Over verhuizen De literatuurapotheek is naar Substack gegaan. Daar schrijf ik zoals hiervoor weer elke dag. Ik hoop dat u me wilt volgen. Groot excuus voor het gedoe. Het was even zoeken naar een nieuw schrijfhuis

Over angst en beven In de gesteldheid van angst en beven stap ik in de tram. Toegegeven, mijn lijf is wat wankel na een doorwaakte nacht, maar het is de gesteldheid van de geest die me beducht maakt voor wat komen gaat. Niet die van mijn lijf, mijn leden.

Over de Postjeskade En dan is het besluit daar. De zeventig jaar oude populieren op de Postjeskade worden gekapt. Deze zomer liep ik al eens naar het oude familiehuis om er naar het ritselen van de blaadjes te luisteren.

Over leren en het vuur aan de sloffen Het wordt een jaar van leren. Geen idee hoe het bol te werken maar leg me het vuur aan de sloffen en ik weet hoe te leven. Wanneer je dit van jezelf weet, dan sprokkel je wat hout en je maakt een vuur Zaterdag beginnen de lessen bij Graa Boomsma.

Over een reservaat, koffie en een boek Een oeroud kopje bij een zeer spannend boek. Het kopje komt uit de tijd waarin ik de wereld als kind tegemoet trad. Ik herinner me de kolenkachel in grootvaders huis, de ongehuwde tante - zijn dochter -, en haar vriendin. De kledingkast van tante, de geur van

Over samen koken Iedere zaterdag koken we samen, steeds voor een week. Een bevriend paar, en ik. Bij hen thuis, want mijn keuken is voor dit feestelijke te klein. Het zijn gelukzalige ochtenden. Van het paar denkt zij recepten uit, doet hij de boodschappen, en ik schuif als derde aan in de keuken

Over 2 januari Een nieuw jaar te beginnen met een literaire klassieker stel ik gelijk aan het voorbereiden van de akker op nieuw gewas. Eer ik aan het nieuwe durf te beginnen leg ik mijn oor te luisteren bij het oude, daar poets ik het nieuwe jaar dan wat mee op.

Over kerstfeest Dat was me een feest dit jaar. Alle kinderen en kleinkinderen bijeen, een nog niet eerder voorgekomen gebeurtenis. Allemaal tezelfdertijd thuis op een kluitje bij één boom en één moeder. ‘Is dit mijn familie Omi?’ vraagt de kleinste. ‘Ja,’ zeg ik verrast, ‘dat is onze familie.’

Vrolijk kerstfeest voor iedereen

Over het ontbreken van een mixer Als ik icing voor de Christmascake wil maken ontdek ik dat ik bij een verhuizing de mixer ben vergeten. ‘Geeft niet Moes’ zegt de zoon die van alle markten thuis is. Hij vist twee gebaksvorkjes uit de bestekla, duikt in de gereedschapskist en vist de boor eruit

Over de zoon Dat we in alle vroegte samen op de Martin Visser - waarop hij de nacht doorbracht - zitten te praten over de toestand in de wereld, dat ik hem voorlees, van Zhuangzi tot Ernaux - en alles daartussenin -, dat zal niemand verbazen.

Over herinneringen Het is 1996. Mijn dochter is 4. Ze krijgt de rol van Maria toebedeeld in het kerstspel op school. Jozef, ook 4, is nerveus. Mijn dochter niet, zij gaat op in haar spel, zet een ware Maria neer. Jozef volgt. Hij wordt gevolgd door tien als herders verkleedde kleuters

Over een platenspeler en een bezem Twee leukerds brachten me mijn boom. Ze lachten wat, al toen ze de kolossale Nordmann het bordesje van hun busje naar de voordeur sjouwden. ‘Nou mevrouw u heeft de mooiste boom van de stad hoor.’ Ik zag hen naar elkaar kijken, een van hen gaf woorden aan de weifel

Over moeder Dat moeder op 7 december jarig was breng ik me natuurlijk in herinnering. Dat deze hele dag nu in het teken staat van de eerste voorbereidingen voor kerst kan mijn terugdenken aan haar, aan wie zij was, niet beletten. Ik mag dan een uur door de stad sjouwen, op zoek naar een boom

Over beeldvorming Het laatste filosofisch diner van 2024 vindt vanavond plaats. Twintig deelnemers, prachtig eten. We komen te spreken over beeldvorming. Prof.Dr.Hans Gerding spreekt over de invloed van beelden, Dr. Rico Sneller over archetypische psychologie en ik behandel tijdsbeelden vanaf 1800

Over De Jaren 2) Wanneer ik, na afloop van De Jaren door het donker naar huis loop, ben ik mij ervan bewust dat er iets onmiskenbaar anders is dan in de voorbije jaren waarin ik door dezelfde straten liep, op weg naar huis. Ik prees mezelf gelukkig destijds zo veilig te zijn in de stad.

Over theater Vanavond naar De jaren in de Stadsschouwburg. Mijn gezondheid is nog niet op orde maar ITA wacht daar niet op. Ik breng de middag in bed door, luister nog een keer naar het al stukgelezen boek van Ernaux, en beleef een middag alsof ik deze in een tijdcapsule doorbreng.

Over zaterdag Op zaterdag koken haar man en ik (zij is mijn vriendin, in haar woedt ALS) voor telkens de week vooruit. Hij en ik aan het aanrecht, schorten voor, messen in de aanslag. Zij dirigeert ons vanaf haar stoel door de recepten. Geniet van het gezag. Geweldige menu’s, elke zaterdag feest.

Over een Christmascake ‘k Heb het altijd al ‘ns willen doen, in november een echte Christmascake maken, met rum en roomboter en basterdsuiker. Met rozijnen, gemalen amandelen en walnoten. Met gedroogde pruimen, abrikozen, kaneel, nootmuskaat en een beetje vanille. In november bakken, dat wilde ik

Over de literatuurapotheek In ‘23 bundelde ik de leessuggesties van de literatuurapotheek en zond hen vlak voor kerst aan wie er om vroeg. Ook nu bundel ik de posts. Ik vertel er over de boeken die ik in ‘24 las. Achterin treft u aanbevelingen voor concerten, theater & film. Voor wie wil.

Over Jiskefet en JacobJas Mijn twee zonen kunnen allebei zó beginnen, als komedianten, bij een nieuwe jas van Jiskefet. Satire, liefdevol, vrolijk: JacobJas. Over een dag uit het leven van twee broers, ongelooflijk grappige figuren, u begrijpt: ook van de oudste kreeg ik hilarisch beeldmateriaal.

Over geluidloos plezier Wanneer de minst muzikale en meest grappige zoon van de twee die ik kreeg hoort dat ik te ziek ben om te kunnen lezen, bedenkt ie iets waarmee hij me op afstand kan troosten. Bij wijze van opkikker zendt hij me wat beeld van de dag waarop hij stoelen repareert,

Over de schaduw van de wind In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Een zoon wordt door zijn vader een boekenwereld binnengeleid. Prachtig boek van Carlos Záfon. In het oude centrum van Amsterdam bewoon ik de Literatuurapotheek tussen mijn boeken om nooit te vergeten

Over Tove Ditlevsen Deze week las ik tussen de middag telkens één verhaal uit de bundel ‘kwaad geluk.’ Tove’s pen is er scherp als Wasabinootjes heet. De personages dromen ervan gelukkig te zijn zonder te begrijpen wat geluk bréngen vraagt. Een uniek cadeau voor zure schoonmoeders en norse tirannen

@djeekop.bsky.social ben er X