ฉันลงเพลงเศร้า เขาลงเพลงรัก

สามเดือนที่ผ่านมาเธอบอกเลิกเราบ่อยสุดเลย เราควรจะเป็นคนพูดหรือเปล่า

คิดถึงเหมือนกัน

เพราะรู้ว่าเขาจะเริ่มใหม่ เลยไม่ได้พูดความในใจออกไป

เรื่องตัวเองก็ไม่ใช่

กุใจเย็นให้เขาได้เสมอเลยอะ

พยายามใจเย็นเท่าที่คน ๆ นึงทำได้แล้ว

อบ.เฉลยหน่อยว่าอีกคนเป็นสรัน 6463536363663

ถ้าวันนั้นไม่พลาดที่จุฬานะ

อยากฟังลานดอกไม้สด ๆ อีกจาง

เห็นปะ แม่ง

ขอไม่ได้หรอก เขาให้ไม่ได้อยู่แล้ว

ความรู้สึกคนเราแม่งไม่เท่ากันจริง ๆ ด้วยว่ะ

ช่วงนั้นไม่กล้าแม้แต่จะไปคุยกับคนอื่นด้วยซ้ำอะ กว่าจะกลับมากล้าได้ก็เก่งแล้ว กับแกที่คุยกับคนอื่นตอนที่ยังมีเราด้วยซ้ำ แม่ง

ระวังกลืนน้ำลายตัวเองนะครับ

แต่งสีไปตั้งเท่าไหร่ละก่อนจะเล่าให้เพื่อนฟัง

พึ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้ทวิตบล็อคกันก็ยังเห็นทวิตได้อยู่ เอ่อ เต็มไหม

ที่ผ่านมา เห็นเราเป็นใครในชีวิตเธอหรอ

ถึงว่า ช่วงนั้นถึงดูไม่อยากคุยกับเราแล้ว พอเราขอ ก็กลายเป็นว่าเราขอมากไป

พอไม่มีเรา แกเลยเริ่มใหม่กับคนนั้นเลย แล้วที่ผ่านมาคืออะไรวะ

เราเป็นตัวเลือกของแกหรอ

มีเขาอยู่แล้ว ก่อนที่จะเลิกคุยกับเรา หรอ 53535635365553654563

อ๋อ

คุณเริ่มใหม่ ผมไปไหน

อ่า สำคัญตัวผิดสินะ

เรื่องอื่นที่เคยอ่านก็จำเนื้อเรื่องไม่ได้ เรื่องใหม่ก็ไม่สนุก เหอ

พอเนื้อเรื่องจบก็เริ่มเบื่อ ๆ รู้ว่ามีปมต่อนะแต่ขี้เกียจอ่านแล้ว อิบ้า

ทุกคนอยู่ได้โดยที่ไม่มีเราด้วยซ้ำ ทีนี้ก็รู้สถานะตัวเองแล้ว

ลูกคนเดียว อยู่คนเดียว ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว

อืม ม ถ้าไม่นับพ่อแม่ ชั้นไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ 55 ให้ทุกคนเป็นอันดับแรกก่อนตัวเองเสมอ แล้วนี่คือผลจากที่ให้ทุกคน โอเค ๆ

งอนเพราะเป็นห่วงอะ ไม่ได้งอนส่ง ๆ นะเว้ย ข้าวก็ไม่กลับมากินมัวแต่คุย แทนที่จะกินข้าวก่อนแล้วค่อยไปก็ได้ กว่าจะอาบน้ำ กว่าจะปูที่นอนตัวเอง เดี๋ยวก็มาบอกว่าเพลียอีก

ยิ่งโตยิ่งไม่พูด งอนอย่างเดียว คิดกันเอาเองว่าต้องทำยังไง โตแล้ว

ไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน ไม่อยากกลับก็ไม่ต้องกลับ นอนนู้นจมกองวงเหล้าไปเลย

ไม่เอาสังคม 555555555555

เห็นทวิตนั้นแล้วนึกถึงของตัวเอง เสียบกุญแจห้องไว้ เมทก็ไม่อยู่ ไม่กลับมา อยู่ ๆ มีคนเคาะประตูห้องแล้วบอกเธอคะ เธอเสียบกุญแจค้างไว้ค่ะ กุนอนเคลิ้ม ๆ แล้วสะดุ้ง พอเขาพูดจบวิ่งไปเก็บกุญแจแล้วดูเลยว่าใคร สรุปไม่มีคน แต่น่าจะสักคนนี่แหละเพราะห้องอยู่เยื้องบันไดพอดี

ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นอะไรเลย เราสมควรได้รับสิ่งนี้อยู่แล้ว

แล้วจะบอกให้รอไปเพื่ออะไรกันนะ

ขอให้เธอไปได้ดี กับทางของเธอ

ปวดหัว

เจ็บอก 55

ตั้งแต่เกิดมาก็ได้รับคำดูถูก คำเปรียบเทียบ ไม่เคยได้รับคำปลอบ แม้แต่ความสนใจหรือความรักจากคนรอบข้าง ก็ไม่เคยแสดงออกมาให้เห็น ราวกับว่าทุกอย่างเราเป็นเพียงแค่ตัวประกอบของเรื่อง ใช้ชีวิตอย่างคนไร้ตัวตน ไม่มีแม้แต่หัวใจนำทางตัวเองได้

เราไม่อยากฝันถึงแกอีกแล้ว ได้โปรด

แย่มากเลย

วันนี่ฝันว่าแกทักมาขอคืนดีด้วย 555

ตอนที่เดินออกมาครั้งสุดท้าย เพราะขอร้องไป ก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี นอกจากประทะอารมณ์เหมือนเคย สุดท้ายอล้วก็ขอเลือกเดินออกมาเลยดีกว่า ถึงแม้จะเจ็บปวดอยู่แบบนี้ก็ตาม

เราเปลี่ยนใครไม่ได้ แต่เราเดินออกมาได้

ดันไปอ่อนแอใส่น้องซะได้ เป็นพี่ที่ใช้ไม่ได้เลยนะเนี่ย 55