Conocerse a una misma (en el Camino de Santiago), conversar en el cuerpo, y encontrar un lugar en el que “dejar fuera a la noche” (un textito en el blog♥️) notasasperas.com/2025/11/11/c...

Este videoensaio sobre a ansiedade do mundo actual e os males da hiperconexión, da hiperexposición e da vida rexida pola lóxica das redes sociais💎👌 www.youtube.com/watch?v=d2JH...

A xente que non le e che responde preguntando polo que lles acabas de dicir........................................🫠🥲🤬

Isto tamén é memoria histórica de España: pca.st/episode/0210...

Carta náutica da costa de Muxía, do século XIX, custodiada no Arquivo do Reino de Galicia. arquivo.galiciana.gal/arpadweb/gl/...

"Es el momento de delimitar el perímetro de nuestra vida fuera de las pantallas para proteger nuestras capacidades intelectuales que son la puerta abierta a nuestra libertad".

Primeira vez facendo colares de zonchos 🥹🌰 Bo Samaín 😊

👋🏼 (de hai uns días lista para actuar de anfitrioa😬)

E nada, que o Samaín e o Halloween moi ben, pero que non vos olvidedes da festa das castañas, que están riquísimas, e unha tradición moi nosa e cada vez hai menos castiñeiros e mais eucaliptos. Asi que, por favor, plantade castiñeiros, non deixedes que se perda esta festiña tan nosa ❤️

Unha amiga mestra mándame fotos dende a mani de Compos e cóntame que deixaron o seu centro baleiriño baleiriño👏🏼💞

Pois... estame a funcionar bastante ben o método pomodoro este para organizar mellor o choio de ordenador sen perder tanto o fío e acabar farta 😅 Fálovos dende os meus cinco minutos de descanso 😄

días fríos de sol / solpores de días fríos de sol <3

Quero profundar, mergullarme enteira, rabuñarme enteira, volver unha e outra vez sobre o mesmo ata sentir que coñezo de verdade seica unha parte e despois decatarme de que non, e regresar de novo.

🪽 ¡Empiezan a llegar las primeras #grullas al Parque Nacional de las Tablas de Daimiel! 💧 🍂 Cada otoño, miles de estas viajeras del norte eligen este humedal para pasar el invierno, llenando el cielo manchego de su inconfundible canto. ¡Las estábamos esperando 😊!

Acabar un texto/liberarse do texto🪁🏹🆓

Teño unha amiga coa que comparto traumas da infancia e as nosas conversas son tal que "TÍA A MIN TAMÉN ME PASOU ESA COUSA TERRIBLE HAHAHAHHA😭😭😭😭"

Moverse a 5 km/hora. Desprazarse a pé. Observar como muda a paisaxe. Escoitar os cambios nas falas. Conversar entre nós, co visto, e cunha mesma. Din que escribir a man axuda a escribir seguindo o ritmo real do pensamento. Se cadra camiñar permite do mesmo xeito seguir o ritmo real da vida.

Vives algo bonito e queres apreixar a sensación que aínda vive no corpo, remexéndose, coma pequenos cágados. Despois quedará a lembranza, unha pegada, pero no momento de suceder está toda a impregnar os tecidos, tan, tan real, que parece ter o poder de cambialo todo, de revelarnos algo.

Cuando los juguetes eran de barro. Piernas de muñecas y vajilla en miniatura de un basurero de los años 20-30. Entrevías, Madrid.

O Xallas (♥️) e moito millo, castañas, cabazas, vacas… (🥹)

Nalgún punto do Camiño de Santiago a Muxía :)

Que beleza de libro ♥️

Tantas cousas polas que poder enfadarse, tantas cousas sobre as que poder opinar, tan poucas ganas, enerxía, tempo, sensación de utilidade.

My last musical obsession chámase The Mary Wallopers (unha das moitas referencias sobre Irlanda que estou a recibir e que darán forma a un texto próximo☘️)

2 anos vendo diariamente a un pobo ser masacrado, ben de todo non podemos estar

anque o bando -xa non é tan- pequeniño

Tratando de resolver caso por caso a tensión entre o rexeitamento que me produce o artista que nunca opina de nada e a quen nada do que pasa no mundo lle atinxe e o rexeitamento que tamén me produce a instrumentalización do posicionamento político en redes como forma de autoproxección. 🧐

"Tes o pescozo e os ombreiros estupendos". O piropo máis agardado ☺️ (por parte do meu fisio)

Unha amiga fíxome unhas preguntas sobre a intersección entre poesía e montañismo 💚 www.salyroca.es/articulo/art...

"En 2021 desinstalé las redes sociales de mi móvil cuando me di cuenta de que mi mente trabajaba para Twitter. Me descubrí produciendo, inconscientemente, pensamiento en formato de 240 caracteres con el propósito de ser expuesto públicamente". www.pikaramagazine.com/2025/09/auto...

Lixeireza, aventurarse no próximo, e “non normalicemos estar aparecendo todo o tempo nas redes” // novo post no blog🧚‍♀️ (grazas por ler❤️) notasasperas.com/2025/09/20/l...

Este curso ao baile sumámoslle pandeireta😇

Orgullo.

Non era consciente de todo pero botaba de menos este recendo a terra mollada.

Novo post no blog sobre volver a un libro que me fai ter soños raros, escalar pola costa, da perda, da idade das rochas, de ter varias vidas (e que se toquen ás veces), de querer e non querer compartir en redes, do ego e algunha cousa máis🐬 notasasperas.com/2025/08/28/s...

E ademais ten vías de escalada equipadas para máis diversión 😀

«Escribir a man», artigo en @nosdiario.gal.web.brid.gy www.nosdiario.gal/opinion/manu... «A #escritura a man é a nosa primeira marca de identidade, activa a memoria en movemento e a forma na que absorbemos a información, cultiva a paciencia e estimula a expresión creativa...«

Estivemos por Corme e vimos o estado de todo o monte que ardeu, non sei que dicir ou se paga a pena dicilo. Apertas a todas/os.

Contenta de ter un váter de novo a man despois de varios días durmindo no coche. Non contenta de non almorzar co océano diante.

Nos montes de Casaio, na Cidade da Selva, resistiu durante moitos anos a guerrilla galaico leonesa. Podes ler diarios de guerrilleirxs e atopar os chozos nos que vivían. Podes estar nos cavorcos nos que aguantaron ata k os mataron. Iso todo, dalgún xeito, tamén vai desaparecer. E é triste.

Pena Surbia e Pena Trevinca penso que pro carallo. O lume chega ao Teixadal polos dous lados do cavorco. Unha veliña para que aguante, porque bombeiros e demais non hai nada. Hai que apagar as aldeas.

👋🏼fíxenme fotos para poñer cousas de choio no instagram. Vos librádesvos do cv pero non das fotos (🥰). Para quen queira o cv ¿? pode ir ao instagram, á miña web, mandarme un correo, convidarme a un café ou (moi ao meu pesar) entrar nesa terrible rede que hai xente que usa de maneira seria e activa.

cruzando Ourense; é terrorífico isto :(

⬇️⬇️ open.substack.com/pub/goadlett...

Na mińa aldea, hai corenta anos, viviamos entre 60 e 65 persoas en en 15 vivendas habitadas. Hoxe non chegan a 30. Os montes estaban limpos, contaban con diversidade arbórea e había terras de cultivo que, mesmo dentro do bosque, rachaban a uniformidade. Aquel mundo xa non existe.

Fomos a escalar entre a néboa, perdinme tres veces buscando o camiño, o monte retranqueiro púxome diante unha cantimplora, divertinme, rabuñeime as xemas dos dedos, e un canciño sabio non quería marchar do monte. No blog máis sobre este día para quen queira🧚 notasasperas.com/2025/08/13/n...

Agosto, lúa, lume, marea, meigas e “non me era dabondo cunha cidade rodeada de océano” - novo post no blog🧚‍♂️ notasasperas.com/2025/08/11/a...

Cuando las cosas tenían valor. Tan extraño y lejano parece esto ahora como los bisontes de Altamira.