“ข้าเพียงอยากให้เจ้ารู้ว่าข้าสามารถรอเจ้าได้ชั่วชีวิต ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วเจ้าจะไม่เลือกข้าก็ตาม“ #ภารกิจตัวร้ายที่ล้มเหลวไม่ได้เด็ดขาด

“คุณชอบผมจริงๆ เหรอ!” บุษบาเบิกตาโพลงขณะชี้นิ้วเข้าหาตัว “ผมเนี่ยนะ?” “ทำไมล่ะ นายไม่ดีตรงไหนกัน” “ก็ผมธรรมดาจะตาย” “ฉันชอบกินแกงจืด” two weeks #วิวาห์จะหาไม่

นางดึงเขาขึ้นทัดฟ้า เทียมดาว เหนือหมู่เมฆ เขาโจนจ้วงกดนางไว้แนบดิน คลุกฝุ่น เกลือกไพร แต่ก็คงถูกต้องแล้วสำหรับเสือที่รักจนลืมเจียมใจแลดวงดาวที่ดิ้นรนจะตกลงมาให้พ้นนภา เขาจึงคว้าฝนดาวตกเอาไว้ในอ้อมแขน ไม่ว่าจะหล่นอยู่ที่แห่งหนใด จะกอดไว้ ทุกเศษเสี้ยว ทั้งที่มีแสง ดับแสง หรือแตกสลาย ให้สมกับที่นางกล้าวางหัวใจในมือเขา #เสือโคดาราจันทร์

"วาดคิดว่า...เราน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเหรอ" "อ่า...ไม่ใช่ ไม่เหมือนเด็กผู้หญิง" คำตอบนี้วาดฟ้าตั้งใจตอบอย่างชัดเจน เขาไม่เคยคิดว่าเหมยเหมือนผู้หญิง" "เราคิดว่าเหมยน่ารัก แบบที่ไม่ได้เอาไปเทียบกับใครทั้งนั้น น่ารักเพราะเป็นเหมย แค่นั้น" #วาดฟ้าด้วยน้ำค้าง

ระหว่างที่เดินไปตามทางเล็กๆ เธอมองแผ่นหลังของพิชญ์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง ความรู้สึกจากลานจอดรถยังคงติดอยู่ในใจของม่านฝน แสงไฟจากร้านค้าสองข้างทางสาดส่องทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ พิชญ์ ทั้งที่มีผู้คนมากมายอยู่รอบข้าง แต่เธอกลับรู้สึกราวกับกำลังตกอยู่ในภวังค์ที่มีเพียงพวกเธอทั้งสอง Order Up! #รักพร้อมส่ง

“พี่รู้ตัวดีว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอมันผิดแผกไปจากขนบธรรมเนียมที่ควรจะเป็น เกิดเป็นชายมิควรเล่นสวาทกับชายใดด้วยกัน ขอแค่เพียงทิวาบอกพี่มาว่ามีความรู้สึกนึกคิดเฉกเช่นเดียวกับพี่ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พี่กล้าหาญพอที่จะต่อสู้กับสิ่งที่ต้องเจอในภายภาคหน้า” #ห้องเสื้อคุณทิวา

'สังคมไม่ปราณีใคร ลูกต้องเข้มแข็ง' วราเมธบอกอย่างนั้น 'เข้มแข็ง' ในความหมายของพ่อคือ...ชงเข้มๆ และใส่น้ำแข็ง #คบผู้ใหญ่หมาไม่กัด

ขณะนี้พึ่งต้นฤดูใบไม้ผลิแต่ฟรานซ์ราวกับอาศัยอยู่ในฤดูร้อนที่ไม่มีวันสิ้นสุด บรรยากาศรอบตัวของเขาราวกับอยู่ริมทะเลลมแรง ร้านหนังสือมือสองมืดทึมอับชื้นดูสว่างไสวขึ้นมากก็เพราะปรานซ์ นั่นคงเป็นเหตุผลที่เดเมียนหลงรักปรานซ์ในทันทีและไม่อาจตัดใจได้เพราะอยากจะติดอยู่ในฤดูร้อนกับฟรานซ์ตลอดไป #จะกี่ชีวิตก็รัก

เขาตัดสินใจหันหนีไปมองคลื่นทะเล พยายามปั้นหน้าให้นิ่งที่สุด รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ควรโหยหาความรักโดยเฉพาะการรักกับมนุษย์ แต่กลับทำไม่ได้ ทั้งที่มีประสบการณ์มาแล้วแต่ทำไมเขาถึงไม่หลาบจำเสียที #พี่สี่เป็นไม้กันผี

“ถ้ากลับบ้านพี่ก็อยากจะเจอเธอทุกวัน ถ้าทำงานหนักก็อยากให้เธอใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายได้ตามใจ ถ้าเธอจะคอยตามหึงหวงก็ไม่เป็นไรทั้งนั้น ถ้าเธอจะวางอำนาจบาตรใหญ่ทำตัวเกเรหน่อยก็ได้ ไม่ว่ายังไงพี่ก็รับเธอได้ทุกอย่าง” #ในสมองของพระเอกบรรจุอะไรไว้ใครจะรู้

ปันปรีดาพลันรู้สึกได้ถึงสายใยบางอย่างที่พันธนาการเธอกับเขาไว้ด้วยกัน มันอึดอัดแต่ก็ทำให้อบอุ่น เริ่มรู้สึกกังวลเล็กๆแต่ก็แสนสุขใจ ภายในเวลาอันแสนสั้นนั้นมีความรู้สึกขัดแย้งมากมายเกิดขึ้นในใจ เธอรักเขาและหวังว่าเขาจะรักเธอเช่นกัน #ห้ามให้รัก

"ผมรักคุณ รักมาตั้งแต่แรกเห็น รักมาตลอด และรักมากขึ้นกว่าเดิมทุกวัน ทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้คุณ ยิ่งทำให้ผมหวังไว้ว่าในอนาคตคงจะมีสักวันที่ผมรักคุณได้โดยไม่ต้องกลัวว่าคนอื่นจะมองผมยังไง" #ดั่งเดือนค้างฟ้า

ตัวข้ายังคงโง่งมพร่ำเพ้อรำพึงถึงท่านให้ผีเสื้อฟัง พร่ำบอกว่ารักท่านให้ต้นไม้ใหญ่ฟัง ต่อให้แม้วันเวลาผันผ่าน ฤดูกาลแปรเปลี่ยน แม้ตัวข้าจะต้องร่วงโรย เหี่ยวเฉาในสักวัน แต่ข้าก็จักยึดมั่นในรัก และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป -ดอกคาร์เนชั่นผู้หลงรักคนทำสวน-

“ผมเองก็มีแต่คุณระพี…ผมไม่มีของสำคัญอย่างอื่นเลยมีแต่คุณระพีเท่านั้น ผมจึงเสียไปไม่ได้” #จวบระพีอัสดง

ทว่าบุรุษไม่อาจพึงใจบุรุษได้อย่างออกนอกหน้า โอเดลล์จึงเลือกเก็บความรู้สึกเช่นนี้เอาไว้ด้วยเพราะปรารถนาจะรักษาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเอาไว้ให้มั่น จึงไม่อาจเลือกเผยความในใจ ขอเพียงแค่ได้อยู่เคียงข้างท่านพี่ เท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับชายหนุ่มผู้มีรักอย่างเขา #พราวพร่างกลางฤดี

ดุจดังเส้นสายในใจที่ถูกดีดเบาๆ แม้จะเล็กน้อยสักเพียงใด ทว่าแรงของมัน เขากละบรับรู้ได้อย่างชัดเจน สีหน้าของจ้าวเหิ่งเยว่ยังคงไม่สื่อความรู้สึก มีเพียงดวงตาที่ทวีความลึกล้ำมากขึ้น #ราตรีนี้มีฝนพรำ

“ฉันขอเธอแค่อย่างเดียว…หากวันไหนที่เธอไม่พอใจฉันขึนมาได้โปรดบอกให้ฉันรู้ตัวได้ไหม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ฉันจะพยายามปรับปรุงตัวไม่ให้เธอเสียใจอีก รวมถึงจะอธิบายใหม่หากฉันทำให้เธอเข้าใจผิดแบบครั้งนี้ด้วย” #ปฏิพัทธ์รพี

สายตาของหล่อนมองเหม่อไปยังสามีอีกครั้งก่อนนึกถึงคำพูดและน้ำเสียงที่วกกลับมาอีกครั้งในหัว ‘ห้ามตกหลุมรักผม’ “แย่จังเลย บัวน่าจะฟังคำเตือนคุณตั้งแต่แรก” #สิ้นสุดสัญญาหย่ารัก

“พี่ใช้ตาข้างไหนมองคะถึงเห็นว่าพี่คินทร์รักเหมย” “แกนั่นแหละใช้ตาข้างไหนมองถึงเห็นว่าเขาไม่รัก ไม่ต้องยกตัวอย่างที่ไหนไกลเลย เมื่อกี้นี้ไงทั้งที่เขาเมาจนแทบคลานเขายังอุตส่าห์ลากสังขารมาหาแกเพราะคิดว่าบ้านแกไฟไหม้ นั่นเขากลัวจริงๆนะเว้ยว่าแกจะเป็นอะไรไป“ #คุณคินทร์อย่าอินเกิน

“ต่อให้พูดแบบนั้นผมก็ยังอยากรักคุณอยู่ดี ผมอยากเป็นคนพิเศษสำหรับคุณ เหมือนที่คุณเป็นคนพิเศษสำหรับผม อยากให้คุณมองมาที่ผมเหมือนที่ผมเอาแต่จ้องมองไปที่คุณ อยากทำให้คุณเป็นของผมแค่คนเดียว” #บทกวีเงือก

ผมเผลอมองคุณนานไปหน่อย -นั่นคือเรื่องสุดวิสัย Milky Way in May #ฟิคสามนาฬิกา

พออายุมากขึ้นกล้ามเนื้อหัวใจของฉันก็ยิ่งน่าเป็นห่วงอยู่ด้วย อยู่ดีๆ ก็มาทำให้ใจเต้นแรงขนาดนี้ เกิดฉันเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาหล่อนจะรับผิดชอบยังไง #แก่นักรักซะเลย

เขาช่างเจิดจ้าและส่องประกาย เหมือนเส้นเวลาของโลกถูกตรึงไว้ให้หยุดนิ่ง ณ ที่แห่งนี้ รอยยิ้มชวนตะลึงของเขาติดตรึงลึกล้ำลงไปในใจพร้อมกับที่ฝุ่นหนาอัดแน่นในลิ้นชักความทรงจำได้ถูกปัดเป่าจนฟุ้งกระจาย #ดั่งความคิดถึงเป็นอนันต์

จรัญไม่ทราบเสียด้วยซ้ำว่าความรู้สึกนี้คือความรู้สึกรัก หลง ถวิลหา หรือเสียดาย มันก่อตัวขึ้นตั้งแต่แรกพบ พัฒนาขึ้นทันทีหลังจากที่เราได้สบตากัน ในขณะที่คนอีกผู้อาจจะไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย #เลขาต้องห้าม

“ที่ถามนี่ไม่ได้จะเล่นตัวหรือกดดันอะไรนะคะ แค่อยากรู้ว่าเราสองคนคิดตรงกันไหม จะได้จัดการตัวเองถูก” “ถ้าผมบอกว่าคิดไปถึงการแต่งงานล่ะ” กลายเป็นณิชกานต์เองที่สั่นไหว หัวใจพร่าพริ้วไปด้วยความรู้สึกยินดีและซาบซึ้ง เพราะไม่คิดฝันว่าจะได้รับความรู้สึกอันล้ำค่าของเขา #ขอให้โชคหล่นทับ

“รักผมมากเพียงนั้นเชียว” ข้าพเจ้าหัวเราะแผ่วเบา ท่าทางเชิดหน้าชูตาเมื่อร้องขอความรัก และได้รับความรักตอบแทนของเขาน่าดูชมทีเดียว #หากเพียงข้าพเจ้าจะกล่าว

“ตะวา นายชอบฉัน…ใช่หรือเปล่า” ถึงร่างแมวจะหน้าแดงไม่ได้ แต่อย่างไรหัวใจแมวก็ยังเต้นโครมครามได้อยู่ดี แมวตะวาที่ห้อยต่องแต่งในเงื้อมมือคุณกริชไร้ทางหนี ที่ทำได้มีแค่ยกอุ้งเท้าขึ้นมาปิดหน้าและหลับตาปี๋เท่านั้น “ตะวา ฉันก็ชอบนายเหมือนกัน” #จัตวาจะเป็นแมว

“เวลาคุณเชนแต่งชุดสวยๆ จะดูมีความสุขมาก มีนก็ชอบมากเหมือนกันค่ะ สำหรับมีน ขอแค่เป็นสิ่งที่คุณเชนทำแล้วมีความสุขไม่ว่าอะไรมีนก็มีความสุขไปด้วยค่ะ” #เชนมีนคนสวย

คุณธิณไม่ใช่คนดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่ใช่คนรักที่เลิศเลอ ยิ่งไม่ใช่ผู้ชายที่เพอร์เฟกต์ แต่กณิษฐาคิดว่าตัวเองก็คงไม่ต่างกัน มีดีบ้างบ้งบ้างล้มบ้าง แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องยอมรับจากใจว่าโคตรจะตายรังกับเขาเลย เธอรักเขา ชอบเขา คิดถึงเขามากจนหนีหัวใจตัวเองไม่ไหวจริงๆ #ไม่มีใครใคร่รักคุณ

“บางทีกับคนบางคนคิดว่าเราอาจจะไม่รักเขาแล้ว แต่เมื่อได้เห็นหน้าเขาจากที่ไกลๆ เราก็รับรู้ได้เลยว่าชิ้นส่วนใหญ่ๆ ในหัวใจของเราจะยังคงเป็นของเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามที” #ใต้อ้อมแขนคุณ

คณินรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้พบกับบุคคลผู้เป็นความสุขของชีวิต การคบหากับใจสมุทรทำให้เขาเข้าใจแล้วว่าความสุขไม่จำเป็นต้องมาจากอะไรที่ยิ่งใหญ่… ความสุขของคณิน จิตภักดีกุลมีขนาดเล็กนิดเดียว แค่ 165 เซนติเมตรเท่านั้นเอง #ปานจะขาดใจ

“น้องรู้ไหม พี่ไม่อยากเป็นใครทั้งนั้น ไม่อยากมีคำนำหน้า ไม่มียศถาบรรดาศักดิ์ ชั่วชีวิตของพี่ตั้งแต่เราได้พบกัน พี่แค่อยากเป็นคนที่สุดคนึงรัก เท่านี้ก็พอใจเหลือเกินแล้ว” #ตรีวัชรกาล

กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่คุ้นเคยจากปลอกหมอนยิ่งทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นทุกที คนเราจะตายเพราะความโหยหาได้หรือเปล่า? เพราะเขารู้สึกเหมือนจะตายเลย #ซ่อนรักเพียงภักดี

โดพามีนหรือฮอร์โมนความสุขของเราจะขึ้นสูงเมื่อเรากินน้ำตาล มันเป็นความสุขชนิดเดียวกันกับตอนเสพสารเสพติด แล้วอาเธอร์เป็นของประเภทนั้นหรือเปล่า ตอนนี้เขากำลังรู้สึกเหมือนถูกมอมเมาด้วยเจ้าของกลิ่นกายป่าสนลึกลับ เขาหลงทางจนกลับออกมาไม่ได้ #ในนาทีที่เก้าสิบ

และความรู้สึกที่ยอมปล่อยทุกอย่างไปแล้วมันกลับโลภขึ้นมา เขาไม่ได้อยากหายไปแล้ว ไม่อยากไปอยู่มุมมืดของโลก ตอนนี้ใจมันอยากอยู่ตรงนี้ เพื่ออยู่กับฉายแสงให้นานที่สุด #เจ้าสาวของคุณใหญ่

สามปีที่ผ่านมาดีแลนมั่นใจตัวเองแน่แล้วว่าเขารักเลรินมากยิ่งกว่าตัวเองเสียอีก ยอมให้เธอได้ทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิต ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาอยากมีชีวิตในทุกวัน เธอทำให้รู้สึกว่าทุกๆ วันเป็นวันที่พิเศษ ไม่มีวันไหนที่เขาไม่มีความสุขเมื่อได้อยู่กับเลริน #ห้วงฝันรักบรรเลง

น้ำตาเอ่อขึ้นมาอีกรอบ ไม่รู้รอบที่เท่าไรของวัน แต่รอบนี้มันไม่ได้ไหลผ่านแววตาเศร้าหรือพวงแก้มหมอง แต่กลับไหลผ่านใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มสดใสของคนสองคน ผู้ที่ต่างทอดตัวลงสู่ความรักของอีกฝ่าย #ได้ยินมาว่าเชนคิดถึงผม

“เธอนี่เซ่อจัง” “ฮะ” “ทำขนาดนี้ยังไม่รู้อีกเหรอ” หัวใจของมัลลิกาเต้นแรง สายตาจริงจังของเขาทำให้เธอสัมผัสได้ว่า คำพูดหรือประโยคใดต่อจากนี้จะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นอีกต่อไป “ก็ชอบ…” #เกือบลืมรัก

“พี่คราม หนูชอบพี่ พี่รู้ใช่ไหมคะ ชอบมานานมากแล้ว ขอโทษที่บอกได้แค่นี้ ขอโทษนะคะ..” ฉันบอกเขาแล้วก็ฉันก็บล็อก 3 มกราคม ปี 2018 ฉันจึงจำได้ขึ้นใจเลยว่าฉันเคยบอกชอบผู้ชายคนหนึ่งผ่านแชทแล้วก็กดบล็อกเขา #ผู้กองคราม

เมื่อความต่างขั้วนั้นผสมผสานเข้ากันอย่างลงตัว มันกลับไม่ทำให้จูบนี้รู้สึกแย่เลยสักนิดเดียว ราวกับ… รสชาติช็อกโกแลตที่ขมหวาน #ช็อกโกแลตที่ขมหวาน

เมิ่งเสี่ยวหรันไม่เคยถูกจุมพิต เมื่อก่อนเคยได้แต่แอบจินตนาการตามถ้อยคำที่อ่านในนิยาย ไม่คิดว่าสัมผัสเพียงแผ่วเบาราวขนนกนี้จะทำให้หัวใจสั่นไหวจนแทบหายใจไม่ทัน #ว่าด้วยวิธีให้สามีเกลียดชัง

ในยามที่เรือของเราสวนกัน กระผมอดหันไปมองมิได้ เพียงแค่เห็นว่าคุณอัสดงเองก็กำลังปรายตามองมา หัวใจในอกก็สั่นไหว อาจจะด้วยคุ้นหน้ากันอยู่บ้างกระมัง ยามที่เผลอสบตากันชั่วแวบเดียวนั้น คุณอัสดงเหมือนเลิกคิ้วขึ้นคล้ายว่าจะทักทาย กระผมดีใจเสียยิ่งกว่าได้รับชัยชนะเสียอีก #อัสดงล่องน่าน

ผมไม่ใช่เจ้าชาย ผมไม่ต้องการรองเท้าแก้วเอาไว้ดูต่างหน้าเพราะผมเองก็คงไ่ม่มีปัญญาที่จะพลิกแผ่นดินตามหาคุณ แต่เชื่อสิผมมีวิธีที่ดีกว่านั้น “ควินท์ขอไลน์ได้ไหม” #ควินท์ฮิป

“แค่เป็นคุณ แบบไหนผมก็ชอบหมดละครับ” เขายิ้มร่า “จะเมื่อไหร่ ตัวตนไหน คุณก็สวยและน่ารักที่สุดอยู่แล้ว” #HisBelovedValkyrie #คุณซิกง้อเมีย

“แม้แต่พระวจนะก็คือการทดสอบ” ลีรอนอธิบาย “ฉันคิดว่าเพราะรักของเราไม่เห็นแก่ตัว คงเพราะอย่างนั้นกระมัง และในรักอันบริสุทธิ์แม้จะเป็นรักที่ไม่ถูกต้องตามธรรมชาติที่พระองค์กำหนดไว้ก็ยังมีหนทางให้อภัย” #เทวาเทวษ

"ชีวิตข้าล้วนมีแต่เรื่องวุ่นวาย ทว่าเจ้ากลับเป็นสถานที่อันสงบสุขสำหรับข้า เป็นยอดปรารถนาที่ข้าไม่อาจละทิ้งได้" #เมื่อนางร้ายกลายเป็นดอกบัวขาว

“หากเจ้าคิดถึงบ้าน ให้พี่เป็นบ้านของเจ้าได้ฤๅไม่” #ย้อนเวลามาเป็นเมียคุณพระ

"ใครอาจจะมองหล่อนเป็นคนแปลกแต่สำหรับฉันแล้วหล่อนก็พิมพ์ใจฉันหลายอย่าง ฉันอาจจะไม่รู้จักหล่อนพอๆ กับที่หล่อนไม่รู้จักฉัน แต่ฉันก็หวังเพียงสิ่งหนึ่งเท่านั้น...คืออย่าปล่อยให้ฉันเป็นคนแปลกหน้าของหล่อนอีกต่อไป" #พระพายรำเพย

“รักเธอ” ประหนึ่งความสัมพันธ์ระหว่าง เดวิด ธอโร และผืนป่า เป็นความสุขที่แลกด้วยรักเหลือล้น การเสียสละอย่างเลือดเย็น อึกระทึกไปด้วยความจริงใจ และตอบสนองด้วยขณะจิตของห้วงอารมณ์ #แด่ผู้กอบกู้ทางวิญญาณของข้าพเจ้า #DearSalvatore