恵澄辰 | เอสุมิ โทคิ 2-A (@thk-esumitoki.bsky.social)

"...ผมรู้ครับ" "ต่อให้ผมพยายามแค่ไหนผมก็ไม่มีวันถูกยอมรับให้ใช้ชีวิตเหมือน'มนุษย์'... " น้ำเสียงเรียบ ราบ คล้ายคำสรุป ไม่ใช่คำตัดพ้อ "เพียงแค่เป็นตัวตน…’บางอย่าง’ " “ ถึงอย่างงั้น ผมก็ยังอยากอยู่ตรงนี้” เขายิ้มบาง ๆ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อยืนยันกับตัวเองว่าการยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้เป็นความผิดพลาด เสียงลมไหลผ่าน ใบไผ่หนึ่งร่วงหล่นลงตรงเท้าเขา แผ่วเบา…อย่างที่คนมีหัวใจจะยังรู้สึกถึงได้