ببخشید، «زنی که تو هستی» از کجا اومده؟

من از یلدا بدم نمی‌آد، از خانواده بدم می‌آد.

دوستان درباره‌ی ماجرای اپستین، چی گوش کنم/ببینم که درست و خلاصه توضیح داده باشه چه اتفاقاتی داره می‌افته؟

از فیلم‌سازان جدید، کلی رایکارد رو پسند کردم. هبذا، زن.

دلم می‌خواد وبلاگ بنویسم. ولی نصف حرفامو کلاً نمی‌زنم، نصف بقیه هم زدن نداره.

دوستان وضع خرابه

هوا یه جوره که روزی دوبار میگرن.

این‌که خودم می‌فهمم دارم محو می‌شم و کاری نمی‌تونم براش بکنم یه مقدار آزارم می‌ده.

یه جایی اپلای کرده بودم که برام بسیار مهم بود. ابتکار زده‌ن اول رندوم اپلیکیشن‌هایی رو انتخاب کنن که نخوان هزاران اپلیکیشنو بررسی کنن. و حدس بزنید چی؟ توی همون قرعه‌کشی اول رد شدم :))) بخت جوان ایرانی

دقیق‌ترین حرفی که توی این مدت زده‌م «چه عرض کنم» بوده.

نوامبر open.spotify.com/track/0ir3b4...

دایرکت اینه‌ستام یکی در میون تسلیت و تبریکه.

غمم را ز چشمم نمی‌خوانی دیگه بزرگوار.

لیترالی دوستمو گذاشتم تو خاک اومدم.

۱۶ سال هر وقت از هم ناراحت بودیم آشتی می‌کردیم یه وقتی. اندفعه مرگ نذاشت.

من با تقوایی هم نوشتن رو درک کردم، هم «نه»گفتن و کنارکشیدن.

فکر ‌کنم سفارت‌ها دارن یه آزمایشی روی تاب‌آوری گونه‌ی بشر انجام می‌دن ما نمونه‌هاشیم. وگرنه این وضع اصلاً عادی نیس.

یه بارقه‌ی نوری ته قلبم روشن شد بعد سه ماه سه تا ایمیل کاری زدم یه داستانو ادیت کردم. شما ببین بارقه چیز شه چی بشم.

به‌طور خلاصه

هر چند وقتی خواب می‌بینم دارم از پشت شیشه زندگی بقیه رو نگاه می‌کنم.

یه لایه‌ی غمی روی همه‌چیه انگار اون زیر عبادی داره سه‌تار می‌زنه.

یا رب مباد من یه شب دیگه نخوابم.

از یه جا بعد نفهمیدم چرا آدما از قائد خوششون می‌آد. مدل شوعرعمه بولی‌گره دیگه. تیکه بندازیم حال کنیم.

دلم پرتقال تامپسون می‌خواد :(

خلاصه‌ی سه سال اخیر: نشد که بشه.

جایزه‌ی بامسماترین اسم آهنگ تعلق می‌گیره به نیک کیو و تخم‌های ناجور، با آهنگ The Weeping Song

خواستم با سیستم فشاری و ددلاینی برگردم به نوشتن. سربسته بگم، کاش همون ننویسم

واقعاً فوتبال‌دوستی زوال عقل می‌آره. مثلاً همین خود من.

معین که بولدوزر می‌گرفتی همه عمر، دیدی که چگونه بولدوزر معین گرفت؟

ruuning around the same old ground, what have we found azizam? the same old fears.

با مداد بنویسیم برلین تا ببینیم کدوم سفارت می‌جنبه.

نفهمیدم بچه‌ها خوششون اومد از کارگاهم یا نه. فقط یه جوجه تهش اومد گفت مرسی، خدافظ.

meet me where the lovers go when they are tired.

یه جوری این‌جا صحبت می‌کنم انگار دارم به دوستم تکست می‌دم خودش مسلطه به زندگیم.

منم که همه‌ش ناله.

«در درد گریز»

پس من کاروان بنان گوش کنم.

شبکه اجتماعی مورد علاقه‌م: سابستک

عذر می‌خوام. من هیچ‌وقت از بیانیه‌های میرحسین خوشم نیومده. اون جایگاه پیامبری و کلی‌گو رو نمت.

۱۸ تیر ۷۸ اولین اصابت من با قساوت ج‌ا بود. از دور و توی بچگی و با روزنامه. ولی هنوز مونده باهام.

open.spotify.com/track/53EEf2... چقدر زیباست.

من بی‌سابقه فرو رفته‌م. یعنی کار عادی، معاشرت عادی، هیچی نتانم.

فکر می‌کنید توی این وضعیت که اینترنت داغونه جی‌پی‌اس‌هارخرابه راننده نمی‌دونه کدوم مسیرو بره آخوند چی تعبیه کرده؟ بله. دسته‌ها همون چارتا خیابونم که بلدیم بستن :))

یادم افتاد بناز بهم یه کتاب داستانای جنگ داده بود اولش نوشته بود: برای صلح بعد از پایان جنگ‌ها :)

دوستان چی کار کنیم عبور کنیم یه مقدار؟

من با آرمان‌های کاساوتیس-رولندز تجدید میثاق کردم حس کنم زندگی هنوز هست.

صدا قطع نمی‌شه امشب.

اتوبان تهران قزوین خط و خلوته. عجیب.

۳۰ ثانیه با برادرزاده‌م حرف زدم فهمیدم هم می‌دونه جنگه هم خیلی ترسیده اداتسلط درمی‌آره. پاشیدم.