Ik heb een paar quirks. Ik kan nooit mensen met voor- en achternaam toevoegen aan mijn contactlijst. Dat voelt te formeel. Dus momenteel heb ik een Tim T, een Tim M, een Tim C, een Tim V, een Tim G en een Tim P.

Vandaag was klote. Niet in mijn relatie, niet op het werk, maar door slecht nieuws over fantastische mensen die ooit vrienden waren in een ver, ver, ver verleden. Veel te vroeg.

Ja Scheephol dan

ik heb NU een grafisch ontwerper nodig die tegen betaling iets voor mij kan zetten. Echt NU. Wie helpt?

🥰

Mijn beste oneliner van dit jaar: “Matalan verkocht ook geen bomen toen ik daar woonde. Guess they branched out.”

Driejarigen: wenen als we de boterham niet op de juiste manier in twee snijden, moeiteloos het huis rondlopen met een kettlebell van 6 kg.

Momenteel mijn droomreis aan het plannen voor over tweeënhalf jaar (kinderen moeten groot genoeg zijn om “braaf” te kunnen vliegen.) Mijn man is helemaal on board. Maar zei wel: “ok het jaar nadien doen we de oostkust dan.” JA DEAL HE.

HOEZO KOMT DAT TERUG?

Zeer kort door de bocht, maar het is dan ook nog maar half 7 op een maandag: stel u voor dat uw beenhouwer of bakker u zegt: seg in de supermarkt hebben ze ook brood en vlees hè!

Dingen die mijn man zei vandaag: “ok, als het u kan helpen met uw boek, gaan we gewoon al volgend jaar onze giga roadtrip van Massachusetts naar Wyoming doen.” Helaas ook: “een kerstboom zetten in november? Hoe durf je???”

Moet ik nu een militaire thriller schrijven of een romance? Want mijn verhaal zit ergens tussenin en al mijn proefpersonen willen het een óf het ander. Aaaaaaargh.

Ik mis dat dat geen ding meer is, commentaar geven over deelnemers. Wat voor een vervelende vrouw is die West-Vlaaamse? Love the guys van Antwerpen en Gent nu. En Limburg: doe gewoon Italiaans, dudes.

🧐

Nog altijd aan het nagenieten van De Mens in Sinnekloas gisteren 🤩😍 wat een onversneden rock ‘n roll. Wat een publiek. Zolang geleden dat ik nog gedanst had!

*staat anderhalve kilo everzwijn te snijden en terwijl een deep dive over WWII te luisteren* Mijn man: “ben je in je element?” Ik: “Awel ja.”

Ik ben recent naar een pre-selectie voor Miss Oost-Vlaanderen ikv Miss België geweest. (Als chauffeur … niet als deelneemster obviously.) Ik zat bij die gesprekken bij. Dat is letterlijk: “je moet zoveel sponsors vinden zodat wij je zoveel materiaal kunnen meegeven om in aanmerking te komen.”

Mijn kind dat tot voor kort een fiets eng vond, ging gisteren op alle zotte (leeftijd appropriate) attracties in Plopsaland. Heerlijk om te zien hoe dat redelijk bedeesd ventje aan het openbloeien is.

Net even door mijn boekenkast boven gegaan. Mijn hyperfocussen zijn duidelijk gewoon cyclisch.

Awel, dat het tof was.

Niet kunnen slapen wegen stress, dus podcast zoeken om bij in slaap te vallen. En dan is het natuurlijk te interessant, dus nu ga ik met 3 uur slaap Plopsaland op een feestdag trotseren.

Ik had vandaag vrijaf genomen om orde te scheppen in ons huis. Maar blijkbaar was de crèche dicht. Ik heb de voorbije dagen meer dan 50 A4tjes onzin geschreven en mijn jongste wilt alleen nog maar rondlopen met een onderbroek op zijn hoofd en een washand aan zijn voeten.

Mijn nieuwe matras is zo goed dat ik redelijk veel energie heb terug, maar ook zo goed dat ik ‘s morgens gewoon wil blijven liggen.

Extreme romantic gestures in neurodivergent relationships be like: “zullen we dan eens een ganse avond naar documentaires over uw nieuwe hyperfocus kijken?”

Ik: “Vanaf nu ga ik gewoon simpele, leuke, cozy romance schrijven.” Vijf uur later: “Bon, dan is hier het plot van mijn militaire thriller.”

Amai, moeder heeft voor de eerste keer sinds 2019 laarzen met een hak gedragen en nu is ze kapot.

Friday confirmation: Ik schrijf al twee decennia en een chic fictie waar ik niks mee doe. Te bang om te delen omdat dat het allemaal wat te banaal of laagdrempelig is. Maar ik weet wel dat het goed is en het vlot leest. Dus vanaf vandaag laat ik die angst helemaal los en ga ik er volop voor.

Kind ziet flesje op straat liggen. Kind zegt uit zichzelf: “dat moet ik in de blauwe zak gooien”. Kind is 3. Heerlijk dat die dat al begrijpt dat vuilnis op straat niet hoort.

Mijn nieuwe obsessie is neo-western kasteelromannetjes lezen.

Euh ja, keurig, en hoe wordt dat dan bij ons thuis geleverd, hoe moeten we dat gebruiken en is dat dan legaal? Zoveel vragen.

Vorige week deed ik in elke winkel van het shoppingcentrum het deuralarm afgaan opeens. Heeeeeeeel vervelend. Vandaag ontdek ik dat er een diefstalbeveiliging IN het afgesloten doosje met panty’s dat ik bij HEMA kocht, zat.

Een seizoen Blind Getrouwd met echt “hopeloze” gevallen. Daar zou ik naar kijken.

Vandaag rijdt Joris om een nieuwe matras en laat ons hopen dat dat het einde van mijn “lijdensweg” is, want ik slaap al maanden maar een paar uur per nacht. 😭

Ik ben blij dat ze bij Mijn Restaurant 100 procent voor stereotypen zijn gegaan. Antwerpen: arrogant Gent: hippies Limburg: nen Italiaan die het om de twee zinnen over nonna heeft West-Vlaanderen: Vlaamse Herehten!

Wij doen dit weekend van housesitten op het huis waar ik om en bij de 25 jaar gewoond heb en nu verkocht is. Alles heb ik hier meegemaakt. Dat valt behoorlijk zwaar.

Ik ben op een raar punt in mijn bestaan gekomen dat mensen mij belachelijk veel jonger schatten. Dus tegelijkertijd denkt de helft van de mensen die ik tegenkom dat ik nog niks kan, en verwacht de andere helft dat ik nog meekan.

Mijn passie voor skiën is niet aangewakkerd. Ergens tussen zelf vallen en mijn bekken voelen verschuiven en een kindje zien vallen op de lift dat begon te bloeden, dacht ik: “goh, dat duiken is al avontuurlijk genoeg.”

Zo hard aan het nagenieten van alle fratsen en liefde. Denk dat het exact was waar iedereen nood aan had.

Ergens heb ik toch wel iets goed gedaan. Los van het feit of ze wel of niet aanwezig waren, ik heb de mooiste en warmste vrienden.

Ik ben zo hard gezegend met de mooiste mensen op aarde.

Ik vind het supervervelend dat ik op uitgestelde vrijgezellen moet zonder mijn man met wie ik al vijf jaar elke dag samen ben.

Ja, een crèmekleurige luiertas, echt wat een moeder nodig heeft.

Beste gevoel.

Per ongeluk te weten gekomen wat de tweede activiteit van mijn uitgestelde vrijgezellen is, en ik HAAT de organisatoren nu, want ze wakkeren een oude passie aan en ik heb al geen tijd voor al mijn huidige passies.

Robin heeft de babysit van Lieven een “mandarijnkop” genoemd bij het afscheid. Hij vond zichzelf heel grappig. De babysit vond het ook heel grappig. Ik ook, maar het hoort niet, dus heb ik hem toch even erop gewezen dat je mensen geen mandarijnkop mag noemen.

Zinnen die ik nooit dacht uit te spreken: “Amai, ik kijk echt uit naar onze uitwerking van het kerkelijk jaar!” “Ik heb geen grote pruim!”

Na het zien van Tussen Leven en Dood, heb ik besloten om nooit/niet meer te hiken, kayaken, paardrijden, mijn kinderen in de auto laten met de airco aan, een muurtje afbreken, achter een camion te gaan staan, joggen, een hartaanval krijgen, een gasfles opendoen, een riool kuisen.

Never forget Sinterfreek2024.

Mijn meest controversiële opinie gaat niet over klimaat, politiek of religie. En dat stemt mij op een of andere manier gelukkig? Drop uw unpopular opinions over nonsens hier, no judging.

Het is volgend weekend mijn met twee jaar uitgestelde vrijgezellenfeest. I do appreciate dat ik mss wel gewoon een cynische k*t ben soms.