[4] (1)

[3]

[2]

[ วันที่ 1 ]

25 สิงหาคม 2016 “งี๊ด…” ทามะเนกิจ้องมองไปรอบตัวอย่างสับสน โควคุงหายไป ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น โควคุงก็เงียบลง เขามองออกไปยังที่ว่างเปล่า บางทีก็เล่าถึงคนที่เขารักที่ไม่มีวันกลับมาให้ฉันฟัง ทามะเนกิวิ่งหาไปทั่ว แต่ทุกที่ในบ้านว่างเปล่า จนกระทั่ง… แกร๊ก เสียงประตูถูกเปิดออก (+)

มันเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดแปลก เช้านี้เมืองทั้งเมืองเงียบเกินไป.. “แบ๊ก! แบ๊กๆ!!” มันส่งเสียงร้อง พยายามปลุกเจ้านาย เจ้าลูกหมาวิ่งวนรอบเตียง กระโจนซ้ำหลายครั้งอย่างที่เคยทำ หรือเวลาจะปลุกโควคุงให้พาไปเดินเล่น แต่ครั้งนี้…กลับไม่มีเสียงบ่น ไม่มีมือที่ยื่นมาลูบหัวมันเช่นเดิม งี๊ด… หูทั้งสองข้างลู่ลง มันค่อยๆคลานเข้าไปซุกข้างลำตัวของเจ้านาย ขดตัวโดยหวังว่าโควคุงจะตื่นอีกครั้ง…

กลางดึก มันลืมตาตื่นเพราะได้ยินเสียงดนตรีคลอเบาๆดังมาจากที่ไหนสักแห่ง แต่พอฟังดีๆ เสียงนั้นก็หายไป.. “แบ๊กๆ” (โควคุง เสียงอะไรหรอ) มันเห่าขึ้นเบาๆ เรียกให้เจ้านายรู้ตัว จนทำให้อีกฝ่ายตื่นตาม “อะไรเนี่ย ทามาเนกิ... ดึกดื่นป่านนี้ยังจะเห่าอีกเหรอ”

เสียงเจ้าลูกสุนัขดังขึ้น มันเห่าพวกมนุษย์สวมหน้ากากโยวไคที่เดินผ่านไปมา อะไรเนี่ย มนุษย์ที่มีกลิ่นคุ้นเคย แต่ว่าหน้าตาประหลาด แปลกชะมัดเลย แบ๊กๆๆ!

#KzK_EdoTown #KzK_Roleplay โรลเปิด เมืองโบราณคิไซ | โรงละคร ช่วงค่ำถึงดึก คืนไหนสักคืนในช่วงทัศนศึกษา คืนนี้เป็นอีกคืนที่ซึสึรันยังไม่สามารถข่มตาหลับลงได้แม้ว่าท้องฟ้าด้านนอกจะมืดลงแล้ว เธอตัดสินใจลุกมาเดินเล่น แม้ว่าขาจะยังไม่หายดีนัก แต่ดูเหมือนจะสามารถขยับได้ตามใจตนเองมากขึ้นกว่าเดิม สุดท้ายเธอจึงเลือกจะหาที่นั่งเงียบๆ ตามลำพัง เฝ้ามองแสงจันทร์ยามค่ำคืนด้านนอก

#KzK_roleplay แบ๊ก!! เช้าวันนี้ เจ้าหมาน้อยโผล่มาทักทายหน้าห้องพักของคุณ หางของมันสะบัดไปมา ทันทีที่คุณเดินเข้าไปใกล้กลับได้ยินเสียงท้องร้องโครกใหญ่ (พาไปเล่นบิงโกด้วยได้นะ🐾แบ๊ก)

ถ้าถามว่าฟูกะเซ็ตสึ รุกิ เป็นคนยังไง สำหรับทาดะโนรินั้นก็คงตอบได้อย่างง่ายดายว่าเป็นคนใจเสาะขี้แพ้ที่ไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง และสนใจแต่เรื่องของตัวเอง รุกินั้นนิสัยก่อนหน้านี้นับได้ว่าแย่เกินจะพรรณนา เขาคือตัวอย่างของเด็กเห็นแก่ตัวเอาแต่ใจในนิทานสมัยเด็กของทุกคน เป็นเด็กประเภทที่จะโดนปีศาจจับไปลงโทษเพราะไม่น่ารัก รุกิ น่ะ เป็นเด็กแบบนั้นแหละ

ทามาเนกินั่งจ้องตาแป๋วมองโควคุงที่กำลังจัดกระเป๋า หางของมันส่ายรัวเร็วเหมือนใบพัดจนแทบจะบินได้ “ไปเที่ยวที่ใหม่กันล่ะ ทามาเนกิ” แบ๊ก! มันเห่าตอบ ก่อนหมุนตัววนเป็นวงกลมด้วยความตื่นเต้น