พอซาเอะเห็นว่าคนเด็กกว่าดูซึมลง เจ้าตัวก็รู้สึกกินข้าวไม่อร่อยขึ้นมาเหมือนกัน 'เป็นอะไรของนายเนี่ยอิซางิ เครียดอะไรก็บอกฉันสิ ระบายให้ฉันฟังก็ได้ จะได้ไม่ต้องมานั่งอมทุกข์อยู่คนเดียว...' ถึงซาเอะจะอยากพูดออกไปให้คนเด็กกว่าได้ยินขนาดไหน แต่สุดท้ายแล้วซาเอะก็ไม่ได้พูดออกไปอยู่ดี (187)

What if ถ้าหากว่าไม่มีโครงการ blue lock แล้วอิซางิก็รู้สึกชื่นชมซาเอะมาตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็นข่าวของอีกฝ่ายในทีวี มันจะเกิดอะไรขึ้น? อิซางิในวัย 11 ปีนั่งมองข่าวของ อิโตชิ ซาเอะ ที่อยู่ในทีวีด้วยแววตาชื่นชม 'เก่งจัง เท่มากเลย...' (1) #ออลอิซา #คลังฟิคของกานดา

ในช่วงก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มต้นขึ้นมานั้น ซาเอะก็ได้เดินเข้ามาหาไคเซอร์ที่กำลังยืนเตรียมตัวอยู่ไม่ไกลด้วยแววตาที่แสดงออกได้ถึงความเกลียดชัง "ไง เมื่อวันก่อนกินขนมอร่อยไปแล้วเนอะ งั้นวันนี้แกมากินขนมผสมน้ำตาของแกแทนก็แล้วกัน มิคาเอล ไคเซอร์" (432)

พอได้มาเจอกับอิซางิในวันแรก เอโกะก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย ที่คนเด็กกว่าดูเหมือนจะไม่รู้สึกเอโกะเลยแม้แต่นิดเดียว มันจึงทำให้ในตอนแรกเอโกะคิดว่าอิซางิกำลังเสแสร้งแกล้งทำอยู่ แต่หลังจากที่ได้พูดคุยกันมาสักพัก เอโกะก็เลยแน่ใจเป็นอย่างมากเลยว่า นอกจากโนอาที่เป็นไอดอลในดวงใจแล้ว อิซางิก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะรู้จักคนอื่น ๆ อีกเลย (422)

แต่สายตาของอิซางิก็ยังคงเลือกที่จะหันไปมองทางไคเซอร์อยู่ดี "ไคเซอร์!!! นี่แกเข้ามาทำอะไรฉันเนี่ย!" อยู่ดี ๆ อิซางิก็ร้องโวยวายขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับใบหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อย "อะไรนะของนายเนี่ยโยอิจิ! วันนี้ฉันยังไม่ได้แหย่อะไรนายเลยนะ!" แล้วไคเซอร์ก็สับเท้าของตัวเองให้เร็วมากขึ้นกว่าเดิม (312)

แล้วเอโกะก็เป็นคนแรกที่ตั้งสติขึ้นมาได้ก่อนใคร เจ้าตัวจึงรีบถามออกไปทันทีเลยว่า "นี่แกเป็นยูโดด้วยเหรออิซางิ?" "แหะ ๆ ก็เคยฝึกมาบ้างอ่ะครับเอโกะซัง ไม่งั้นพ่อแม่ผมคงไม่อนุญาตให้มาฝึกที่นี่แน่" อิซางิตอบกลับไปอย่างเขิน ๆ ซึ่งสิ่งที่ไคเซอร์รู้สึกสงสัยมาตลอดว่า ทำไมอิซางิถึงได้กล้าด่าเจ้าตัวออกมาในวันนั้น ตอนนี้ไคเซอร์ก็ได้รู้คำตอบจริง ๆ แล้วเสียที (302)

แล้วอยู่ดี ๆ เขาจะมาทักนักบอลโนเนมแบบฉันทำไมกัน พวกแกไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก เพราะเอโกะซังบอกไว้ว่า ถ้าใครที่จะมีประโยชน์กับฉันในอนาคต ฉันก็แค่เดินตามน้ำของเขาไป ทำเป็นโง่ ๆ ไม่รู้เรื่องอะไร แค่นี้ก็จบล่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันหิวแล้วเนี่ย" (271)

แต่ยังไม่ทันที่จะได้มีใครพูดขึ้นมาต่อ มือถือของไคเซอร์ที่ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะก็สั่นขึ้นมา เพราะมีสายเข้า "โนอาโทรมาพอดีเลย นายกลับไปนอนเป็นเพื่อนโยอิจิก่อนเถอะเนส เพราะฉันจะบอกโนอาให้หมดเลย ว่าเมื่อเย็นมันเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง" (231)

แล้วสึนะก็จะต้องแสดงความสับสนออกมา จนตัวซันซัสในวัย 24 ปีจับสังเกตได้ และเมื่อซันซัสในวัย 24 ปีทนเห็นสึนะเป็นแบบนั้นไม่ไหวอีกต่อไป ซันซัสในวัย 34 ปีจึงรู้ดีว่า ตัวเองเมื่อ 10 ปีก่อนจะต้องใช้บาซูก้าทศวรรษของแรมโบ้ข้ามเวลาไปในอนาคตอย่างแน่นอน (292)

แล้วไหนจะมีดาวรุ่งลูกใหม่ในวงการฟุตบอลที่มาดึงอิซางิเข้าไปอยู่ในกลุ่มด้วยกันอีก เรียกได้ว่าตอนนี้อิซางิมีคนที่คอยหนุนหลังอยู่แข็งแกร่งยิ่งกว่านักบอลฝึกหัดคนอื่น ๆ ไปหลายเท่าตัว และถ้ามีใครที่คิดจะเข้ามาเล่นงานอิซางิแล้วล่ะก็ กลุ่มบุคคลที่กำลังหนุนหลังให้อิซางิอยู่ ก็คงจะไม่มีทางยอมอย่างแน่นอน (188)

ก่อนที่จะเดินไปขึ้นเตียงแล้วหยิบหนังสือนิยายแนวไซไฟขึ้นมาอ่านต่อ ในคืนนี้อิซางิไม่ได้อ่านหนังสือเรียนภาษาเหมือนอย่างที่ไคเซอร์กับเนสเข้าใจ แต่เจ้าตัวกำลังหาข้อมูลของ อิโตชิ ซาเอะ เพิ่มเติมอยู่ต่างหาก 'แต่จะว่าไปแล้ว เนสก็เคยเล่าให้ฟังว่าไคเซอร์มีนิสัยเสียที่ชอบทำลายความฝันของคนอื่นกลางสนามแข่ง หรือซาเอะซังจะมาเคยเจอกับไคเซอร์จริง ๆ วะ' (178)

"ใช่ครับรุ่นที่ 10 ได้โปรดเถอะครับ ช่วยกลับไปบอกตัวผมกับเจ้าบ้าเบสบอลในอดีตให้ที ผมขอร้อง" พอพูดออกมาจนจบโกคุเดระที่ทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นพร้อมกับเอื้อมมือมาประคองมือของสึนะเอาไว้ ก่อนที่จะเงยหน้าที่กำลังมีน้ำตาเอ่อขึ้นมาเต็มดวงตาทั้ง 2 ข้าง เพื่อขอร้องให้สึนะยอมทำตาม (282)

อิซางิจึงยิ้มขึ้นมาจนตาหยี ก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับทั้ง 2 คนนั้นมากขึ้น "ขอบคุณพี่ไคเซอร์จ๋ากับพี่เนสจ๋ามาก ๆ เลยนะครับที่คอยดูแลโยอิจิเป็นอย่างดีมาตลอดเลย" แล้วอิซางิก็ลุกขึ้นมาเพื่อที่จะได้เดินเข้าไปกอดไคเซอร์กับเนสได้ถนัดมากขึ้น ก่อนที่จะผละออกมาแล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปเลย (167)

มันก็คงจะถูกปิดผนึกลงไปในส่วนลึกของจิตใจซันซัสแบบตลอดกาล แต่ทว่าซันซัสก็ได้ความหวังที่แสงสว่างกับความอบอุ่นของตัวเองจะไม่หายไปไหนอีกแล้วเสียที เมื่อคนที่อยู่ปลายสายตอบกลับซันซัสออกมาว่า [ได้ครับซันซัส เดี๋ยวผมจะส่งสถานที่ไปให้นะครับ] (272)

'นี่จินไปเทรนอะไรให้โยอิจิเนี่ย!' จากนั้นโนอาก็กรีดร้องขึ้นมาอยู่ภายในใจ โดยที่มีเอโกะพยายามยืนกลั้นขำอยู่ทางด้านหลังเป็นฉากประกอบไปด้วย "แล้วพวกแกซ้อมเสร็จยังอะไคเซอร์ เนส ฉันหิวแล้วนะ" อิซางิหันไปถามเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยจากเมื่อก่อน แต่แค่นี้มันก็สามารถทำให้ไคเซอร์กับเนสรู้แล้วว่า เอโกะคือตัวอันตรายของแท้เลย! (147)

"ถ้าอย่างนั้นก็แยกกันตรงนี้เลยนะโนอา ฉันจะไปฝึกที่ฝั่งนู้น แล้วพวกแกก็ห้ามล้ำเส้นเข้ามาด้วย!" จากนั้นเอโกะก็เดินลากอิซางิไปกับตัวเอง โดยที่มีสายตาของโนอา ไคเซอร์ และเนสมองตามไล่หลังไป "เอาล่ะ พวกเราก็มาฝึกกันต่อเถอะ!" แล้วโนอาก็ตบมือเรียกความสนใจจากไคเซอร์และเนสขึ้นมาเสียงดัง (137)

มันก็เป็นเพราะว่าพวกซันซัสต้องการที่จะปกป้องทุกคนแทนผม เพื่อให้ผมได้นอนตายตาหลับ ไม่ต้องมีห่วงอะไรอีก ผมขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับ เพราะผมรู้ว่าซันซัส สควอโล่ เบล ลุซซูเรีย กับเลวี่ต้องเหนื่อยแค่ไหน แต่ทุกคน ฮึก ต้องการที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเองนะครับ ผมขอได้ไหม ขอให้พวกซันซัสปล่อยทุกคนออกมา" (255)

"เดี๋ยวนะ ที่แกบอกว่าจะมีคนมาฝึกกับแกเพิ่ม แกอย่าบอกนะว่าคนคนนั้นก็คือโยอิจิน่ะ!" ไคเซอร์ถามออกไปพร้อมกับหันไปเช็กด้วยว่าอิซางิเป็นลมไปแล้วหรือยัง "ใช่ ก็แหม ไหน ๆ โยอิจิก็อยู่กลุ่มเดียวกันกับพวกนายแล้ว ฉันก็เลยไปขอเฟลิกซ์ให้โยอิจิมาฝึกกับฉันไปด้วยเสียเลย พวกนายเองก็จะได้ไม่ต้องวุ่นวายวิ่งไปวิ่งมาด้วยไง" (128)

และในขณะนั้นเองมันก็มีเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ซึ่งตัวอิซางิก็จำได้เป็นอย่างดีเลยว่า เจ้าของเสียงนี้คือใคร "ฉันขอรับตัวโยอิจิไปฝึกก่อนนะเฟลิกซ์" "ฝากด้วยนะโนอา อิซางิเป็นเด็กดีมากไม่ต้องหะ--- เดี๋ยว!!! นี่นายจะวิ่งหนีไปไหนเนี่ยอิซางิ!!!" (118)

พวกสควอโล่ก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายจะต้องพยายามโน้มน้าวให้ซันซัสออกไปข้างนอก แต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ มันก็เป็นสิ่งที่พวกวาเรียรู้ดีว่า ถ้าสึนะในยุคนี้ฟื้นขึ้นมาจากความตาย สึนะก็จะต้องพูดออกมาแบบนี้แน่นอน "ออกมาเจอกัน ไม่สิ แกให้ฉันไปหาแกก็ได้โยชิ ฉันขอร้องล่ะ" (246)

ทำเครื่องกระจายสัญญาณหลอก ๆ ขึ้นมาหลายร้อยตัว เพื่อทำให้ฝั่งซันซัสตามหาสึนะไม่เจอ และในขณะที่พวกวาเรียกำลังนั่งวางแผนที่จะไปถล่มหน่วยย่อยของพวกมิลฟีโอเล่อีกครั้ง มันก็มีเสียงสัญญาณว่ามีคนติดต่อเข้ามาดังขึ้น ก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งที่ดังขึ้นมาว่า [ซันซัส นี่ผมเองนะครับ ซันซัสช่วยมาคุยกับผมหน่อยได้ไหมครับ] (238)

[ปัจจุบัน] ไคเซอร์ยืนมองอิซางิที่กำลังกอดรูปโพลาลอยด์โนอาพร้อมลายเซ็นสดอยู่ในมือด้วยสายตาที่เอ็นดู พออิซางิกอดจนหนำใจแล้ว เจ้าตัวจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับไคเซอร์ แล้วกวักมือเรียกให้ไคเซอร์โน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น ก่อนที่จะพูดออกไปว่า "พี่จ๋าขอบคุณนะ" (107)

เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมานอนเบียดกันบนเตียงเดียว นอกจากไคเซอร์จะมีคนไม่ชอบหน้าอยู่เยอะในสโมสรเดียวกันแล้ว ที่ต่างสโมสรเอง ไคเซอร์ก็มีศัตรูอยู่เยอะเช่นกัน อิโตชิ ซาเอะ เก็บความแค้นของตัวเองเอาไว้ในใจ แล้วเจ้าตัวก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า สักวันตัวเองจะต้องกลับมาแก้แค้นไคเซอร์ให้ได้เลย (78)

รุ่นที่ 9 ก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ถูกอกถูกใจเป็นอย่างมากว่า "ฉันเคยบอกพวกเธอแล้วว่าตอนนี้ซันซัสไม่มีพิษมีภัยอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่พวกเธอก็ไม่ยอมเชื่อฉันสักที แล้วเมื่อกี้นี้ก็คงเป็นหลักฐานชั้นดีได้แล้วใช่ไหมว่า ซันซัสสามารถเป็นหัวหน้าวาเรียต่อไปได้ โดยที่ไม่ต้องได้รับการคุมขังอย่างเข้มงวด" (185)

เนสจึงรู้สึกสบายใจแบบมาก ๆ เมื่อได้อยู่กับอิซางิ และไคเซอร์ก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกันกับเนสอย่างแน่นอน พอกินอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว อิซางิก็ถูกไคเซอร์กับเนสพาตัวไปที่สนามฝึกซ้อมด้วยกันทันที ท่ามกลางสายตาที่แสดงออกได้ถึงความไม่พอใจของนักบอลคนอื่น ๆ ในสโมสร... (58)

แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าเดินไปไหน ดีโน่ก็เคาะเปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมกับสึนะ พอสึนะได้เห็นสภาพของพวกวาเรียในตอนนี้แล้ว เจ้าตัวจึงหันไปโวยวายใส่อิเอมิสึเลยทันทีว่า "ปล่อยพวกซันซัสเดี๋ยวนี้เลยนะครับ! ไม่เห็นจะต้องทำกันขนาดนี้เลย!" (163)

ซันซัสก็จะไม่มีทางยอมให้มือของสึนะเปื้อนเลือดเป็นอันขาด เพราะซันซัสจะขอรับงานทั้งหมดที่เป็นสีเทาค่อนไปทางดำมาทำไว้เอง 'คนแบบแกไม่มีทางทำร้ายใครได้หรอกโยชิ แล้วฉันก็จะไม่ยอมให้แกฝืนตัวเองไปทำอะไรแบบนั้นด้วย ถ้าแกได้ขึ้นเป็นบอสของวองโกเล่เมื่อไหร่ ฉันก็จะเป็นเงาที่คอยทำเรื่องพวกนั้นให้แกเองโยชิ' (149)

What if ถ้าหากว่าสึนะในวัยเด็กได้ไปช่วยชีวิตของซันซัสเอาไว้ มันจะเกิดอะไรขึ้น? ในปีนี้ ซาวาดะ สึนะโยชิ ก็มีอายุครบ 5 ขวบแล้ว อิเอมิสึที่หาเวลาว่างมาอยู่กับเมียและลูกได้ เจ้าตัวจึงมีความคิดที่จะพาทั้ง 2 คนไปเที่ยวที่อิตาลีด้วยกัน (1) #all27 #ออลสึนะ #คลังฟิคของกานดา

สีหน้าของไคเซอร์ดูเศร้าหมองไปชั่วครู่ แต่อิซางิก็ยังสังเกตุได้อยู่ดี "ไอ้ประโยคนั้นน่ะ ฉันได้ยินจากคนอื่นมาเยอะแล้วโยอิจิ แต่คนที่พูดออกมาแบบจริงใจโดยที่ไม่ได้คาดหวังอะไรจากฉันเลย ก็มีแต่นายเท่านั้นแหละ แค่คนเดียวเลยโยอิจิ" (36)

จนยานอนหลับต้องกินเพิ่มกลางดึกอยู่ทุกคืน ฉันก็เลยคิดว่าถ้ามีนายมานอนอยู่ข้าง ๆ กัน ฉันก็คงจะไม่ฝันร้ายอีกต่อไป" [ปัจจุบัน] 'มันน่าอิจฉาตรงไหนวะ! ฉันติด brother zone อยู่เนี่ย! ฉันขอให้พวกแกติด zone กันทั้งหมดเลย ติดจนไม่กล้าจีบแบบฉันเนี่ย!!!' (185)

"แกพูดเองนะอิซางิ! เพราะฉะนั้นแกจะมาโทษฉันทีหลังไม่ได้นะ เพราะฉันไม่ผิด!" เมื่อได้เห็นว่าอิซางิตอบรับขึ้นมาแล้ว เอโกะจึงรีบพูดถามในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ออกไปทันที "ตอนที่อยู่ในสนามโนอามันพูดอะไรกับแกบ้าง แล้วทำไมแกถึงไม่มาบอกฉัน เพราะฉันพร้อมที่จะเข้าข้างแกอยู่แล้ว" (142)

เสมือนกับว่ามีชิ้นส่วนที่สำคัญหลุดหายไป ในตอนแรกรินก็ยังปฏิเสธใจตัวเองอยู่ทุกวินาที แต่สุดท้ายแล้วรินก็ต้องยอมรับความรู้สึกนี้ที่มีต่ออิซางิในที่สุด 'มาทำให้ฉันชอบ แล้วแกก็หายหัวไป มันได้เหรอวะ!' รินร้องตะโกนขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เพราะไม่ว่าจะทำยังไง รินก็ยังคงตามหาอิซางิไม่เจออยู่ดี (122)

ส่วนทางด้านเอโกะเองที่ในตอนนี้เจ้าตัวก็ยังคงทำงานเกี่ยวกับฟุตบอลอยู่ และงานมันก็ดูเหมือนจะเยอะขึ้นมาเรื่อย ๆ เพราะการประสบความสำเร็จของโครงการ blue lock นั้น มันก็ทำให้เอโกะมีชื่อเสียงดังตามขึ้นมาด้วยเช่นกัน จนถึงกับได้รับการสรรเสริญว่าเป็นบุคคลที่เข้ามาปฏิวัติวงการฟุตบอลของญี่ปุ่นเลยทีเดียว (47)

ที่ไม่ค่อยอัปเดตอะไร เพื่อลงภาพนั้นเอาไว้เป็นที่ระลึก ซึ่งมันก็จะไม่เป็นที่ฮือฮาและติดเทรนอันดับ 1 ของโลกใน SNS เลย ถ้าหากว่าซาเอะไม่ได้เขียนแคปชั่นเอาไว้ว่า 'ในที่สุดพี่ก็ได้กลับมาเป็นหัวหน้าแก๊งเด็กจิ๋วแล้ว ♡' (340) THE END.

แต่เรโอะก็ยังถือว่าโนอามีส่วนผิดที่มากโขอยู่ดี อิซางินั่งร้องไห้จนผล็อยหลับไป ซึ่งเรโอะก็ค่อย ๆ จับตัวอิซางิขึ้นมาอุ้ม เพื่อพาไปนอนอยู่บนเตียงให้สบายตัว จากนั้นเรโอะก็ตัดสินใจช่วยอิซางิในสิ่งที่อีกฝ่ายขอร้องออกมาเมื่อกี้นี้ทันที '...เรโอะ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมเจอใครเลย นายช่วยฉันด้วยนะเรโอะ' (29)

เพราะตอนที่อยู่ใน blue lock ด้วยกัน อิซางิก็ดูสดใส ร่าเริง เป็นปกติดีทุกอย่าง จนเรโอะคิดไม่ถึงเลยว่าอาการของอิซางิมันจะหนักได้ถึงขนาดนี้ แล้วอิโยะก็เดินเอาผ้าขนหนูไปซับหน้าให้อิซางิ และในตอนนั้นเองที่เรโอะก็ได้ตัดสินใจแล้วว่า ตัวเองจะช่วยอยู่ดูแลอิซางิ (16)

แต่ตัวเล็กเป็นน้องคนสำคัญของพี่ ที่พี่ขาดไม่ได้เลยจริง ๆ ถ้าตัวเล็กไม่อยาก--- "นิสัยไม่ดี! พูดไม่คิด! ชอบพูดทำลายความรู้สึกคนอื่น! ซาเอะจังไม่น่ารักเลย ผมเกลียดซาเอะจังมาก ฮึก แต่ผมก็ตัดซาเอะจังออกไปจากชีวิตไม่ได้เหมือนกัน" (329)

เพราะพวกเขาทุกคนก็รู้ว่า อิซางิกับรินเคยรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ทุกคนก็คิดกันไม่ถึงเลยว่า อิซางิกับรินจะสนิทกันจนไปถึงขั้นที่สามารถหอมแก้มกันได้ง่าย ๆ แบบนี้เลย "ฉันอยากเป็นรินก็วันนี้นี่แหละ" เป็นจิงิริที่พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความอิจฉาริษยาอิโตชิคนน้อง (300)

'เฮอะ มั่นหน้ามั่นโหนกในฝีมือตัวเองกันจัง แต่ไม่เห็นจะพาฟุตบอลญี่ปุ่นไปได้ไกลเลย' ซาเอะนึกค่อนขอดอีกฝ่ายขึ้นมาอยู่ภายในใจ ก่อนที่จะตอบออกไปว่า "ได้สิ แต่ถ้าความสามารถของพวกนายไม่พอ ฉันก็อาจจะถอนตัวออกไปก่อนก็ได้นะ" "หึ ไม่มีทางหรอก เพราะพวกฉันเป็นถึงทีมชาติเลยนะ อิโตชิ ซาเอะ" (279)

พอได้พูดออกมาจนจบรินก็ตัดสายทิ้งไปทันที แล้วเจ้าตัวก็รีบเก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกง ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาอิซางิที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่บนเตียง "เดี๋ยวฉันเอาไดร์มาเป่าผมให้โยจังนะ" ว่าแล้วรินก็เดินไปหยิบไดร์มา พร้อมกับความสะใจที่ว่าชิโด้จะต้องถูกซาเอะจัดการอย่างแน่นอน (259)

คำว่า อย่าเยอะ ของซาเอะ มันก็มีความหมายตรงตัวเลย เพราะทางสมาคมฟุตบอลของญี่ปุ่น ชอบมาตามตื๊อให้ซาเอะกลับมาอยู่ภายใต้การปกครองของคนในสมาคม ซึ่งตัวซาเอะเองก็ทั้งปฏิเสธออกไปแบบดี ๆ (?) แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมหยุด มันก็เลยมีครั้งหลัง ๆ ที่ซาเอะต้องด่าออกไปแรง ๆ บ้าง (194)

จากนั้นจีอ็อตโต้ก็นั่งอยู่ข้างเตียง แล้วเจ้าตัวก็รอให้คนเด็กกว่าเข้าสู่ห้วงนิทราไปก่อน แล้วตัวเองถึงได้เดินออกมา พอได้ฟังเรื่องที่จีกับคนอื่น ๆ ช่วยกันเล่าออกมาเท่าไหร่ คิ้วของจีอ็อตโต้ก็ค่อย ๆ ขมวดเข้าหากันมากขึ้นเรื่อย ๆ 'ฉิบหายของจริงล่ะทีนี้ ริคคาโด้เอาเราตายแน่เลย' (341)

อิซางิจับมือซ้าย ส่วนรินก็จับมือขวา แล้วก็จะมีบ้างบางครั้งที่รินจะเอื้อมมือไปแกล้งสะกิดหลังอิซางิ แล้วก็รีบชักมือกลับมา "เอาอีกแล้วนะรินริน!" ซึ่งอิซางิก็ไม่ยอมตกเป็นเหยื่ออยู่ฝ่ายเดียว เพราะเด็กน้อยก็เอื้อมมือไปสะกิดรินกลับบ้างเหมือนกัน ตัวซาเอะที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรออกมา แถมเจ้าตัวยังหัวเราะชอบใจขึ้นมาอีกต่างหาก (19)

แล้ววันถัดมาอิซางิก็ได้ตื่นตอนเย็นแบบสมใจอยากจริง ๆ รินกับไกเซอร์ช่วยกันล้างตัวให้อิซางิ ก่อนที่จะอุ้มให้มาหลับอยู่บนเตียงต่อ อิซางิที่ตื่นขึ้นมาจึงไม่ได้รู้สึกเหนียวตัวขึ้นมาเลยสักนิดเดียว พอหันไปเห็นว่าไกเซอร์กำลังจัดชั้นวางของอยู่ อิซางิจึงพูดขึ้นมาว่า "จักรพรรดิ สามัญชนตื่นแล้ว แต่ไม่มีแรงเลย ทำไงดี" (235)

"อย่ามางี่เง่านะไกเซอร์ แกนั่นแหละที่จะต้องไปจดทะเบียนกับอิซางิ" แล้วรินก็หันไปจ้องหน้าไกเซอร์นิ่ง "แกต่างหากที่กำลังงี่เง่าอยู่ริน โยอิจิมันชอบแกก่อน แกก็ไปจดกับมันเถอะ" แต่ไกเซอร์เองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน "ไม่ได้ แกนั่นแหละไกเซอร์ที่จะต้องไปจด เพราะฉันโอเคมากกว่าแก" (226)

"โอ้โห น้ำเสียงที่ใช้พูดกับแฟนแกทั้ง 2 คนนี่ แตกต่างกันลิบลับเลยนะรินริน" ไกเซอร์พูดสวนกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะจริงจังสักเท่าไหร่นัก "ของมันแน่อยู่ล่ะ ไปซ้อมต่อได้แล้วไกเซอร์ ส่วนอิซางิมานี่มา เดี๋ยวฉันจะช่วยแกเอง แกไม่ต้องคิดมากเรื่องอันดับนะ เพราะมันก็มีขึ้นมีลงเป็นปกติอยู่แล้ว" (212)

"ตอนนี้สึนะไปที่นั่นแล้วใช่ไหมรีบอร์น" รุ่นที่ 9 ถามออกไปทันทีที่ทางนั้นกดรับสายแล้ว [ครับ ตามที่ท่านสั่งเลย] "ขอบใจมากนะรีบอร์น เธอช่วยงานฉันได้เยอะมากเลย" [แล้วในจดหมายได้ระบุเอาไว้ไหมครับว่าสึนะจะต้องไปอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน] "30 วันรีบอร์น พอถึงวันที่ XX/XX แล้ว เธอก็กดปุ่มดึงสึนะกลับมาที่นี่ได้เลย" (183)

ทางที่อลาวดี้พาสึนะเดินไปนั้น มันคือบันไดที่พาขึ้นไปยังชั้น 2 ของร้านที่มีห้องส่วนตัว และไม่มีใครสามารถเข้ามารบกวนได้แน่นอน "ถ้าจะกินข้างล่าง เราก็สามารถกินได้ แต่เราจะเปิดโอกาสให้ศัตรูมาทำร้ายเราได้มากขึ้น รอให้เธอเรียนรู้มากกว่านี้ก่อน แล้วลุงจะลองพาเธอไปนั่งที่โต๊ะชั้นล่างดู" (151)

เพราะอยู่ดี ๆ อลาวดี้ก็ถามขึ้นมากลางคัน จีอ็อตโต้ที่ยังไม่ได้เตรียมคำตอบเอาไว้จึงหยุดชะงักไปนิดนึง "ก็คือว่า...เอ่อ--- "จีอ็อตโต้! นี่แกอย่าบอกนะว่าแกให้ลูกแกเรียนโรงเรียนในสลัมน่ะ แกแม่งบ้าไปรึเปล่าเนี่ย! สึนะมันเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของบอสใหญ่วองโกเล่นะ!" (63)