กุโกรธจริงจังมากนะ ดูเหมือนเล่นอ่อ

รำคาญตัวเองอ่ะ

ไม่เป็นคนเก่งแล้ว ไม่ไหวอ่ะ

เพราะชอบในสิ่งที่สมบูรณ์แบบ พอมีสิ่งที่ไม่สมบูรณ์พอก็จะไม่พอใจ และใช่ ฉันไม่พอใจในตนเอง...

อยากปิดงานเขียน แต่งานเขียนไม่ผิดไง

อย่าสำคัญตัวเองผิดไปเลย

ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร...

แต่ควรหายไปจากตัวเองมากกว่า

เรียกร้องความสนใจเหรอ ก็อาจจะนิดนึงล่ะมั้ง

เรามันก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอก

เหนื่อยแล้วจริง ๆ นะ

ละครบปีพอดีที่บินมานี่

แล้วเราไม่สงสารตัวเองเหรอ?

นอนร้องไห้เงียบ ๆ นี่ทรมานชิบหายเลยนะ

ไม่ตายหรอกน่า แค่นี้เอง ยังหายใจอยู่ไม่ใช่เหรอ เธอจะมีเวลาเสียใจร้องไห้งอแงแบบนี้ไเ้อีกกี่ชั่วโมงกันเชียว? เดี๋ยวก็ง่วงแล้วล่ะนี่

แค่มีชีวิตอยู่มันจะยากสักแค่ไหนกันวะ เออ ยากว่ะ แม่ง

ฉันในตอนนั้น พังทลายไปแล้วเท่าไหร่กันนะ?

ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันควรอยู่ได้ด้วยตัวเอง ฉันยังคงอยู่

แล้วตอนนี้ฉันใจสลายแล้วรึยัง?

ถ้าวันนึงฉันใจสลายขึ้นมา ฉันยังจะรอดอยู่ไหม?

ฉันแค่กำลังจะพัง แต่ยังไม่พังหรอก แค่ยัง...

อย่าห่วงๆๆๆ ฉันยังไหว ยังไหวอยู่ ยังต้องไหวอยู่

ความโกรธไร้ที่ระบาย ความเศร้าไร้ทางแสดงออก ฉันกำลังจะจมทะเลน้ำตาในใจ

เครื่องจักรมนุษย์ชิ้นนี้กำลังจะพัง...

การใช้ชีวิตแม่งโคตรยาก

กูแพ้แล้ว ยอมแพ้แม่งทุกอย่างอ่ะ

ช่างน่าเวทนาเสียจริง

ฉันร้องไห้คนเดียว ร้องไห้เหมือนจะตาย แต่สุดท้ายเมื่อไม่ตาย ฉันก็แค่สมเพชตัวเอง

เขียนอะไรไปก็ไม่รู้เรื่องหรอก วกวนจมน้ำตาตายพอดี

ไม่เก่งแล้ว ไม่ไหวแล้ว

กูเก่งขนาดนั้นเลยมั้ง

แค่อยากร้องไห้ก็ต้องหาอะไรมาบังหน้าอีก ต้องไม่เป็นไรไปถึงไหนวะ

แค่ร้องไห้ดัง ๆ ก็ยังทำไม่ได้เลย แม่งเอ๊ย

ละก็ทำให้เสียความรู้สึกซ้ำ ๆ แม่ง

ร้องไห้อีกแล้ว...

นอนทั้งน้ำตาแม่งโคตรแย่

ไม่ชอบความรู้สึกเวลานอยทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้เลย

เราจะไม่เป็นไรเว้ย เราจะ'ยัง'ไม่เป็นอะไร

ความท็อกสิกควรลบทิ้วไปก็จบ แต่น่าตลกคือหากนั่นมันคือส่วนหนึ่งของเราล่ะ หรือขยะ ก็ควรทิ้งขว้างไปอยู่แล้ว

ข้าพเจ้าทำลายหลักฐานของความทรงจำทิ้ง หวังให้บาดแผลมันหายไป แต่ข้าพเจ้ารู้ดี มันยังอยู่ เพียงแค่ไท่อยากเอื้อมแตะถึงมันอีก

กำลังพังทลาย แต่ยังไหวอยู่...

สุดท้ายก็เลือกลบทุกอย่างทิ้งอยู่ดี..

อยากเป็นที่รัก ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ดีว่าตัวเองก็เป็นที่รัก แต่กลับยังโหยหารักอื่นใดอย่างไม่รู้จักพอ

กำลังคาดหวังอะไรกันนะ

กุวควรบล็อกตัวเองออกจากสังคม

ก็เรื่องกินแหละเรื่องใหญ่

แม้งเอ้ย หงุดหงิด

อย่าคาดหวัง อย่าคาดหวัง อย่าคาดหวัง อย่าวางความคาดหวังของตัวเองไว้ในมือใครอื่นอีกเลยนะ...

แด่ข้าพเจ้าที่พ่ายแพ้และกำลังหลงทาง