگینند.

بی‌اغراق عرض می‌کنم خدمتتون، کربوهیدرات که می‌خورم زندگی در رگهام جاری میشه.

می‌دونستید انجیر جزو گیاهان گوشتخواره؟ شاید به خاطر همین انقدر خوشمزه‌ست. حالا ببین ما، آدمها، که اینهمه سال اینهمه گوشت خوردیم چقدر خوشمزه‌ایم.

سلام.‌صبح به خیر. سر صبحی با چاقو رو بند انگشت شصت چپم رو بریدم.

من برای زن، زندگی، آزادی سالگرد و گرامیداشت نمی‌گیرم. زن، زندگی، آزادی هویت منه، تنیده در تار و پود من.

متاسفانه عادت بد نوشابه خوردن داره برمی‌گرده. واه واه واه!

امروز صبح تو حمام خیلی تمرکز کردم رو شستشوی پشتم و متاسفانه از صورتم غافل شدم.

سلام. صبح به خیر. چه حال؟ چه خبر؟

دوستان یه امروز که من وقت نکردم بلوسکای چک کنم همه‌تون خیلی خوش صحبت بودین و از هر دری سخنی! متاسفانه خیلی خسته‌ام و توان رسیدگی به همه‌رو ندارم.. بخوابیم که فردا روز بهتری‌ست چون بارون.

قلبم فسرده‌ست، همراهان!

تا چایی به دمای مطلوب برسه، پنج عدد خرما خوردم.

دم صبحی خواب می‌دیدم از سراشیبی یه خیابونی دارم میام بالا، می‌رسم به یه جایی مثل خیابون عباس آباد، وایمیستم تو گوشیم چک کنم برم سمت وزرا یا برم سمت ولیعصر وقتی سرم رو میارم بالا می‌بینم هر دو طرف دریاست؛ مغربم دریای آبی کدر آروم،مشرقم دریای خروشان منم رو یه باریکه آسفالت وایسادم. خسته‌ام از این خوابها!

پول رو از حساب اینجام ریختم به حساب اونجام. نه ازین کم شده، نه به اون اضافه. وا؟ کجا چی شده؟