Macar edebiyatından yeni bir isimle tanışacağım. Krudy’nin ülkesinin en büyük yazarlarından biri olmasına rağmen dünyada tanınmamasının nedeni olarak “lirik ve zengin Macar niteliklerinin başka dillere çevrilebilmesinin zorluğu” gösteriliyor. Meraktayım. Çeviri Sevgi Demir’e ait.

Kızıl Darı Tarlaları’nı okumaya devam ediyorum. İçeriğinin bu kadar kanlı ve şiddetli olduğunu bilseydim istesem de okuyamazdım doğrusu ama bir yandan da roman öyle güzel ve akıcı ki “İyi ki bilmiyormuşum.” diyorum. En son Hayvan Hükümranlığı’nı okurken aynı duyguları yaşamıştım.

Hakkında o kadar şahane yorumlar okudum ki neredeyse meraktan ölecektim. Tanışalım bakalım Monte Cristo Kontu’yla.

İçinde kitaplık, kedi, köpek olmayan evler ruhsuz bedenler gibi değil mi?

Niyet ettim…

Lolita’yı bitirdim. Nabokov, romana ilişkin kaleme aldığı yazıda eleştirilere uzun uzadıya yanıt verir ve kurmaca bir metnin işlevini hatırlatır. Benim okuma deneyimimde Lolita, ince bir mizah anlayışına sahip bir yazarın dehasını ve sanatını konuşturduğu bir metin. 👌

Llosa’nın “Yangından sadece bir romanımı kurtarmak zorunda kalsaydım onu kurtarırdım.” dediği “Katedral’de Sohbet”e kaldığım yerden devam ediyorum. Yazar zaten Dünya Sonu Savaşı ve Teke Şenliği ile kalbimi fethetmişti. Onlardan daha iyi bir roman olması mümkün mü bilemedim.

Bazı kitapların gerçekten de zamanı varmış. 109. sayfasında okumaya ara verdiğim şu kitabın kalan kısmını 3 yıl sonra neredeyse soluksuz ve hayranlıkla okudum. Eserin özgün konusu ve müthiş finaliyle Marias’la ilişkimiz tazelendi. Roman, sadece “Sonsöz” kısmı için bile okunur. 👌

Sonunu bildiğiniz kitapları (yine de) okur musunuz?

Ah be Jean Valjean’ım, tam da dediğin gibi: “Ölmek bir şey değil, yaşamamak korkunç.” 1724 sayfalık Sefiller yolculuğum maalesef bitti.Javert, Marius, Cosette, Fantine, Enjolras, Gavroche. Hangisi iyidir? Sahi, kötü kimdir? Aç yeğenlerine ekmek çalmanın bedeli bir ömür müdür?

Victor Hugo’nun Sefiller 2’de Paris’in kanalizasyon sistemini anlattığı uzun bölüm muhteşem. Yazar lağım ile felsefedeki kötülük kavramı arasında da benzerlik kurar, “lağım toplumun vicdanıdır, edepsizdir, her şeyi söyler, aynı zamanda öğreticidir, tarih lağımlarda yazılır.” der. 👌

Bugün günlerden “İmamoğlu’nun diplomasına sahte diyen YÖK üyesinin diploması sahte çıkmış”, namıdiğer cuma.

Fransız düşünür Jean-Jacques Rousseau’nun 5 çocuğunu yetimhaneye bırakıp çocuk terbiyesi üzerine kitap yazdığını biraz önce öğrendim. 😕

“FALANCA DURAĞA ŞİMDİ GELİRİZ GÖĞE BAKALIM.” İyi ki doğdun “İkinci Yeni”nin “yalnız tel cambazı” #TurgutUyar

Kitapların resmi geçit yaptığı Gilmore Girls dizisini çok severek izlemiştim. Dizide, Proust’un Kayıp Zamanın İzinde serisinden bile bahsediliyordu. Pazar günü için iyi bir seçenek olabilir. Dizide adı geçen kitaplardan bazıları şöyle: Büyük Umutlar - Charles Dickens 👇

Birinci fotoğraf Mersin’deki barınaktan. İnsanlığın bu noktaya gelmesine bir izah arıyorum. Çıldırmamak için bir gerekçe bulmak lazım çünkü. İkinci fotoğrafta ise tek suçu boşanmayı istemek olan bir kadın var. Katili, hakkında uzaklaştırma kararı olan kocası. Mutlu günler bize!

Virginia Woolf’un eşine yazdığı intihar mektubunu ne zaman okusam,gözyaşlarıma engel olamıyorum: “Eğer biri beni kurtarabilseydi, o kişi sen olurdun…Hayatını mahvetmeye devam edemem. Birlikte bizim kadar mutlu olabilecek iki insan daha düşünemiyorum.” Bence bu duru bir sevgi.

Mario Vargas Llosa’nın bir belgeselin ön gösteriminde herkesin içinde Gabriel Garcia Marquez’e attığı yumruğun sebebini doğrudan tarafların ağzından duymak isterdim.

Jorge Luis Borges’in “Bence kitap okumak, aşık olmaktan veya seyahat etmekten aşağı kalan bir deneyim değildir.” dediği noktadayım. Hatta bence seyahat etmekten çok daha konforlu bir yolculuk vadediyor.

Sus Barbatus gerçekten çok iyi. Duman’ın kaleminde doğa bir karaktere dönüşüyor. Diğer karakterlerle aşık atıyor, onlara güç gösterisi yapıyor. Cengiz Aytmatov, Yaşar Kemal geçiyor insanın aklından, ne güzel. Hem, dağın taşın kar olduğu bir hikayeyi okumak ilaç gibi geliyor.

“Hayat ölümün şerefine yazılmış bir kasideden başka bir şey değildir.” (Bu cümlesiyle durdurmuştu beni Tanpınar.) Hikayeler kitabında Yaz Yağmuru ile demleneceğim bugün. Hem bir bakarsınız, yağmur yağıverir. Bugünü Tanpınar günü ilan ettim.

McEwan her kitabıyla beni kendine daha çok hayran ediyor. En çok da seçtiği konulara şaşıyorum. Bu nasıl bir aklın ürünü? Ahlak kavramını öyle olaylarla önümüze getiriyor ki ne kadar ahlaksız olabildiğimiz ihtimaliyle ödümüz kopuyor. Amsterdam’da Düello da bu kitaplardan biri.

Bazı yazarlardan yazma önerileri👇 F. Scott Fitzgerald: “İçerek yazmayın”, Steinbeck: “Bir kerede bir sayfa yazın”, Hemingway: “Gidişat iyiyken durun”, Faulkner: “Yazmak için her şeyi okuyun”, Muriel Spark: “Bir kedi alın” 💜 Zadie Smith: “Çevrim dışı ortamda çalışın.”

En iyi üniversitelerin birinden Fransız dili ve edebiyatı mezunu 3-4 genç iş yerime staj için gelmişti. Sohbet ederken, “Ne şanslısınız, Marcel Proust’u ana dilinden okuyabilirsiniz.” demiştim. Gelen yanıt şöyleydi: “O kim?” Çok garipsemiştim ama belki de normaldir. Bilemiyorum.

Kitapların dolaşıma girmesi gerektiğini düşünsem de ödünç kitap vermekte zorlanıyorum. Çünkü verdiğim bazı kitaplar: 1- Krem ya da salça lekesiyle veya sayfaları gelişigüzel karalanmış halde döndü. 2-Hiç gelmedi. 4-Bir yıl sonra sorduğumda daha okunmamıştı. Ya siz?

Yeni gün, yeni kitap 📚 Amsterdam’da Düello, İngiliz yazar Ian McEwan’ın Man Booker ödüllü kitabı. Yazardan şimdiye kadar Sahilde, Sonsuz Aşk, Cumartesi ve Çocuk Yasası romanlarını okudum ve her seferinde daha çok sevdim. Bu kitapla yazara sevgimin arşa çıkmasını bekliyorum 🙄

Bir kitapseverin (ya da kitap oburunun) kendine yalanları - 1 2 günlük deniz tatiline 3 kitap ve bir Kindle (150 kitap) ile gidiyorum. Çünkü ya gideceğim yer bir ıssız adaysa. (Peki 😒)

Nabokov, Balzac’ı “vasat”, Gogol’u “genç kadınları betimleyemeyen”, Camus’yu “berbat”, Dostoyevski’yi “katlanması imkansız”, Hemingway’i “duygu olarak yeniyetme”, Sartre’ı “Camus’dan da korkunç” olarak tanımlamış, “Venedik’te Ölüm”e ise “ahmakça” nitelemesi yapmış. Deli dahi 😀

Yeni gün, yeni kitap 📚 Nihayet, usta yazar Nabokov’un kaleminden çıkan, çok merak ettiğim, bir dönem yasaklanan, 20. yüzyılın en tartışmalı romanlarından Lolita ile yolculuğuma başlıyorum: “Lolita, hayatımın ışığı, kasıklarımın ateşi. Günahım, ruhum. Lo-li-ta.” @iletisim.com.tr

Amazon kitap indirimlerinden neler aldınız? Arama motoru o kadar kötü ki tek tek bakıp seçmek saatler alıyor. Herkes paylaşırsa atladıklarımızı fark etmiş oluruz. Ben şimdilik bunlarda karar kıldım👇

Bu 4 kitabı yıl bitmeden mutlaka okuyacağım 👇

“İki insan ayrılırken, şefkatli konuşan taraf aşık olmayan taraftır.” 20. yüzyılın başyapıtının yaratıcısı, edebiyata ömrünü adayan Marcel Proust, iyi ki doğdun! İyi ki zamanı bizim için bir madlen parçasıyla durdurdun, yavaşlattın, bize yavaşça hatırlamayı öğrettin!

İTİRAF: Eserlerini ilk okuduğum dönemlerde George Sand ve George Eliot’ı erkek, Emile Zola ve Marcel Proust’u kadın sanıyordum. 🥱

Yenilerden çok merak ettiğim 4 kitap 👇

Mann, Nobeli kazanan Hesse’yi, “Sonunda Stockholm’deki beyefendinin on yıldır savunduğum fikre katılacağı tuttu.” diyerek kutlar. Hesse, katkısı için Mann’a teşekkür ederek ödüle çok sevinemediğinden yakınır: “Hüsranı hep başarıdan daha hızlı idrak etmiş ve hazmetmişimdir.”

Hermann Hesse, Thomas Mann’ı “saf deha” değil “kuruntulu bir entelektüel” olarak görür. Çünkü Hesse’ye göre, “saf deha” okuru hiç düşünmez. “Kuruntulu entelektüel” ise Mann gibi, okuru ona alayla yaklaşabileceği, lütfeder gibi yapabileceği bir uzaklıkta tutmaya çalışır.

Thomas Mann eşcinsel olmasına rağmen çok iyi bir yazar olma hayali için evlenir. Çünkü ancak bir aile ortamında verimli şekilde çalışabileceğini düşünür. Karısı da bunun farkındadır ve ona sonsuz destek olur. Mann, istediğini elde eder ve Nobel ödülü bile alır.

Haziran ayında en sevdiğim kitaplar 👇

“Kurbanların, cellatların ve kibar, tarafsız safların aynı gübreye dönüşecek olması, birbirine karışıp birbirinden ayırt edilemeyecek hale gelmesi adil değildi tabii; bu mutlak eşitlik korkunçtu, sahteydi, insanlar eşit değildir…” 👌

Calvino, “Okumak yalnızlıktır”, Cemil Meriç, “Okumak iki ruh arasında aşıkane bir mülakattır” der. Orhan Pamuk, okumayı “kendi seçtiği bir mutluluk”, Proust ise “en yoğun yalnızlık anlarında kurulan verimli ve mucizevi bir iletişim” olarak tanımlar. Ben Calvino’dan yanayım.

“Bütün öykülerin vardığı sonuç şudur: İnsan tek bir hayat yaşar, tek bir tane.” 👌 Sevdiğim kitapları karıştırıyorum bu aralar çokça. Çünkü iyi edebiyat insanı da iyi ediyor.

Şimdiye kadar okuduğum en iyi giriş cümlelerinden biridir: “Italo Calvino‘nun Bir Kış Gecesi Eğer Bir Yolcu adlı yeni romanını okumaya başlamak üzeresin. Rahatla. Toparlan. Zihnindeki bütün düşünceleri kov gitsin. Seni çevreleyen dünya bırak belirsizlik içinde yok oluversin.”

“Savaştan sonra barış gelir ve barışın beyazı aynı zamanda mezarların ve insanın kalbindeki beyaza boyanmış mezarların da rengidir.” 👌 Kitap yavaş ama nefis ilerliyor. Ben de yazar gibi düşünüyorum. Barış, savaşın devamı/öncelidir. Bu kısır döngüde barışın rengi beyaz olamaz.

Bu kitabı her fırsatta övmeliyiz. Man Booker ödüllü Sütçü’de, Kuzey İrlanda’da yaşça büyük ve sözü geçen bir adamın 18’indeki bir kızı taciz etmesi anlatılır. Sütçü, konusunun yanı sıra tartıştığı sınır, normallik, tarafsızlık gibi kavramlarla çok değerli bir metin. @ithakiyayinlari.bsky.social

Bosna kökenli Alman yazar Sasa Stanisic’in romanı “Dul Kadın Su Kabını Ağzı Öne Gelecek Şekilde Mezarın Üstüne Bırakıyorsa Bilin ki İlgi İstiyordur”, hüzünlü konuları mizahla yumuşatan, hem gerçek hem de düşlerden beslenen öykülerin birbirine incecik iplerle bağlandığı bir metin. @iletisim.com.tr

Yenilerden merak ettiklerim 👇

Bu kitaplardan birini seven (bence) diğerini de sever 👇

Yeni gün, yeni kitap 📚 “Cehenneme giden yol, sırf kibarlık uğruna söylenen boş laflarla doludur.” İrlandalı yazar Elaine Feeney’in 2023’ün Booker adayı romanı “Dünyaya Açılan Tekne”ye başladım. Douglas Stuart, kitabı “roman türüne muhteşem bir hediye” olarak tanımlamış.

“Ne olmadığım beni ne olduğumdan daha iyi tanımlar.” 👌 Hadrianus’un Anıları’nı bitirmeye kıyamıyorum. Yourcenar, kitabı 20’sinde yazmaya başlar ama yazdıklarını yok eder, 30’unda tekrar başlar ancak o metinden de sadece şu cümle kalır: “Ölümümün profilini seçmeye başlıyorum.”

Bugünü kitaplığı düzenlemeye ayırdım. Çok zor, bir o kadar da keyifli bir uğraş bu. Elim değmişken en sevdiğim türdeki kitapları bir araya getirdim: Mektup-günlük-anı-otobiyografi. Eklenecek çok kitap var ama bildiğimiz gibi; hayat kısa, kuşlar uçuyor ve okunacak kitap çok. 👇