Herkesin her şeyi bal gibi bildiği ancak herkesin işine geldiği ve işine yarar kadarını anlattığı inanılmaz karanlık zamanlar. İyiyi düşünerek, mayın tarlasından geçmeyi deniyoruz.

İnsan bu hayatta değil cumhurbaşkanını, değil cumhurbaşkanı adayını, değil alacağı çikolatayı, çocuğu nasıl doğuracağını bile seçemiyor.

Boykot edilen ürünlerin ya da platformların mobil uygulamalarını silmekte fayda var mı? Var arkadaşlar; Corporate Social Responsibility Fallout. Markaların üzerinde önce psikolojik ve uzun vadede ekonomik etkileri var. Bu tarz şirketlerin önceliği mecburen stretejik olarak DAU, WAU, churn..

Bakın burda iki gün sonra çok takipçili hesaplar, cebini doldurmak için parayla liste yapacaklar. İnsanlar para verip en bilmem neler listesine girmeye çalışacak. Burda listeler, baskı ve rant gibi kullanılıyor. Sıkıldım bu saçma muhabbetten. Siz de akıllı davranın biraz.

Fatih Portakal gazeteci değildir. İtham etmiyorum, gerçekten değildir. Fatih Portakal anchormandir. Kendisine verilen metinleri, kanalının politikasına göre okuyup, üstüne bir iki yorum katarak haber sunar. Bu.

Canımıza ve aklımıza kast eden anormal ve bu rezil düzenin, normalimiz olmasına asla izin vermeyeceğiz.

Psikolojik ve fiziksel olarak daha fazla gücüm kalmadı benim. İnanılmaz bir yıpranmışlık, uykusuzluk ve günlük rutinimi etkileyecek semptomlar yaşıyorum. Bunları yaşadığımı hissetmemek alışmak demek ve ben ne alışmak ne de bu düzene karışmak istiyorum.

AKP ilk kurulduğunda, seçimlere girme hazırlığı yaparken, ilk iş uzunca bir süre bu arkadaşlarla görüşüp, birtakım uzlaşmalar yapmak olmuş. Finansal ve algısal olarak rüzgarı arkasına almak istiyor. Biraz geri gidip araştırırsanız Sakıp Sabancı'nın Erdoğan'ı nasıl övdüğünü görebilirsiniz.

İnsanların bu platformda dayanışma arayışı anlaşılabilir. Ancak buraya geçerken kim olduğuna, neye hizmet ettiğine bakmadan hızlıca birbirini takip etmek suistimallere açık ve riskli bir durum yaratıyor.Bir anda aynı amaca hizmet ettiğinizi düşündüğünüz gruplarla birlikte hedef haline gelebilirsiniz

AKP hükümetinin öncesini ve şimdisini kapsamlı bir perspektifle ele alıyor. Bugüne geldiğimiz noktadaki taşların nasıl döşendiğini anlamak için iyi bir pencere açıyor. Türkiye yakın tarihine dair özet bir bakış açısı kazanmak isteyen herkese tavsiye ederim.

Doğru şeyi, yanlış kişi söyleyince tüm anlamını yitiriyor

Hayatına normal bir şekilde devam edebilen var mı? Ülke kocaman bir cenaze evi gibi. Sokakta, evde, yemek yerken, metroda, otobüste.. Hayata devam etmenin anormalliği ve öfkesi var üstümde. Bu hisle yaşamak inanılmaz yorucu.

Yaşananların şiddetinin farkındayız değil mi? 22 senedir ilmek ilmek işledikleri bu düzeni, artık hiç utanmadan, sıkılmadan açık niyetle devam ettiriyorlar. Açık bir kast var; cana, mala, fikre, iradeye. Hatta gece uyuduğunuz uykuya.

Fazla empati, insanı canavara dönüştürebilir. Bu bilgiyle yaşamak ve bu bilgiyle anlamak önemli. İyi geceler.

Selam, bu sayıda ben de yazdım. Başka güzel şeyler de içinde :)

Koca koca insanlar blue çağına girdik, müthiş.

Haksız yere tutuklandığınız insanları serbest bırakın.

Burası Saraçhane meydanı gibi sndmdmf nolmuş burda

Boykota "boykot" demeyelim, tamam. Marul diyelim, at diyelim, keçi diyelim. Hatta hiçbir şey demeyelim. Lafı bile geçmesin. Ama siz bunu artık insanların içinden alamazsınız. İnsanların ne yapmamasına karar verebilirsiniz ama ne yapmak istediklerine karar veremezsiniz.

Şu an takip listeleri gün tabağı gibi. Hiçbir şey olmasa da bişi oluyor sanki, hayırlısı.

Pandemi gibi boykot oluyor, terrrtemiz

Mars'a koloni kurmak zorundaymışız gibi şu an. Her şeye en baştan başlıyoruz resmen. Taymda hala Varank yok.

Buraya ne zaman girsem direkt 2010 senesine ışınlanıyorum

Her şey yavaş yavaş değişti ama fark etmemiz bir anda oldu.

Her gün gözümle ve kulağımla onlarca fotoğraf çekiyorum. Her gün, çektiğim bu fotoğraflar aklımın karanlık odasına giriyor. Her gün aklımı yıkıyorum. Hepsi zihnimde. Bazen tüm bunları yakacak o ışığı arıyorum. Her yerde farklı yaşıyorum. Her yerde farklıyım ve hepsi de bana ait.

Sığlığı ve varoşluğu "deli kadın / deli adam, çok çılgın ya" gibi pazarlamaktan ne zaman vazgeçilir? Çılgınlık falan değil çünkü bazı şeyler.

Bu kadar uzaklaşmak isteyip, bu kadar içine çekildiğim başka bir düzen olmadı.

Hepsini bıraktığında, her şey normale dönecek. Yavaş yavaş.

Normal, insanın kendini iyi hissettiği yerdir. Düzen de insanı yormayan koşuşturma.

Yaşamın kendisi tüm gerçekliği ile üstümüze çökmemiş gibi gördüğüm rüyanın gerçekliği hissiyle uyandım. Rüyanın sıkıntısıyla aşırı mutsuz uyandım. Hala da tadım yok. Rüya yüzünden.

Kendisini sevmediğim insanın çocuğunu da sevmiyorum. Yani çocuğu, çocuk olduğu için seviyor ya insanlar; o da olmuyor. Gerçi benim genel olarak çocuklara özel bir ilgim yok.

Ve insanı hayattan soğutan o amansız ısrar... İyi geceler gönül dostları.

Uyuyalım artık di mi?

Mustafa yağmur var İstanbul'da.

Her platforma başka bir günaydın mesajı yazdım. Bu sosyal bölünme beni yoruyor. Günaydın.

😌😌😌

Bir şey diyicem. Ben burayı hâlâ tam olarak nasıl kullandığımızı keşfedemedim sanırım. Bilmediğim şeyler konuşuyorsunuz çünkü.

Bir terapi olarak akşam güneşine çıkmak.

Bu sabah 6'da evden çıkarken, Maslak, Emirgan, Bebek, Ortaköy.. gezmeyi falan düşünerek çıkmamıştım. Çok garip halk manzaraları gördüm. Mesela şu an vapurda yanımdaki kız vegan travmaları konulu bir video izliyor. Konular çok niş.

Öncelikle bizim evden günaydın.

Günaydın yolda olmak🌳🍃

Tam olarak şu an tatile çıkıyorum. :')

İstanbul'un camını açın acil.

Taymda olay çıkartan olursa zindana atarım. İki kafa dinlemeye geliyoruz şuraya ya.

Bugünün bittiğine inanamıyorum.

Günaydııın. Bu aralar o kadar yoğun ki 'İnsan 4 saat telefona mı bakmaz yeaa' diyen kızın ağzına telefonu enine yerleştirmelik zamanlardan geçiyorum.

Burda sadece Babil'in Bahçeleri, cennetin nehirleri, minnoşluklar falan var değil mi? Tüm agresifliğimi Twitter'da atıp geliyorum çünkü.

Abi henüz burda karakter sınırını aşmamı gerektirecek bir şey yazmaya gerek duymadım. Çünkü burda herkes şak diye anlıyor.

Dün gece hayatımın en sayko gecelerinden birisiydi. Eşşşek gibi sıcak havada, diğer yakadaki ofiste eşek gibi çalışıp, yine aynı ofis akşamında 3-4 bira içip, o kafayla taksici mobbingi ile Kadıköy'e dönmeye çalışıp, en sıcak havada, en sıcak çorbayı içtim. Hala içim yanıyor. Ayılamadım.

Günaydıııın sıcak hava dalgaları ve diğer mevzular